Poza czasem - Alexandra Monir

Kiedy rodzinę Michele Windsor dotyka tragedia, dziewczyna zmuszona jest przeprowadzić się z Los Angeles do Nowego Jorku, gdzie mieszkają jej bogaci i arystokratyczni dziadkowie, których nie poznała nigdy wcześniej. W ich starym, pełnym rodzinnych sekretów domu przy Fifth Avenue, Michele odkrywa największą tajemnicę: dziennik jednej z jej przodkiń, który ma niesamowitą moc: przenosi ją w czasie do 1910 roku, kiedy to został napisany. Tam, na wytwornym balu maskowym, Michele poznaje młodego mężczyznę o intensywnie niebieskich oczach, który przez całe życie nawiedzał ją w snach. Zakochuje się w nim i rozpoczyna romans nie z tego świata.

Michele zaczyna prowadzić podwójne życie, próbując zachować równowagę pomiędzy swoim współczesnym, szkolnym życiem a ucieczkami w przeszłość. Kiedy jednak dokonuje straszliwego odkrycia, musi udać się w podróż w czasie, by uratować chłopaka, którego pokochała i zakończyć poszukiwania, które zdecydują o jej losie.

Ta książka jest jak porywający, tajemniczy sen. - Colleen Houck, autorka książki Klątwa tygrysa

Chciałam jeść tę książkę łyżeczką. - Karen McCullah Lutz, scenarzystka hitowego filmu Legalna Blondynka.

Data wydania: styczeń 2014
Tłumaczenie: Natalia Mętrak
Tytuł oryginału: Timeless
ISBN: 978-83-7686-107-4
Oprawa miękka, ok.320 str., 140x210

---

Bardzo ładna okładka. Opis z początku jest ciekawy, chociaż wiadomo, że to będzie paranormal, ale to co.. Dalej leci o tym ziomku, co ma niebieskie oczęta - tylko niefajnie, że to jakoś mi się kojarzy z Romeem i Julią, a ja ich miłości nie cierpię.
Nie wiem, czy przeczytam, ale może.. tutajpoczkategori
Ehh, czemu teraz wszystkie powieści o podróżach w czasie automatycznie porównuję do Trylogii Czasu? Bo była genialna . Wiem, wiem, nie ma tu chronografu, jest dzienniczek i nie ma wielkiej tajemnicy, ani Strażników, ani ratowania świata, ani .... Gideona <3. Mniej skomplikowane, bardziej romansowe (to nie wada! ), przeczytam chętnie, dlaczego nie? Nieźle się prezentuje

PS. Windsor? Serio xD? W przypadki nie wierzę, dziewczyna ma w rodzinie królową Anglii, co pewnie jest Wielką Rodzinną Tajemnicą, którą odkryje pod koniec książki (albo jak Gwen - mając wszystko podane na tacy będzie udawać, że nie ogarnia przez trzy tomy ).
Okładka genialna! Taką śliczną ma sukienkę ta dziewczyna i kolory świetnie dobrane. Opis bardzo mnie zachęcił do przeczytania. Książka koniecznie musi znaleźć się na mojej półce tutajpoczkategori

---

Opis bardzo zachęca mnie do przeczytania książki. Okładka też ładna Na pewno kupię.
Okładka już przypadła mi do gustu. Opis zachęca. Czy kupię? Tego jeszcze nie jestem w stanie powiedzieć, bo na mojej liście, książek stale przybywa. Poczekam jeszcze na recenzje tutajpoczkategori
Okładka mi się nie podoba, btw oryginalne również
a tak na marginesie to ebook właśnie wylądował na chomikuj, pewnie jakiś przedpremierowy leak
Ogólnie okładka wygląda ładnie, tylko ta dziewczyna ma jakąś ,,przymuloną" twarz ;D
Jak dla mnie zapowiada się ciekawie, oby oceny i recenzje były dobre tutajpoczkategori
2. "Władcy czasu"



Kontynuacja "Poza czasem" - zapierająca dech w piersiach opowieść o miłości, która nie zna granic czasu i przestrzeni. Kiedy Philip staje w progu szkoły, do której chodzi Michelle, dziewczyna nie posiada się ze szczęścia. Chłopak jest jej wielką miłością, o której myślała, że utraciła ją raz na zawsze - w czasie ostatniej podróży w miniony wiek...

