Oddech nocy - Lesley Livingston

Pełna subtelnej erotyki, literackich odniesień i mrocznej magii gotycka trylogia dla wielbicielek miłosnych opowieści z dreszczykiem.

Życie siedemnastoletniej Kelley kręci się wokół teatru. Już niebawem premiera „Snu nocy letniej” Szekspira, w którym dziewczyna, zrządzeniem losu, dostała rolę Tytanii, władczyni elfów... Nim jednak uniesie się kurtyna, Kelley pozna kogoś, kto na zawsze zmieni jej życie. Sonny Flannery jest podrzutkiem, śmiertelnym dzieckiem wychowanym przez Faerie. Wraz dwunastoma podobnymi sobie istotami, Sonny czuwa nad bezpieczeństwem bramy łączącej światy śmiertelników i elfów. W niektóre noce w roku granice między rzeczywistościami zacierają się w niebezpieczny sposób... Dwie rasy nieśmiertelnych nieustająco balansują na krawędzi wojny, a dwór Unseelie, posunie się do każdego podstępu, by tylko wedrzeć się do świata ludzi.

Czarująca powieść – magia ożywia każdą jej stronę.
Melissa de la Cruz, autorka serii „Błękitnokrwiści”

Czarująca – od początku aż do samego końca. To zdecydowanie mój gatunek powieści i mój typ bohaterki!
L. J. Smith, autorka „Pamiętników wampirów”

Kelley i Sonny to wspaniali bohaterowie – należą do mojej ścisłej czołówki. Kelley, obdarzona silnym charakterem i godną pozazdroszczenia determinacją, reaguje na informacje o istnieniu elfów dokładnie tak, jak zareagowałby każdy normalny człowiek i to odróżnia ją od całej masy innych książkowych postaci.
R. Crump, Amazon.co.uk

Kocham, KOCHAM, naprawdę kocham tę książkę. Najchętniej wzięłabym z nią ślub! Nawet jeśli dotąd nie lubiłeś książek o faerie, ta ci się spodoba (...) Tym, co najbardziej mnie ujęło w „Oddechu nocy”, to postać głównej bohaterki. Dumna, szczera do bólu, daleka od doskonałości... Kiedy fantastyczny facet mówi jej, że faerie istnieją, Kelley wykazuje się rozsądkiem i parska mu śmiechem w twarz.
The Story Siren, TeensReadToo

Data wydania: 21.09
Cena: 37,5 zł

dnia Wto 8:45, 30 Sie 2011, w całości zmieniany 3 razy

---

Yes,Yes,Yes!
Już nie mogę się doczekać.
Tylko ten napis jakoś dziwnie się komponuje, ale kit z tym
Koniecznie muszę ją mieć tutajpoczkategori
Tak, czekałam na nią!
Przemawia do mnie i okładka, i opis, i pozytywne wypowiedzi innych autorów. Przeczytam na pewno. c;
Aa, nareszcie! Czekałam na nią kilka miesięcy i w końcu się doczekałam Idealnie na początek wakacji - kupię na 10000 %. tutajpoczkategori

---

Czyli jednak zmienili tytuł?
W sumie dobrze bo "Cudowne i dziwne" jakoś mi nie leżało. Ale ten z kolei kojarzy mi się z "Cieniem nocy"...
No nic, kocham takie opowieści więc oczywiście kupię.
Muszę ja mieć ! Kupię na 100000 %
Już dość czekania XD tutajpoczkategori
Ale cena. o_x
Natomiast opis jak najbardziej zachęcający. Zapoluję kiedyś na allegro czy na jakichś promocjach.
Erotyka tak? Czyli zwykle patrzenie sobie w oczy i obiecywanie milosci po wieczne czasy juz natolatkom nie starcza?

Poczekam na recenzje tutajpoczkategori
Ach, ta okładka jest taka sliczna, że juz samo to mnie przekonuje
A premiera przeniesiona na jesień. tutajpoczkategori
Silje, serio? Wiadomo, kiedy dokładnie?

Kurczę, stało się. W czerwcu nie ukaże się ani "Oddech nocy" Lesley Livingston, ani "Świt Demonów" Husseya. Dowiedziałam się jakieś dwie godziny temu, informuję więc od razu. Losy "Mroku", czyli drugiego tomu "Strażników Veridianu" pozostają nieznane - na pewno nie kupicie go w czerwcu, może w lipcu, a może jeszcze później.

A teraz słowo wytłumaczenia, czyli odpowiedź na pytanie: DLACZEGO?!

A dlatego, że nie ma sensu wydawać książki, której nie będziecie mogli kupić Od czasu do czasu zdarza się, że księgarnie przestają zamawiać książki. Wtedy sytuacja wygląda tak, że książka jest teoretycznie dostępna, w praktyce zaś nie do nabycia. Chcemy uniknąć sytuacji, w której czytelnicy będą się wściekać, bo nie mogą kupić tego, co teoretycznie powinno być powszechnie dostępne. Trudno. Szkoda mi bardzo, bo lubię obydwie książki, "Mroku" jestem straszliwie ciekawa i wcale nie uśmiecha mi się długie oczekiwanie na premiery. Nie uśmiecha mi się również to, że zaraz po powrocie z wakacji wpadnę w dziki kocioł promocyjno-wydawniczy i tydzień po urlopie będę przypominała zombie.

Ten rok jest, jak na razie, rokiem pod górkę.

Na pocieszenie mogę tylko powiedzieć, że w czerwcu, a konkretniej 15 czerwca, ukażą się "Kostka Śmierci" Andersena oraz "Halt w niebezpieczeństwie" Flanagana.

"Koszmar stracharza", czyli kolejna odsłona "Kronik Wardstone", jest już do kupienia, choć jeszcze nie w Empiku. Na dniach w salonach pojawi się nowa edycja "Zwiadowców" w twardych oprawach.

Sami widzicie - są opóźnienia. I, niespodzianka, nie nasz w tym wina. Czyja? Niczyja. Taki pechowy rok. tutajpoczkategori
Jestem baardzo niepocieszona Wyczekiwałam tej książki od kilku miesięcy i nastawiałam się na fajny początek wakacji, ech.
Chcę to, chcę to, chcę to ! tutajpoczkategori
Ja także jestem trochę zawiedziona, ale co zrobić?
Oryginalne wydanie ma 350 stron. Cóż, tyle kartek za 37,5 zł? :/ Przeginają...
Ja sama nie wiem czy kupię...
Chociaz jesienią mam urodziny, wszystko może się stać tutajpoczkategori
To chociaż zaoszczędzę troszkę Ale i tak bym ją chciała w wakacje przeczytać ! ;(

Oryginalne wydanie ma 350 stron. Cóż, tyle kartek za 37,5 zł? :/ Przeginają...
Ja sama nie wiem czy kupię...
Chociaz jesienią mam urodziny, wszystko może się stać

Jaguar ostatnio idzie w ślady Ambera, ale co poradzić ... Pewnie sa pewni (i nie dziwię im się) ,że ta pozycja okaże się bestsellerem Ale nie narzkajmy na Jaguara, bo fajne rzeczy ostatnio wydaje
I też nie wiadomo ile w takim razie bedzie kosztować "Nevermore" bo przecież jest o wiele grubsze.

I ja mam zniżkę w księgarni to mi się pewnie uda kupić za... 32 zł XP? albo może nawet dostanę tą książkę od nich, nie wiem, nie wiem XP tutajpoczkategori
Mam baaaardzo dobrą wiadomość
http://www.ksiazkimlodziezowe.fora.pl/patronat-medialny,364/oddech-nocy-lesley-livingston,6369.html#474223

Książka objęta jest patronatem forum

Ale świetna wiadomość, Su! tutajpoczkategori
Na pewno po nią sięgnę dlatego, że jest coś o Snu nocy letniej a ja to kocham ; d Pozza tym.. brzmi ciekawie ; )
i jeszcze jedna dobra informacja jest taka, że kontynuacja jest zapowiedziana na październik, to chyba w ramach zadośćuczynienia dla oczekujących (o ile oczywiście się coś nie przesunie) tutajpoczkategori
To najbardziej wyczekiwana przeze mnie premiera tego lata/jesieni, a tu jeszcze się okazuje, że nasze forum objęło nad nią patronat! Tak się cieszę
Czekam i czekam i na 100000% przeczytam:) Już samo odniesienie do 'Snu Nocy Letniej' Baaardzo zachęca:) tutajpoczkategori
Ja też się strasznie nie mogę tej książki doczekać Mam nadzieję, że się nie zawiedziemy
Wspaniała wiadomość! Teraz jeszcze bardziej nie mogę się doczekać książki.
Opis nawet ciekawy ale zniechęcają mnie te elfy,jakby to nie mogło być co innego tylko akurat elfy! Więc zastanowie się na jej przeczytaniem. Powrót do góry
Dostałam w łapki przedpremierowo

Dwa światy – nasz i ten drugi, o którym większość nie ma pojęcia.

Istoty, o jakich ludziom nawet się nie śniło.

I wreszcie ona – na pozór zwykła dziewczyna, początkująca nieśmiała aktorka z drugorzędnego teatru.

