3. Bezgrzeszna

"Bezgrzeszna"
(tytuł oficjalnie potwierdzony - na ostatniej stronie tomu 2)



Opis (moje tłumaczenie specjalnie dla Was)

Opuszczając dom męża i przenosząc się ponownie do potwornego domu rodzinnego, Lady Maccon stała się skandalem londyńskiego sezonu.
Królowa Viktoria odebrała jej miejsce w Gabinecie Cieni, a jedyna osoba, która mogłaby cokolwiek wyjaśnić, Lord Akeldama, niespodziewanie opuszcza miasto. Jakby tego było mało, Alexia została zaatakowana przez mordercze mechaniczne biedronki, sygnalizując jak to tylko biedronki potrafią, że wszystkie londyńskie wampiry najlepiej widziałyby ją całkowicie martwą.
Podczas gdy Lord Maccon zdecydował się coraz bardziej upić, Professor Lyall stara się desperacko utrzymać watahę Woolsey w rydzach. Alexia ucieka z Anglii do Włoch w poszukiwaniu tajemniczych Templariuszy. Tylko oni wiedzą wystarczają dużo o nadludzkości aby wyjaśnić jej pogarszające się położenie. Lecz tym samym mogą się okazać jeszcze gorsi od wampirów a także uzbrojeni w pesto*.

*pesto - zielony sos pochodzący z Genui (Wiki)

---

Wpadałam tutaj od razu po przeczytaniu Bezzmiennej i szczerze podoba mi się, że opis nie ujawnia pewnych istotnych faktów Poza tym widzę, że będzie ciekawie ... śmiać mi się trochę chce, że mimo małżeństwa autorka wymyśliła coś na kryzys w związku oczywiście powód niebanalny
W końcu też rozumiem do czego pije tytuł, bo jak go zobaczyłam zaraz po zakupie książki główkowałam ostro 'o co chodzi?' i choć może Niewinna pasowało by lepiej, to jednak fajnie że wydawnictwo zachowało "bez"

jak ktoś się dowie co to znaczy "wkrótce" koniecznie niech da znać ! tutajpoczkategori


jak ktoś się dowie co to znaczy "wkrótce" koniecznie niech da znać !
Napisałam z zapytaniem do wydawnictwa co znaczy to 'wkrótce' ale jak do tej pory nadal nie wiem nic
Aaa! Ja chcę już Bezgrzeszną.
A ten kryzys małżeński strasznie mnie zasmucił:/ Ale może jednak wszystko się wyjaśni.
Bynajmniej jestem ciekawa kiedy się ukaże..
EDIT: Kurde, w anglii jest od września. A mogłam sobie oryginał zoorganizować=.=

EDIT: Mam! Tylko bardzo ciężko mi się czyta. Ale może do końca wakacji skończę^^ tutajpoczkategori

---

Aaaaa, nie wytrzymam do premiery tej książki! Jak autorka mogła zakończyć 2 część w takim momencie?! Jestem pewna, że ta książka będzie świetna, nie mogę się doczekać, aż ją przeczytam.
Podoba mi się bardzo, że każda okładka wyróżnia się innym kolorem, na półce cudownie będzie ta seria wyglądać.
Książka najprawdopodobniej ukarze się w październiku

edit:

a dokładnie 11 października

edit:

No cóż po tym jak skończyła się ostatnia część można było się spodziewać wielu rzeczy
Lord Maccon rozpił się na całego, rodzina Alexii wypięła się na nią, Lord Akeldama zniknął , do tego wyrzucona ją z funkcji muhjah co zaowocowało tym że Lady Maccon została bez jakiejkolwiek ochrony ... a wampiry dowiadując się nowiny zaczęły czyhać na jej życie.
Z pomocą francuski i Floote'a ucieka z Anglii - prawie, że prosto do Włoch, gdzie od templariuszy dowie się tego i owego, a zwłaszcza najważniejszego co tez takiego wymodziła ze swoim mężem

A tymczasem w Londynie dzieje sie swoje, niezawodny profesor Lyall stara się utrzymać wszystko w ryzach kiedy to Alfa tłucze się upity niemal do nieprzytomności ... powiem szczerze że nie traci nic ze swojej gburowatowości No cóż ktoś tu w końcu będzie musiał sie znowu przed kimś płaszczyć i powoli to do tego kogoś dociera

mechaniczne biedronki, pesto no skąd ta kobieta bierze te pomysły ... poza tym ukłony w kierunku tłumaczki - te wszystkie nazwy urządzeń, sposoby ich działania i dla mnie najlepszy "dzieciofeler" - naprawdę szacun tutajpoczkategori
„Genialne i nadprzyrodzone – opowieści o wampirach, wilkołakach i… mechanicznych biedronkach, część trzecia”