Premiera: 28 maj 2014
Fabuła

Michele Windsor od dzieciństwa nawiedzają sny, w których pojawia się tajemniczy chłopak. Ostatnio dziewczynie śni się nie tylko ta sama osoba, ale również złoty klucz zawieszony na jej szyi. Jak zwykle o wszystkim opowiada swoje ukochanej mamie Marion, a potem wybiera się do szkoły, gdzie czekają na nią jej dwie najlepsze przyjaciółki. W przerwie na lunch, Michele czeka na mamę, z którą umówiła się rano, niestety zamiast rodzicielki, przychodzi policjant i informuje dziewczynę, iż jej matka zginęła w wypadku samochodowym. Świat Michele lega w gruzach. Do tej pory kobiety mieszkały i żyły tylko we dwie, gdyż ojciec protagonistki zniknął z ich życia, gdy Marion była w ciąży. Główna bohaterka zostaje odesłana do Nowego Jorku, do dziadków, czyli rodziców swojej mamy. Okazuje się, że dziadkowie są bajecznie bogaci i mieszkają w wielkiej posiadłości. Życie Michele zmienia się o 180 stopni, gdyż do tej pory, ona i jej rodzicielka wiodły skromne życie w Kalifornii. Protagonistka otrzymuje apartamenty do prywatnego użytku i zostaje zapisana do prywatnej, prestiżowej szkoły, którą ukończyły kobiety Windsorów. Główna bohaterka zwiedzając posiadłość ma wrażenie, że już ją kiedyś widziała, a do tego w jej apartamentach znajdują się portrety jej matki, babki i prababki oraz sióstr tej ostatniej. Odnajduje również pamiętnik Clary Windsor, jej ciotecznej prababki, który wraz z kluczem przenosi ją do 1910 roku…

Moim zdaniem

„Poza czasem” jest debiutem pani Monir, dlatego przymknęłam oko na pewne niedociągnięcia, czyli drobne niekonsekwencje i błędy logiczne, które mogą też być winą tłumaczenia Ogólnie pomysł na fabułę autorka miała świetny. Już nie wspominając o tym, że ja po prostu uwielbiam podróże w czasie! Sama nie raz przenosiłam się w przeszłość, czy przyszłość dzięki mojej wyobraźni, dlatego też czytanie książki sprawiło mi sporo radości. Czy ktoś pamięta australijski serial z 1995 roku „Po drugiej stronie lustra”? Tam dziewczyna przenosiła się o 80 lat wstecz dzięki staremu lustru, w którym to widziała dziewczynę w swoim wieku. Kiedy czytałam, jak Michele widzi swoje odbicie w innym stroju i w inaczej urządzonym pokoju, to od razu pomyślałam o serialu z dzieciństwa, który wprost uwielbiałam. No bo która z nas nie chciałaby przenieść się w inne czasy? A najlepiej spotkać swoich nastoletnich pradziadków i zaprzyjaźnić się z nimi? Ok, to może spowodować pewne zmiany czasu (cytat Dr. Browna z Back to the Future: „powstanie paradoks czasu, który spowoduje reakcję łańcuchową, która rozerwie kontinuum czasoprzestrzenne i zniszczy cały wszechświat! Destrukcja może jednak mieć ograniczony zasięg i objąć tylko naszą galaktykę”.), ale ja byłabym skłonna zaryzykować