Kelley nie urodziła się pod szczęśliwą gwiazdą – przynajmniej do tej pory była o tym przekonana. Wychowana przez ciotkę, bowiem jej rodzice zginęli, gdy była mała, postanowiła wyrwać się z rodzinnego miasteczka i zamieszkać w jednej z największych metropolii świata. Nie szło jej łatwo, ale miała silną wolę i uparcie dążyła do spełnienia marzeń. Koniec końców znalazła przyzwoite lokum (z nieznośną współlokatorką) oraz otrzymała rolę w przedstawieniu (właściwie została dublerką, ale nie zagłębiajmy się w szczegóły).

I nagle wpadła jej życiowa szansa – teatralna diwa grająca Tytanię, królową elfów, w wystawianym obecnie „Śnie nocy letniej” Szekspira złamała nogę i natychmiast potrzebuje dublerki. I mimo że reżyser to nieco ekscentryczny człowiek, a tekst niespodziewanie wyleciał jej z głowy – Kelley wręcz tryska radością.

Lecz Kelley nie wie pewnych rzeczy. Nie jest świadoma, że większość obsady ma niewiele wspólnego z ludźmi. Nie ma pojęcia, że gdy wieczorem w parku spotkała Sonny’ego, po raz pierwszy od dawna zetknęła się w pośredni sposób z Zaświatami.

Nie wie, kim jest.

A już tak niewiele czasu pozostało do Samhain – nocy, w czasie której bariera między Zaświatami a królestwem śmiertelników staje się wręcz niewidoczna i wiele nadnaturalnych istot próbuje wedrzeć się do ludzkiego świata. Samhain poprzedza Dziewięcionoc – ciąg kilku nocy, w czasie których Brama uchyla się lekko, a Sonny Flannery i dwunastu innych Janusów – śmiertelnych dzieci skradzionych w Zaświaty – muszą pilnować, by wszyscy pozostali tam, gdzie ich miejsce.

pełna recenzja: http://paranormalbooks.pl/2011/08/30/exclusive-recenzja-oddech-nocy/
Już do meni jedzie, a ciągnie mnie do niej jak nie wiem, więc cholernie się cieszę! Powrót do góry

Już do meni jedzie, a ciągnie mnie do niej jak nie wiem, więc cholernie się cieszę!

mnie też, mnie też! To chyba najbardziej oczekiwana przeze mnie premiera w tym półroczu Ale muszę czekać do października.
Fajne, fajne.!!
Może się kupi, a może będzie w bibliotece.. Zobaczy sie. Powrót do góry
Bardzo się cieszę, że dostałam ją przedpremierowo, nie mogłąm jej się doczekać

„Co ujrzysz w chwili zbudzenia…”*

Lesley Livinsgton jest pisarką i aktorką, żyje w Toronto, w Kanadzie. Oczarowana w młodym wieku historiami o mitologii i folklorze, starych cywilizacjach i legendarnych bohaterach, uciekała do całkowicie odmiennego świata mitologii greckiej czy celtyckiej, historii o innym świecie, faerie i królu Arturze. „Oddech Nocy” jest jej debiutancką powieścią, pierwszą częścią trylogii. Druga część „Cień światła” wyjdzie w październiku tego roku.

Siedemnastoletnia Kelley jest zachwycona, gdyż z dublerki zamieniła się w aktorkę, która będzie grała wymarzona rolę Tytanii. Całe jej życie kręci się teraz wokół teatru, gdzie za niedługo ma zgrać w spektaklu napisanym przez Szekspira - „Snu nocy letniej”. Jej największy kłopotem wtedy jest trema i zapomniane z nerwów wersy tekstu, jednak nie wie, że niedługo będzie to dla niej tylko błahostka. Jej świat wywraca się do góry nogami, gdy poznaje przystojnego nieznajomego o imieniu Sonny. Jest podrzutkiem, śmiertelnikiem, który został wykradziony ze swego świata i wychowany przez Faerie. Wraz z dwunastoma osobami jemu podobnymi czuwa nad bramą między światem śmiertelników i elfów. W święto Samhain brama uchyla się, a istoty nadprzyrodzone mogą przedostawać się do naszego wiata. Zaś co dziesięć lat jest to możliwe aż przez dziewięć nocy poprzedzających to święto. Dziewięcionoc jest bardzo niebezpiecznym okresem, zaś Dwór Unseelie nie posunie się przed niczym, by przedostać się do świata ludzi. To co wcześniej wydawało się Kelley zwyczajnymi bajkami z dzieciństwa, na jej oczach zamienia się w rzeczywistość.

Kelley jest osobą, która dąży za swym marzeniem i jest bliska jego realizacji. Chce być świetną aktorką i wie, że nie będzie to wcale proste. W tej powieści wykazała się odwagą i dużą siłą woli, jednak nadal pozostaje ona zakochaną nastolatką, pragnącą czegoś niezwykłego. Niestety to co jej się przytrafia, jest aż nazbyt niesamowite. Na szczęście radzi sobie całkiem nieźle, aczkolwiek jej dobroć serca nie pozwala jej we wszystko uwierzyć, a jej wyobrażenie o świecie się zawala. Sonny próbuje jej pomóc, gdyż stała się dla niego całym światem. Jest on bohaterem pozytywnym, ale również cierpiącym. Gdy wrócił do świata ludzi i zaczął go poznawać, zaczyna się zastanawiać, jakby to było gdyby nie był niewolnikiem elfów. W historii pojawiają się także postacie, które mogą być znane z fantastycznych opowieści czy nawet ze sztuki Szekspira, w której ma zagrać główna bohaterka. Puk, Oberon, Mabh… Są to istoty znane wielu z nas i to jeszcze przed przeczytaniem „Oddechu Nocy”. Bardzo ucieszyło mnie ich pojawienie się, gdyż sprawiały one, że stare bajki na dobranoc ożywały w wyobraźni czytelnika.

Co prawda fabule nie można zarzucić za dużo akcji, gdyż w książce nie dzieje wiele, jednak trzeba przyznać, że nawet zwyczajnymi czynnościami wykonywanymi przez Kelley czytelnik jest zainteresowany. Najwięcej działo się pod sam koniec powieści, ponieważ wcześniej tak naprawdę musieliśmy się zapoznać ze światem przedstawionym i sytuacją, zdarzeniami, które raz po raz nas zaskakiwały. W najmniej oczekiwanym momencie można było zauważyć coś niezwykłego i nieoczekiwanego, ale niestety niektóre rzeczy były oczywiste i nie dało się ukryć, że aż banalne do odgadnięcia. Mimo że takich fragmentów było niewiele to i tak zastanawiać by się można nad naiwnością postaci. Pomimo że było kilka minusów, to i tak byłam bardzo zaciekawiona i pochłonięta tą lekturą, przebiegając wzrokiem po kolejnych linijkach tekstu, które obrazowały się w mojej wyobraźni.

Pani Livingston ma świetny styl pisania oraz operuje prostym i zrozumiałym językiem. Bez problemu oczarowuje odbiorcę swą opowieścią. Nawet najbardziej zwyczajne czynności, opisuje w sposób ciekawy i intrygujący. Nie zatapiała się w zbędnych opisach i płynnie przechodziła między różnymi scenami. To jak pisała nadrabiało wszystkie możliwe ułomności książki, gdyż bez żadnego kłopotu potrafiła wciągnąć każdego w swój świat, wyciągnięty wprost z naszych najskrytszych marzeń i ekscytujących historii.

„Oddech Nocy” jest dość lekką pozycją. Pochłania się ją w zastraszającym tempie. Gdy wczoraj ją otrzymałam, nie mogłam się doczekać kiedy zagłębię się w tym nieznanym mi dotąd wiecie i oczekiwałam wiele. Nie zawiodłam się, gdyż jestem wręcz zachwycona tą cieniutką powieścią. Kiedy kończyłam ją po jakiś trzech godzinach, byłam zasmucona tym, że to już koniec. Cieszę się, że druga część wyjdzie niebawem i czekam na nią z niecierpliwością. Polecam tę książkę wszystkim, którzy chętnie zanurzą się w wiecie, gdzie elfy istnieją, a pewna dziewczyna budzi się ze snu w zupełnie innym, aczkolwiek znanym jej dotychczas świecie.

Moja ocena 9,5/10
Booki, pozytywna recenzja, ale chyba nie jestem wystarczająco przekonana. Można porównać wg Ciebie "Oddech nocy" do jakiejś innej znanej książki/serii? Nie chodzi mi o fabułę, tylko bardziej o jej poziom - była tak dobra jak ... ? Powrót do góry
Hmmm.... to będzie trochę trudne XD Nie umiem jej za bardzo porównać szczerze mówiąc, no może trochę do żelanego króla, jednak to też nie do końca...
Jak czytałam recenzję na Twoim blogu, to też mi jakoś coś o "Żelaznym Królu" zaświtało w głowie. Te przejście między dwoma światami mi tak się skojarzyło. Zastanawiałam się też nad "Lamentem. Intrygą Królowej Elfów" - tak mi jakoś przyszło do głowy.

