2. Za cudze winy

Wampir, który był żołnierzem, a teraz ma dość życia…

Setki lat temu Sebastian Wroth został zmieniony w wampira – w jego mniemaniu najpotworniejszą istotę na ziemi - wbrew swojej woli. Chory z nienawiści do samego siebie i samotny od wielu lat, nie widzi powodu, aby ciągnąć dalej swe nędzne życie. Do chwili, kiedy wyjątkowa, czarodziejska istota przybywa do jego zamku, aby go zabić, a tak naprawdę, nieświadomie, ratuje mu życie.

Walkiria – zabójczyni wysłana po to, aby go zabić…

Kaderin Zimne Serce straciła ukochane siostry w bitwie, dawno temu. Kiedy zostały zabite przez wampira, tajemnicza boska siła stłumiła w Kaderin żal i smutek – pozbawiając walkirię także innych uczuć. Jednakże, kiedy Kaderin spotyka Sebastiana, jej uczucia… a właściwie głównie pożądanie… wracają ze zdwojoną siłą. Po raz pierwszy w życiu nie jest w stanie zabić wampira.

Zostają współzawodnikami w legendarnym rajdzie…

Nagroda w trwających miesiąc zawodach jest tak potężna, że pozwala właścicielowi odwrócić bieg historii. Kaderin zrobi wszystko, żeby wygrać ją dla swoich sióstr. Sebastian, który pragnie tylko jednego – samej Kaderin, także przystępuje do współzawodnictwa i wykorzystuje każdą sytuację, aby rozbudzić uśpione uczucia walkirii. Trasa rajdu wiedzie przez antyczne grobowce, katakumby i skarbce, wokół całego świata, w poszukiwaniu potężnych artefaktów. Ale kiedy Kaderin zostanie zmuszona do wyboru pomiędzy wampirem, który ją pociąga, a możliwością odzyskania swojej rodziny, jaką podejmie decyzję

---

Gdyby ktoś był zainteresowany to tutaj http://www.wydawnictwo2bs.pl/drupal/?q=node/29 można zapoznac się z pierwszymi rozdzialami. tutajpoczkategori
Na drugi tom serii Kresley Cole czekałam z wielką niecierpliwością. Mile zaskoczona "Wściekłym głodem" oraz oryginalnością fabuły i bohaterów z pierwszego tomu, rozpoczęłam czytanie tomu drugiego.

W "Za cudze winy" bohaterami są baśniowe postacie z dwóch przeciwnych stron barykady - dzielna walkiria Kaderin oraz wampir Sebastian. Sebastiana poznajemy gdy po tragicznych wydarzeniach związanych z jego rodziną, zostaje przemieniony siłą w wampira przez własnego brata. Nie akceptując samego siebie, Sebastian wybiera życie w samotności niczym pustelnik. Wiele lat później do jego zamku przybywa piękna kobieta... by go zabić. Zabójczyni, pozbawiona uczuć po traumatyczej stracie dwóch sióstr podczas bitwy z wampirami - przybyła by pozbyć się Sebatiana. Jednak żadne z nich nie podejrzewa, że to spotkanie dla Kaderin nie skończy się zamorodowaniem potwora, a dla Sebastiana upragnioną śmiercią. Podczas spotkania wampirowi zaczyna bić serce (nieodzowny znak, że znalazł swoją oblubienicę), a Kaderin traci swoje błogosławieństwo i znowu zaczyna czuć emocje. I tak rozpoczynają sie bardzo emocjonujące przygody dwójki naszych bohaterów.

Tłem dla rozwoju uczuć oraz wzajemnych utarczek między Kaderin a Sebastianem jest słynny już wsród istot Tradycji - Rajd Nieśmiertelntch Talisman's Hie. Wraz z kolejnymi zadaniami interakcje między bohaterami są coraz bliższe, ale też coraz więcej między nimi utarczek - bo jak dzielna walkiria może pozwolić by zakochać się w wampirze? Odwiecznym wrogu swojej rasy?

