Szklany Tron - Sarah J. Maas

Siedemnastoletnia Celaena jest wyszkolonym zabójcą, jednym z najlepszych, ale popełniła fatalny błąd. Została złapana i skazana na dożywotnią niewolniczą pracę w kopalni soli Endovier. Książę Dorian składa jej ofertę. Celaena musi walczyć na śmierć i życie w turnieju o tytuł królewskiego zabójcy. Jeśli wygra – będzie wolna, jeśli przegra – jej wybawieniem będzie śmierć. Uczestnicy turnieju giną w tajemniczych okolicznościach. Czy Celaena zdoła zdemaskować zabójcę zanim sama stanie się ofiarą?

Wydawca: Uroboros
Stron: 270
Data premiery: 25 czerwiec 2013

---

To świetnie,że jakieś wydawnictwo zamierza wydać "Throne of Glass".Już jakiś czas temu ta książka "wpadła mi w oko" na którymś z zagranicznych blogów i zainteresowała mnie. Chętnie przeczytam. tutajpoczkategori
Proponuję przenieść do "Zapowiedzi", ponieważ wydawnictwo Wilga odpisało mi na fb, że wydadzą ją przed wakacjami .


Siedemnastoletnia Celaena jest wyszkolonym zabójcą, jednym z najlepszych, ale popełniła fatalny błąd. Została złapana i skazana na dożywotnią niewolniczą pracę w kopalni soli Endovier. Książę Dorian składa jej ofertę. Celaena musi walczyć na śmierć i życie w turnieju o tytuł królewskiego zabójcy. Jeśli wygra – będzie wolna, jeśli przegra – jej wybawieniem będzie śmierć. Uczestnicy turnieju giną w tajemniczych okolicznościach. Czy Celaena zdoła zdemaskować zabójcę zanim sama stanie się ofiarą?

Wydawca: Uroboros
Stron: 270
Data premiery: 25 czerwiec 2013 tutajpoczkategori

---

Niebezpieczna dziewczyna, podoba mi się okładka, a opis bardzo intrygujący
Tylko 270 stron?! Nie wiem dlaczego z góry założyłam, że ta książka nie będzie należała do najcieńszych. Powieści fantasy z reguły są grube, zawsze jest co czytać a tu ...ech... Ale przynajmniej okładka zmieniła się na lepsze - bohaterka "Szklanego tronu" wydaje się być twarda, ostra, zdecydowana i jak pisała już patusia.dorota niebezpieczna. No, ale w końcu "zawód" zabójcy do czegoś zobowiązuje. tutajpoczkategori
Nawet nie zauważyłam tej objętości, liczyłam na coś dłuższego, ale jeżeli będzie zbierała dobre recenzje i miała przyjazną cenę(tak do 30 zł) to kupię
No, gruba to ona nie jest - mam nadzieję, że i taka będzie
Opis jest b. ciekawy, okładka jest fajna, w każdym bądź razie o wiele ładniejsza od tej pierwszej.
Chętnie przeczytam tutajpoczkategori
Angelfall też nie jest obszerna i pokusiłabym się o stwierdzenie, że gdyby była bardziej treściwa to mogłaby na tym stracić - więc nie ma co się sugerować
Kurcze, opis mnie zachęcił. Trafia na listę - "Do kupienia' tutajpoczkategori

Angelfall też nie jest obszerna i pokusiłabym się o stwierdzenie, że gdyby była bardziej treściwa to mogłaby na tym stracić - więc nie ma co się sugerować

Z "Angelfall" masz rację. Jest cieniutkie ( jednak i tak grubsze od "Szklanego tronu" o blisko 40 stron ), ale za to Pani Ee niczego nie naciągała na siłę. Ba! Umiała skończyć tom pierwszy tak, że nie sposób nie sięgnąć po kontynuację, bo inaczej ogień ciekawości nas spali. ( przynajmniej mnie ). Mam nadzieję, że podobnie będzie z książka Maas.
Czyżbym była jedyną osobą, której bardziej podobała się pierwsza, niebieska okładka? Ta biała jest IMHO okropna, nie znoszę okładek jak z gry komputerowej...