Książki nie czytałam, ale z opisów można wnioskować. Powrót do góry
Ja tak strasznie chciałam ją przeczytać, ale ... przeszło mi Wgl już mnie paranormale słabo pociagają ;/

Ja tak strasznie chciałam ją przeczytać, ale ... przeszło mi Wgl już mnie paranormale słabo pociagają ;/

Mam to samo!
Gdy czytam jakiś opis paranormalu to sobie wyobrażam cuda niewidy, a po jakimś czasie mi przechodzi, bo dochodzę do wniosku, że to nie będzie nic specjalnego i się rozczaruję, bo o wiele lepiej przeczytać coś z fantastyki. Powrót do góry

Ja tak strasznie chciałam ją przeczytać, ale ... przeszło mi Wgl już mnie paranormale słabo pociagają ;/

Mam to samo!
Gdy czytam jakiś opis paranormalu to sobie wyobrażam cuda niewidy, a po jakimś czasie mi przechodzi, bo dochodzę do wniosku, że to nie będzie nic specjalnego i się rozczaruję, bo o wiele lepiej przeczytać coś z fantastyki.
Widzicie! Ja w sumie nie czytałam wiele paranormali, więc ta książka dalej mnie ciekawi. Nie powiem, nie czuję tego, że 'jak nie przeczytam to umrę', ale po prostu ta książka tak na mnie działa, a nie tematyka
Ja w sumie też nie, ale nie unikam tego gatunku, jednak wolę te paranormale, w których dużo się dzieje np. Akademia Wampirów. No i wiele książek, które są w tematyce paranormal dla mnie nie kwalifikuje się w tą tematykę w ogóle. Przykładem jest np. Miasto Kości i Żelazny Król. Powrót do góry
I jeszcze moja recenzja

Nim uniesie się kurtyna

"Choć śmiertelnicy, żyli niemal jak nieśmiertelni, w miejscu poza czasem, jak ze snu, ale na zawsze w niewoli, zależni od kaprysów swych opiekunów, którzy czasem rozpieszczali ich, a czasem ignorowali, czasem hołubili, a czasem poddawali udrękom."*

"ŚPIEWAJ MI DALEJ, MIŁY ŚMIERTELNIKU."
Inscenizacja 'Snu nocy letniej' Szekspira, w której elfy grają nie tylko śmiertelnicy. Zagubiony scenariusz wraz z bezcennymi notatkami. Kelpie, które nie chce wyjść z wanny. Zielony bursztyn w kształcie czterolistnej koniczynki, którego zdejmować najlepiej nie należy nigdy. Do tego Central Park, sama w sobie już magiczna oaza zielni w sercu Manhattanu, lecz wydarzyć się tam jeszcze może o wiele więcej...
Kelley trafiła właśnie na chwilę swojego życia. Z dublerki staje się odtwórczynią głównej roli - królową Tytanią. Cóż lepszego mogłaby wpisać do swoje CV po ukończeniu szkoły teatralnej jak nie występ na scenach Nowego Jorku ?
Jednak kurtyną, która pierwsza zostanie uniesiona, może być nie ta teatralna, lecz owa cienka, prawie niewidoczna, oddzielająca królestwo Faerie i świat śmiertelników.

NIM ZATRZE SIĘ GRANICA
W opowieściach o podstępnych, okrutnie pięknych i nie potrafiących kłamać przedstawicielach dworów Faerie zawsze można liczyć na dobrą akcję, wymieszanie starych legend oraz poczucia humoru. "Oddech Nocy" zabiera nas w podróż po nocnych ulicach Nowego Jorku. Historię poznajemy z punktu widzenia sympatycznej, nietuzinkowej i odważnej Kelly. Dziewczyna, nasłuchawszy się w dzieciństwie tysiąca baśni z świata nadprzyrodzonego, tak naprawdę szczerze wątpi w jego istnienie. Drugą osobą opowiadającą tą historię jest Sonny Flannery. Młodzieniec to podmieniec (dziecko wykradzione przez elfy i wychowane na ich dworze), który wraz z oddziałem patroluje raz na rok przesłony między światami. Narracja jest naprzemienna i zmienia się regularnie co rozdział, co czyni historię jeszcze bardziej atrakcyjną. Kelly i Sonny nie podejrzewają jak wiele może ich łączyć. Każde z nich bowiem tęskni za światem z którego pochodzi, ale nie dane mu było go poznać.

"-Skąd wzięłaś tę melodię ?
- Stąd, skąd wszystkie pozostałe - odparła z uśmiechem.
- Ze wspomnień tonącej duszy."*

REKOMENDACJE
"Oddech nocy" to książka przepełniona akcją, która czyta się bardzo dobrze. Znajdziemy wiele zabawnych dialogów jak i lekko strasznych opowieści. Dużym plusem jest także trafne wykorzystanie "Snu nocy letniej" na potrzeby tej trylogii. Opowieść poprzedza prolog. Jest to tekst ta sprytnie skonstruowany i dobre wybrany, że przez całą historię podejrzewałam o najgorsze nie tych co trzeba! Jedynym minusem może być fakt, że czasem akcja przyśpiesza aż zbyt bardzo przez to zostaje pomniejszony opis danej sytuacji i towarzyszącej jej napięcie. Mimo tej wady jest to jedna z lepszych powieści opowiadających o walce dworów Fearie.
Uwielbiam wróżki pani Marr, zakochałam się w "Żelaznym Królu" i także ta opowieść mnie do siebie przekonała. Spodoba się zarówno fanom tego gatunku jak i tym, którzy nie mieli z nim jeszcze styczności, stanowi bowiem świetne wprowadzenie w ten piękny, magiczny lecz także okrutny świat magii, o którym zdarza się zapominać, ale jednocześnie on nie zapomina tak łatwo o nas.
Z prawdziwym zniecierpliwieniem wyczekuję następnego tomu (zapowiedź poniżej).
MOJA OCENA : 8 / 10
Oby była fajna. Powrót do góry
Strasznie się cieszę, że taka książka wpadła mi w ręce, w dodatku jeszcze przed premierą...! Ale do rzeczy.
„Oddech Nocy” to druga po „Żelaznym Królu” wydana w ostatnim czasie powieść młodzieżowa ze światem i postaciami zaczerpniętymi ze „Snu nocy letniej” Szekspira. I o ile jej poprzedniczka nie zachwyciła mnie i obawiałam się, że druga będzie w podobnych stylu, o tyle ta druga okazała się być całkowicie inna. Czy „pozytywnie inna”? Jak najbardziej!

Pomimo zdecydowanie niewielkiej objętości, w książce, że tak to poetycko ujmę, bardzo łatwo jest zatonąć i dać ponieść się jej prądowi, który niesie nas przez pełne mrocznego i zmysłowego romantyzmu strony. Specyficznym klimatem „Oddechu Nocy” przesączona jest bowiem każda z nich, każde zdanie, każde słowo i każda literka. Myślę, że właśnie to zrobiło na mnie największe wrażenie. Nieczęsto spotyka się książki z tak wyraźnie odczuwalnym klimatem.

Ponieważ jest to pierwsza część trylogii, uważam, że jej celem powinno być wprowadzenie nas w ten świat, możliwość oswojenia się z nim, z panującym w nim klimatem, oraz, co dla mnie zawsze najważniejsze, z bohaterami. Rzadko kiedy bohaterowie są mocnym punktem młodzieżowych powieści, co mnie samą straszliwie drażni, jednak i pod tym względem "Oddech Nocy" mnie nie zawiódł.
Wracając do celów książki – myślę, że autorka spisała się po mistrzowsku. Fabuła jest naprawdę sensowna, stanowi idealny początek dla trylogii. Co tu dużo mówić – mnie przekonała, jestem bardzo ciekawa kolejnych części i mam nadzieję, że nie będziemy musieli na nie długo czekać.

Kolejnym atutem książki jest uwielbiane przeze mnie przeplatanie naszego świata, świata śmiertelników, z tym magicznym, wróżkowym. Okej, nie jest to może jakiś ewenement, nie jest to rzadkość w powieściach gatunku urban fantasy, ale i tak bardzo podobało mi się przedstawienie tego w tej książce. Szczegółów zdradzać nie będę, ale po tej powieści strasznie, ale to strasznie, chciałabym znaleźć się w Central Parku...

