4. Bunt

Tom 4. serii z list „New York Timesa” o szesnastoletniej łowczyni demonów: niebezpiecznej, wrażliwej i samotnej

Nikt już nie będzie mówił Dru, co ma robić.

Szesnastoletnia łowczyni demonów zawsze była posłuszna. Słuchała ojca, z którym wędrowała z miasta do miasta, polując na przenikające do współczesnego świata potwory – i zginął z jej ręki. Słuchała Zakonu – i dostała tylko kłamstwa.
Słuchała swojego mentora, który szkoli ją do walki z wampirami – i straciła jedynego przyjaciela (a może więcej
niż przyjaciela), jakiego miała.
Dru nie chce już być posłuszna. Sama uwolni porwanego ukochanego i sprowadzi go do miejsca, które stało się ich domem – najstarszej i najlepszej szkoły dla łowców wampirów. I zmierzy się z władcą nieumarłych na własnych warunkach – czy to się podoba Zakonowi, czy nie …

W sprzedaży od: 10 listopada 2011
Ilość stron: 272
Cena: 32,80 zł
Wydawnictwo: Amber

---

Ciekawe kim jest ten porwany ukochany ? Mam nadzieję, że Chris tutajpoczkategori
Ja myślę że to Gray. Było napisane w książce "Zabrałaś mojego złamanego, więc ja złamię nowego" czy jakoś tak. Ona podkochiwała się w Gray'u, a Siergiej go porwał po tym jak się pokłócili w łazience po bójce Dru z Anną.
Przeczytałam i... nie mogę doczekać się kolejnej. Oczywiście i w tej części Dru bolą nawet włosy, jest coraz bliżej do stania się pełną swietoczna. Tęskni za Gravsem, ale nie może się oprzeć Christopherowi (czy jest w tym coś dziwnego?). Nikt nie chce powiedzieć pannie Anderson prawdy, wszyscy coś ukrywają, a najwięcej - Christopher. Wszyscy (podobno) szukają Gravsa i Anny, nieskutecznie. Wtedy na scenie pojawia się Leon i... wszystko się miesza. Na zlecenie Dru odkrywa tajemnice Chrisa i to nie jest nic dobrego. Dru postanawia wziąć spawy swoje ręce, co niekoniecznie jest dobra decyzja, ponieważ znowu została oszukana, a prawdę da jej osoba od której najmniej się tego spodziewa i to dzięki tej osobie ma największe szanse na przeżycie
Książka kończy się tym, ze nasza swietoczna nie zamierza wracać do Zakonu. Więcej nie zdradzę, żeby nie psuć frajdy czytającym.
Tak naprawdę wszystko wyjaśni się w Odwecie i mam wielka nadzieje, ze w międzyczasie pani St. Crow zechce uśmiercić Gravca, albo sprawić ze zakocha się w jakieś wilczycy, tak by dać zielone światło D. i C. tutajpoczkategori

---

Oczywiście i w tej części Dru bolą nawet włosy, jest coraz bliżej do stania się pełną swietoczna.
CORAZ BLIŻEJ. Stała by się w końcu tą swietoczą, a nie wciąż, CORAZ BLIŻEJ...
Nie no... chyba znów wezmę tą książkę jedynie dla Christopha, a gdy go nie będzie będę wychodzić z siebie z irytacji...

Olaboga, Lena, po tym co napisałaś widzę, ze ta książka wciąż mieli te same tematy, no błagam:
Oczywiście i w tej części Dru bolą nawet włosy, jest coraz bliżej do stania się pełną swietoczna.
CORAZ BLIŻEJ. Stała by się w końcu tą swietoczą, a nie wciąż, CORAZ BLIŻEJ...
Nie no... chyba znów wezmę tą książkę jedynie dla Christopha, a gdy go nie będzie będę wychodzić z siebie z irytacji...

spokojnie, spokojnie. w 5 części, mogę chyba zdradzić, (bo to już raczej oczywistość) że Dru już będzie swietoczną. A Chrostophera jest dużo, wiec powinnaś być zadowolona tutajpoczkategori
No dobra, teraz to mnie przekonałaś Lena Jak tylko będę miała możliwość biorę się za czytanie.
Haha, jak jest dużo Christophe'a, to mi to wystarczy Mam nadzieję, że niedługo będę miała szansę przeczytać tutajpoczkategori


