NajgroĹşniejsi wrogowie, z ktĂłrymi musimy walczyÄ sÄ w nas...
Na internecie jest zapewne historia udomowienia psa, wystaw i historia poszczególnych ras.
Mnie ciekawi, czy jest coś na temat szczegółów typu kiedy, gdzie i kto wynalazł pierwszą smycz np. i inne ciekawostki.
Rozwój kynologii na ziemiach polskich zapoczątkowany został w warunkach, kiedy Polska nie była suwerennym państwem. Gdy w drugiej połowie XIX wieku w Anglii, w Niemczech i we Francji przystępowano do świadomej hodowli psów rasowych, tworzono organizacje kynologiczne i zakładano księgi rodowodowe, na ziemiach polskich, gospodarczo zacofanych pod rządami zaborców, nie było miejsca na racjonalną hodowlę. Najprężniej kynologia rozwijała się jednak w zaborze rosyjskim.
Dopiero po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej zaczęły powstawać pierwsze formy organizacji kynologii polskiej. Były to jednak nieskoordynowane kluby i stowarzyszenia, działające w rozproszeniu na terenie całego kraju. Zaczęły one organizować wystawy, z których największe odbywały się w Warszawie i we Lwowie. Pierwsza Wszechpolska Wystawa Psów Rasowych odbyła się w Warszawie w 1925 r., a pierwszą organizacją kynologiczną był Polski Związek Hodowców Psów Rasowych, który powstał rok wcześniej – w 1924 r. Wtedy to została założona Księga Rodowodowa i Księgi Wstępne. Na terenie całego kraju istaniały jednak liczne kluby i stwarzało to potrzebę ujednolicenia form organizacyjnych i ustalenia zasad prowadzenia hodowli, regulaminów wystaw itd. W 1935 r. został utworzony Międzyklubowy Komitet Kynologiczny, który doprowadził 28 lipca 1938 r. do uchwalenia statutu Polskiego Kennel Klubu. Zamierzeniem Międzyklubowego Komitetu Kynologicznego jako pierwszej organizacji ogólnopolskiej było przystąpienie do FCI, jednak przeszkodził temu wybuch II wojny światowej.
Wojna i okupacja spowodowały poważne wyniszczenie pogłowia psów rasowych w Polsce. Ocalałe sztuki często nie miały udokumentowanego pochodzenia, więc ryzykowne było włączanie ich do hodowli. Ponadto wielu organizatorów kynologii, sędziów i hodowców nie doczekało wyzwolenia. Z przedwojennych hodowli zostały nieliczne przydomki hodowlane, ale bez materiału hodowlanego. W takiej sytuacji koniecznością było powołanie ogólnopolskiej organizacji kynologicznej. Nastąpiło to 5 maja 1948 r. na zebraniu organizacyjnym w lokalu Polskiego Związku Łowieckiego w Warszawie przy ulicy Nowy Świat 35. Tak oto został powołany Związek Kynologiczny w Polsce. Wybrano władze naczelne z prezesem Władysławem Wolskim na czele. Powołano jednocześnie oddziały w terenie oraz sędziów kynologicznych.
Związek Kynologiczny w Polsce stał się odtąd centralną organizacją polskiej kynologii, jednocząc hodowców oraz miłośników psów rasowych. Przystępując do pracy, władze zmuszone były zacząć od otwarcia Księgi Wstępnej dla psów w typie rasy, a nie mających udokumentowanego pochodzenia, i Księgi Rodowodowej dla psów należących do hodowców posiadających ich rodowody (ale takich była niewielka liczba). Jednocześnie organizowano oddziały terenowe. W krótkim czasie zainteresowanie Związkiem Kynologicznym, mimo powojennych warunków, okazało się bardzo duże, co świadczyło o istniejącym zapotrzebowaniu społecznym na tego typu działalność jako formę odskoczni od kataklizmu wojennego. Szybko zapełniały się Księgi Wstępne, rosła Księga Rodowodowa, a przyczyniły się do tego w dużym stopniu pierwsze powojenne wystawy (Wrocław – 1948 r., Warszawa – 1949 r.), które cieszyły się dużym powodzeniem, głównie zwiedzających, których było znacznie więcej niż na wystawach przedwojennych.
