3. Jutro

Ostatni tom bestsellerowej serii Deklaracja! Walka między Podziemiem a producentem długowieczności trwa. Wydaje się, że nic nie jest w stanie osłabić władzy Richarda Pincenta. Tymczasem światem wstrząsają pogłoski o masowych zaginięciach ludzi. Londyn pogrąża się stopniowo w fali zamieszek i demonstracji. Rośnie nienawiść mieszkańców do "terrorystów" z ruchu oporu, podsycana niepewnością jutra i celowymi oskarżeniami Władz. Jak potoczą się dalsze losy Petera i Anny?

Premiera: 29 maj 2013

---

Co to za okładka przepraszam?! tutajpoczkategori
O nie, zawsze były takie śliczne okładki a tutaj niczym z painta

Opisu nie czytam, bo 2 częsci jeszcze nie przeczytałam
Przecież ona powinna wyglądać tak:


Oni pomieszali dwie różne edycje! tutajpoczkategori

---

Chyba ich pogielo z ta okladka... Przeciez ona nie pasuje do poprzednich tomow. Jak to bedzie wygladalo na polce :/ Zawiodlam sie! Co nie zmienia faktu, ze musze sie sprezyc i przeczytac druga czesc, ktora lezy i czeka.
Powieść "Jutro" autorstwa Gemmy Malley jest niestety ostatnią częścią trylogii "Deklaracja". Niestety, ponieważ z pewnością jest jeszcze bardziej emocjonująca niż poprzednie tomy.

Na początku powieści cofamy się do czasów, gdy Długowieczność została dopiero wynaleziona, a świat funkcjonuje w sposób znany nam z autopsji. Poznajemy historię ostatniego dnia życia Albertta Ferna - odkrywcy Długowieczności. Rzuca to zupełnie nowe światło na sprawy znane nam z powieści "W sieci", ale jednocześnie jeszcze bardziej je komplikuje...

Później czytelnik przenosi się do akcji "właściwej", czyli mniej więcej rok po opuszczeniu przez ciężarną Annę, jej brata Bena i Petera Londynu. Zmuszeni do wyjazdu stają się niedoinformowani i pomijani w kwestiach dalszych posunięć Podziemia w walcie z Pincet Pharma i Długowiecznością. Siłą rzeczy osobą, wokół której skupia się akcja trzeciego tomu jest przyrodni brat Petera - Jude i Sheila. Niestety, nie jest to zaletą tej części, ponieważ czytelnik wciąż ma wrażenie, że najważniejsza osoba,ta od której wszystko się zaczęło - Anna - jest zapomniana przez autorkę i wciąż czeka na rozwinięcie jej wątku.

Podziemie nie jest teraz jedynym kłopotem z jakim zmaga się Pincet Pharma i jej właściciel - Richard Pincet. Oprócz coraz częstszych akcji sabotażowych przeprowadzanych przez członków organizacji sen z powiek dziadka Petera spędza coraz więcej przypadków zachorowań. W świecie, gdzie śmierć i choroba są słowami tabu tajemniczy wirus jest najpoważniejszym problemem. Osoby, które dotyka choroba najpierw odczuwa zmęczenie, potem gorączkę, aż w końcu pragnienie, które nie sposób ugasić. Skóra staje się obwisła sucha i czernieje, a ludzie całkowicie pozbawieni układu odpornościowego przez zażywanie środków na Długowieczność umierają. I to nie tylko w Wielkiej Brytanii. Wirus dociera na wszystkie kontynenty, a osobą, która w mniemaniu opinii publicznej jest za to odpowiedzialna jest Richard Pincet.

Autorce nadal trudno odmówić świetnego stylu, który nie pozwala czytelnikom odejść od książki dalej niż na krok. Tak jak w wypadku poprzednich tomów mało tu dialogów, ale mimo to książkę czyta się bardzo szybko i z wielką przyjemnością. Tekst nie nuży i nie męczy, choć każdy wie, że nic tak nie poprawia dynamiki powieści jak długi dialog.

