Wieczne pragnienie - Laura Wright

okładka wkrótce

Zbuntowany uciekinier ze świata nieśmiertelnych poprowadzi śmiertelną kobietę w cienistą otchłań wiecznego strachu i wiecznej namiętności

Alexander Roman nie chce mieć nic wspólnego z władcami swojej rasy ani ze swoją rodziną, od której uciekł przed stu laty. Kiedy jednak ród wampirów czystej krwi staje w obliczu zagrożenia, przeszłość Alexandra powraca, wysyłając go – rannego i bliskiego śmierci – pod drzwi zupełnie obcej kobiety.

Doktor Sara Donohue z całym oddaniem pomaga swoim pacjentom zapomnieć o traumatycznych wspomnieniach. Ale te, które dręczą umysł nieznajomego mężczyzny, są niewiarygodne. Wkrótce jednak Sara na własne oczy przekona się o jego nadludzkiej mocy. I uświadomi sobie, że jeszcze nigdy żaden mężczyzna nie rozpalał tak jej zmysłów. Jeszcze nigdy nie czuła takiej więzi z innym człowiekiem. I takiego lęku…

W sprzedaży od: 12 maja
Cena: 34,80zł
Stron: 320
Wydawnictwo: Amber

Hmm, ale to już było...
Może przeczytam, może.

---

Dokładnie wszystkie te wampirze romanse są identyczne... Nie przeczytam. tutajpoczkategori
a ja przeczytam - uwielbiam wampirze romanse

wchłone wszystko co chociaz troszke przypomina J.R. Ward, A. Ivy czy Lare Adrian
Ja też
A najlepiej kiedy jest 'ten drugi'. tutajpoczkategori

---

Okładka...
Niczym w ODWIECZNEJ CIEMNOSCI - Alexandry Ivy...
no wlasnie - ma to sugerowac nam, ze to cos podobnego do Ivy

mi bardzo sie podoba tutajpoczkategori
Może i podobna ale zdecydowanie ładna. Nie myślałam, że dożyję chwili kiedy to powiem :d
Zamieńmy wampira na demona i mamy książkę "Personal Demons" xD
Przynajmniej ja tak ten opis odbieram tutajpoczkategori
Autorka "Światła pochylenie" więc powinno być ciekawie

Autorka "Światła pochylenie" więc powinno być ciekawie

Czy ona czasem nie nazywała się Laura Whitcomb? tutajpoczkategori

a ja przeczytam - uwielbiam wampirze romanse

wchłone wszystko co chociaz troszke przypomina J.R. Ward, A. Ivy czy Lare Adrian
Ja też przepadam za wampirzymi romansami, a i okładka ładna. Na pewno przeczytam.
Przeczytała może któraś z Was tą książkę? Chciałam ją kupić, ale nie wiem czy warto bo mam też inne książki na oku a nie chcę wyrzucać kasy (jakby mi się nie spodobała) tutajpoczkategori
ja wczoraj skonczylam. mysle, ze mozna porownac z Lara Adrian sex jednak osadniej opisany niz w serii Adrian. i wydaje mi sie, ze dokladniej opisane postacie. wartka i szybko dziejaca sie akcja - nawet mniej zaskoczyli pod koniec ksiazki i to mega solidnie

jestem zadowolona
Pomine wstęp i streszczenie i oto ogólna ocena książki ;]

Mam ogromny problem z napisaniem tej recenzji. Nie potrafię jednoznacznie określić, które z wymienionych przeze mnie za chwile podpunktów, uznać za minusy a które za plusy. Czytając to, patrzyłam na wszystko przez pryzmat wcześniejszych powieści, które wpadły mi w ręce. I właśnie tutaj nasuwa się jeden z punktów – schematyczność. On – super seksowny wampir, pałający pożądaniem, któremu żadna kobieta nie powinna dać rady się oprzeć. Ona – kobieta po przejściach, gotowa ulec mu jak tylko kiwnie palcem. Gdzie to już przerabiałam?
Kilka tytułów znajdę na swojej półce. Nawet sam fakt, jak dwójka głównych bohaterów się poznaje, zalatuje pomysłem z którejś z wydanych wcześniej powieści. Gdzie tutaj oryginalność i zaskoczenie? Tego tutaj na pewno brakuje. Chociaż, jak wspomniałam, patrzę na powieść przez pryzmat wcześniejszych lektur.

Kolejną rzeczą nie dającą mi spokoju, nawet teraz po kilkudniowym przetrawieniu książki, jest fakt, jak bardzo ta powieść kojarzy mi się z „Bractwem Czarnego Sztyletu” J. R. Ward. Ten sam sposób rozwoju fabuły, taki sam pomysł z wplataniem wampirycznych słówek (szczegółowo o tym później), nawet sam pomysł dotyczący życia i pochodzenia Sary, kojarzy mi się z pierwszą częścią tamtej serii.
Co do tajemniczych, wampirzych słówek – ten sam chwyt zastosowała Ward, z tym że u niej przynajmniej przygotowano słowniczek wyjaśniający pojęcia, do którego w każdej chwili można zajrzeć i rozwiać wątpliwości. Tutaj niestety, zwrot raz użyty i wytłumaczony, po chwili wypada z pamięci, a kiedy czytam je następnym razem –nie kojarzy mi się już z niczym.