Natomiast sama książka bardzo mnie interesuje już od dawna (zwróciłam na nią uwagę jak jeszcze nie wiadomo było nic o polskim wydaniu) i na pewno kupię ją jak już wyjdzie Wydaje mi się, że będzie to coś w sam raz dla mnie i mam nadzieję, że się nie zawiodę tutajpoczkategori

Czyżbym była jedyną osobą, której bardziej podobała się pierwsza, niebieska okładka? Ta biała jest IMHO okropna, nie znoszę okładek jak z gry komputerowej...

Mnie nie podoba się żadna.
Książkę na pewno przeczytam, a nasza polska okładka podoba mi się znacznie bardziej niż oryginalna. Uwielbiam okładki w takim stylu (jak z gry komputerowej, racja), więc jestem zachwycona. tutajpoczkategori
Ja książkę dawno przeczytałam (po angielszczyźnie w ramach nauki konstrukcji zdania i słówek xD). Mogę wam powiedzieć, że ten tom (moim zdaniem) znakomicie wprowadza do uniwersum książki i w sumie jest tam więcej pytań niż odpowiedzi...
A ile tomów jest planowanych? tutajpoczkategori
Chyba standardowo będą trzy tomy
Zwracam książce honor stron 500 z haczykiem, aczkolwiek czcionka z tych większych

Z tyłu okładka ma fajny rysunek ... tutajpoczkategori

Zwracam książce honor stron 500 z haczykiem, aczkolwiek czcionka z tych większych
A taka sama duża jak w książkach wydawnictwa Wilga czy może się choć troszkę zmniejszyła ?
Ciekawi mnie jak wydawnictwa wyszły na tej fuzji czy jakie to tam było połączenie
Cass wielkość czcionki jest taka sama jak w "Królu kruków" czy "Drżeniu" ale jest mniej rozciągnięta i są mniejsze akapity - bo linijek raczej tyle samo, ale widać gołym okiem, że jest gęściej tutajpoczkategori
Mulka gdzie Ty widziałaś "Szklany tron" hy ? Jest już w księgarniach? Ja myślałam, że dopiero 26 czerwca się pojawi. Czyli jednak do cieniutkich nie należy. Czcionka, patrząc na "Drżenie" ( które akurat mam pod ręką) faktycznie jest duża, ale cieszę się, że jest mniej rozciągnięta i, że jest na stronie gęściej.

Taki rysunek jest na tylnej okładce?
http://2.bp.blogspot.com/-qaeV9q3IXyw/T_TB4teyd5I/AAAAAAAAAzw/d6Ksjb_uJeE/s1600/Throne+of+Glass+back.jpg
Tak, taki właśnie jest. Ja aktualnie czytam, a kupiłam w empiku tylko on-line
Fajnie się czyta. Choć na razie niewiele za mną to myślę, że mi się spodoba - już są wzmianki o Fae i magii, tajemniczym przeznaczeniu - rokuje dobrze, lepiej niż "Tancerze Burzy" których odłożyłam bo coś nie mogę .
Rozkręcę się po weekendzie bo teraz urwanie głowy i na pewno napiszę kilka zdań tutajpoczkategori
To czekam na Twoją opinię w takim razie. Planuję kupić "Szklany tron", ale dopiero w lipcu, bo obecnie funduszy brak.
Kurczę tylko szkoda tych "Tancerzy burzy" - oczekiwałam czegoś dobrego, świeżego i porywającego a tu ... Na razie wstrzymam się z kupnem,ale jak jakoś wpadną mi w łapki to dam im szansę.
Moze byc ciekawe. Akurat na wakacje tutajpoczkategori
Osiemnastoletnia Celaena niewątpliwie zasłużyła na miano najsłynniejszej zabójczyni w królestwie, niestety rok temu ktoś ją zdradził i została zesłana na ciężką pracę w kopalni soli. Tam nie była traktowana zbyt serdecznie, jednak jej umiejętności i opinia która za nią się ciągnie pozwoliła jej przetrwać do dnia w którym przyjechał po nią książę. Przedstawił jej ofertę nie do odrzucenie, albo weźmie udział w turnieju o miano Królewskiego Obrońcy, albo zostanie w kopalni na pewną, zbliżającą się śmierć. Choć Celaena z całego serca nienawidzi króla, w końcu najeżdżając bestialsko na jej kraj, przyczynił się do jej losu, a także odebrał jej wszystkich których kochała, i nie jest w stanie sobie wyobrazić służby dla niego, to jednak wolność jaka za tym idzie to silny bodziec, i jej zdobycie wydaje się w tej chwili najistotniejszą sprawą. Dlatego zgadza się wziąć udział w turnieju i walczyć z innymi wystawionymi zabójcami, złodziejami i byłymi żołnierzami o ten prestiżowy urząd. Celaena po roku wyczerpującej pracy nie jest w najlepszym fizycznym stanie, dlatego w powrocie do kondycji pomaga jej Kapitan Królewskiej Gwardii Chaol Westfall. W międzyczasie Zabójczyni "zaprzyjaźnia" się z wizytującą dwór księżniczką i zbliża się do księcia, który jest zafascynowany jej niezależnością i umiejętnościami. I kiedy tak Celaena powoli pnie się w rankingu turnieju, niezadowolona z tego, że jedną ze strategii jest udawanie kogoś kim nie jest a z czego jest najbardziej dumna, zaczynają ginąć w dziwnych okolicznościach poszczególni zawodnicy. Z początku ich śmierć uważana jest za niefortunny wypadek, ale wzór zaczyna się powtarzać i Celaena czuja się zobowiązana do rozwiązania tej zagadki, w końcu i ona może stać się kolejną ofiarą.