Już w pięć lat po narodzinach Związek liczył 12 oddziałów, około 5 tysięcy członków i tyle samo psów. W tym okresie na wystawach dominowały psy ras myśliwskich, głównie wyżły angielskie i niemieckie. Zaczęły powstawać też ośrodki szkolenia psów myśliwskich, służbowych i obrończych. Otwarto nawet ośrodek szkolenia psów przewodników dla ociemniałych.
Od samego początku Związek z dużą troską starał się odbudować i rozpowszechnić rasy rodzime: owczarka podhalańskiego, ogara polskiego i polskiego owczarka nizinnego. Ta ostatnia rasa może poszczycić się międzynarodową karierą. Natomiast rasą, która najbardziej ucierpiała i została wyniszczona, jest chart polski. W końcu lat pięćdziesiątych ułatwiony kontakt z zagranicą spowodował sprowadzenie do Polski wielu nowych ras niespotykanych dotąd na ringach wystawowych. W związku z tym zwiększyła się znacznie liczba wpisów do Księgi Rodowodowej i nie było już konieczności prowadzenia Ksiąg Wstępnych (zamknięto je z dniem 1 stycznia 1961 r., z wyjątkiem zgłaszanych psów ras polskich o nieznanym pochodzeniu).
Wszechstronny rozwój Związku oraz owocna i intensywna współpraca z zagranicą pozwoliły na nawiązanie kontaktów z FCI. W 1957 r. Związek Kynologiczny w Polsce pod prezesurą Edwarda Mikulskiego zgłosił gotowość przystąpienia do FCI i 15 czerwca Związek został jednogłośnie przyjęty jako pełnoprawny członek FCI.
Opracowanie na podstawie: Psy rasowe w Polsce (1989), praca zbiorowa: T. Borkowski, E. Frankiewicz, M. R. Kryspin, W. Lutyński, G. Ratajczak, E. Rozłubirski, J. Staniszewska-Borkowska, M. Szymankiewicz Rozdział „Historia psa i kynologii”, M. Rudolf Kryspin, str.11-22.
Labrador Retriever Team
Najstarszą na świecie organizacją kynologiczną jest Brytyjski Kennel Club – KC, założony w 1873 roku, uznał 189 ras. Brytyjczycy jako pierwsi opracowali i wprowadzili wzorce ras oraz program rejestracji hodowli psów rasowych.11 lat później w roku 1884 powstaje Amerykański Kennel Club – AKC ,który wpisał do klasyfikacji 135 ras. W 1888 roku powstaje Kandyjski Kennel Club – CKC.W Europie w 1911 roku zawiązuje się Międzynarodowa Federacja Kynologiczna – FCI. W skład państw tworzących FCI wchodzą: Austria, Belgia, Francja, Holandia i Niemcy.
Związek Kynologiczny w Polsce powstaje w 1938 roku ze względu na II wojnę Światową przerywa działalność i wznawia w 1948 r. Należy wspomnieć, że w 1947 roku we Wrocławiu działał Związek Psów Rasowych.Od 1957 roku Związek Kynologiczny w Polsce jest członkiem FCI.
Aktualnie organizacja zrzeszającą najwięcej państw członkowskich jest FCI, uznaje ona około 340 ras.
Barbara Jolanta Niedzielska
www.hodowla-polka.pl
Pierwsza wystawa psów odbyła się w Newcastle w 1859 roku (czyli w roku, w którym opublikowano O powstawaniu gatunków). Zaprezentowano na niej dobrze znane psie rasy, takie jak pointery, setery i spaniele.
