Poison Heart - Siobhan Hayes

Leniwe spojrzenie przez okno autobusu całkowicie zmienia życie Katy Rivers.
Tajemnicza dziewczyna o świecących zielonych oczach, odwraca wzrok i od tego momentu prześladuje Katy. Wygląda na to, że zna każdy jej ruch, nawet to, co myśli. Czym jest ta dziwna więź między nimi ? I jaka jest moc tego szmaragdowego wisiora, którym obdarza ją dziewczyna ?

‘Jestem wszystkim tym, czym ty nie jesteś i zamierzam odebrać ci życie … Jestem twoim najgorszym koszmarem.’

Te złowrogie słowa oznaczają, że Katy jest stopniowo zapędzana w kozi róg, odrywana od każdego kto jest jej bliski, nawet jej własnej matki. Tylko jej najlepszy przyjaciel, Luke, zachowuje wiarę i razem muszą znaleźć sposób by pokonać dziewczynę, zdeterminowaną by być przy Katy… nawet do samego końca.(tłum.PB)

Wydawnictwo: Zielona Sowa

---

Opis jest bardzo ciekawy. Okładka ładna i również przypomina mi trochę okładkę książki "Błękitna miłość"
Książkę przeczytam na pewno tutajpoczkategori
Bo to jest ta okładka, a przynajmniej to samo zdjęcie ,tylko obrobione i tyle. Widocznie kupili prawa autorskie i tyle.
Ogólnie opis brzmi nieźle, ale nie wiem czy po nią sięgnę.
Opis zachęcający, tylko jak z wykonaniem ?
I znowu biżuteria - w "Błękitnej" bransoletka, tutaj "wisior" tutajpoczkategori

---

Opis naprawdę ciekawy.Z chęcią przeczytam.
Co do okładki-niby taka sama jak do "Błękitnej miłości",ale ta w"Poison Heart"podoba mi się bardziej-zwłaszcza te krzewy oplatające tytuł książki
A mnie jakoś specjalnie opis nie zainteresował. Wątpię abym przeczytała, no chyba że będzie dużo świetnych opinii. tutajpoczkategori
Właśnie, patrzę się i myślę że przecież Błękitna miłość miała taką okładkę, jak widać nie tylko moje takie skojarzenie
No nie wiem czy będę chciała ją przeczytać trochę mi zalatuje nudą, i ten przyjaciel O_o chyba wiadomo co się święci, a ja nie lubię romansów tak jakby na łaskę, żadnego romantyzmu.. tylko nudna przyjaźń.. on jej wyzna miłość a ona mu skoczy do ramion, ba pewnie bd druga część i trójkąt gotowy.

Ale nie będę przekreślać, zobaczę opinie i pomyślę
Opis taki sobie, okladka dziwna, magiczne wisiory... Nic mnie nie zacheca do przeczytania tej ksiazki tutajpoczkategori


Chcę ukraść Twoje życie!

Jad to trzymający w napięciu thriller psychologiczny o nastoletniej Katy, jej wchodzeniu w dorosłość, pierwszych miłosnych uniesieniach oraz zazdrości. W tle przewijają się mroczne sekrety, które kryje przeszłość, a Katy ma przeświadczenie o obecności w jej życiu sił nieczystych.

Problemy zaczynają się, gdy w miasteczku pojawia się olśniewająca Genevieve. Dziewczyna jest w tym samym wieku co Katy i jest do niej niewiarygodnie podobna. Ma taki sam gust, jeśli chodzi o modę, podobny kolor włosów, rysy twarzy i figurę. Ona także interesuje się sztuką i posiada wielki talent. Po krótkim czasie pobytu w nowej szkole Genevieve zaskarbia sobie przyjaźń koleżanek Katy i wkrótce za cel obiera sobie rozkochanie w sobie chłopaka Katy, Merlina. W ten sposób w Katy rodzą się nienawiść i zazdrość, budzące w niej agresję, która z kolei rzutuje na jej relacje z przyjaciółkami i nowym chłopakiem. Jednocześnie dziewczyna przekonuje się, że jej rywalka działa z pełną premedytacją i wyrachowaniem. Podczas rozmowy twarzą w twarz Genevieve informuje Katy, że pojawiła się w jej życiu tylko po to, aby je zniszczyć. Dziewczyna postanawia zawalczyć o swoje szczęście i na własną rękę rozpoczyna śledztwo prowadzące do ustalenia bolesnej prawdy.