I jak pisałam – w książce tej można by doszukiwać się podobieństw do „Żelaznego Króla” (i właściwie nie byłoby trudno je znaleźć xD), ale poza nawiązaniami do dzieła Szekspira, powieści te są zupełnie, zupełnie inne. Prędzej już przypomina „Królową lata” – klimat bardzo porównywalny.
Kto lubi klimaty elfy, faerie i tego typu sprawy, zwłaszcza w mroczniejszym wydaniu, nie powinien być zawiedziony. Ja jestem bardzo zadowolona i z czystym sumieniem polecam Wam tę książkę. Jedyny jej minus: za krótka.
W skali od 1 do 10 dałabym 8+ i liczę, że kolejnym częściom będę mogła wystawić jeszcze wyższą ocenę.
Powiem szczerze, że po przeczytaniu (a własciwie przeczytaniu tylko połowy) mam dosć elfów. Powrót do góry
Nie czytałam 'Żelaznego Króla', gdzie podobno też jest nawiązanie do 'Snu nocy letniej', tak więc jest to moja pierwsza książka o takim charakterze. Zarówno elfy, o których co prawda nie przeczytałam wielu książek, a także 'Sen nocy letniej' Szekspira, na który ostrzę sobie ząbki od dawna, strasznie mnie interesują, więc 'Oddech nocy' na pewno bym przeczytała, a że trafiła do mnie wcześniej sprawiło mi wielką radość. Nastawiłam się pozytywnie i z uśmiechem na twarzy zabrałam się za czytanie.
Kelley Winslow to aktorka, która jest dublerką w spektaklu 'Sen nocy letniej'. Gdy okazuje się, że ma zastąpić koleżankę po fachu, akurat grającą rolę Tytanii, królowej elfów, jest wniebowzięta, ale szybko okazuje się, że z główną rolą wiąże się także duża trema i problemy z tekstem. Gdy idzie na spacer do Central Parku, gdzie udaje jej się uspokoić skołowane nerwy, okazuje się, że jest idealnie przygotowana do roli. Jednak ten jeden wieczór odmienia życie głównej bohaterki. Poznaje Sonny'ego, a potem okazuje się, że wiele rzeczy nie jest takie, jakie wydawało się na początku, a dotyczy to również ludzi z jej otoczenia. Jak to wszystko się zakończy i jaki związek z tym wszystkim ma koń, który uwielbia słodkie chrupki śniadaniowe?
Tak się składa, że teatr to jedna z moich największych życiowych pasji, więc bardzo ucieszył mnie fakt, że Kelley jest aktorką. Gdy tylko się o tym dowiedziałam, z niecierpliwością przewracałam kolejne strony z nadzieją na więcej opisów gry aktorskiej i przebywania na scenie, a także uczuć z tymi kwestiami związanymi. Niestety - zawiodłam się. Autorka skupiła się na wszystkim poza aktorstwem, za co ode mnie ma duży minus. Skoro Kelley specjalnie przeniosła się do Nowego Jorku, żeby tam zostać aktorką i spełniać dziecięce marzenia, to chyba o teatrze i spektaklach powinno być trochę więcej, aniżeli kilka wzmianek na odczepne.
Akcja toczy się leniwie, jest banalna. Książka wciąga, a jakże, ale to pewnie dlatego, że jest krótka, a przeczytanie jej całej zajmuje kilka godzin, nawet nie ma potrzeby, żeby się odrywać w tym czasie. Najbardziej uderzył mnie fakt, że wszystko było takie schematyczne. W sumie wiele nowości, jakie ostatnio czytam mają to samo tempo i rozwinięcie akcji, różnią się jedynie bohaterami. Niestety 'Oddech nocy' nie jest wyjątkiem.
Uwielbiam romanse (jak dla mnie książka, w której nie ma miłości po prostu nie ma prawa bytu), a tutaj akurat wątek miłosny trzyma w napięciu, jest interesujący i naprawdę miło się czyta. Podoba mi się, że Kelley jest wygadana i odważna, ale ma w sobie też kilka innych cech (pierwsza scena na scenie ukazuje tremę), tak więc główna bohaterka nie jest ani życiową niezdarą, ani wielką gwiazdą, jest normalną, przeciętną dziewczyną, a takich brak. W końcu bohaterki muszą się wyróżniać i autorzy często popadają w skrajność. Gigantyczny plus dla Lesley Livingston, że stworzyła Kelley normalną istotą, którą ja bardzo polubiłam.
Ta książka często kojarzyła mi się z 'Królową Lata'. Na początku dostrzegałam tylko podobieństwa między tymi dwiema seriami, a że twórczość Melissy Marr wręcz uwiodła mnie, to trochę irytujący był ten fakt. Na szczęście w pewnym momencie udało mi się wmówić sobie, że to tak samo, jak czepiać się, czemu wampiry piją krew, albo że smoki latają, czy zieją ogniem w różnych książkach.
Podobał mi się 'Oddech nocy', chociaż tytuł nie ma właściwie żadnego powiązania z książką, chyba że chodziło tutaj o sztukę Szekspira. Nie jest to hit wszech czasów, nie zmieni Waszego podejścia, czy życiowych poglądów. Jest po prostu przyjemną lekturą. Nie żałuję 'straconego' na nią czasu. Na pewno przeczytam kolejną część, ale nie wyczekuję na nią ze zniecierpliwieniem. Podsumowując matematycznie wszystkie plusy i minusy książka zasługuje na ocenę 4/10, ale to potwornie brzmi, w ogóle nieadekwatnie do moich uczuć jakie do niej żywię. Nie zraźcie się moją opinią, która właściwie brzmi bardzo negatywnie. Polecam książkę, jeżeli macie ochotę na coś takiego. Ocena taka ze szczerego serca to 6/10.

Martynag.1990, a u mnie jest odwrotnie. Ja jeszcze bardziej polubiłam elfy! xD
Kocham dzieła Szekspira i uwielbiam elfy, a opis książki brzmiał tak zachęcająco, nic więc dziwnego, że tak bardzo chciałam przeczytać "Oddech nocy". Dodatkowo magiczna okładka i zachwalające recenzje podsycały mój apetyt na tę powieść. Mój zapał jednak bardzo szybko ostygł, gdy już chwyciłam książkę Lesley Livingston w ręce.

Kelley to siedemnastolatka, która w pogoni za swoimi marzeniami o aktorstwie ruszyła na podbój Nowego Yorku. Nie poddaje się. Uparcie dąży do realizacji swych planów. Chce być aktorką. Pragnie stanąć na scenie i występować przed dużą publicznością i kiedy dostaje szansę zagrania Tytanii w przedstawieniu, wie, że musi ją wykorzystać. Dziewczyna stresuje się, ale kto by się nie stresował? Nie ma doświadczenia, lecz jest uparta, pracowita i utalentowana.
I to chyba wszystko, co można o niej powiedzieć...

Sonny to podmieniec. Człowiek, którego elfy ukradły ze świata ludzi. Wychowywany przez Oberona jest mu szczerze oddany. Pracuje dla niego. Szanuje go, wierzy mu i ufa. To co mówi król elfów zawsze jest prawdą... czyż nie?
Więc dlaczego, gdy JĄ spotyka wszystko się zmienia? Sonny zaczyna wątpić. Zaczyna się zastanawiać... I zaczyna coś czuć do dziewczyny, do której nie powinien. Jest przecież strażnikiem! W jego świecie nie ma miejsca na miłość...

Niektórzy mogą pomyśleć, że skoro książka jest krótka, akcja będzie biec szybko... Nic bardziej mylnego. Akcja w "Oddechu nocy" biegnie(należałoby napisać: idzie...) wolno. Tak wolno, że musiałam odkładać tę powieść na bok, żeby nie zasnąć. Doprawdy, akcja to jeden z większych minusów "Oddechu nocy" a uwierzcie mi, jest ich dużo, dużo więcej. Inne minusy to między innymi: schematyczność, brak ciekawych, barwnych bohaterów, ubogi, wręcz strasznie prosty język.

Plusy... cóż, dla mnie największym plusem tej książki była jej długość. Wprost umierałam ze szczęścia, gdy w końcu mogłam ją odłożyć na półkę!
Inny plus... Myślę, że nawiązania do Szekspira i cytaty z jego dzieł, a także pomysł, choć jego wykonanie pozostawia wiele do życzenia...

Co czuję po przeczytaniu "Oddechu nocy"? Rozczarowanie. Potworne rozczarowanie powieścią, która miała być "Pełna subtelnej erotyki, literackich odniesień i mrocznej magii" a była nijaka, nudna.
Czy polecam? Zdecydowanie NIE. Powrót do góry
na pewno kupię, albo dostanę bo jesienią też mam urodziny chociaż miałam inne w planach... no cóż przeczytać muszę nieważne czy dostanę czy kupie
Właśnie zaczęłam czytać i jak narazie bardzo mi się podoba Szczególnie to połączenie ze Snem Nocy Letniej, no i mój najulubieńszy Puk, w którym zakochałam się już wcześniej, ale w każdej z książek jest tylko przyjacielem.. No nic, zabieram się do dalszego czytania, może książka mnie jeszcze zaskoczy? Powrót do góry
Moim zdaniem

Zacznę od tego, że książka mi się spodobała. Nie miałam jeszcze styczności z paranormalnymi romansami, w których elfy grają pierwsze skrzypce. Dlatego też, nie mam żadnego porównania z innymi znanymi seriami wydanymi w Polsce, bo jakoś nigdy mnie elfy nie interesowały (po Władcy Pierścieni, miałam dość tych stworzeń, jak i wielu innych ). Pewnie dlatego, potraktowałam to jako coś świeżego i innego w obecnie modnym gatunku o paranormalnej istocie i normalnej dziewoi. Tym razem otrzymałam bohaterkę z nadnaturalnymi zdolnościami i chłopaka, który no cóż, też nie jest zbyt naturalny

Do moich ulubieńców zaliczam konia Tak, dobrze przeczytaliście. Konia, którego Kelly trzymała w wannie z wodą. To chyba świadczy o pomysłowości i poczuciu humoru autorki. Właśnie to zwierze wywoływało u mnie uśmiech na ustach i to dzięki niemu naprawdę dobrze się bawiłam podczas poznawania przygód Kelly i Sonnego. Nie jest to jedyny element komediowy w książce. Niektóre dialogi, czy poczynania dziewczyny są również zabawne, choć zdarzają się drętwe dowcipy, przez które podnosiłam wyżej jedną brew. Nie mniej jednak, pani Livingston, ma poczucie humoru i widać, że dobrze bawiła się tworząc swoją powieść.