Ponure królestwo rządzone przez tyrana, świat niegdyś barwny i podobno pełen magii, teraz trzęsie się z obawy przed kolejnymi podbojami. Czy król jest szalony, czy jedynie chory z ambicji? Nikt tego nie wie, ale czuć że głownie niszczy i trzeba go powstrzymać. Uprawianie magii jest surowo zabronione, rozmawianie o niej również, ale gdzieś tam rodzą się bojówki, tuż za zakrętem czai się powstanie, magia się budzi - podoba mi się ten świat. I to właśnie dzięki temu w jakim kierunku się rozwija mam zamiar pozostać z tą serią na dłużej.
Co do tej części, myślę, że jeśli ktoś nie polubi głównej bohaterki może mieć problem z odbiorem całości - choć narracja jest w trzeciej osobie, do tego prowadzona z różnych punktów widzenia, to postać Celaeny jest postacią niewątpliwie główną i na niej autorka się skupia. I tak oto dostajemy ambitną, pewną siebie, mordującą z zimną krwią młodą kobietę, która jednocześnie jest samotna, skrzywdzona i tak strasznie kobieca, że aż człowiek zapomina z kim ma do czynienia. Teoretycznie ktoś kto morduje bez skrupułów, bez wyrzutów sumienia, za pieniądze nie licząc się z konsekwencjami, kto jest wręcz dumny z tego kim jest powinien być osobą zimną, a tu nie jest, Celaena jest bardziej typem - bez wyjścia. Najlepsze jest to że rozumiem jej postać. Miała osiem lat kiedy przeżyła traumę, trafiła na kogoś kto uczynił z niej broń i maszynkę do zarabiania pieniędzy, jednocześnie sprawiając że była z tego dumna. Celaena nigdy nie miała okazji byż normalną nastolatką, przeżyła pierwszą miłość, która została jej odebrana - teraz, nagle znowu zostaje otoczona zwykłymi ludźmi, zaczynają darzyć ją zaufaniem i sympatią, powodują, że zaczyna ona współczuć, że zaczyna jej zależeć, ale nie wyłącza to w niej zdolności do zabicia w każdym momencie. Jeśli czytelnik zaakceptuje taką dwubiegunowość - jak ja - to będzie się zdecydowanie dobrze bawił. Książka wymaga również choć tolerowania trójkątów miłosnych, ja osobiście nie przepadam, ale ten mi się podobał, bo był hmm równoboczny o stabilnej podstawie.