Premiera: 26 kwiecień 2013
Naprawdę!? Zmienili tytuł na Jad ! OMG. Te tytuły robią się coraz gorsze..Masakra tutajpoczkategori
Właśnie czytam tę książkę, jestem prawie w połowie i woooooow. Strasznie mi się podoba, czyta się bardzo szybko i naprawdę z trudem mogę się oderwać, żeby zrobić coś innego. Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałam do czynienia z thrillerem psychologicznym (non stop czytam w zasadzie fantastykę) i bardzo podoba mi się klimat tej książki. Przypomina mi minimalnie książkę "Piękna ZŁAlicja", chociaż w niej chodziło o toksyczną przyjaźń, ale atmosfera jest w zasadzie bardzo podobna do tej w książce R. James. Póki co jest super i mogę napisać, że jestem zachwycona, a jeżeli jeszcze dojdzie do tego jakieś tragiczne zakończenie to chyba dodam tę książkę do ulubionych. Ale póki co nie sposób domyślić się, jak ta historia może się zakończyć.
Ja się przyznam, że czytałam jakiś czas temu i odłożyłam. Nie wciągnęła mnie za bardzo.
Poczekam na twoją recenzję Lenalee - to wrócę z większym zapałem do dalszej lektury tutajpoczkategori
Przeczytane, to wklejam kawałek recenzji. Ta książka jest naprawdę świetna i mam nadzieję, że więcej osób ją przeczyta.

Już od pierwszych stron urzekł mnie klimat tej książki, który do bólu przypominał mi mglisty, ponury dzień, kiedy to ma się największą ochotę na spędzenie go pod ciepłym kocem i najlepiej z jakąś dobrą książką w ręku. Pomimo tego, że jest w tej powieści sporo zabawnych i pozytywnych scen to tak naprawdę do ostatniej strony czułam taką ciężką, okrytą ciemnymi chmurami atmosferę, która minimalnie przypominała mi klimat książki „Piękna ZŁAlicja” Rebecki James. Oczywiście obie powieści się różnią, jednak porównanie to przyszło mi na myśl już niemalże na samym początku tej lektury.

Autorka posługuje się bardzo fajnym, lekkim językiem, który jest młodzieżowy, ale nie do przesady, kiedy to po kilku stronach można go mieć dosyć. Oczywiście zdarzały się drobne potknięcia, niektóre zdania brzmiały „kulawo” i nienaturalnie, jednak mogę to uznać jako drobne przypadki, które da się zliczyć na palcach jednej ręki. W większej mierze styl autorki jest przyjemny, umożliwiający natychmiastowe wciągnięcie się w książkę i towarzyszenie bohaterce w jej przygodach.

Nie nazwałabym tej książki w żaden sposób przewidywalną, jednak nie mogę ukryć, że kilka razy można domyślić się, w jakim kierunku potoczy się akcja, chociaż konkretne wydarzenia i tak nie są oczywiste. Taka książka jak „Jad” nie mogłaby być w całości nieprzewidywalna, bo według mnie zdecydowanie nie należy ona do typu całkowicie zaskakujących lektur, jednak pomimo tych kilku domysłów akcja jest zagadką, a bohaterowie nieprzewidywalni – jednak czy w tym pozytywnym stopniu? Musicie ocenić sami, ponieważ w jednym momencie pewien wątek przybiera obrót o 180 stopni i nie dla każdego może on okazać się zadowalający.

Bohaterowie tej książki to fantastyczne postacie, których nie sposób nie polubić. „Jad” to książka tego typu, w której nawet „zły charakter”, czyli w tym przypadku Genevieve, jest możliwy do polubienia – w większym lub mniejszym stopniu. Bardzo zżyłam się ze wszystkimi postaciami tej powieści i bardzo ciężko było mi odłożyć ją na półkę, wobec tego jestem pewna, że jeszcze kiedyś do niej powrócę. Ot, żeby odświeżyć pamięć po wspaniałej lekturze i na nowo przeżywać wydarzenia dotyczące Katy, Luke’a – jej przyjaciela, do którego zapałałam natychmiastową i ogromną sympatią oraz reszty bliskich głównej bohaterce osób.