Kaderin Zimne Serce podobała mi się znacznie bardziej niż bohatrka "Wściekłego głodu" - walkiria Emmaline Troy. Kaderin jest odważna, nieustępliwie dązy do osiągniecia wygranej oraz (co jest wielkim plusem) - nie pada zemdlona z miłosci w ramiona wąpierza już w pierwszych rozdziałach książki, tylko stara się nie ulegać jego niesamowitemu ciału Bardzo podobała mi się jej ewolucja jako bohaterki wraz z kolejnymi rozdziałami - zyskując odczuwanie uczuć wcale nie straciła swojej hardości. Za to Sebastian troszkę mnie denerował na początku książki - niewinny (chociaż potrafił pokazać swoją mocno pociągając erotyczną stronę), nieśmiały oraz bardzo zakompleksiony. Na szczęscie wraz z rozwojem wydarzeń oprócz silnego wojownika, pojawia się również bardzo silny i odważny mężczyzna. W sam raz dla Kaderin.

Książka zawiera sporo gorrrących erotycznych scen, po których nie jedna czytelniczka będzie musiała napić się zimnego napoju! Mamy tu ciekawe pozycje, wampira z dużym libido oraz temperamentną walkirię - żadnej czytelniczce nie grozi ani chwila nudy! Dodam, że opisano wszystko ze smakiem, więc tym lepiej sie czyta.

Czytając tą książkę śmiałam się, miałam czerwone policzki z podniecenia oraz płakałam...

Jako ciekawostkę podam, że warto przyjżeć się również lykantropowi Bowenowi oraz czarownicy imieniu Marikieta - to bohaterowie trzeciego tomu. Nie byłabym takim wzrokowcem jakim jestem, gdybym nie zwróciła uwagi na aboslutnie cudowną okładkę w wykonaniu grafika Tony Mauro!

"Za cudze winy" polecam na jeszcze chłodne wiosenne wieczory - nic tak nie rozgrzewa jak istoty Tradycji!
No niestety, albo i stety, moja recenzja będzie zgoła odmienna od tej powyższej

Nienawidzący swojej wampirzej egzystencji Sebastian Wroth, którego w pijawkę zamienił jego własny brat, od setek lat marzy o śmierci i zapomnieniu. Kiedy więc do jego zamku przybywa zabójczyni, nie próbuje się nawet bronić, ba! Jest zachwycony, że w końcu ktoś skróci jego agonię. Kiedy jednak widzi Kaderin, waleczną walkirię, wroga wampirów, coś się z nim dzieje... Kaderin także nie rozumie, co sprawiło, że zawahała się przed zabiciem potwora. Jej ciało odpowiedziało zgoła inaczej na jego obecność – zapragnęła go. A on zapragnął jej... A to dopiero początek ich wspólnych problemów.

Za cudze winy to drugi tom serii Kersley Cole, w jakiej autorka skupia się na wampirze i walkirii, których niespodziewanie zaczyna łączyć silna więź – ona próbuje się temu oprzeć, a on pragnie pogłębić. Pełna namiętności historia, obfitująca w sporo ostrych scen erotycznych przeplata się z morderczym rajdem nieśmiertelnych, w którym bohaterowie pragną wziąć udział i zdobyć coś, co może odmienić przeszłość. Czy zatem ta opowieść do mnie przemówiła, wywołała emocje i rumieńce na twarzy? Nie.

Autorka posługuje się stosunkowo prostym językiem, opisując wydarzenia śmiało i bez zbędnego „owijania w bawełnę”. Tworzy sekwencje scen, w których większość sytuacji dotyczy przede wszystkim wyuzdanego seksu. Już ten schemat daje nam informacje o tym, czego możemy doświadczyć przy lekturze – w zasadzie żadnych wzniosłych uczuć, żadnych kontemplacji, żadnych wielkich przemyśleń, ot seks międzygatunkowy i to w dodatku pomiędzy walkirią, która się broni (coś jej to nie wychodzi, chciałabym zauważyć) i jej największym wrogiem, wampirem, który jest zakompleksiony, jak małe dziecko. Fabuła doprawdy porywająca!