Świat elfów jest przedstawiony jako idealny, gdzie czas płynie swoim tempem, więc jeśli ktoś wszedł do elfiej krainy, musiał liczyć się z tym, że po powrocie do realnego świata, czas mógł popłynąć nawet kilkadziesiąt lat do przodu. Ciekawy pomysł, nie wiem, czy autorki, bo nie czytałam jeszcze „Snu nocy letniej”, więc chyba w końcu się z tym tytułem zapoznam, aby się przekonać, kto ten motyw wymyślił W świecie tym, żyje mnóstwo innych i różnorodnych stworzeń, a bramy są pilnowane przez specjalnych strażników, aby ów osobniki nie narobiły szkód w świecie ludzi. Szkoda, że tak naprawdę za wiele się o tym świecie nie dowiedziałam. Może w następnej części?

Fabuła jest nawet ciekawa. Wszystko rozgrywa się w ciągu dziesięciu dni, a fantastyczne istoty pojawiają się w najmniej oczekiwanych chwilach. W pewnym momencie jest ich nawet mnóstwo. Nie obeszło się niestety bez schematów. Znów mamy ją, która nie wie o co chodzi, oraz jego, który wie, ale nie powie. Przynajmniej nie na początku książki. W końcu ona się wszystkiego dowiaduje i próbując wszystko przetrawić, zaczyna sobie zdawać sprawę jak bardzo kocha jego. On oczywiście również orientuje się mniej więcej w tym samym czasie, że żywi ciepłe uczucia w stosunku do niej. Na koniec są oczywiście rozdzielenie i po wielu (czyt. dwóch rozdziałach) perypetiach, są znów razem. Ale czy na zawsze? Jak uważacie? Autorka od samego początku wiedziała, ze chce napisać trylogię. Więc jak myślicie? Żyją długo i szczęśliwie?

Muszę się trochę więcej przyczepić do „Oddechu nocy”. Oprócz schematyczności (choć końcówka miło zaskakuje) jest jeszcze coś takiego jak przewidywalność. Niestety, oprócz samego zakończenia, wszystko wiedziałam, zanim dowiedzieli się sami bohaterowie, albo zanim pani Lesley o tym napisała. Ja wiem, ze książka jest dla nastolatek, ale nie tylko one czytają książki młodzieżowe. Poza tym, już nie raz miałam do czynienia z literaturą młodzieżową, w której fabuła, potrafiła mnie zaskoczyć. Tutaj wszystko dostawałam na srebrnej tacy. Chyba, że mam lepszy zmysł dedukcji niż mi się wydaje

Trochę denerwowało mnie prowadzenie przez autorkę akcji powieści. Odniosłam wrażenie, że pani Livingston nie mogła się zdecydować jakie tempo narzucić fabule i tak: historia idzie miarowo, logicznie, w pewnym momencie skok, niekonsekwentne zachowanie bohaterów i/lub dziwny bieg wydarzeń, później znów historia idzie ruchem jednostajnym, aby nagle raz jeszcze wykonać skok. I tak kilka razy. Aby to zilustrować, wyobraźcie sobie taką scenę: wchodzi facet do kwiaciarni i w jednym zdaniu mówi „Cześć, poproszę kwiaty, cześć piesku, reszty nie trzeba, kwiaty są piękne, proszę je zapakować, o pyszna herbata, do widzenia!”

Jest jeszcze kilka mankamentów, o których warto wspomnieć. Po pierwsze, książka miała zawierać subtelną erotykę. Jakoś jej nie odnalazłam, ale możliwe że mając już swoje lata, biorę subtelną erotykę za coś zupełnie innego. Chyba, że chodzi o kwiatka, jakiego dostała Kelly. Bo z tego co wiem, kwiaty to nic innego jak roślinne genitalia
Po drugie, nie wiem, czy to wina autorki, czy tłumacza, ale ktoś mógłby się zdecydować na jedną nazwę małych latających stworzonek. Raz było „pixie”, a raz „piskie”. Osobiście wolę formę „pixi”, co nie zmienia faktu, że przydałoby się trzymać jednej formy.

Ocena 4/6
Chciałabym wszem i wobec ogłosić, że ,,Oddech Nocy" to chyba najgorsza książka, jaką ostatnio przeczytałam.
Pani Livingstone skrzywidziła elfy, czego jej nigdy nie wybaczę.. Fanki ,,Żelaznego..." strzeżcie się!

Książce stawiam 2/6 tylko za okładkę, ponieważ treść jest tak słaba, że nawet nie warto o niej wspominać.
Nie polecam książki, żal wydawać na nią tyle pieniędzy. Powrót do góry

Chciałabym wszem i wobec ogłosić, że ,,Oddech Nocy" to chyba najgorsza książka, jaką ostatnio przeczytałam.
Pani Livingstone skrzywidziła elfy, czego jej nigdy nie wybaczę.. Fanki ,,Żelaznego..." strzeżcie się!

Książce stawiam 2/6 tylko za okładkę, ponieważ treść jest tak słaba, że nawet nie warto o niej wspominać.
Nie polecam książki, żal wydawać na nią tyle pieniędzy.

Hm... skrzywdziła, to znaczy? Bo słyszałam już trochę niepochlebnych opinii, a niektórym się podobała, więc nie wiem sama... Jakoś nie mam jej na liście "must read", ale wolę się upewnić, że póki co dobrze robię.
Czy to ma związek ze "Snem nocy letniej", fabułą, czy tym, jakie są elfy?
Hah, zgadzam się Shadow z Tobą w 100%! :ddd Straszna książka...
Kada, chodzi mi o to, co autorka zrobiła z elfów=.= Powrót do góry
Okej, jestem fanką Żelaznego więc słowa Shadow biorę sobie do serca. z resztą o tej książce też niepochlebnie się wypowiadała Naikari, więc wierzę Wam dziewczyny całkowicie!

Okej, jestem fanką Żelaznego więc słowa Shadow biorę sobie do serca. z resztą o tej książce też niepochlebnie się wypowiadała Naikari, więc wierzę Wam dziewczyny całkowicie!

Podpisuję się!
Skoro skrzywdziła elfy, to nie można tego tak zostawić.
Teraz pozostaje trzymać się z daleka od tej książki xD Powrót do góry

Okej, jestem fanką Żelaznego więc słowa Shadow biorę sobie do serca. z resztą o tej książce też niepochlebnie się wypowiadała Naikari, więc wierzę Wam dziewczyny całkowicie!

Podpisuję się!
Skoro skrzywdziła elfy, to nie można tego tak zostawić.
Teraz pozostaje trzymać się z daleka od tej książki xD
Jestem za! Moją zamierzam upchnąć gdzieś głęboko, by nie było jej widać..
a tak z ciekawości to co ona tym elfom dokładnie zrobiła ... mogłabyś Shadow napisać, chętnie przeczytam bo po książkę i tak nie mam zamiaru sięgnąć , a że aktualnie czytam podobną tematykę to mnie strasznie zaciekawiłaś Powrót do góry
Ja nie wiem, co wy macie do tych elfów tam ich mało co było, przynajmniej takich prawdziwych. No ale ja nie mam porównania, dla mnie to jest lekka historyjka z odrobiną humoru Przewidywalna i nie do końca dopracowana, ale bardzo szybko sie czyta
Nie czytałam "Oddechu" i nie zamierzam, bo z tego co piszecie wynika, że autorka zrobiła tu elfom mniej więcej to, co Pike wróżkom (czyli zmieniła w niedorozwinięte, głupie, chodzące roślinki)! Nie, zdecydowanie NIE przeczytam! Powrót do góry
Już nie wnikam w to, co kto zrobił komu, bo w sumie to dla mnie mało istotne - poza pomysłem fajnie czasem też ocenić sposób pisania autora. Jeśli wychwalamy książki, które nie mają w sobie żadnej głębi, a język przypomina wypracowania z podstawówki, no to ja nie wiem... Miałam takie wrażenie, jeszcze jak czytałam Mroczne serce, że autor po prostu nie umie pisać (a żeby napisać książkę, trzeba naprawdę znać się na operowaniu słowem), więc domyślam się, że autorka oddechu ma ten sam problem. Wiadomo, pisać może każdy, ale nie każdy da rade to przeczytać, hehe

Mówię stanowcze nie.
Ciekawa tak czy siak jestem ...