Czają się na nas wszędzie – nie zauważyliście? Gdy idziemy do sklepu, do kina, w szkole, w telewizorze, na półce z książkami, a nawet w paczce żelków! Nie zauważyliście? Mnie wciąż prześladują plakaty „Zmierzchu”, reklamy „Pamiętników Wampirów”, czy zwiastuny „Czystej Krwi”. Nadal znajduję kły żelkowe, oglądam „Wywiad z Wampirem” na zmianę z „Królową Potępionych” w tych nielicznych momentach, kiedy włączam odbiornik. Powinnam zgłosić to na policję? Uciekać, gdzie pieprz rośnie? A może sprawić sobie taką wypasioną parasolkę, jak Lady Maccon, bohaterka książki „Bezgrzeszna” – trzeciej części niesamowitego „Protektoratu Parasola”!
Lady Maccon nie ma lekkiego życia – londyńskie gazety aż huczą od plotek na temat jej ciąży, jej mąż nie chce jej znać i upija się formaliną, zaś Lord Akeldama znika wtedy, kiedy jest najbardziej potrzebny. W dodatku wampiry postanowiły ją zabić. W towarzystwie Madame Lefoux i pana Floote’a, Lady Maccon udaje się do Włoch, by odwiedzić Templariuszy, którzy prawdopodobnie znają odpowiedź na kilka dręczących ją pytań, a przy okazji uwolnić się od Londyńskich brukowców i chmary polujących na nią wampirów.
Po drodze czytelnicy dowiadują się, jak naprawić latającą maszynę mając przy sobie (lub na sobie) jedynie gorset, poznają nowy, niezawodny środek na wampiry i wilkołaki – Pesto, a także zaznajamiają się z nowymi funkcjami parasolki (w końcu jest ona nieco cięższa, niż normalna, przez co zaatakowanie nią głowy przeciwnika, może się dla niego skończyć dość niefortunnie). Książka jest pełna akcji i przekomicznych zwrotów zdarzeń.
Prócz Londynu będzie nam dane „zwiedzić” także Francję i Włochy oraz zawitać w Alpach, a to wszystko w czasach królowej Wiktorii!
Trzecioosobowa narracja bardzo dokładnie opisuje losy Alexii i równie mocno podkreśla jej uczucia. Jednak nie tylko ona jest ważna – poznajemy także losy Londyńskiej watahy podczas jej nieobecności – od momentu upicia się Lorda Maccona formaliną, przez walki wilkołaków, po liczne akcje ratunkowe.
Poznajemy także dokładnie Alexię, jej upór, dumę, zwyczaje. Główna bohaterka jest dojrzałą kobietą, która posiada własne zdanie. Trzeba przyznać, że to ciekawa postać. To jak została wykreowana bardzo mi się podobało.
Język pani Carriger zahacza lekko o dawny sposób mówienia, jednak nie jest on do końca przekształcony. Wiele słów i zwrotów pochodzi z ówczesnej epoki, jednak ich ułożenie bardziej przypomina mi tę obecną formę. Autorka nie zagłębia się w szczegółowe opisy, co jest bardziej mnie w tym utwierdza i czyni z książki prawdziwą powieść akcji z nutą steampuku w tle.

„Powieść o wampirach, wilkołakach i… mechanicznych biedronkach”

Muszę przyznać, że pomysłowości autorce nie brakuje. Nuta steampuku idealnie pasuje do obrazu wiktoriańskiego Londynu, jaki przedstawiła nam pani Carriger. Ponadto przygody Lady Maccon są bardzo interesujące – wycieczka czymś w rodzaju paralotni, górska przeprawa, ucieczka przez stadem trutni, czy atak mechanicznych biedronek.
Jestem jednak ciekawa, o co chodzi z tym całym Protektoratem Parasola, który pojawia się nam już w nazwie serii. Pojawia się o nim niewielka wzmianka, lecz nie odniosłam wrażenia, jakby coś już o nim było wiadome (nie czytałam poprzednich części). Wierzyć mi się nie chce, że chodzi o zwykłe walenie wampirów po głowach parasolką.
Książka interesująca, jednak nie mogłam się w nią wciągnąć. Może to dlatego, że nie czytałam poprzednich części serii („Bezdusznej” i „Bezimiennej”), a może dlatego, że mój umysł nie uznał tej książki, za wystarczająco ciekawą. Jakoś nie miałam oporu przed odłożeniem jej na półkę i zajęciem się innymi, ciekawszymi pozycjami.
Ciężko mi porównać tę książkę z innymi. Różni się od innych paranormalni, jednak ma też coś, co ją z nimi łączy. Przypomina mi ona trochę „Mechanicznego Anioła” Cassandry Clare. Może to trochę inna liga, ale mimo wszystko skojarzenie mi się nasuwa. I sądzę, że gdyby przyszło mi wybierać pomiędzy tymi książkami, wybrałabym „Mechanicznego Anioła”.
Mimo wszystko książkę polecam – nie ma to jak odważna kobieta dająca w kość stadu wampirów za pomocą parasolki i upokorzeniu całego Zakonu Templariuszy!

7/10

Co mogę jeszcze rzec? Może tyle, że jakoś specjalnie nie pasował mi styl pani Carriger do wykreowanego przez nią świata. Ale sądzę, że fanom serii się spodoba.
Nie czytałam tej serii, ale mam na nią wielką ochotę.;D tutajpoczkategori
Kolejna część przygód o Alexii za mną. Moim zdaniem w tej książce było więcej humoru niż w poprzenich W pewnych momentach śmiałam się nawet jak opętana Akcji sporo,aczkolwiek "Bezgrzeszna" zajeżdżała mi troszeńkę nudą. Może Gail przy pisaniu tej części nie miała pomysłu jak jeszcze zaskoczyć czytelnika? W każdym razie liczę na przełom w czwartej części