Wampiry u Wright tworzą swoje enklawy i kolonie. Są w pewien sposób podzielone na kasty, co znów kojarzy mi się z powieściami Ward. Odnosiłam wrażenie, że autorka „Wiecznego pragnienia” po prostu zmieniła co istotniejsze fakty, resztę pozostawiając w stanie nienaruszonym, co dla mnie aktualnie wygląda nieciekawie. Ba, nawet pomysł z przemianą w dojrzałego wampira, znów nasuwa mi pewne porównania i skojarzenia. Ja nie chcę czytać drugi raz tego, co było już wykorzystane w innej powieści! Przecież w pisaniu nie chodzi o powielanie po raz pięćsetny czyjegoś pomysłu, przez wprowadzanie swoich kosmetycznych zmian.

Z drugiej strony, gdybym nie była zaznajomiona z twórczością innych autorek z tego gatunku, uznałabym to wszystko za oryginalne i ciekawe. Postacie są dobrze wykreowane, autorka skupiła się na szczegółach, dzięki czemu, powoli aczkolwiek dokładnie byłam w stanie je poznać. Chemię miedzy bohaterami można wyczuć już od samego początku, dzięki świetnym opisom sytuacji, w których się znajdują.
I w końcu to, co mnie ucieszyło – SEKS! Nie, nie jestem niewyżytą erotomanką, której ślinka cieknie na widok pikantniejszych scenek. Po prostu lubię, jak w książkach sytuacje erotyczne prowadzone są od początku do końca i nie kończą się na zdawkowym zdaniu typu „I poszli w stronę sypialni”. Na szczęście tutaj pozbawiono nas zdawkowych opisów. Autorka poszła na całość. Seks wisi w powietrzu niemal na każdej stronie. Detale i szczegóły są opisane z taką mocą, że ciężko przerwać czytanie w danym momencie.

Oczywiście, sama akcja również jest ciekawa i wciągająca. Mimo schematyczności, autorce udało się wymyślić ciekawy i przyciągający wątek główny. Sceny walk, opisy miejsc czy też samej kultury wampirów, są dobrze dopracowane. To ważne, biorąc pod uwagę to, że ja często w książkach omijam przydługawe i nudne opisy budynków/przyrody/wnętrz.

Staram się spojrzeć na całą tą historie z dwóch różnych punktów widzenia: osoby, która „już to wszystko gdzieś czytała” i osoby, która nie miała z tym gatunkiem styczności. Podsumowując, wszystkie wymienione przeze mnie minusy książki, mogłabym z drugiej strony nazwać jej plusami. Dla osoby nie zaznajomionej z twórczością Ward, Kenyon czy Lary Adrian, książka będzie czymś nowym i świeżym, co obecnie trudno znaleźć na naszym rynku, szczególnie w tej tematyce.

Dlatego też mam niesamowity problem z jednoznaczną oceną tej książki. Jakaś część mnie chciałaby ją zjechać za banalną fabułę i za jechanie na schematach z innych książek. Natomiast druga cześć mnie wręcz krzyczy, że w końcu dostała coś nowego, oryginalnego i świeżego i w końcu dla ciut starszego czytelnika.
Co teraz zrobić? Jak mam ocenić całość? Mam nadzieje, że nikt z Was nie obrazi się za dwie oceny, które umieszczę na koniec tej recenzji.

Zdecydowanie polecam „Wieczne Pragnienie” starszym czytelniczkom i to głównie przez wątki erotyczne. Cała reszta nie wypada zanadto brutalnie czy wulgarnie mimo to, młodsze czytelniczki mogą poczuć się zniesmaczone samymi scenami łóżkowymi.

Nie jest to oszałamiająca lektura, muszę jednak przyznać, że zapewniła mi rozrywkę na kilka dobrych godzin, a o to w końcu chodzi w czytaniu dobrej książki. Jednego jestem pewna – będę polować na kolejne części tej trylogii, gdyż jestem ciekawa dalszych rozwiązań fabularnych no i chcę poznać dokładnie historię dotyczących dwóch pozostałych braci Romana – Luciana i Nicolasa.

Ocena pierwsza – 3/6
Ocena druga – 5,5/6
Ogólnie – 4/6

Violet tutajpoczkategori
Gdy tylko zobaczyłam okładkę to skojarzyło mi się z Rasą Środka Nocy i Trylogią Władcy Podziemi. No i dobrze mi się skojarzyło, bo historia prawie identyczna. Teoretycznie nic nie mam do dwóch tych pozycji, wręcz przeciwnie, ale ta aż tak mi nie przypadła do gustu. Może dlatego, że za bardzo mi tamto przypominała, a ja liczyłam na coś nowego?
Książka sama w sobie nie jest zła, ale mogłaby być duuużo lepsza. Bohaterowie jak dla mnie są mało wyraźni, akcja jest trochę nużąca. No i książka jest przewidywalna, ale pewnie dlatego, że w tego typu książkach jest ten sam schemat.
Mam nadzieję, że kolejne części będą lepsze, dlatego po nie sięgnę - żeby sprawdzić, czy autorka postarała się bardziej.
Jednak podobało mi się zakończenie, scena w domu Celestine. I 5 ostatnich zdań najbardziej, taka miła zapowiedź kolejnych części. No o ile to można nazwać miłym, myślę, że Nicholas nie był tak do końca zadowolony ; p