Domyślam się, że niektóre osoby mogą zrezygnować z przeczytania książki S.B. Hayes gdy przeczytają o tym ponurym klimacie panującym w jej powieści. Wiadomo jednak, że każdy odbiera daną lekturę inaczej, dlatego mam nadzieję, że nikt nie zrazi się moimi słowami, gdyż nigdzie nie wspomniałam, że atmosfera ta wywoływała we mnie negatywne odczucia. Wręcz przeciwnie, spotęgowała ona moje zadowolenie wobec tej powieści i jestem pewna, że jej klimat będzie za mną chodził jeszcze przez długi czas. A „Jad” oczywiście bardzo gorąco polecam.
Lenalee, mnie zachęciłaś, tylko niepokoję się trochę tym porównaniem do "Pięknej ZłejAlicji", która nieszczególnie mi się podobała, nie ze względu na klimat, tylko po prostu wiele momentów w niej mnie nudziło, czy te książki mogą być w takim sensie podobne? tutajpoczkategori
Bardzo słabo pamiętam tę książkę i to, co się w niej dokładnie działo. Wiem, że Alicja w jakiś sposób również zatruwała głównej bohaterce życie, ale to nie było chyba takie działanie z premedytacją, aby je całkowicie zniszczyć, jak w książce S.B. Hayes. Wydaje mi się, że łączy je jedynie podobna relacja pomiędzy dwiema bohaterkami, ale byłoby najlepiej, gdyby odpisała tutaj osoba, która lepiej pamięta książkę Rebecki James.
A jednak doczytałam I nie żałuję.

"To była lepsza wersja mnie."

Były dwie dziewczyny. Mogłyby stanąć po przeciwnych stronach lustra. Jedna powiedziała, że jest tą lepszą wersją swojego odbicia i wystarczyło już tylko, że ta druga w to uwierzyła.

Dla bohaterki tej opowieści wszystko zmienia jedna chwila zwyczajnego dnia. W czasie jazdy autobusem dostrzega ona po drugiej stronie swoje odbicie. Nie jest to jednak obraz odbity w szybie, tylko osoba znajdująca się w drugiej, równolegle jadącej linii.
Wszystko mogłoby się zakończyć na tym niecodziennym odkryciu, gdyby tamta tak bardzo podobna dziewczyna nie znalazła się ponownie w życiu Katy by nieustannie pojawiać się wszędzie tam, gdzie ona.
Wkrótce Genevieve jasno oświadcza swój cel - zamierza zabrać Katy jej życie.

Dla Katy życie nie jest łatwe, ale dziewczyna radzi sobie z codziennością. Mieszka razem z matką, gdzie to raczej ona zajmuje się i martwi o matkę niż matką o nią. Bohaterka na targach pełnych starych rupieci potrafi dostrzec materiały, które przerobi potem na twórcze i niezwykle stroje. Nie ma przyjaciółki za dwie bardzo dobre koleżanki. Nie ma chłopaka, ale wkrótce Merlin, który od dawna jej się podobał, zwraca na nią uwagę. Genevieve chce wszystko i w swojej nienawiści nie cofnie się przed niczym.

Skłócona z znajomymi i matką, którzy jej wrogość wobec nowej w szkole dziewczyny tłumaczą zazdrością, Katy zostaje praktycznie sama. Na szczęście jest jej starszy sąsiad - student. Luke z radami reporterskimi, gotowością do pomocy, realnym osądem a jednocześnie wyrozumiałością jest jedynym wsparciem dla bohaterki.

Jakie znaczenie może mieć powtarzający się sen z dzieciństwa ? Między Katy a jej prześladowczynią jest niezwykła więź, która konflikt przenosi do świata snów z scenerią pełną koszmarów.

Są oznaki wskazujące, że będzie to opowieść o wątku fantastycznym, ale równie dobrze może okazać się to sprytnie poprowadzoną intrygą. Początkowo fabuła przypomina tak wiele znanych już historii z udziałem sił paranormalnych. Myśląc, że będzie to kolejna z nich, można się zniechęcić.

By zachęcić powiem, że "Jad" okazał się ostatecznie powieścią bez wątków fantastycznych. Określić gatunek i rodzaj tej opowieści to też przewidzieć jej przebieg i przyszłość bohaterów.
Tutaj zwiodły nas straszne przekazy z czasów procesów o czary oraz groźba przejęcia czyjegoś życia. Nie było jednak żadnej magii poza tą, za którą odpowiedzialna bywa wyobraźnia.

Początek lekko intryguje, ale i troszkę zniechęca. Zaraz z rozpoczęciem śledztwa i powoływaniem kolejnych teorii, mających wyjaśnić tak agresywną nienawiść zupełnie obcej osoby, zaczyna się robić coraz ciekawiej.
"Jad" to dobrze napisana powieść, ale momentami zbyt statyczna. To właśnie te podróże po Wielkiej Brytanii związane z prywatnym dziennikarskim dochodzeniem przyśpieszają akcje. Poszukiwanie to też droga walki, zamiast przyjmowania ataków i udawania, że nic one nie znaczą.

Dobrze i zgrabnie napisana powieść. Bohaterka na tyle racjonalna, że potrafi poświęcić randkę z chłopakiem aby dotrzeć do prawdy w swoich poszukiwaniach śledztwie tutajpoczkategori