Współcześnie w Stanach Zjednoczonych odbywa się 11 tysięcy wystaw psów rocznie. Wystawami Psów Rasowych w Polsce zajmuje się Związek Kynologiczny w Polsce, który jest członkiem FCI, Polska Federacja Kynologiczna, członek F.C.I. oraz Polski Klub Psa Rasowego, członek ACE oraz F.C.I.
W roku 2006 w Poznaniu po raz pierwszy FCI zorganizowało Światową Wystawę Psów Rasowych w Polsce. Na wystawę zgłoszonych było 20 889 psów.[1].
Są wystawy małe, prezentujące po kilkaset psów, np. niektóre nasze krajowe, ale organizuje się i duże, po kilkanaście a nawet po kilkadziesiąt tysięcy zwierząt. Takim rozmachem szczyci się Cruft`s Dog Show, najbardziej prestiżowa impreza wśród 6 wielkich wystaw brytyjskich. Nazwa Cruft pochodzi od jej promotora Charlesa Crufta. Urodził się on w 1852 r. jako syn złotnika i zgodnie z wolą ojca miał przejąć po nim rzemiosło. Jednak Charles postąpił inaczej. Po ukończeniu collegu został komiwojażerem rozprowadzającym w Wielkiej Brytanii suchary dla psów produkowane przez Jamesa Spratta. Liczne kontakty z hodowcami w ciągu niespełna dwóch lat uczyniły z Crufta eksperta od psich ras. Toteż w 1878 roku zaproszono go do Paryża, aby pomógł w organizacji psiej sekcji Wystawy Paryskiej.
Pierwszą wystawę, zwaną Cruft`s Dog Show zorganizował w 1891 r. w wynajętej londyńskiej hali Royal Aquarium. Było to przedsięwzięcie dochodowe, czego nie można powiedzieć o naszych dzisiejszych wystawach. Zresztą Cruft był typem "show businesmana" i przez całe życie konkurował ze znanym organizatorem widowisk cyrkowych, P.T. Barnumem.
Każdy z nich wyszedł na swoje. Cruft na stałe wpisał do kynologii swoje nazwisko jako organizator wspaniałych wystaw psów. Już na przełomie XIX i XX w. prawie wszystkie liczące się europejskie wystawy stanowiły jego domenę. Charls Cruft zmarł w roku 1938 a jego żona Emma zorganizowała w roku 1939 ostatnią wystawę psów.
W czasie II wojny światowej trudno jej było kontynuować taką działalność a po wojnie też było nie łatwo. Zwróciła się więc do brytyjskiego Kennel Clubu z prośbą o przejęcie od niej organizacji wystaw, ale z zachowaniem nazwy Cruft. Wystawy Crufta wznowiono w 1948 roku.
Z biegiem czasu powiększano obszar do licznych hal i przedłużano czas ekspozycji aż do kilku dni. Wystawa mieści się teraz poza Londynem w reprezentacyjnych halach National Exhibition Center w Birmingham. Mimo swego ogromu jest elitarna. Wystawcą może zostać ten, kto w poprzednim roku na międzynarodowych wystawach zdobył dla swojego psa tytuły i certyfikaty. Ponadto Cruft stanowi miejsce gdzie zbierają się kynolodzy z całego świata, aby zorientować się w postępach hodowlanych zarówno brytyjskich jak i światowych.
Ponieważ brytyjczycy wiodą prym w wielu rasach to właśnie tutaj powstają takie czy inne mody na rasy, ich typ i styl hodowli. Cała organizacja Cruftu jest wzorcem dla wielu międzynarodowych wystaw. Wszystkie elementy pokazów psów zdobywają sobie obywatelstwo w różnych krajach, a także, w skromniejszym zakresie, i w Polsce.
A więc jest prezentacja i ocena psów na ringach, konkurencje młodzieżowe (Junior Handling), konkurencje szkoleniowe, jak agility i flyball oraz finałowy "best in show", gdzie wybierane są psy najlepsze z najlepszych.