Michele Windsor z racji wychowywania się z dala od bogatych dziadków, wytwornych balów i snobistycznych nastolatków z dobrych domów, wyróżnia się na tle innych snobów nie tylko zachowaniem, ale i sposobem myślenia. Nie dla niej patrzenie z góry na mniej znanych i niezamożnych, czy pogardliwe uwagi o stypendystach. Dziewczyna będąc w żałobie po zmarłej mamie, stara się być miłą i wyrozumiałą wnuczką oraz dobrą koleżanką i przyjaciółką dla Caissie, która chodzi z protagonistką do tej samej szkoły tylko dzięki stypendium. Dziadkowie głównej bohaterki są typowymi arystokratami. Ubierają się elegancko, dużą wagę przywiązują do manier i bardzo liczy się dla nich reputacja. Pomimo to, darzą uczuciami swoją wnuczkę, choć nie potrafią tego odpowiednio pokazać. Oboje patrzą na Michele przez pryzmat jej matki, co ich bardzo smuci, gdyż z córką nie mieli kontaktu od prawie dwudziestu lat, kiedy to ich ówcześnie osiemnastoletnia córka uciekła z narzeczonym do Kalifornii i całkowicie zerwała kontakty z rodzicami. Z kolei Caissie to wesoła nastolatka, która do wszystkie podchodzi bardzo naukowo i bez niezbitych dowodów nie jest w stanie uwierzyć w pewne niesamowite zdarzenia. Jest jeszcze oczywiście tajemniczy chłopak ze snów protagonistki, ale kim on jest, to już musicie przekonać się sami

Osadzenie fabuły na początku dwudziestego wieku, dało autorce pole do popisu. Gro akcji rozgrywa się w 1910 roku, część akcji w 1925, 1944, a reszta w 2010 roku. Dzięki temu, czytelnicy zostają wraz z bohaterką przeniesieni w okres przejściowy z epoki wiktoriańskiej do rządów Georga V (poprzez Edwarda VII), czyli początek powszechności automobili i kin. Pani Monir skupiła się jednak na zachowaniach różnych warstw społecznych, a w szczególności arystokratów, czyli rodziny Windsorów. Tak więc mamy mnóstwo opisów strojów, wystroju wnętrza posiadłości, etykiety na balu oraz zachowania mężczyzn i kobiet, które są ściśle określone, a każde niestosowne zachowanie jest od razu komentowane i potępiane. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie nadal nie pozbyli się nawyków czasów wiktoriańskich Lata dwudzieste z kolei, to już inna para kaloszy. Co prawda nadal obecna była dyskryminacja na tle płciowym i rasowym, jednak były to również czasy rewolucji seksualnej, jazzu i makijażu oraz strojów. Czytelnicy zostają zaznajomieni z ówczesną modą, muzyką i zachowaniem, które zmieniło się z powściągliwego na bardzo otwarte i bezpruderyjne. Na sam koniec autorka zostawiła lata 40, a dokładniej sam środek drugiej wojny światowej. W tamtym okresie ludzie byli bardziej heroiczni i przyjaźniej nastawieni do innych, a podziały międzyklasowe sporo się zatarły z powodu wszechobecnego niebezpieczeństwa. Kobiety w tamtym okresie były odważniejsze, mężczyźni byli wysyłani na front, a dzieci musiały bardzo szybko dorastać. Nie zabrakło oczywiście czasów współczesnych, ale spójrzmy prawdzie w oczy. One nie są tak interesujące jak lata dwudzieste, czy trzydzieste

„Poza czasem”, to pasjonująca, aczkolwiek lekka historia młodzieżowa o podróżowaniu w przeszłość. Wątek romantyczny jest na drugim miejscu, co mnie bardzo ucieszyło, bo nie przepadam już za romansami nastolatków Jest jednak jeden minus, o którym teraz napiszę. Otóż dowiedziałam się ze strony autorki, że dostępna jest już kontynuacja i być może powstanie jeszcze trzecia część. Szczerze mówiąc bardzo mi się to nie podoba :/ Według mnie, historia w książce jest zakończona, a niedopowiedzenie z ostatnich stron powieści dodaje tylko smaku całości. Wszystkie wątki zostały zakończone, bohaterka przeżyła swoje, więc po co ciągnąć to dalej? Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie poczytała, o czym ma być kontynuacja i zadowolona, to ja nie jestem. Dla mnie „Poza czasem” jest jednotomową historią i nie mam zamiaru poznawać dalszych przygód podróżniczki w czasie oraz jej tajemniczego chłopaka ze snów

Ocena: 5-/6 tutajpoczkategori