Tirin bardzo trafne ostatnie zdanie - czułam to przy Czarnym Łabędziu - bardzo chciałam, żeby mi się podobało, że powinno mi się podobać, wiedziałam też że innym się podoba ... ale sposób w jaki pisała autorka był dla mnie niezrozumiały i za chiny nie potrafiłam wyciągnąć z tej książki potencjału który rzekomo ma ...

Obawiam sie, że w Oddechu może być tak samo, robię się wybredna, a jeszcze jak ktoś napisze nijaka i nudna, najgorsza , a po drugiej stronie nie wiedzę zachwytów - to coś widocznie jest nie tak Powrót do góry
Ja podobnie jak Martycja nie widzę za bardzo aż takiej krzywdy wyrządzonej elfom w tej konkretnej powieści. Czytałam i Żelaznego Króla i Wróżki pani Marr a do tego jeszcze Magię Avalonu. Najsłabsza dla mnie była właśnie trylogia uwzględniająca Magię Avalonu. Nie widzę tej wielkiej krzywdy i też chętnie bym się dowiedziała o co dokładnie chodziło (przecież można zaznaczyć to jako spoiler). Trudno potwierdzić albo zaprzeczyć jeśli nie zna się konkretnych przykładów.

Ciekawa tak czy siak jestem ...

Tirin bardzo trafne ostatnie zdanie - czułam to przy Czarnym Łabędziu - bardzo chciałam, żeby mi się podobało, że powinno mi się podobać, wiedziałam też że innym się podoba ... ale sposób w jaki pisała autorka był dla mnie niezrozumiały i za chiny nie potrafiłam wyciągnąć z tej książki potencjału który rzekomo ma ...


Ha! Ja miałam identyczną sytuację, ale z "Lasem zebów i rak".

Ksiazka pewnie polezakuje na półce dłuzszy czas i moze... Moze za pare miesięcy zaczne ją czytać. Póki co wszelkim wróżkom i elfom mówie NIE! Powrót do góry
Też zastanawiam się, o jaką krzywdę chodzi. Bo tylko mówicie, że krzywda, krzywda, a nic konkretnego nie wiadomo. Nie jest to książka jakichkolwiek lotów, raczej podskoków, ale nic tak bardzo mnie nie uderzyło. Nawet przypominając sobie całą historię nie mogę sobie przypomnieć nic złego. Uważam, że przedstawienie świata elfów było całkiem całkiem.

Ciekawa tak czy siak jestem ...

Tirin bardzo trafne ostatnie zdanie - czułam to przy Czarnym Łabędziu - bardzo chciałam, żeby mi się podobało, że powinno mi się podobać, wiedziałam też że innym się podoba ... ale sposób w jaki pisała autorka był dla mnie niezrozumiały i za chiny nie potrafiłam wyciągnąć z tej książki potencjału który rzekomo ma ...


Ha! Ja miałam identyczną sytuację, ale z "Lasem zebów i rak".

!
Ja miałam tak właśnie z ,,Oddechem Nocy".
Ogólnie może trochę wyolbrzymiam tę sprawę z elfami, ale sposób przedstawienia Oberona trochę mnie dobił.. On i zima..? Niee... A Mab i jesień? Tym bardziej nie.. Powrót do góry
Kurczę. Jedni tą książkę chwalą, drudzy każą trzymać się od niej z daleka - i bądź tu człowieku mądry. Oczywiście spaczonej wizji elfów bym nie wybaczyła (tak, tak, Żelazny Król ma tutaj spory fanklub xD) więc sama nie wiem... Póki co tej pozycji nie kupiłam, chociaż byłam o krok od tego. I nie wiem.
Na dokładkę jeszcze moja recenzja xD xD xD

Ostatnimi czasy w literaturze możemy zauważyć nowy trend – coraz częściej pojawiają się książki, których bohaterowie nie są już wampirami czy wilkołakami, a elfami. Jedną z takich książek jest „Oddech Nocy” Lesley Livingston, który swoją premierę miał 21 września. Pierwszym określeniem, które przychodzi mi do głowy na myśl o tej powieści jest słowo „dziwna”. Dlaczego? Dlatego, że książkę tę, mimo kilku zauważalnych minusów, naprawdę dobrze mi się czytało

Od razu po spojrzeniu na książkę rzuca się w oczy jedna rzecz – jest ona strasznie krótka. Żałuję, że historia ta nie została bardziej rozwinięta, choć z drugiej strony przed nami jeszcze dwa tomy przygód Kelley. Wydaje się więc, że część pierwsza jest tylko wprowadzeniem do, miejmy nadzieję, bardziej przemyślanej i skomplikowanej fabuły. To, co mnie zawiodło to także fakt, że momentami miałam wrażenie, jakby powieść była pisana na szybko, w biegu i że przekazane w niej zostało tylko minimum potrzebne tej historii i nic ponadto. Liczę na to, że w drugiej części się to zmieni

W „Oddechu nocy” poznajemy Kelley Winslow, 17 letnią dziewczynę, która przeprowadziła się do Nowego Jorku po to, by zostać znaną aktorką. Jej marzenie ma szansę się spełnić, bo oto jej rola w przedstawieniu zmienia się z dublerki na główną – ma zagrać Tytanię w „Śnie nocy letniej”, sztuce Szekspira, która opowiada o baśniowych elfach. Ale czy na pewno tylko baśniowych? Oto bowiem w powieści pojawia się Sonny Flannery – niby zwykły chłopak, a jednak nie do końca, gdyż jest on podmieńcem – śmiertelnym dzieckiem porwanym i wychowanym przez elfy, który teraz ma za zadanie strzec Bramy łączącej krainę elfów – Zaświaty ze światem ludzi. Ma przypilnować, by do świata śmiertelników nie przedostały się elfy, które nie zawsze są pozytywnie i przyjacielsko nastawione, a niebezpieczeństwo jest tym większe, że zbliża się Samhain. A gdy Kelley i Sonny się spotykają, okazuje się, że w tym roku będzie jeszcze niebezpieczniej niż zwykle, bo na jaw wyjdą długo skrywane tajemnice...

Fabuła jest spójna i logiczna, choć niestety przewidywalna. Wydarzenia opisywane są z perspektywy dwóch bohaterów – Kelley i Sonny'ego. Dzięki temu, że część poznajemy dzięki niej, a część dzięki niemu, możemy się szybko zorientować o co mniej więcej chodzi... Bohaterom niestety dojście do sedna problemu zajmuje nieco więcej czasu niż nam i muszę przyznać, że momentami bywało to frustrujące xD. Ale przyznaję także, że było kilka motywów w powieści, które faktycznie mnie zaskoczyły

I jeszcze co do samych bohaterów. Kelley to dziewczyna zaradna, samodzielna i niezależna, choć niektóre jej poczynania mnie trochę denerwowały. Z kolei Sonny nie wzbudził we mnie żadnych większych zachwytów – nie będzie to kolejny bohater, do którego wzdycham. Podobała mi się początkowa relacja między dwójką tych bohaterów i trochę się rozczarowałam, gdy po wyjaśnieniu pewnej sprawy, ta relacja diametralnie zmieniła się w zupełnie inną. Za szybko to poszło według mnie. Reszta bohaterów, zarówno tych ze świata ludzi, jak i z Zaświatów, została zarysowana w sposób mniej lub bardziej wyraźny, ale autorka mogła się bardziej postarać.

Wspominałam już o tym, że narracja prowadzona jest z punktu widzenia dwóch głównych bohaterów, do tej pory jednak pisałam o tym w kontekście minusu. Jednak jak widać jedna rzecz może być zarówno minusem, jak i plusem xD I tak właśnie jest w tym przypadku, bo dzięki temu, że akcja jest tak podzielona, możemy poznać spojrzenie na świat zarówno ze strony „ludzkiej” jak i „elfiej”. Poza tym dzięki temu, że narracja nie jest pierwszoosobowa, darowane zostały nam zachwyty Kelley nad Sonnym, a zamiast tego dostaliśmy opisy kilku walk staczanych przez bohatera. Walk, które momentami przypominały mi te z „Darów Anioła”, tyle że w okrojonej wersji .