Wystawa jest wreszcie okazją do prezentacji produktów psiarskiego przemysłu różnych firm i organizacji. Własne stoiska mają również kluby hodowlane z pamiątkami i swoimi wydawnictwami. A wszystko odbywa się pod znakiem wielkiego "show" z udziałem wielu ludzi i psów najrozmaitszych ras.
Związek Kynologiczny w Polsce – organizacja zrzeszająca hodowców i miłośników psów powołana 29 lipca 1938 roku.
W 1935 roku z incjatywy Maurycego Trybulskiego został powołany Międzyklubowy Komitet Kynologiczny, którego celem było stworzenie federacji kynologicznej o ogólnopolskim zasięgu, zrzeszającej członków wszystkich organizacji kynologicznych w Polsce. Był to warunek wstąpienia do FCI. W skład MKK wchodził Polski Związek Hodowców Psów Rasowych z Warszawy, Towarzystwo Miłośników Psów Służbowych z Warszawy, Sekcja Kynologiczna Stowarzyszenia "Łowiec Wielkopolski" z Poznania, Sekcja Kynologiczna Wielkopolskiego Związku Myśliwych z Poznania, Klub Kynologów z Torunia, Pointer Klub w Polsce z Warszawy, Seter Klub w Polsce z Warszawy, Klub Hodowców Wyżła Niemieckiego z Warszawy, Klub Pekińskiego Psa Pałacowego, Klub Buldoga Francuskiego oraz Klub Teriera. 29 lipca 1938 roku Międzyklubowy Komitet Kynologiczny oraz Stowarzyszenie Hodowców Psów Policyjnych w Chorzowie na zgromadzeniu przedstawicieli, uchwaliły statut Związku Kynologicznego w Polsce pod nazwą "Polski Kennel Klub" oraz wybrał jego pierwsze władze. (2 czerwca 1939 na zjeździe w Sztokholmie został on przyjęty do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej).
po II wojnie światowej reaktywowany 5 maja 1948 roku. Członkiem FCI ZKwP zostało ponownie 15 czerwca 1957.
W 1948 r. powstały też pierwsze oddziały Związku w Warszawie, Poznaniu, Inowrocławiu, Katowicach i Bydgoszczy. Już we wrześniu 1948 r. zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu.
W 2004 roku ZKwP zrzeszał ok. 40 tys. członków, skupionych w 47 oddziałach terenowych. W roku 2008 w kalendarzu ZKWP znalazły się 124 wystawy w tym 12 międzynarodowych, na których przyznaje się wnioski CACIB, 86 krajowych oraz 25 klubowych
.
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI, Fédération Cynologique Internationale) mająca siedzibę w Belgii (adres: Place Albert 1er, 13; B-6530 Thuin) – nadrzędna jednostka dla głównych organizacji kynologicznych w Europie, Azji, Afryce, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii. Wyjątkiem są między innymi Stany Zjednoczone nienależące do FCI, które posiadają wiele organizacji kynologicznych, najwiekszą United Kennel Club UKC, AKC - American Kennel Club oraz jeszcze wiele innych iWielka Brytania - KC(UK). Nie należy mylić z Federación Canina Internacional (F.C.I.).
FCI zrzesza 80 członków i tzw. partnerów kontraktowych. Posiada szereg struktur wewnętrznych - np. Komisję Standardów (wzorców), zajmujących się opracowywaniem i kodyfikacjąWzorców FCI (standardów FCI) - szczegółowymi opisami cech danej rasy psów z podaniem numeru, pod którym występuje ona w rejestrach FCI (jednakże nie wszystkie rasy posiadają wzorce zatwierdzone przez FCI - są to tzw. "rasy nie uznawane"). FCI patronuje także Międzynarodowym Wystawom Psów Rasowych w krajach członkowskich, zawodom agility i innym przedsięwzięciom z udziałem psów rasowych. Prowadzi repertorium hodowli psów rasowych.