Największym mankamentem książki jest jej okładka. Wydawnictwo nie wiedzieć dlaczego postanowiło wydać ostatni tom z okładką pochodzącą z innej edycji. Mimo, ze podobna nie pasuje do okładek "Deklaracji" i "W sieci" i zwyczajnie źle prezentuje się na półce.

Polecam powieść "Jutro" każdemu, komu przypadły do gustu pozostała powieści z trylogii. Niestety, uważam, że dla czytelników, którzy nie znają wcześniejszych losów Anny, Petera i ich przyjaciół lektura "Jutra" będzie nudna i nieprzyjemna. tutajpoczkategori
Niestety ja się nie zgodzę

Już pierwsza część, mimo że była bardzo wciągająca i dosyć oryginalna, nieco irytowała mnie infantylnością - zarówno niektórych bohaterów, jak i stylu. Niestety, w tej części owa infantylność chyba osiągnęła apogeum, gdyż niektóre teksty Sheili czy Jude'a, a nawet Richarda Pincenta wywoływały na mojej twarzy lekki uśmiech politowania. Nie popadając w skrajności - nie zawsze tak było, a przynajmniej nie zawsze zwracałam na to uwagę, bo historia jest wciągająca, nie ma co kryć. Jednak zakończenie to jakaś kpina dla czytelnika, słowa Pipa skierowane do Petera, Anny, Jude'a są tak ociekające patosem, że już nawet nie siliłam się na uśmiech, lecz zirytowałam się, że autorka tak potraktowała czytelnika.
Co dziwne, najbardziej spodobał mi się wątek bohaterki drugo-, a może i trzecioplanowej, mianowicie Julii i jej męża. Jude, Sheila, czyli najbardziej wkurzająca, dziecinna i naiwna postać całej trylogii, a nawet Anna jakoś nie potrafili mnie zainteresować.
Jeśli chodzi o zakończenie fabuły, jest okej, ostatnie sceny przed epilogiem trzymały w napięciu, bo wraz z bohaterami czytelnik w pewnym momencie nie wie, komu może ufać, traci wiarę we wszystko, co się do tej pory wydarzyło. Jeśli o to chodzi to jestem zadowolona, jeśli o wykonanie - nie.
Pomimo wciągających momentów całość "Jutra" nie jest tak ciekawa, jak "Deklaracja", a zwłaszcza druga połowa obniża moją ocenę. Jeśli mogę książkę polecić, to tylko tym, którzy czytali poprzednie części i mają naprawdę mnóstwo niespożytkowanego czasu. Ale to oczywiście tylko moja subiektywna opinia.
zaszumiał_wiatr, podpisuję się rekami i nogami.

Okładka jest beznadziejna. Jak można wykupić prawa do dwóch okładek z jednej edycji, a trzeciej z innej edycji? Logika wydawnictwa powala... Książka sama w sobie nie jest zła, jedynie momentami irytująca. Fabuła wciągająca, wydarzenia śledzi się z zapartym tchem. Nie spodziewałam się końcowego obrotu wydarzeń. Jednakże tylko fragmenty z Julią Sharpe, Pincent Pharmą i innymi wątkami świata dorosłych były dobrze napisane. Z kolei fragmenty z teoretyczną młodzieżą przyprawiają o ból głowy. Są tak infantylne, że aż szkoda słów. Anna sprawia wrażenie dziesięcioletniej dziewczynki, która bawi się lalkami w dom, a nie młodej matki. Jude pod żadnym pozorem nie wygląda na siedemnastolatka, prędzej spłoszonego trzynastolatka. Bohaterowie wygłaszają same banały, w ich myśleniu nie ma nic oryginalnego. Zakończenie sztuczne, przesadzone i żałośnie patetyczne. A ostatnie słowa epilogu nie trzymają się logiki. Ale poza tym nieźle. tutajpoczkategori