Ogólnie rzecz biorąc książka jest niezła. Czytało się ją przyjemnie i wciągała. Troszeczkę rozczarował mnie główny wątek tzn jego płytkość i przewidywalność, i żałuję, że wydawnictwo nie dodało do książki prequeli bo podobno wiele wyjaśniają, piszę podobno bo sama nie czytałam, ale zdecydowanie to zrobię. Przeraża mnie również ambicja autorki, która zakłada iż będzie sześć? tomów. Ale koniec końców zafascynowali mnie stworzeni przez nią bohaterowie, nie są płytcy, nie zlewają się. Uwielbiam arogancję Celaeny, podoba mi się niepewność księcia Doriana, wydaje mi się, że on urośnie w tej serii najbardziej,do tego niesamowicie honorowy i w ogóle świetny Chaol, przerażający, tajemnicza księżniczka, zimny król, no i jego żmijowaty poplecznik.
Do kogo książka jest skierowana. Myślę, że do tych którzy lubią historie proste, którym podobała się hmm "Siła trucizny" choć tamta była zdecydowanie lepsza dla fanów takich serii jak "Saga księżycowa" która też ma o wiele fajniejsze wątki, ale to właśnie coś w ten deseń. Nie jest to książka która wstrząśnie waszym światem, ale też nie zanudza na śmierć. Sama mam zamiar sięgnąć po kontynuacje, jeśli zadowoli mnie to w jakim kierunku rozwija się autorka to fajnie, jeśli nie, będzie mi, no cóż, przykro, bo "Szklany Tron" jest jedynie wstępem i to czuć.

ps: Ciężko mi było napisac cokolwiek o tej książce, bo zaraz po jej skończeniu sięgnęłam po kolejną, która całkowicie mnie wciągnęła i zatarła wszelkie wrażenia związane z tą nie wiem czy przed tą drugą podobała mi się bardziej ale chyba nie było aż tak źle jak mi wyszło wyżej W każdym razie bez szaleństwa, choć czytało się całkiem przyjemnie

6+/10
wczoraj była premiera..czas się wybrać na zakupy MUlka dzięki za recenzje, mimo wszystko przekonałaś mnie, że warto ją kupić zwłaszcza, że bardzo lubię książki Sarah J. Mass
Świetnie napisana powieść, która wciąga już od pierwszej strony. Jeśli szukacie czegoś nowego, sięgnijcie po „Szklany tron” Sarah J. Maas, a z pewnością się nie zawiedziecie. Dla fanów zdecydowanych, pięknych bohaterek i walk jest to pozycja idealna. Ja sama nie oczekiwałam nie wiadomo czego. Tak naprawdę trochę się jej obawiałam, ale zupełnie niepotrzebnie, bo nie mogłam się od niej oderwać. Nie spodziewałam się tak znakomitej lektury. Czekam. Z niecierpliwością oczekuję kolejnych części. Jestem ciekawa, co też autorka wymyśliła w – jeśli mnie wzrok nie myli i wszystko dobrze zrozumiałam – aż sześciu tomach tej serii! Zapowiada się dużo znakomitej lektury! Mam nadzieję, że wydawnictwo pokusi się o wydanie tych krótkich noweli ze świata Adarlanu, choćby w jednej książce, bo nimi również jestem zainteresowana.

Recenzja: http://szeptksiazek.blogspot.com/2013/08/szklany-tron-sarah-j-maas.html Powrót do góry
"Jej przyszłość i przeszłość zasiadały na szklanym tronie."

Wywiad z autorką, zamieszczony na końcu książki, ujawnił, że "Szklany tron" jest częściowo także reinterpretacją baśni o Kopciuszku. Z jakiego powodu piękna nieznajoma przybyła na królewski bal na zamku ? Może właśnie po to by zgładzić księcia ?