Natrafił się ktoś też na jakieś ciekawe linki na necie na ten temat?
Mnie ciekawi, czy jest coś na temat szczegółów typu kiedy, gdzie i kto wynalazł pierwszą smycz np. i inne ciekawostki.
Rozwój kynologii na ziemiach polskich zapoczątkowany został w warunkach, kiedy Polska nie była suwerennym państwem. Gdy w drugiej połowie XIX wieku w Anglii, w Niemczech i we Francji przystępowano do świadomej hodowli psów rasowych, tworzono organizacje kynologiczne i zakładano księgi rodowodowe, na ziemiach polskich, gospodarczo zacofanych pod rządami zaborców, nie było miejsca na racjonalną hodowlę. Najprężniej kynologia rozwijała się jednak w zaborze rosyjskim.
Dopiero po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej zaczęły powstawać pierwsze formy organizacji kynologii polskiej. Były to jednak nieskoordynowane kluby i stowarzyszenia, działające w rozproszeniu na terenie całego kraju. Zaczęły one organizować wystawy, z których największe odbywały się w Warszawie i we Lwowie. Pierwsza Wszechpolska Wystawa Psów Rasowych odbyła się w Warszawie w 1925 r., a pierwszą organizacją kynologiczną był Polski Związek Hodowców Psów Rasowych, który powstał rok wcześniej – w 1924 r. Wtedy to została założona Księga Rodowodowa i Księgi Wstępne. Na terenie całego kraju istaniały jednak liczne kluby i stwarzało to potrzebę ujednolicenia form organizacyjnych i ustalenia zasad prowadzenia hodowli, regulaminów wystaw itd. W 1935 r. został utworzony Międzyklubowy Komitet Kynologiczny, który doprowadził 28 lipca 1938 r. do uchwalenia statutu Polskiego Kennel Klubu. Zamierzeniem Międzyklubowego Komitetu Kynologicznego jako pierwszej organizacji ogólnopolskiej było przystąpienie do FCI, jednak przeszkodził temu wybuch II wojny światowej.
Wojna i okupacja spowodowały poważne wyniszczenie pogłowia psów rasowych w Polsce. Ocalałe sztuki często nie miały udokumentowanego pochodzenia, więc ryzykowne było włączanie ich do hodowli. Ponadto wielu organizatorów kynologii, sędziów i hodowców nie doczekało wyzwolenia. Z przedwojennych hodowli zostały nieliczne przydomki hodowlane, ale bez materiału hodowlanego. W takiej sytuacji koniecznością było powołanie ogólnopolskiej organizacji kynologicznej. Nastąpiło to 5 maja 1948 r. na zebraniu organizacyjnym w lokalu Polskiego Związku Łowieckiego w Warszawie przy ulicy Nowy Świat 35. Tak oto został powołany Związek Kynologiczny w Polsce. Wybrano władze naczelne z prezesem Władysławem Wolskim na czele. Powołano jednocześnie oddziały w terenie oraz sędziów kynologicznych.
Związek Kynologiczny w Polsce stał się odtąd centralną organizacją polskiej kynologii, jednocząc hodowców oraz miłośników psów rasowych. Przystępując do pracy, władze zmuszone były zacząć od otwarcia Księgi Wstępnej dla psów w typie rasy, a nie mających udokumentowanego pochodzenia, i Księgi Rodowodowej dla psów należących do hodowców posiadających ich rodowody (ale takich była niewielka liczba). Jednocześnie organizowano oddziały terenowe. W krótkim czasie zainteresowanie Związkiem Kynologicznym, mimo powojennych warunków, okazało się bardzo duże, co świadczyło o istniejącym zapotrzebowaniu społecznym na tego typu działalność jako formę odskoczni od kataklizmu wojennego. Szybko zapełniały się Księgi Wstępne, rosła Księga Rodowodowa, a przyczyniły się do tego w dużym stopniu pierwsze powojenne wystawy (Wrocław – 1948 r., Warszawa – 1949 r.), które cieszyły się dużym powodzeniem, głównie zwiedzających, których było znacznie więcej niż na wystawach przedwojennych.
