Mad Men

Akcja rozgrywa się w Nowym Jorku lat 60. w fikcyjnej agencji reklamowej Sterling Cooper. Donald Draper jest zdolnym i cynicznym dyrektorem kreatywnym. W kolejnych odcinkach widzimy jak wraz ze współpracownikami wciela w życie swoje pomysły marketingowe – od reklam papierosów po kampanię wyborczą. Serial z rozmachem przedstawia realia społeczne i polityczne początków lat 60. - czasu powszechnego rasizmu, seksizmu i znikomej etyki pracy, kiedy reklama zaczynała kształtować świadomość, nadzieje i wyobrażenia milionów Amerykanów.
Filmweb

****

Ponieważ moja przygoda z Teen Wolf okazała się sporym niewypałem i rozpaczliwie poszukiwałam czegoś, co z powrotem podniesie poziom mojego IQ do przyzwoitego poziomu, postanowiłam się zabrać za ten serial. Wybór okazał się strzałem w dziesiątkę.
Jestem po kilku pierwszych odcinkach (a do tej pory wyemitowano 6 sezonów, każdy po 13 odcinków, jest więc co nadrabiać ) i już wiem, że to jeden z najlepszych seriali, z jakimi miałam przyjemność się spotkać.

Po pierwsze czas akcji i tło kulturowe. Niesamowite!!!! Początek lat '60-tych w USA, a ja oglądam to jak science-fiction. Oglądałam już filmy opowiadające o tych czasach, ale to chyba pierwsza produkcja, która nie przedstawia ich jak "różowych lat 60-tych" pełnych szczęśliwych pań domu i ich kochających mężów. Ogrom seksizmu, który wtedy panował po prostu powala na kolana. Podział na role społeczne, pojęcie szczęścia i moralności, traktowanie kobiet w pracy. Ginekolog pouczający pacjentkę, że jak będzie się za bardzo kurwiła, to nie znajdzie męża, a ona pokornie potakująca. To naprawdę trzeba zobaczyć! No i papierosy! Palili wszyscy - kobiety w ciąży, lekarz przyjmujący pacjenta. Naprawdę ciężko mnie zszokować, ale ten serial oglądam z szeroko otwartymi ustami. Powtórzę raz jeszcze: niesamowite!!

Po drugie wykonanie i aktorstwo - naprawdę na najwyższym poziomie. To jeden z tych seriali, które nie są zrobione na odwal, ale z prawdziwym pomysłem i dbałością o szczegóły.

I po trzecie - fabuła. Bardzo stateczna i stonowana. Typowo obyczajowa. Mimo, że nie ma tu skaczących wampirów ani emocjonujący zagadek kryminalnych, to nie jest nudno. Przyznam, że mnie bardziej zainteresowało życie prywatne bohaterów, w kwestie biurowo-polityczne wdrażałam się nieco dłużej.

Słowem: polecam, polecam, polecam!!!
Nie wiem jak to się stało, że mimo 6 sezonów nie mamy jeszcze tematu na forum o tym wspaniałym serialu.

---

Kiedyś trochę się naczytałam o tym serialu i strasznie chciałam obejrzeć, włączyłam więc 1 odcinek z entuzjazmem ale i z lekką obawą, i tak mnie pierwsza połowa tego odcinka wynudziła, że nie potrafiłam kontynuować dalej. Na pewno jest to porządnie nakręcony serial, i może dalej akcja rozwija się ciekawiej, może bohaterowie zaczynają fascynować, ale nie mogę się zmusić żeby się o tym ponownie przekonać. tutajpoczkategori
Agnnes, nie zrażaj się początkiem!! Wiem, na początku ten serial wydaje się strasznie ciężki. Ale trzeba przebrnąć! Naprawdę polecam!!
A kiedy robi się ciekawszy? Przydałby mi się taki punkt odniesienia, to może wtedy łatwiej byłoby mi się zmobilizować żeby choć do niego oglądnąć, a jak dalej mi się nie będzie podobał to przestanę, ale bez tego punktu to pewnie znów skończę po pierwszym odcinku. Bo mimo wszystko dalej coś kusi żeby oglądnąć, te wszystkie pozytywne opinie i to że brak mi takiego sensownego, porządnego serialu. tutajpoczkategori