Początkowo Szklany Tron to takie dworskie Igrzyska Śmierci. Są sponsorzy i opiekunowie oraz bezwzględny król-tyran, który nadzoruje przebieg walk i trudno liczyć na sprawiedliwość. To takie Igrzyska, gdzie wszystkim uczestnikom turnieju przyszło wcześniej już zabijać. Poddawani są kolejnym Próbą, walcząc o rehabilitację: kto wygra, spędzi parę lat na służbie u króla zabijając każdego z rozkazu władcy, a potem odzyska wolność. Narracja z wielu punktów widzenia dobrze ukazuje rozmiar intrygi na królewskim dworze.

Książę w kolejce do Szklanego Tronu - Dorian niestety nie ma uroku Kai'a (Saga Księżycowa) i brak mu osobowości tak charakterystycznej jaką poszczycić się może Sage ("Fałszywy Książę"). Celaena, główna bohaterka i kandydatka księcia do turnieju, pasowałaby do wykreowanej postaci Kopciuszka, ale często jest za delikatna jak na zabójczynię, która ma aż tyle morderstw na koncie. Przedstawiona osobowość bohaterki w jakiś sposób nie dorasta do sławy, która związana jest z samym imieniem zabójczyni.

Nie porywa niestety uczucie zaistniałe między księciem Dorianem i zabójczynią ani między dziewczyną i jej instruktorem w czasie Prób - kapitanem Chaol'em. Owe Próby (na drodze do finału) początkowo odpisywane było szczegółowo, także z czasem poprzedzającym przygotowanie do nich. Później natomiast minimalnie streszczano ich przebieg, jednocześnie podsumowując ich kilka (podobnie jak z tytułowymi pracami w powieści "52 powody, dla których nienawidzę mojego ojca").

Prawie każdy rozdział rozpoczyna się od imienia bohaterki. Kiedy czytając kolejny rozdział znów wita nas słowo "Celaena", zaczynamy się zastanawiać czy nie ma jakiś bardziej kreatywnych sposób aby rozpocząć nową część historii. Spora jest też powtarzalność scen. Cały czas odnosiłam wrażenie, że można by "Szklany tron" opowiedzieć używają połowy liczby stron, które liczy sobie pierwszy tom.

Ciekawie zaczyna się robić około połowy książki, gdy w noc podobną do Halloween, Celaena odkrywa tajne korytarze (prowadzące z jej komnat) i przemierzając je także we śnie, otrzymuje wezwanie i zadanie od ducha królowej Eleny z dawnych czasów. Od tego momentu akcja skupia się już nie tylko na dworskim życiu i turnieju, ale także na odszyfrowaniu zapominanych symboli, wyrytych na kamiennych płytach wkoło wieży zegarowej. Powierzone zadanie to jakby odnalezienie celu nie tylko przez bohaterkę ale i przez autorkę tej powieści.

Celaena nie tylko włada przeróżnymi rodzajami broni, ale i gra na pianinie, w wolnym czasie wiele czytając. To jak odwołanie do przeszłości dobrze wychowanego Kopciuszka, z którego ktoś uczynił inną osobę. "Szklany tron" jedynie wspomina, nie wyjaśnia jeszcze przeszłości tego Kopciuszka, a żeby ją poznać być może trzeba będzie czekać przez te nadchodzące jeszcze pięć tomów serii. Nie mam obaw przy takiej ilość części, jeśli wyszły spod pióra Cassandry Clare czy Richelle Mead, ale tutaj trylogia byłaby już wyzwaniem.

Trudno też dokładnie określić, jaki jest to świat. Niby fantasy, gdyż posiada mapę nowego świata z jego własną geografią. Nie można w tym względnie odmówić autorce wyobraźni. Erilea to część kontynentu zdominowana przez jedną z krain - Adarlan, którego władcy bezwzględnie podbijają kolejne królestwa. Odległe tereny skrywają pewnie wiele sekretów pod nazwami takimi jak: Wiedźmie Królestwo, Kamienne Bagna, Śpiewające Piaski, Czarne Wydmy, Czerwona Pustynia, Opuszczona Kraina. Magię starano się wytępić, ale obecne są jakiejś jej pozostałości. Elfia przełęcz wskazuje na dawną obecność rasy Fae. Jednocześnie bohaterowie bez problemu mogą grać w znany nam bilard czy na fortepianie. Wyjaśnić ich obecność można już tylko domniemanym istnieniem bram - portali między światami.