Już w pięć lat po narodzinach Związek liczył 12 oddziałów, około 5 tysięcy członków i tyle samo psów. W tym okresie na wystawach dominowały psy ras myśliwskich, głównie wyżły angielskie i niemieckie. Zaczęły powstawać też ośrodki szkolenia psów myśliwskich, służbowych i obrończych. Otwarto nawet ośrodek szkolenia psów przewodników dla ociemniałych.
Od samego początku Związek z dużą troską starał się odbudować i rozpowszechnić rasy rodzime: owczarka podhalańskiego, ogara polskiego i polskiego owczarka nizinnego. Ta ostatnia rasa może poszczycić się międzynarodową karierą. Natomiast rasą, która najbardziej ucierpiała i została wyniszczona, jest chart polski. W końcu lat pięćdziesiątych ułatwiony kontakt z zagranicą spowodował sprowadzenie do Polski wielu nowych ras niespotykanych dotąd na ringach wystawowych. W związku z tym zwiększyła się znacznie liczba wpisów do Księgi Rodowodowej i nie było już konieczności prowadzenia Ksiąg Wstępnych (zamknięto je z dniem 1 stycznia 1961 r., z wyjątkiem zgłaszanych psów ras polskich o nieznanym pochodzeniu).
Wszechstronny rozwój Związku oraz owocna i intensywna współpraca z zagranicą pozwoliły na nawiązanie kontaktów z FCI. W 1957 r. Związek Kynologiczny w Polsce pod prezesurą Edwarda Mikulskiego zgłosił gotowość przystąpienia do FCI i 15 czerwca Związek został jednogłośnie przyjęty jako pełnoprawny członek FCI.
Opracowanie na podstawie: Psy rasowe w Polsce (1989), praca zbiorowa: T. Borkowski, E. Frankiewicz, M. R. Kryspin, W. Lutyński, G. Ratajczak, E. Rozłubirski, J. Staniszewska-Borkowska, M. Szymankiewicz Rozdział „Historia psa i kynologii”, M. Rudolf Kryspin, str.11-22.
Labrador Retriever Team
Najstarszą na świecie organizacją kynologiczną jest Brytyjski Kennel Club – KC, założony w 1873 roku, uznał 189 ras. Brytyjczycy jako pierwsi opracowali i wprowadzili wzorce ras oraz program rejestracji hodowli psów rasowych.11 lat później w roku 1884 powstaje Amerykański Kennel Club – AKC ,który wpisał do klasyfikacji 135 ras. W 1888 roku powstaje Kandyjski Kennel Club – CKC.W Europie w 1911 roku zawiązuje się Międzynarodowa Federacja Kynologiczna – FCI. W skład państw tworzących FCI wchodzą: Austria, Belgia, Francja, Holandia i Niemcy.
Związek Kynologiczny w Polsce powstaje w 1938 roku ze względu na II wojnę Światową przerywa działalność i wznawia w 1948 r. Należy wspomnieć, że w 1947 roku we Wrocławiu działał Związek Psów Rasowych.Od 1957 roku Związek Kynologiczny w Polsce jest członkiem FCI.
Aktualnie organizacja zrzeszającą najwięcej państw członkowskich jest FCI, uznaje ona około 340 ras.
Barbara Jolanta Niedzielska
www.hodowla-polka.pl
Pierwsza wystawa psów odbyła się w Newcastle w 1859 roku (czyli w roku, w którym opublikowano O powstawaniu gatunków). Zaprezentowano na niej dobrze znane psie rasy, takie jak pointery, setery i spaniele.
