Relacje z wypraw 108 WDS "Quaero"

RELACJE Z WYPRAW 108 WDS "QUAERO"

---

PIERWSZA PRZYGODA

Była już noc kiedy grupa ciemnych sylwetek zebrała się na peryferiach cywilizacji. Jak wszyscy wiemy cywilizacja kończy się gdzieś w okolicach pętli Stare Bemowo i to właśnie tam zaczyna się nasza opowieść. To stamtąd bowiem wyruszają najczęściej ekspedycje w nieznany i dziki świat Puszczy Kampinoskiej - takie ekspedycje jak ta o której tu mowa.

Ci młodzi, odważni ludzie spotykali się od wielu lat co tydzień by przygotować się do nadchodzącej chwili prawdy - Wielkiej Gry. Teraz zaś nie było już odwrotu i kolejny krok mógł prowadzić już wyłącznie naprzód.

Ostatnie zakupy żelaznych racji w często uczęszczanym przez poszukiwaczy przygód sklepie Społem i szybkim, nie dotkniętym jeszcze zmęczeniem krokiem grupa harcerzy ruszyła przed siebie. Pewnie większość z nich była już kiedyś w najbliższej okolicy - być może siedziała nawet zapatrzona w ogień przy watrze rozpalonej na znajdującej się na wschodzie od Radiowej polance biwakowej… Ale chyba żadne z nich nie wiedziało, że po drugiej stronie ulicy mieściła się opustoszała już wojskowa składnica materiałów pędnych i smarów (tzw. MPS) - niegdyś zaopatrująca pobliskie lotnisko wojskowe Bemowo. Jednak to nie to miejsce było celem wędrówki młodych odkrywców. Szli więc dalej, mijając Fort Babice, nawet nie za bardzo zwracając na niego uwagę. A szkoda…


źródło: panorama.varsovia.pl

Fort Babice o numerze IIA, należał niegdyś do zewnętrznego pierścienia fortów "крепость Варшава" - cesarskiej Twierdzy Warszawa. Rosjanie, czując się zagrożeni sojuszem pomiędzy Niemcami, a Austro-Węgrami pod koniec XIX wieku podjęli decyzję o szybkiej rozbudowie fortyfikacji swych wrót na Zachód - dawnej i przyszłej stolicy Polski. Powstać miały dwa pierścienie: pierwszy - zewnętrzny (Bielany, Wawrzyszew, Babice, Blizne, Chrzanów, Włochy, Okęcie, Zbarż, Służewiec, Służew, Sadyba-Czerniaków, Augustówka-Siekierki, Grochów-Grochów Duży, Grochów II-Grochów Mały, Antoninów, Ząbki-Lewinów, Lewiopol, Marywil, Pelcowizna) i drugi - wewnętrzny (Bema-Parysów, Wola, Odolany, Szczęśliwice, Rakowiec, Mokotów, Odyńca, Tsche-Piłsudskiego). Nie wszystkie forty jednak powstały, a te które zdążono ukończyć i tak były już przestarzałe w momencie oddania do użytku. Warto zauważyć, że literka A przy numerze fortu Babice - podobnie jak w przypadku nigdy nie wybudowanych fortów Grochów II, Ząbki i Pelcowizny - oznaczała, że fort był jeszcze bardziej wysunięty w przedpole. W ciągu kilku lat - za nim choć raz forty miały okazję zostać użyte w walce - podjęto decyzję o ich kasacji, która trwała aż do wyzwolenia Polski włącznie.


źródło: wikipedia

Tereny Fortu Babice zostały wykorzystane do zbudowania ośrodku Radiotelegrafu Transatlantyckiego - sam fort został zabudowany przez osiedla pracowników łączności. We wrześniu 1939 bronił się tu 3 Batalion 25 Pułku Piechoty tworząc tzw. "ośrodek oporu Babice", jednak uległ on 19 niemieckiej Dywizji Piechoty silnie wspieranej przez artylerię. W okresie wojny III Rzesza wykorzystywała maszty do łączności z okrętami Krigsmarine, a wycofując się zniszczyła całą instalację. Zastąpiło je Wojsko Polskie - a dokładniej Jednostka Wojskowa 2471 - 4 Batalion Radiotechniczny należący do Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.



Nasi bohaterowie - grupa harcerzy ze 108 WDS "Quaero"- zmierzali właśnie na tereny niegdyś należące do tej jednostki. Jednak nie do fortu (gdzie mieściło się centrum dowodzenia i koszary), a na polanę znajdującą się kawałek dalej, na terenie rezerwatu Łosiowe Błota (obszar chroniony, ze względu na torfowiska, ze stanowiskami rzadkich goździków pysznych, goryczki wąskolistnej i mieczyków dachówkowatych). Tutaj znajdowały się górki radiolokacyjne i wozownie, z tzw. ukryciami dla sprzętu i obsługi (schrony mające wytrzymać uderzenie za pomocą taktycznych ładunków jądrowych o mocy 1 kilotony - stąd ciężko tam o zasięg telefonów komórkowych). Musiały być one oddalone od samych koszar ze względu na promieniowanie elektromagnetyczne. Jako zabezpieczenie przed atakiem rakietami do niszczenia urządzeń radarowych samą polankę otoczono nasypami w które pociski miały trafić zanim dotrą do anten.

Tak było kiedyś - w 2001 roku jednostkę rozformowano, a większość zabudowań zlikwidowano (choć nadal Fort Babice jest zamkniętym terenem wojskowym). Teraz odwiedzają je tylko poszukiwacze przygód - tacy jak harcerze ze 108 - i zbłąkane dusze. Naszym bohaterom mogłoby się zdawać, że najpierw minęli dwie piękne dziewczyny - jak gdyby nic przechadzające się po okolicy -, a potem widzieli dziwne światła zapalające się w różnych miejscach dawnego kompleksu - być może duchy służących tu niegdyś żołnierzy. Nie mniej naszym bohaterom udało się dotrzeć na miejsce i bez strachu spenetrować opuszczone, ciemne czeluści schronów. Tam odnaleźli tajemy symbol zostawiony przez mistrza Wielkiej Gry…




Teraz wystarczyło już tylko wrócić, jednak niespokojne duchy chyba miały dość przybyszy. Tajemnicze światła goniły ich aż do torów łączących Bemowo z przemysłowym regionem Radiowa (m.in. Górą Śmieciową, kompostownią Radiowo, hutą Arcelor Mittal). Dopiero tam udało się zatrzymać, uspokoić skołatane nerwy. Czas było wracać do cywilizacji - czas było wracać na Stare Bemowo.