Kreacja bohaterów mnie nie zaskoczyła, bowiem już po pierwszych parunastu stronach wiedziałam, czego się spodziewać, a kolejne rozdziały potwierdziły moje przypuszczenia. W bohaterach zachodzi powolna zmiana, zwłaszcza w Sebastianie, który – po poznaniu swojej oblubienicy – pragnie ją zdobyć i wie, że teraz ma dla kogo żyć. Kaderin natomiast jest silna, nieustraszona i waleczna, ale poza tym nudna jak flaki z olejem, nie wspominając już o jej pełnym imieniu (Kaderin Zimne Serce), które mnie po prostu rozśmiesza. W tej kobiecie nie ma za grosz polotu – najpierw się ociera kroczem o obcego faceta, błagając o więcej, by w następnej chwili stwierdzić, że tak być nie może, bo ona jest walkirią, a on wrogim wampirem. Cóż, chyba nie muszę mówić, jaka była moja reakcja?

Akcja nabiera tempa z każdą kolejną stroną i to rzeczywiście jest plus – czytelnik się nie nudzi, jakkolwiek fabuła byłaby sztampowa i irytująca. Wciąż coś się dzieje, a erotyka dodaje wydarzeniom pikanterii. Ale nawet tu historia wydaje mi się lekko naciągana, nie ma w niej wystarczająco dokładnie stworzonego zaplecza, nie ma głębszego sensu. Czytając o zawodach, które powinny mrozić krew w żyłach, w zasadzie równie dobrze mogłam przeglądać książkę kucharską, albo podręcznik do matematyki – nic interesującego, nic zaskakującego, ani tym bardziej porywającego. I choć komuś może do głowy przyjść porównanie Cole do pani Kenyon, zaręczam, że obie autorki oddziela przepaść – Kenyon uwielbiam za jej drobiazgowość, za doskonale wykreowany świat i przede wszystkim za smak, z jakim tworzy pikantne sceny (nie tylko łóżkowe).

Świat pani Cole mnie nie wciągnął. Co więcej – historia namiętnej miłości wampira i walkirii zamiast mnie poruszyć, wywołała zniesmaczenie i znudzenie. Ani Sebastian ani Kaderin nie zdobyli mojej sympatii, a przez to przebrnięcie przez kolejne rozdziały było ciężkie – pomimo stosunkowo wciągającej akcji. W dodatku nie da się nie zauważyć, że książek o podobnej fabule są setki – bohaterowie zawsze piękni, zawsze namiętni, zawsze nieco perwersyjni. Czy polecam? Fanom ostrzejszych erotyków paranormalnych owszem, nikt bowiem nie powiedział, że książka jest zła – jest specyficzna, nie wymagająca myślenia, nastawiona tylko na jeden rodzaj emocji. W moich oczach jednak powieść Za cudze winy zasłużyła na naciągane 3-/6, a wniosek, jaki wysnułam po lekturze, może być tylko jeden – po inne książki tej autorki na pewno nie sięgnę. tutajpoczkategori

---

Jutro z samego rana biorę się za czytanie
Napiszę krótko.
Dla osób, które dopiero zaczęły swoją przygode z paranormlnymi romansami książka to będzię świetna, dla takiego weterana jak ja jest trochę ponad dobra. tutajpoczkategori
Też to czytałam ... Taki tam typowy przedstawiciel gatunku. "Wściekły głód" podobała mi się bardziej, wciągnęła mnie - a tą przeleciałam jakoś tak obojętnie.
Zdecydowanie wolę Kenyon, ale z braku laku i Cole przeczytam - nudne nie są, dla zabicia czasu w sam raz