Restart - Amy Tintera

Pięć lat temu, Wren Connolly została postrzelona 3 razy w klatkę piersiową. Po 178 minutach powróciła jako Reboot: silniejsza, szybsza, posiadająca możliwość samo leczenia, i mniej emocjonalna. Im dłużej Reboot pozostaje martwy, tym mniej z człowieka w nim zostaje, kiedy wraca. Wren 178 jest najbardziej martwym Reboot’em w Republice Texasu. Teraz ma 17 lat i służy jako żołnierz dla HARC (Korporacja Ludzkiego Postępu i Repopulacji).

Ulubioną częścią pracy Wren jest trenowanie nowych Reboot’ów, ale jej ostatni nowicjusz jest najgorszym, jakiego kiedykolwiek widziała. Jako 22, Callum Reyes jest praktycznie człowiekiem. Jego refleks jest za wolny, zadaje dużo pytań, a jego zawsze obecny uśmiech doprowadza ją do szaleństwa. Jednak jest w nim coś, czego nie może zignorować. Kiedy Callum odmawia wykonania rozkazu, Wren dostaje ostatnią szansę na utrzymanie go w ryzach – inaczej będzie musiała go wyeliminować. Wren nigdy wcześniej nie była nieposłuszna i wie, że jeśli będzie, to także zostanie wyeliminowana. Ale nigdy też nie czuła się bardziej żywa niż wtedy, kiedy Callum kręci się gdzieś obok.
Idealny żołnierz zawsze wykonuje rozkazy.

Premiera: 23.09.15
Wydawnictwo: MAG

---

Jestem świeżo po przeczytaniu Resartu Amy Tintery i pierwsze, co powiem to to, że spodziewałam się po tej książce czegoś zupełnie innego. Nie mówiąc już o grubości tej książki :/

Siedemnastoletnia Wren Connolly jest Restartem, człowiekiem, który umarł i po jakimś czasie samoistnie wraca do życia.
W wieku dwunastu lat, Wren została postrzelona ze skutkiem śmiertelnym. Przebudziła się po 178 minutach - jest najdłużej martwym z restartem w historii, przez co prawie w ogóle nie odczuwa emocji, jest obojętna na wiele spraw, jej jedynym zajęciem jest posłuszeństwo KORP-owi.
KORP wykorzystuje restarty by zrobić z nich uległych żołnierzy, lecz również by trzymać ich w garści w razie buntu, bowiem jako lepszy gatunek od człowieka, są bardziej odporni na rany, wytrzymalsi, silniejsi.

Tak więc, Wren Sto Siedemdziesiąt Osiem, jako najbardziej nieczłowieczy restart, w miarę lubi pracę żołnierza - poluje na ludzi i oddaje ich w ręce KORP-u, czasem żywych, czasem martwych. Walczy, dostaje broń, ma dach nad głową i może trenować nowych. Ani trochę nie przeszkadza jej to, że nikt nie chce się z nią zadawać - w końcu nie odczuwa smutku.
Podczas naboru nowych, poznajemy Calluma Dwadzieścia Dwa, jednego z najkrócej martwych restarów, który od razu dostrzega Wren i zagaduje ją z wielkim uśmiechem na twarzy.
Wren jest trochę zdziwiona nachalstwem z jego strony, lecz również lekko zaintrygowana jego osobą. Z niewiadomych przyczyn postanawia trenować Calluma, aby stał się wartościowym żołnierzem. Nie zdaje sobie sprawy, że to początek wielu zmian w jej życiu oraz życiu restartów.

Początkowo historia bardzo mi się podobała; główna bohaterka jest naprawdę fajna. Przypomina mi Anitę Blake, tyle, że Wren to tak jakby spełnienie wszelkich koszmarów Anity na temat jej osoby.
Wren jest bezkompromisowa, zbije na kwaśne jabłko każdego i jeszcze będzie się czepiać, że ten ktoś krzyczy z bólu. Callum, całkowite jej przeciwieństwo, nie chce walczyć, zabijać, tylko poderwać dziewczynę i sprawić, aby znów się uśmiechnęła.

Przedstawienie Teksasu jako zniszczonego miasta rozdzielonego na rico - bogaczy, oraz na slumsy jest trochę za mało opisane; autorka niezbyt wiele stron poświęciła na ukazanie świata, w jakim żyje Wren. Właściwie to pani Tintera skupiła się na rodzącym się romansie między Sto Siedemdziesiąt Osiem a Dwadzieścia Dwa.

Jak wcześniej pisałam, oczekiwałam po książce czegoś innego.
Denerwowało mnie to, że początkowo główna postać była nakreślana jako niewzruszona osoba, a po poznaniu Calluma nagle zaczęła się dużo uśmiechać, śmiać, płakać itp. Niby można to wyjaśnić tym, że może chłopak obudził w niej uczucia, ale mnie to nie pasuje. Wren miała być apatyczna, a taka nie była, zatem daję za to duży minus pisarce, bo po połowie książki całkowicie przemieniła charakter bohaterki. Spodziewałam się tego, że Wren będzie spuszczać na drzewo Calluma, że nie da się tak łatwo mu omotać.

Restart, według mnie, powinien być znacznie grubszy, ponieważ wydarzenia opisane w książce zbyt szybko się działy, nie było czasu na wkręcenie się w świat Wren, w jej życie. Wszystko leciało na łeb, na szyję. Kolejny niewypał to to, że wszelkie przygody głównych postaci kończyły się powodzeniem - nie było żadnych komplikacji, każdy problem zakańczał się pomyślnie. Nie było dreszczyku emocji, strachu o bohaterów.

Zawiodłam się trochę na Restarcie, choć początek był bardzo interesujący. Byłam przekonana, że to będzie powieść pełna akcji i walk, no i o lekkim flircie między Wren a Callumem, wplecionym w nietuzinkowe zdarzenia.
Mimo to, książkę czytało się szybko, lekko i ciekawie, momentami zabawnie.
Na pewno przeczytam tom drugi Rebel, który, mam nadzieję, będzie o wiele lepszy od pierwszej części. tutajpoczkategori