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę powieść. Dostrzegam jej wady, jednak jej czytanie nie było dla mnie żadną męczarnią, ani razu też nie chciałam rzucić książką o ścianę, tak jak to czasami mam, a to chyba liczy się najbardziej xD. „Oddech Nocy” czytało mi się szybko, lekko i łatwo, a historia mnie wciągnęła, więc na pewno sięgnę po drugą część przygód Kelley i Sonny'ego. Liczę tylko na to, że autorka dopracowała ją bardziej od zbyt krótkiej i skrótowo napisanej części pierwszej Powrót do góry
Skoro przeczytałaś i masz podobne zdanie do mojego, to aż muszę ci się o coś zapytać, bo dla mnie niektóre wydarzenia nie były logiczne. Co myślisz o momencie, kiedy król odwiedza Kelly w garderobie? Dla mnie to było po prostu śmieszne, bo jak gdyby nigdy nic ojciec odwiedza córkę, przeprowadza rozmowę, córka zachowuje się, jakby ojca nie widziała raptem kilka dni, a ojciec postanawia pogrozić palcem i wychodzi xD Dla mnie to było takie WTF? Albo cała ta przygoda w świecie Sonnego, kiedy to on ją zabrał do swojej wyobraźni, w której spędzili kilka dni, a potem od razu przeszli do porządku dziennego, do punktu z którego wyszli, a przecież oni ze sobą byli wiele dni! Dla mnie były to niedopracowane przez autorkę sceny

Albo cała ta przygoda w świecie Sonnego, kiedy to on ją zabrał do swojej wyobraźni, w której spędzili kilka dni, a potem od razu przeszli do porządku dziennego, do punktu z którego wyszli, a przecież oni ze sobą byli wiele dni! Dla mnie były to niedopracowane przez autorkę sceny
Mnie też to rozwaliło. Ja kompletnie zapomniałam, że przenieśli się do wyobraźni Sonny'ego, wspomnień elfiego świata, czy jak to nazwać. Poza tym strasznie krótko to trwało. Przecież oni spędzili tam ponad tydzień, o ile dobrze pamiętam, jakim cudem tak bezproblemowo wrócili do normalnej rzeczywistości? No w głowie mi się to nie mieści! Powrót do góry


O boshe! Tę książkę z pewnością przeczytam ^^

Od ciekawych i pozytywnych recenzji innych czytelników ,aż się roi. Nie zostaje mi nic innego jak wybrać się do księgarni : P Powrót do góry
Książka nie była zła, choć czytałam dużo lepsze. Pod koniec mnie zaskoczyła.
W mojej ocenie 6/10.
przeczytam na pewno Powrót do góry
A ja przeczytałam i jestem zadowolona : p . Książkę czyta się szybko i ma nienaganną fabułę , może było trochę niedopracowań , ale jeżeli ktoś nie zwraca na takie rzeczy uwagi to połknie w całości . Przynajmniej tak było w moim przypadku . Skusiłam się na nią bo uwielbiam Żelaznego Króla a ta była też o elfach xD więc kupiłam , teraz oczekuję " Mrocznego Światła " , jednak jeśli zrobią to samo co z premierą Żelaznej Córki to chyba padnę trupem..

Chyba przeoczyłam też ten moment jak Sonny i Kelly byli w jego podświadomości ? Prawdopodobnie bo nie mogę sobie tego przypomnieć , z drugiej strony mogłam zapomnieć , w końcu czytałam w dniu premiery .
Mi również książka się bardzo podobała. Chyba to dlatego, że tak bardzo lubię elfy, bo moja pierwsza książka była o nich.
''Oddech Nocy'' czyta się szybko i ciekawie. Podobało mi się, że Kelly była aktorką i że Sonny ma takie fajne imię No i oczywiście śmiesznie było, kiedy do domu naszej bohaterki, a ściślej mówiąc, to pod prysznic, zawitał i na kilka dni zamieszkał pewien gość.
Książka mówi o tym, że nigdy nikt nie robi czegoś dla nas za darmo. Zawsze jest jakaś cena, nawet na najdroższa dla nas. Opowiada również, że zawsze jest jakieś wyjście. Nawet z najgorszych problemów. Po prostu tak już jest w powieściach, jak i w prawdziwym życiu.
Oceniam książkę 8,5/10. Z chęcią przeczytam następną część Powrót do góry
Pierwszy raz zetknęłam się z książką pani Livingston jeszcze długi czas przed polską premierą i od razu zapragnęłam ją mieć. Zauroczyła mnie okładka, było w niej coś intrygującego, a opis tylko umocnił mnie w przekonaniu, że to książka, która mi się spodoba. Gdy dowiedziałam się, że niedługo zostanie u nas wydana, z niecierpliwością oczekiwałam jej pojawienia się. A gdy wreszcie dostałam ją w swoje ręce, zrozumiałam sens przysłowia: nie dziel skóry na niedźwiedziu...

Kelley opuściła rodzinne miasto i przeniosła się do Nowego Jorku, a to wszystko dla jej największej pasji, jaką jest aktorstwo. Kelley nie zraża się stanowiskiem dublerki w nadchodzącym spektaklu "Snu nocy letniej", wierzy, że kiedyś nadejdzie jej chwila. Główna aktorka skręca kostkę i Kelley wreszcie może sięgnąć po swoje marzenia. Jednak w tym czasie spotyka w parku przystojnego chłopaka, który daje jej różę i tej samej nocy jej mieszkanie zajmuje koń, który za nic nie chce opuścić wanny. Wszystko się komplikuje, bo rozpoczyna się Dziewięcionoc, podczas której bramy oddzielające świat elfów i ludzi są otwarte. Tylko co to ma wspólnego z Kelley? Przed czym ostrzega ją Sonny? I co najważniejsze - czy naprawdę grozi jej niebezpieczeństwo?

Tematyka elfów, magii i zaklętych światów to zdecydowanie coś, co lubię, dlatego z takim entuzjazmem sięgałam po "Oddech nocy". Niestety, nie znalazłam tego w takiej postaci, jakiej oczekiwałam. Elfy? Może jestem stereotypowa, ale to ich przedstawienie w ogóle mi nie podeszło. Nie czułam ich charakteru, właściwie niewiele różnili się od zwykłych ludzi. Za to spodobała mi się reszta niecodziennych stworzeń i pomysł, że żyją w ludzkim świecie. Niby żadna nowość, ale nadawał powieści klimatu, którego bez tego aspektu by raczej brakowało. Zaklęte naszyjniki, magiczne miejsca czy ukrywające czary, to wszystko wyszło ciekawie i fascynująco. Jedyne czego żałuję, to fakt, że większość akcji rozgrywa się w Nowym Jorku. Tak chciałam odwiedzić świat elfów, a dostałam tylko malutką zapowiedź pod sam koniec. Szkoda. To tyle jeśli chodzi o pierwsze wrażenie.

Idąc dalej, dużym minusem jest prowadzenie narracji. Bohaterom brakowało emocji, głębszych przemyśleń czy choćby wspomnień, większość wydarzeń była zwykłym opisem. Dlatego bardzo trudno przyszło mi zżycie się z nimi, większe zaangażowanie w ich przygody, które były dla mnie mało przekonujące. Chwilami czułam się, jakbym oglądała film akcji, w którym czasem brakowało akcji Same wydarzenia, suche fakty. Otóż to, książka była za krótka! Gdyby autorka dołożyła choć trochę pobocznych wątków, zwiększyłaby się nie tylko objętość, ale i moja ocena. Trudno napisać krótko, ale tak, żeby zachęcić czytelnika do przeczytania kolejnej części i moim zdaniem pani Livingston średnio się to udało.

Jak już wspomniałam, bohaterowie są niedopracowani. Nie czułam, że są żywymi ludźmi, mają własne marzenia i porażki, jak się czasem zdarza podczas czytania naprawdę dobrych książek. Tutaj są przysłowiowymi papierowymi postaciami. Myślę, że jednak autorka trochę się starała, dlatego podkręciła temperament Kelley, a Sonny'ego uczyniła zagubionym chłopcem. Ale... nie przekonało mnie to. Może jestem wybredna, ale uważam, że bohaterowie to połowa sukcesu książki, a jeśli są słabo wykreowani, to i powieść traci swój urok. Jak choćby Oberon; zupełnie nie rozumiem zamysłu autorki co do jego usposobienia - raz był groźnym, stanowczym władcą, a chwilami zachowywał się łagodnie, żeby nie powiedzieć dobrodusznie, co moim zdaniem bardzo się gryzło, bo w tych sytuacjach nie pasowało. Jedynymi postaciami, które dosyć polubiłam byli Tyffanwy i Maddox.

Wątek miłosny jest wciśnięty na siłę. Nie lubię książek, w których miłość między bohaterami rozkwita w ciągu kilku dni, a po tygodniu są już gotowi oddać za siebie życie. Ach tak, nie zapominajmy, że wciąż mają oni te naście lat. Co za naiwność! Uważam, że ten temat był naciągnięty i dosyć sztuczny. Czy naprawdę nie mógł się rozwinąć dopiero w drugiej części?
Z resztą podobnie przygody Kelley i Sonny'ego rozgrywały się wyjątkowo szybko, i podobnie prędko przemijały. Rozumiem, że długie opisy mogą być nużące, ale błagam o choć trochę suspensu. Ale ok, to tylko paranormal romance, więc za dużo też nie mogę wymagać

Co tu więcej mówić, moim zdaniem książka jest średnia. Może odbieram ją gorzej, bo spodziewałam się czegoś świetnego, a dostałam ot, taką trylogię. Już wiem, że drugiej części nie kupię, ale może kiedyś przeczytam. Kolejny raz na własnej skórze się przekonałam, że nie warto nastawiać się na coś wybitnego, zanim się lepiej nie pozna. Moja ocena to 6/10, niestety. Nie zniechęcam, bo może akurat komuś przypadnie do gustu, jednak z pewnością jest wiele ciekawszych pozycji o podobnej tematyce.
Nie czytałam, ale okładka nie jest zachęcająca... Dlatego narazie nie przeczytam...
emmllaa nie patrz się na okładkę tylko na wnętrze książki , choć , co przyznam z własnego doświadczenia , okładki często decydują o kupnie .
Oddech to naprawdę coś godne polecenia .