---

Od drugiego odcinka. Może później będzie jeszcze lepiej. Nie wiem, bo ja dopiero jestem na czwartym. Z drugiej strony nie będzie nigdy takiego momentu, żeby nagle nie można było się oderwać, bo to nie ten typ serialu.
Właśnie też czytałam te bardzo pozytywne opinie i podobno każdy kolejny sezon jest coraz lepszy.
Od tygodnia nie miałam dostępu do szybkiego internetu i nie ściągnęłam nowych odcinków bieżących seriali. Prawdopodobnie dlatego w dość rekordowym tempie oglądam Mad Mena. Po 4 dniach kończę sezon 2.
Dla mnie ten serial jest kompletnie inny niż wszystkie, jakie znam. Nie wiem w czym rzecz, nie potrafię tego jednoznacznie nazwać. Chyba ma to coś wspólnego z kompozycją odcinków, ale czasami zapominam, że to tylko film. Odcinki nie są takie jak we wszystkich serialach które znam. Nie tworzą jednej zamkniętej całości, ale nie tworzą też wycinka dłuższej historii, który nagle urywałby się w kluczowym momencie. Nie mają narzuconego tematu (odcinek o świętach, odcinek o imprezie, odcinek o chorobie bohatera itd), a tym samym nie mają jednego, kulminacyjnego punktu, wokół którego skupiałaby się akcja. Tworzy to dziwne, ale pozytywne wrażenie takiej... bezpośredniości. Czuję się, jakbym oglądała prawdziwą historię, a nie wymysły scenarzysty. To wszystko jest takie prawdziwe, nie czuje się sztuczności, nie dostrzega się nieprawdopodobieństwa, które tak często męczy przy innych serialach, nawet tych obyczajowych, ba! nawet tych historycznych.
Wszystko to wzmocnione grą aktorką. Aktorzy są niesamowici!!!! Zwłaszcza główny bohater - Don Draper. To niezwykłe; od samego początku nienawidzę tej postaci, a jednak nie mogę przestać go oglądać. Świetna sprawa.
Agnnes napisała, że serial ją znudził i jestem w stanie to zrozumieć. Pierwszy odcinek jest dosyć ciężki, ale później stopniowo wchodzi się w tą gęstą, zadymioną atmosferę i nie sposób się oderwać. Ja oglądam dosłownie odcinek za odcinkiem. Nawet nie dlatego, że koniecznie chcę się dowiedzieć co będzie za chwilę, raczej interesują mnie losy postaci, co z nimi będzie. Bo czas w serialu upływa dość szybko i zmiany są nieuniknione. (Swoją drogą nie polecam wchodzić na wykaz postaci w wikipedii, ja zaserwowałam sobie spory spoiler tylko dlatego, że zauważyłam poślubną zmianę nazwiska jednej z postaci kobiecych ).
Ja też nie lubiłam pewnych wątków, zwłaszcza w pierwszym sezonie. Nie mogłam na przykład patrzeć na kochankę Dona (chyba przez jej nos ), podobnie było z wątkiem z Źydówką - fragmenty z jej udziałem były dla mnie nie do wytrzymania. Na szczęście obie postacie odchodzą równie szybko jak przyszły.
Dla mnie Mad Men to ogromne przeżycie artystyczne, kulturowe i techniczne. Te wszystkie drobne sygnały dawane nam przez twórców są cudowne. Weźmy na przykład pierwszy odcinek - ciężki i nieprzystępny; jest biuro, jest kochanka, milion innych spraw i dopiero na samym końcu, w kilku ostatnich sekundach pojawia się żona. To wszystko jest ważne i daje do myślenia. Nic, zupełnie żaden element w Mad Menie nie pozostaje bez znaczenia. Naprawdę świetny serial! tutajpoczkategori
Obejrzałam parę sezonów Mad Mena, a potem przestałam, bo właśnie i niestety - weszłam na Wikipedię, zaczęłam czytać o postaciach, sama nie wiem jak i kiedy przeczytałam opisy dalszych odcinków i mi się odechciało
Na pewno do niego wrócę jeszcze kiedyś, pewnie jak będę trochę starsza i zapomnę trochę tę historię.
Serial stanowi wspaniałą ilustrację zwyczajów, mody i świata lat 60. w USA. Uwielbiałam wyłapywać te wszystkie produkty, sprzęty, ubrania, a potem szukać informacji w necie.
Co mnie najbardziej zaskoczyło to palenie papierosów przez kobiety w ciąży. Urodziłam się, kiedy wszem i wobec trąbiono w mass mediach o szkodliwości tytoniu i przeżywałam szok, za każdym razem gdy jakaś ciężarna w serialu wkładała papierosa do ust. Makabra.
Myślę, że serial nie spodoba się bardzo młodym osobom.
ten serial to jedna z najlepszych produkcji ostatnich lat, szkoda że został już tylko jeden sezon, kostiumy i scenografia w mad menie są perfekcyjne, do tego świetna rola johna hamma tutajpoczkategori