Musiałam się bardziej "wczytać" w postacie głównej trójki bohaterów by ich polubić. Odkładałam też "Szklany tron" kilka razy na rzecz innych lektur, a potem dopiero do niego wracałam.
Zbyt luźne nawiązanie do klasycznej baśni (na to głównie liczyłam)- i jeśli tego właśnie się w tej lekturze szuka, lepiej już poszukać np. w Księżycowej Sadze. Druga połowa książki zdecydowanie lepsza niż pierwsza.
Zainteresowana Powrót do góry
Autorka stworzyła świetną opowieść, bardzo mi się spodobała, czytałam ją z wielką przyjemnością. Po prostu lubię takie historie więc cała ta historia związana z turniejem na królewskiego obrońcę, życiem dworskim, morderstwami i nawet magią przypadła mi do gustu. Polubiłam zabójczynię Celaenę, księcia Doriana i kapitana Chaola – każdy z nich zmaga się z tym kim naprawdę jest i z tym czego się od niego oczekuje i jestem ciekawa jak potoczą się ich dalsze losy. Jako, że książka dołączyła do moich ulubionych jestem bardzo ciekawa dalszej historii więc będę niecierpliwie wyczekiwać premiery kolejnego tomu. Polecam
Moja opinia o tej książce dość mocno zbiega się ze zdaniami MUlki i Cassin. Gdy zaczęłam czytać Szklany tron pomyślałam sobie, że może być naprawdę nieźle. Po kilku jednak stronach czytanie zaczęło mi iść strasznie opornie, arogancja i pyszałkowatość Celaenay nieustannie mnie irytowały, średnio też wciągnęłam się w cały ten koncept turnieju. Kiedy na poważnie przysiadłam do książki, to w końcu mnie też zainteresowała, ale to wciąż nie było to, co trzeba. Styl jakiś taki nie porywający, niektóre dialogi czy uwagi bohaterów wydały mi się sztuczne - sytuacje również - i nazbyt nowoczesne, Celaena jeszcze bardziej mnie wkurzała, a jedynymi postaciami, które do samego końca zachowały moją sympatię, były bezpośrednia księżniczka, Nehemia oraz stoicko spokojny i lojalny, Chaol. Na szczęście przemówiła do mnie również główna bohaterka. Jej bezczelność w pewnym momencie zaczęła dla mnie być zwyczajnie ujmująca i od razu przychylniej na nią spojrzałam. Celaena zachowywała się całkiem realnie, jak na swój wiek, odpowiednio cyniczna ze względu na wychowanie, ale miała też swoje typowo młodzieńcze zrywy. Dorian - nie, nie i jeszcze raz nie. W ogóle go nie polubiłam i przez całą książkę tylko mnie denerwował.
Wątek miłosny był moim zdaniem kompletnie z dupy. Nie była go męcząca ilość, to muszę przyznać.
SPOILER Niestety uczucie łączące Doriana i zabójczynię było bardzo płytkie i opierało się na zwykłej atrakcji fizycznej. Celaena go nienawidziła, ojciec Doriana doprowadził do upadku jej ludu, a ona przeszła z otwartej niechęci w nieustanne rumieńce na jego widok bądź bliskość. Może nie narzekałabym na to wszystko jeszcze tak bardzo, gdyby głównym czynnikiem, o którym wspominała ta dwójka, nie był jedynie sam podziw nad pięknością każdego z nich. Potem i Dorian dołączył do parady rumieńców i razem tak sobie sympatycznie się rumienili. Chaol zresztą też, kurde, nie można było mu oszczędzić tej przypadłości? Miło, że na końcu książki dziewczyna poszła po rozum do głowy i zakończyła sprawy z Dorianem. I żeby nikt mi nie narzucał, że wolę Chaola i widzę ją z nim czy takie tam. Na razie podoba mi się ta relacja, będzie coś między nimi to będzie, nie to nie, ale jeśli autorka znowu nie postara się o odpowiednią chemię pomiędzy bohaterami, to ponownie wyjdzie kiszka.