Dodam też , że jestem głęboko zawiedziona wydawnictwem Jaguar , które nie raczyło dostarczyć książek drugiej części do Empiku w moim mieście , a nie jest ono takie małe . Na premierę "Mrocznego Światła" czekałam wystarczająco długo i ponoć wyszło tylko w większych miastach . Toż to dyskryminacja reszty ! Powrót do góry


Dodam też , że jestem głęboko zawiedziona wydawnictwem Jaguar , które nie raczyło dostarczyć książek drugiej części do Empiku w moim mieście , a nie jest ono takie małe . Na premierę "Mrocznego Światła" czekałam wystarczająco długo i ponoć wyszło tylko w większych miastach . Toż to dyskryminacja reszty !

Myślę, że to nie tylko kwestia Jaguara, czy książka jest w Twoim mieście... Wiadomo, jak to jest z Empikiem... :/

W łódzkich Empikach mi też się ta książka jakoś w oczy nie rzuciła, ale przecież zawsze można zamówić ją na stronce - http://www.empik.com/mroczne-swiatlo-tom-2-livingston-lesley,p1045964258,ksiazka-p i odebrać w sklepie ;P
Sujeczka , niby tak , ale kiedy pytałam się pracowników Empiku powiedzieli , żę cytuję : "Książka trafiła tylko do większych miast , nie wiadomo nawet czy do nas trafi , my po prostu nie dostaliśmy jej od wydawnictwa Jaguar ."

Wątpię w brak środków tego wydawnictwa , więc co jest powodem nie dostarczenia ?

A kiedy parę razy z rzędu zamówiłam sobie ukochane książki zawsze miały na sobie jakiś dotkliwy uszczerbek , nie traktują ich tak jak te w większej ilości ;/ . Dlatego omijam zamawianie z internetu szerokim łukiem , dajmy na to "Wampiraci" Justina Sompera przybyli do mnie z powyginanymi rogami , obtłuczonym grzbietem i zdrapanym żelem , może i to dziwne , jednak ja nienawidzę patrzeć na książkę w takim stanie . Powrót do góry
O twórczości Lesley Livingston nie słyszałam do momentu zetknięcia się z jej debiutancką powieścią zatytułowaną „Oddech nocy”. Już sam widok okładki podziałał na mnie przyciągająco, z ochotą więc zabrałam się za jej czytanie.
Główną bohaterką jest Kelley – siedemnastolatka marząca o wielkich rolach w teatrze. Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy przygotowania do premiery spektaklu „Sen nocy letniej” idą pełną parą. Jak możemy się domyślić, nasza bohaterka gra w nim główną rolę, choć zdobyła ją w nieco inny sposób niż moglibyśmy przypuszczać. W jej życiu zaczynają dziać się rzeczy, które uznać można za co najmniej dziwne. Ratuje z opresji tonącego konia, który później zostaje jej współlokatorem, poznaje tajemniczego Sonny’ego Flannery’a… I odkrywa wielką tajemnicę, która dotyczy życia jej i wielu innych osób.
„Kelley usiadła gwałtownie, otworzyła oczy i powidła wzrokiem dokoła. Znajdowała się na scenie, w altanie królowej elfów. Niespokojnie spojrzała przez lewe ramię. Widziała go, przez krótką chwilę. Stał w ciemnym korytarzu, za kulisami po lewej stronie sceny. Zamiast bolesnej tęsknoty zobaczyła jego wzroku zaskoczenie. Jej zielone oczy spotkały się z jego szarymi; dosłownie na ułamek sekundy. A potem zniknął.”
Do powieści na początku podchodziłam dość entuzjastycznie, choć w oczy rzuciła mi się jej niezbyt duża objętość. Nawiązanie do Szekspirowskiego dramatu wydało mi się całkiem dobrym pomysłem i przede wszystkim ciekawą odskocznią od świata wampirów i aniołów.
Pomimo całkiem dobrego ogólnego zarysu fabuły książka okazuje się dość przeciętna. Pierwszym rzucającym się w oczy minusem jest dość słaba kreacja bohaterów. Nie ma w nich praktycznie nic zaskakującego czy oryginalnego, a jeżeli pojawi się już ktoś posiadający te cechy – to wszystkie opisy z nim w roli głównej są krótkie. Do jednych z ciekawszych postaci z czystym sumieniem mogę zaliczyć przede wszystkim Boba oraz współlokatorkę Kelley. Reszta nie odznaczyła się niczym szczególnym.
Język i styl są dość przeciętne, na pewno łatwe w odbiorze i zrozumiałe dla większości, choć brakuje im polotu. Powieść podzielona jest na około czterdzieści krótkich rozdziałów, przez co sprawia wrażenie pociętej. Zastanawiająca jest też różnica w długości oryginału i wersji polskiej, ponieważ dzieli je skromna ilość stu stron.
Autorka całkiem nieźle radzi sobie z popularną ostatnio narracją pisaną w osobie trzeciej. Na tle innych powieści z gatunku wypada jednak mocno przeciętnie, ponieważ nie odznacza się niczym szczególnym i z pewnością nie wnosi do świata fantasy niczego nowego.
Zaskakuje również cena, która jest szalenie nieadekwatna do tak małej książki. Na plus natomiast zasługuje okładka, która przyciąga wzrok na dłuższą chwilę. Jakichkolwiek błędów w korekcie raczej nie ma. Przed każdym rozdziałem widnieje natomiast wizerunek motyla, co uważam za ciekawe acz nieco infantylne.
Reasumując, powieść ta z pewnością nie jest wybitna i wyjątkowa. Można przy niej spędzić miło czas, choć myślę, że przy tylu powieściach dostępnych obecnie na rynku można spędzić ten czas przy czymś nieco bardziej ambitnym i zaskakującym. Polecam wszystkim, którzy mają dużo czasu, chęci i cierpliwości.
„Tej nocy zatrze się granica pomiędzy światami”

W „Oddechu nocy” legendy o mitycznych stworzeniach ożywają. Nigdy nie wiadomo, kto jest mroczną syreną, niemiłym skrzatem albo królem wróżek…

Kelley od niedawna mieszka w Nowym Jorku. Jej największym marzeniem jest zostanie aktorką, ale jak na razie jest dublerką, która tylko obserwuje przygotowania do premiery „Snu nocy letniej” Szekspira. Nieoczekiwanie, w skutek przypadku Kelley ma zagrać królową elfów, Tytanię. Od tego momentu dzieją się niespotykane rzeczy. Dziewczyna poznaje przewrotny świat Faerie i strażnika Bramy łączącej dwa światy- Sonny’ego oraz dowiaduje się, że już niedługo elfy zrobią wszystko, by wedrzeć się do świata śmiertelników…

Niesamowita, tyle można powiedzieć o Kelley, głównej bohaterce powieści. Kreacja osobowości młodziutkiej aktorki zasługuje na ogromną pochwałę. Kelley ma wady i zalety, jest śmieszną (w dobrym znaczeniu tego słowa) postacią. Sonny nie wywołał już u mnie takich pozytywnych uczuć, jest nijaki. Z żalem też muszę powiedzieć, że bohaterowie drugoplanowi zostali słabo wykreowani. Nie mają konkretnych charakterów, są tłem, które autorka na zmianę wrzuca i wyrzuca. Mam nadzieję, że pani Livingston nabierze wprawy w tworzeniu postaci, ponieważ historia jest pomysłowa i szkoda ją niszczyć.

„-Skąd wzięłaś tę melodię?
-Stąd, skąd wszystkie pozostałe- odparła z uśmiechem. - Ze wspomnień tonącej duszy.” (str.141)

Autorka opisując niebezpieczne elfy nie była pierwsza, ale „Oddech nocy” jest napisany z humorem i ma w sobie „to coś”. Natomiast prawdą jest, że wiele wątków łatwo przewidzieć, jedynie strona 93 może wywołać zaskoczenie. Przewidywalność fabuły zwykle wywołuje u mnie zgrzytanie zębów, ale akurat w tym przypadku nie przeszkadzało mi to tak, jak w niektórych książkach z gatunku paranormal romance. Może to dlatego, że pani Livingston pisze tak sympatycznie i strony wręcz same się przewracają?

Akcja nie jest zbyt szybka, lecz pomimo tego chętnie czytałam o problemach Kelley i Sonny’ego. Książka opowiada o marzeniach, przyjaźni, miłości oraz poszukiwaniu prawdy, ale tu zaczynają się schody…

Powieść najbardziej razi nieodpowiednim ukazaniem emocji. Wątek o historii rodziny głównych bohaterów został potraktowany skrótowo, bez rozwinięcia i to było przeszkodą w odbiorze historii. Jest jednak plus ratujący sytuację- zakończenie zapowiada kontynuację zawierającą więcej akcji, zabawnych sytuacji oraz intryg pomiędzy dworami elfów.

Podsumowując, „Oddech nocy” spełnia swoje zadanie. To niewymagająca głębszego myślenia opowieść z wszechobecnym humorem i magicznym światem. Oceniając całość wystawiam 7/10. Powrót do góry