Agnnes! Ale narobiłaś mi ochoty na tą część Jak Dru może być tak niedobra dla Chrisa! Boże, nigdy jej nie zrozumiem! To trochę straszne, ale nie lubię Gravesa za samo to, że Dru lubi go bardziej niż Christophe'a xD Do tego stopnia, że nie miałabym nic przeciwko, gdyby autorka się go pozbyła (Gravesa, oczywiście) A w innych okolicznościach pewnie bym go nawet polubiła! O, i fajnie, że ruszy coś z Ashem, bo ten wątek bardzo mnie ciekawi
Spoilerów nie czytam, bo nie chcę sobie psuć niespodzianki (nawet smutnej)
Czemu nie mam jeszcze "Buntu" w łapkach??? tutajpoczkategori

To trochę straszne, ale nie lubię Gravesa za samo to, że Dru lubi go bardziej niż Christophe'a xD Do tego stopnia, że nie miałabym nic przeciwko, gdyby autorka się go pozbyła (Gravesa, oczywiście) A w innych okolicznościach pewnie bym go nawet polubiła!
Mam dokładnie tak samo! Bo sam w sobie Graves nie jest zły, niczym mnie nie denerwuje, zachowuje się cały czas bardzo w porządku... no ale Christophe! I koniec z lubieniem loup garou, w tej sytuacji tylko przeszkadza.



To trochę straszne, ale nie lubię Gravesa za samo to, że Dru lubi go bardziej niż Christophe'a xD Do tego stopnia, że nie miałabym nic przeciwko, gdyby autorka się go pozbyła (Gravesa, oczywiście) A w innych okolicznościach pewnie bym go nawet polubiła!
Mam dokładnie tak samo! Bo sam w sobie Graves nie jest zły, niczym mnie nie denerwuje, zachowuje się cały czas bardzo w porządku... no ale Christophe! I koniec z lubieniem loup garou, w tej sytuacji tylko przeszkadza.
mam takie same odczucia! Jeśli mam być szczera to wcale nie przeszkadzałby mi, gdyby Gravsa uśmiercono. A jeśli autorka ma jakieś obiekcje przed zabiciem go, może sprawić, że się w kimś zakocha, dzięki temu da to zielone światło Ch. i D.

a co do tego telewonu Chria do Dru... Jakie to było słodkie! jak on zwraca się do niej: "kochana, miła, skowroneczko moja, moja ptaszyno'' to aż mi na sercu cieplej się robi tutajpoczkategori
Niby miałam już sobie odpuścić tę serię. Zdrada była słabiuteńka w porównaniu do pierwszej części, Zazdrość okazała się troszkę lepsza, więc właściwie zapomniałam o serii, nawet nie wiedziałam, że wyszła następna część. Aż w końcu uznałam, że zobaczę czy mi się spodoba Bunt oraz że jeśli okaże się, że kompletnie mi nie podchodzi, to bez skrupułów rzucę książkę w kąt (co oczywiście nie jest możliwe, nigdy, przenigdy nie pomiatam książkami, to przecież najcięższy grzech czytelniczy bibliofila). Szybko jednak pożegnałam się z początkowym sceptycyzmem.

Naprawdę przyjemnie mi się czytało te (już) słynne utyskiwania Dru. Idzie się przyzwyczaić i jakoś było mi jej szkoda, że mimo takiej ważnej roli, jaką pełni w Zakonie, czuje się bardzo samotna. Niby gdzieś kręcił się Shanks, Nat, Ash, ale i tak nie miała nikogo, komu odważyłaby się wypłakać w rękaw. Oczywiście pozostaje jeszcze Christophe, który po tej części zrehabilitował się w moich oczach. Sceny z nimi zdecydowanie podkręcały akcje i zdecydowanie należały do moich ulubionych. Pomimo, że Dru już wcześniej była dość pyskata, to w tej części w ogóle nie trudziła się ważeniem słów i czasami naprawdę nietrudno było zobaczyć iskry sypiące się spomiędzy kartek. Trochę mniej podobała mi się druga połowa książki - SPOILER uważam, że ta walka nie musiała być tak rozciągana i skrupulatnie opisywana. Jakoś nie wypadło to dla mnie wiarygodnie, chociaż podoba mi się, że Dru wzięła sprawy w swoje ręce. I strasznie jestem ciekawa, ile Christophe'owi zajmie czasu odnalezienie Dru i co jej zrobi, jak już do tego dojdzie... Mam nadzieję, że będzie uroczo wzburzony, a jego przepastne oczęta rozbłysną niebieskością. ^^ Zastanawiam się też, czy Graves wykorzysta swoją chwilową przewagę, ale chyba nie ma liczyć na zbyt wiele. ;P KONIEC SPOILERU