Naprawdę nie oczekiwałam cudów po tej książce. Czytam nieraz gorsze szity, ale po niektóre z nich sięgam z pełną premedytacją, więc na daną chwilę ich błędy wcale mnie aż tak nie odstraszają. Podejrzewam, że w przypadku Szklanego tronu miałam nadzieję na mniej młodzieżówki w młodzieżówce – jakkolwiek to brzmi. Ten mdły wątek miłosny chyba tu najbardziej zawinił. Albo mam jakiś kryzys czytaniowy, bo średnio się wyrywam, żeby przeczytać następną książkę i stąd moje zrzędzenie. A że trafiło się akurat Szklanemu tronowi…

Niezłe czytadło, bo muszę przyznać, że gdzieś tak od 2/3 książki trudno było mi się od niej oderwać i wciągłam się nieźle. Następujące wydarzenia toczyły się bardzo szybko, a losy bohaterów zainteresowały mnie na tyle, że kiedy pojawi się dwójka, to pewnie po nią sięgnę. Wątpię jednak, aby powieść pozostała na długo w mojej pamięci, miałam w rękach lepsze czytadła.

Przez całą lekturę miałam wrażenie, że czytałam coś podobnego, ale lepszego i w końcu mi się przypomniało. Być może nieświadomie porównywałam Szklany tron do wspominanej wcześniej przez MUlkę "Siłę trucizny" Snyder, która zrobiła na mnie o wiele lepsze wrażenie. Tam też mamy do czynienia ze światem osadzonym w quasi średniowieczu, magia stanowi produkt zakazany i deficytowy, a bohaterka unika śmierci dzięki propozycji objęcia stanowiska przy władcy. Tylko że fabuła jest, przynajmniej dla mnie, ciekawsza, są świetni bohaterowie (główna postać również) oraz subtelnie i realnie zarysowany wątek miłosny. Powrót do góry
Właśnie czytam. Książa jest świetna, mimo że taka lekka i prosta.
Aaaaa! Pokochałam tę książkę, naprawdę Dawno żadna mnie tak nie pochłonęła Cieszę się, że wydawnictwo postanowiło wydać też nowelki do całej historii, bo na pewno po nie sięgnę Bardzo polubiłam główną bohaterkę, całkowicie się z nią zżyłam i to było najpiękniejsze, bo mogłam wszystko dokładnie przeżywać razem z nią. Powrót do góry
Strony mijają w zawrotnym tempie, trochę szkoda, bo to zbyt dobra książka, żeby się tak szybko kończyć. Przy finałowym pojedynku emocje mnie rozsadzały. Dorian jest ciekawą postacią, z tym całym buntem. Jednak o niebo bardziej wolę Chaola. Podoba mi się zwrot jaki nastąpił między naszą trójką na koniec. Żywię nadzieję, że Celaena w drugim tomie zwróci większą uwagę na kapitana. Nasza zabójczyni jest świetną dziewczyną.
Ogólnie lekkie fantasy dla początkujących fanów gatunku, mimo to większym znawcą również się spodoba.
Ostatnio kupiłam tą książkę i stwierdziłam że poczytam do snu. o 5.30 rano skończyłam czytać. Nawet nie wiedziałam kiedy mi ten czas zleciał, tak mnie wciągnęło xD Musze jeszcze koniecznie dorwać te opowiadania z wydarzeniami poprzedzającymi te w Szklanym Tronie. Powrót do góry
Książkę podebrałam mamie, jak zabrakło mi czegoś do poduszki... Szczerze mówiąc przez pierwsze kilkanaście stron czytania, nie mogłam się przełamać. Czytałam, bo "może mi podejdzie po kilku stronach więcej"... I na szczęście tak się stało. Fakt, że w między czasie czytałam dwie inne książki i Szklany tron odszedł na chwilkę na półkę. Teraz natomiast szykuję się i czytam dalej... Fantastycznie opisana.
Jak dla mnie ten bunt, opryskliwość i bezczelność głównej bohaterki jest genialny.
Kolejny tom już mam na półce, dużo lektury przede mną...