Skrzywdzona - Cathy Glass

Histroria skrzywdzonej, wykorzystywanej seksualnie przez rodzinę i znajomych 8-letniej dziewczynki. Wstrząsająca i prawdziwa opowieść spisana przez opiekunkę społeczną, zajmującą się dzieckiem.

Przepiękna książka. Mocna. Ciężko mi było ogarnąć cokolwiek po przeczytaniu. Niewyobrażalne jest to co rodzice mogą zrobić ze swoim dzieckiem i jakie to szkody pozostawia. Z jednej strony nie mogłam odejść od tej ksiażki ,a z drugiej strony musiałam robić sobie przerwy w czytaniu..

---

Powinnaś wpisać jeszcze autorkę książki - w temacie postu.

Od dłuższego czasu interesowała mnie ta książka i szczęśliwie miałam okazję znaleźć ją w bibliotece. Wypożyczyłam i teraz czekam, aż przyjdzie jej kolej na przeczytanie.
Niezwykła jest okładka tej książki, która wraz z opisem stanowi mieszankę wybuchową moim zdaniem.
Cieszy mnie również, że ta książka jest taka gruba (i duża). Czcionka co prawda do najmniejszych nie należy, ale będzie co czytać. tutajpoczkategori
nie słyszałam o tej książce

pewnie strasznie dołujące, nie mieści mi się w głowie, że można takie rzeczy robić dziecku

pewnie strasznie dołujące, nie mieści mi się w głowie, że można takie rzeczy robić dziecku

To zdecydowanie mało powiedziane. Właśnie czytam tę książkę, doszłam prawie do połowy i uważam, że to będzie cud, jeżeli uda mi się przeczytać tę książkę w całości. Szok po prostu! Nawet sobie nie wyobrażacie, co ta dziewczynka przeżyła. A to nawet połowa książki nie jest, nie chcę nawet wiedzieć, co na jaw wyjdzie później.
"Skrzywdzona" to raczej książka dla ludzi o mocnych nerwach, bo ja jestem ciepłą kluchą i wysiadłam już po kilkunastu kartkach tej lektury. tutajpoczkategori

---

„Skrzywdzona” jest to książka opowiadająca nam o losach małej Jodie, ośmioletniej dziewczynki, która pod „opieką” swojej rodziny przeszła piekło. Akcja rozgrywa się tuż po tragicznych i wstrząsających przejściach dziewczynki, które niezwykle wpłynęły na jej osobowość. Jodie jest agresywnym, zamkniętym w sobie i pełnym niechęci dzieckiem, którym decyduje się zaopiekować Cathy Glass, opiekunka społeczna, która już niejednemu dziecku pomogła wrócić do życia. Czy tak będzie tym razem? Czy odrobina miłości i ciepła będzie w stanie wpłynąć na małą Jodie i pomóc jej normalnie funkcjonować?

Powieść ta jest lekturą zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach, ponieważ osoba aż nazbyt wrażliwa raczej nie będzie potrafiła w spokoju przeczytać tej książki. Z resztą chyba nikt by nie potrafił, bo jak można przejść obojętnie wobec takiego zła, które spotkało to małe dziecko? Ostatnio coraz częściej słyszy się czy to w radiu, czy w telewizji o przypadkach, w których molestowane były często jeszcze bardzo małe dzieci. Podczas reportaży na ten temat na początku budzi się we mnie niedowierzanie, że coś takiego miało miejsce, że ktoś był w stanie wyrządzić dziecku tak wielką krzywdę. Dopiero później pojawia się złość na oprawców ofiary, którzy często w bezczelny sposób uważają się za bezkarnych lub co gorsza… nie czują wyrzutów sumienia. Historia ta, którą miałam możliwość przeczytać, aż bije po oczach swoją prawdziwością. Nie chodzi nawet o to, że jest to historia opisana na faktach, co i tak budzi mój szok i niedowierzanie. Autorka posługiwała się niezwykle prostym językiem, ponieważ nie miała takiej potrzeby, by ubierać tę historię w piękne słowa. Cathy, która przez praktycznie rok opiekowała się Jodie, przelała na papier swoje uczucia, które są o tyle piękne, że płyną prosto z serca. I nie potrzeba tutaj poetyckich zwrotów, by zauważyć niezwykłość, a przede wszystkim brutalność tej książki.

Całą historię poznajemy z punktu widzenia Cathy, jednakże to nie ona jest tutaj najważniejsza. To właśnie Jodie jest istotą tej książki, ona i jej cierpienie, z którym nie potrafi sobie poradzić. Dziewczynka po tych traumatycznych przeżyciach, których była ofiarą, ma ogromne problemy ze swoją osobowością oraz z odbieraniem bodźców ze świata. Jodie cierpi na zespół DID (Dissociative Identity Disorder) – jest to skomplikowana reakcja na stres, kiedy osobowość przybiera wiele różnych tożsamości po to, by sobie poradzić z napięciem. Często jedna tożsamość nie wie o istnieniu pozostałych. Początkowo Jodie nie wykazywała żadnych objawów owego zespołu, jednakże później jej osobowość zaczynała się zmieniać, a sama dziewczynka nie miała pojęcia o tym, że momentami staje się kimś zupełnie innym. Gdy Jodie trafia pod opiekę Cathy Glass, jest agresywna i zdaje się nie odczuwać skutków tego, co przeżyła. Jest to jednak iluzja - szok i przerażenie po krzywdzie, jaka ją spotkała, powoduje, że mózg odcina się od tych wydarzeń, a wspomnienia tylko od czasu do czasu wypływają na wierzch. Dopiero później skumulowane emocje znajdują swoje ujście i uderzają nie tylko w Jodie, ale również w osoby, które sprawują pieczę nad tą ośmioletnią dziewczynką. Autorka doskonale ukazała nam studium psychiki dziecka, które spotkała ogromna krzywda. Postać Jodie to obraz głębokich zniszczeń, jakich dokonała jej rodzina, zmieniając życie dziecka w piekło. Nie sposób sobie nawet wyobrazić, przez co przeszła Jodie, ponieważ wydarzenia te są o tyle przerażające, że wydają się wprost nierealne. Cathy miała nadzieję, że życie dziewczynki dzięki jej opiece będzie w stanie w miarę się ustabilizować, a sama Jodie z biegiem czasu będzie potrafiła zacząć choć trochę normalnie funkcjonować. Psychika Jodie, co prawda uległa zmianie, jednak nie w tę stronę, o której marzyła jej opiekunka społeczna. Z dnia na dzień jej stan się pogarszał i było to o tyle przerażające, że nic nie wróżyło poprawy. Czy Jodie będzie w stanie wrócić do normalnego życia? Nie sposób odpowiedzieć na to pytanie, oczywistym jest jednak, że nigdy nie zapomni tego zła, które ją spotkało.

Polecam tę książkę ze względu na to, by przekonać się, że istnieje zło, którego nawet nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. „Skrzywdzona” doskonale pokazuje czytelnikom, jak wielki wpływ na życie dziecka ma krzywda, która często spotyka je ze strony rodziców. Nie jest to jednak książka tylko o strasznych wydarzeniach, które spotkały Jodie. Opowiada ona również o tym, jak wielką siłę ma miłość i ciepło i że często jest to najlepsze lekarstwo na to, by poradzić sobie z cierpieniem.
Nie rozumiem jak można robić coś takiego dziecku. Przecież to jest DZIECKO!!! Chętnie przeczytam, ale pewnie będzie ciężko... :/ tutajpoczkategori
nie mam sił psychicznych do takiej książki...Od razu ryczę..