Współcześnie w Stanach Zjednoczonych odbywa się 11 tysięcy wystaw psów rocznie. Wystawami Psów Rasowych w Polsce zajmuje się Związek Kynologiczny w Polsce, który jest członkiem FCI, Polska Federacja Kynologiczna, członek F.C.I. oraz Polski Klub Psa Rasowego, członek ACE oraz F.C.I.
W roku 2006 w Poznaniu po raz pierwszy FCI zorganizowało Światową Wystawę Psów Rasowych w Polsce. Na wystawę zgłoszonych było 20 889 psów.[1].
Są wystawy małe, prezentujące po kilkaset psów, np. niektóre nasze krajowe, ale organizuje się i duże, po kilkanaście a nawet po kilkadziesiąt tysięcy zwierząt. Takim rozmachem szczyci się Cruft`s Dog Show, najbardziej prestiżowa impreza wśród 6 wielkich wystaw brytyjskich. Nazwa Cruft pochodzi od jej promotora Charlesa Crufta. Urodził się on w 1852 r. jako syn złotnika i zgodnie z wolą ojca miał przejąć po nim rzemiosło. Jednak Charles postąpił inaczej. Po ukończeniu collegu został komiwojażerem rozprowadzającym w Wielkiej Brytanii suchary dla psów produkowane przez Jamesa Spratta. Liczne kontakty z hodowcami w ciągu niespełna dwóch lat uczyniły z Crufta eksperta od psich ras. Toteż w 1878 roku zaproszono go do Paryża, aby pomógł w organizacji psiej sekcji Wystawy Paryskiej.
Pierwszą wystawę, zwaną Cruft`s Dog Show zorganizował w 1891 r. w wynajętej londyńskiej hali Royal Aquarium. Było to przedsięwzięcie dochodowe, czego nie można powiedzieć o naszych dzisiejszych wystawach. Zresztą Cruft był typem "show businesmana" i przez całe życie konkurował ze znanym organizatorem widowisk cyrkowych, P.T. Barnumem.
Każdy z nich wyszedł na swoje. Cruft na stałe wpisał do kynologii swoje nazwisko jako organizator wspaniałych wystaw psów. Już na przełomie XIX i XX w. prawie wszystkie liczące się europejskie wystawy stanowiły jego domenę. Charls Cruft zmarł w roku 1938 a jego żona Emma zorganizowała w roku 1939 ostatnią wystawę psów.
W czasie II wojny światowej trudno jej było kontynuować taką działalność a po wojnie też było nie łatwo. Zwróciła się więc do brytyjskiego Kennel Clubu z prośbą o przejęcie od niej organizacji wystaw, ale z zachowaniem nazwy Cruft. Wystawy Crufta wznowiono w 1948 roku.
Z biegiem czasu powiększano obszar do licznych hal i przedłużano czas ekspozycji aż do kilku dni. Wystawa mieści się teraz poza Londynem w reprezentacyjnych halach National Exhibition Center w Birmingham. Mimo swego ogromu jest elitarna. Wystawcą może zostać ten, kto w poprzednim roku na międzynarodowych wystawach zdobył dla swojego psa tytuły i certyfikaty. Ponadto Cruft stanowi miejsce gdzie zbierają się kynolodzy z całego świata, aby zorientować się w postępach hodowlanych zarówno brytyjskich jak i światowych.
Ponieważ brytyjczycy wiodą prym w wielu rasach to właśnie tutaj powstają takie czy inne mody na rasy, ich typ i styl hodowli. Cała organizacja Cruftu jest wzorcem dla wielu międzynarodowych wystaw. Wszystkie elementy pokazów psów zdobywają sobie obywatelstwo w różnych krajach, a także, w skromniejszym zakresie, i w Polsce.
A więc jest prezentacja i ocena psów na ringach, konkurencje młodzieżowe (Junior Handling), konkurencje szkoleniowe, jak agility i flyball oraz finałowy "best in show", gdzie wybierane są psy najlepsze z najlepszych.