Nad sięgnięciem po następną część na pewno nie będę się już tyle zastanawiać.




Fajnie, że autorka wprowadziła nową postać - Natalie - do historii. Dzięki niej Dru pokazała nam swoje trochę inne, bardziej beztroskie oblicze. A przy tym, cieszę się, że gdzieś tam zawsze był też Shanks i Dibs, bo jakoś nie wyobrażam sobie, żeby miało ich zabraknąć w pobliżu Dru No i sprawa z Ashem ruszyła z miejsca - już jest ciekawie, ale chciałabym wiedzieć co dalej

Z takich gorszych stron... poza niesatysfakcjonującym zakończeniem... uważam Zakon. Jakoś, mimo wszystko, nie zrobił na mnie dobrego wrażenia - wydaje się taki słaby i bierny - nie rozumiem w ogóle jaka jest jego rola w tym wszystkim (albo już nie pamiętam, jeśli było wspomniane w poprzednich częściach ). Mam nadzieję, że to się jeszcze zmieni!

Normalnie już nie mogę się doczekać następnej części Nie mogę uwierzyć, że to już będzie ostatnia!!! tutajpoczkategori
Bardzo, bardzo lubię tą serię i jestem pozytywnie nastawiona do tej części. Na serio. Dru poprawiła się bo w innych częściach po prostu miałam ochotę ją udusić, ale zacznijmy od początku. Sam pomysł na to by Dru stała się przynętą był kapitalny i uwielbiam go! W końcu coś się działo, a nie tylko zrób to, zrób tamto, a tego nie rób! Dziewczyna przejęła kontrole i tak powinno być. No i właściwie tak właśnie było aż do końca. Zaczęłam zauważać, że ona ma dość tego, że każdy za nią łazi, każdy jej pilnuje niczym oczka w głowie. Zaczęła się stawiać i to było fajne. Mimo wszystko.. Christophe. No wiadomo. Kisiel i jazda. Przy wielu momentach po prostu miałam ciary, nie umiem tego inaczej nazwać, ale czasami to po prostu. Oh!
jak można być takim irytującym?
Jednym słowem książka fajna, bohaterowie też.. aż do końca. No i właśnie. Ten koniec mnie zmęczył. Myślałam, że jednak się czegoś nauczyłaś Dru! Widocznie nie.

Sss.
no kurde. Chris to nie na ratunek, a ta go zostawiła, nawet nie wiedziała czy nic mu nie jest!
Koniec Sss.

Resumując, cieszę się, że ją przeczytałam, ale coś tam brakowało.
8/10
Wyobrażacie sobie, że wszyscy mówią Wam, co macie robić, jak macie to robić, czego macie nie robić. Można się wykończyć. I w dodatku wmawiają Wam, że to dla Waszego dobra! Nie można nawet spokojnie odetchnąć bez przebywania pod czujnym okiem drugiej osoby. Żadnej chwili wytchnienia, żadnej chwili samotności… Trochę jak bycie marionetką w czyichś rękach.

Dru Anderson zawsze słuchała we wszystkim swojego ojca, przynajmniej dopóki żył. Nie wyszło jej to na dobre. Później słuchała Zakonu – to też nie było zbyt przemyślane – a oni kłamali. Wszyscy dyrygują jej życiem i ustalają każdą jego sekundę. Nic dziwnego, że Dru przestaje się to podobać. Każdy by w końcu miał dość. Dodatkowo nie ma pewności, czy ktoś na pewno poszukuje Gravesa, a przecież nie może zostawić go na pastwę Siergieja. Dlatego właśnie nadszedł czas na.. bunt.

„Bunt” jest już czwartym tomem serii o Dru Anderson – 16-letniej łowczyni demonów. Początkowo była to dla mnie seria jak każda inna, jednak z czasem zaczęłam lubić ją coraz bardziej. Przyjemny i prosty język sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, nie ma nużących opisów ani nic niewnoszących w akcję dialogów. Każda scena opisana w tej książce jest potrzebna i wnosi coś nowego, nie wyrzuciłabym z tej książki ani jednego zdania. Akcja toczy się swobodnym i dość szybkim tempem. W drugiej połowie książki znacznie przyspiesza, a to wzbudza w czytelniku coraz większe napięcie i emocje. Fabuła jest dalej taka sama, zapewne dobrze znana każdemu, kto czytał wcześniejsze losy Dru Anderson. Bohaterka ciągle ćwiczy i przygotowuje się na zostanie Swietoczą, jest już coraz bliżej osiągnięcia dojrzałości. Jednak musi także zrobić wszystko, aby ocalić przyjaciela.

Po raz kolejny mamy do czynienia z różnego rodzaju intrygami. Możemy tu znaleźć kilka zwrotów akcji, książka na pewno jest nieprzewidywalna. Wiele sytuacji może zadziwić czytelnika, a także dać mu do myślenia. Dobrze widoczne są także emocje bohaterów – zawiść, zazdrość, strach, oddanie czy honor. Świat jest bardzo dobrze wykreowany i opisany, oczami wyobraźni możemy wszystko zobaczyć – zarówno Scholę jak i poszczególnych bohaterów, a także sceny walki, których tu nie brakuje. Co do samych bohaterów, to za dużo się nie zmienia. Uwielbiam Dru, bo jest zaradna i odważna. Poza tym w końcu bierze sprawy w swoje ręce i nie pozwala sobą dyrygować. Anna zyskała w moich oczach; myślę, że każdy kto tą książkę przeczyta, zgodzi się ze mną.

Jeśli chodzi o minusy to naprawdę żadnych większych zastrzeżeń nie mam. Powiem szczerze, że nawet ciężko mi znaleźć jakieś drobne rzeczy, które działałyby mi na nerwy, bądź mnie irytowały. Naprawdę z czasem bardzo polubiłam całą tę historię i myślę, że może nawet kiedyś do niej jeszcze powrócę.

Czwarta część zdecydowanie dorównuje poprzednim tomom, utrzymują one jednakowy poziom i stanowią nierozerwalną całość, która stała się naprawdę ciekawą historię. Jest to powieść, która może nas całkowicie pochłonąć, w której możemy się zatracić. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód jednej z moich ulubionych bohaterek literackich i szczerze trzymam kciuki za to, by wszystko ułożyło się po jej myśli. Książkę oceniam na 8/10. tutajpoczkategori
fajne bylo ale i tak smutno. Ja chce juz 5cz
Bardzo ciekawa książka, ale akcja w końcówce mnie rozczarowała. Wolałabym, żeby Graves zginął, a Dru była z Christophem. Ale to chyba tylko moje zdanie. A kiedy, jeśli można wiedzieć ma być 5 część ? tutajpoczkategori

Bardzo ciekawa książka, ale akcja w końcówce mnie rozczarowała. Wolałabym, żeby Graves zginął, a Dru była z Christophem. Ale to chyba tylko moje zdanie. A kiedy, jeśli można wiedzieć ma być 5 część ?

Zaznaczaj spoilery! A 5 część jakbyś nie zauważyła masz w tym dziale -_-
W życiu nie spodziewałam się takich zwrotów akcji. Pani Crow zaskoczyła mnie w Buncie to nie raz.
Książkę czyta się szybko, płynnie i z ciekawością. Na szczęście w tej serii nie ma miejsca na wielkie miłości i romanse, przez co bohaterka jest jeszcze fajniejsza.
Nie mogę się doczekać kiedy przeczytam ostatnią niestety część. 10/10. tutajpoczkategori