Wystawa jest wreszcie okazją do prezentacji produktów psiarskiego przemysłu różnych firm i organizacji. Własne stoiska mają również kluby hodowlane z pamiątkami i swoimi wydawnictwami. A wszystko odbywa się pod znakiem wielkiego "show" z udziałem wielu ludzi i psów najrozmaitszych ras.
Związek Kynologiczny w Polsce – organizacja zrzeszająca hodowców i miłośników psów powołana 29 lipca 1938 roku.
W 1935 roku z incjatywy Maurycego Trybulskiego został powołany Międzyklubowy Komitet Kynologiczny, którego celem było stworzenie federacji kynologicznej o ogólnopolskim zasięgu, zrzeszającej członków wszystkich organizacji kynologicznych w Polsce. Był to warunek wstąpienia do FCI. W skład MKK wchodził Polski Związek Hodowców Psów Rasowych z Warszawy, Towarzystwo Miłośników Psów Służbowych z Warszawy, Sekcja Kynologiczna Stowarzyszenia "Łowiec Wielkopolski" z Poznania, Sekcja Kynologiczna Wielkopolskiego Związku Myśliwych z Poznania, Klub Kynologów z Torunia, Pointer Klub w Polsce z Warszawy, Seter Klub w Polsce z Warszawy, Klub Hodowców Wyżła Niemieckiego z Warszawy, Klub Pekińskiego Psa Pałacowego, Klub Buldoga Francuskiego oraz Klub Teriera. 29 lipca 1938 roku Międzyklubowy Komitet Kynologiczny oraz Stowarzyszenie Hodowców Psów Policyjnych w Chorzowie na zgromadzeniu przedstawicieli, uchwaliły statut Związku Kynologicznego w Polsce pod nazwą "Polski Kennel Klub" oraz wybrał jego pierwsze władze. (2 czerwca 1939 na zjeździe w Sztokholmie został on przyjęty do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej).
po II wojnie światowej reaktywowany 5 maja 1948 roku. Członkiem FCI ZKwP zostało ponownie 15 czerwca 1957.
W 1948 r. powstały też pierwsze oddziały Związku w Warszawie, Poznaniu, Inowrocławiu, Katowicach i Bydgoszczy. Już we wrześniu 1948 r. zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu.
W 2004 roku ZKwP zrzeszał ok. 40 tys. członków, skupionych w 47 oddziałach terenowych. W roku 2008 w kalendarzu ZKWP znalazły się 124 wystawy w tym 12 międzynarodowych, na których przyznaje się wnioski CACIB, 86 krajowych oraz 25 klubowych
.
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI, Fédération Cynologique Internationale) mająca siedzibę w Belgii (adres: Place Albert 1er, 13; B-6530 Thuin) – nadrzędna jednostka dla głównych organizacji kynologicznych w Europie, Azji, Afryce, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii. Wyjątkiem są między innymi Stany Zjednoczone nienależące do FCI, które posiadają wiele organizacji kynologicznych, najwiekszą United Kennel Club UKC, AKC - American Kennel Club oraz jeszcze wiele innych iWielka Brytania - KC(UK). Nie należy mylić z Federación Canina Internacional (F.C.I.).
FCI zrzesza 80 członków i tzw. partnerów kontraktowych. Posiada szereg struktur wewnętrznych - np. Komisję Standardów (wzorców), zajmujących się opracowywaniem i kodyfikacjąWzorców FCI (standardów FCI) - szczegółowymi opisami cech danej rasy psów z podaniem numeru, pod którym występuje ona w rejestrach FCI (jednakże nie wszystkie rasy posiadają wzorce zatwierdzone przez FCI - są to tzw. "rasy nie uznawane"). FCI patronuje także Międzynarodowym Wystawom Psów Rasowych w krajach członkowskich, zawodom agility i innym przedsięwzięciom z udziałem psów rasowych. Prowadzi repertorium hodowli psów rasowych.
Natrafił się ktoś też na jakieś ciekawe linki na necie na ten temat?