Madame Hemingway - Paula McLain

Poruszająca opowieść o ambicji i zdradzie, osadzona w niezwykłych czasach, przedstawia historię miłości dwojga wyjątkowych
osób: Ernesta Hemingwaya i jego pierwszej żony. W 1920 Hadley Richardson 28-letnia kobieta, która zrezygnowała już z nadziei
na szczęście i miłość, spotyka młodziutkiego dziennikarza Hemingwaya. Po burzliwych zalotach i ślubie nowożeńcy wyjeżdżają z
Chicago do Paryża, gdzie dołączają do grona literatów Straconego Pokolenia: Gertrudy Stein, Ezry Pounda i Scotta oraz Zeldy
Fitzgeraldów. Hemingwayowie głęboko się kochają i nie pasują do hulaszczego, tonącego w alkoholu Paryża lat 20. Otoczony
pięknymi kobietami, tworzący w atmosferze rywalizacji Ernest stara się odnaleźć tam swoją literacką drogę. Hadley zaś próbuje
pogodzić obowiązki żony, muzy i przyjaciółki pisarza i nie zagubić przy tym siebie. Kiedy w małżeństwo Hemingwayów wkrada się
oszustwo, doprowadza do zniszczenia wszystkiego, o co wspólnie walczyli.

---

Paryż, lata 20, przytulne kawiarenki, upojne noce, muzyka, tańce, śmiech, zabawa, wszechobecna wolność - w twórczości, w związkach, do tego ujawniające się raz po raz skandale... choć czy wtedy cokolwiek jeszcze robiło wrażenie? Szczególnie na artystach, ludziach młodych, prowadzących barwne, ekstrawaganckie życie, porywających się na rzeczy niemożliwe?

Kiedy Ernest i Hadley, jako dopiero co poślubiona para, przybywają z Chicago do Paryża, wkraczają w rzeczywistość, w której ograniczenia uważane są za coś przestarzałego, wartego jedynie wyśmiania. Kochające się i wierne sobie małżeństwo postrzegane jest jako wyjątkowe, nawet godne podziwu, ale czy warte zachodu?

"Na Jean mówiło się "dziewczyna Forda", a na Stellę "żona Forda" i wszystko było jasne."

Dla Hadley, łagodnej, zrównoważonej i ogromnie kochającej żony to nie było jasne, w wolnych związkach dostrzegała smutek i samotność, nie chciała żeby coś takiego jej się przydarzyło, chciała Ernesta tylko dla siebie i tak już wystarczająco dzieliła się nim ze sztuką.
Ale młody pisarz nie dał się okiełznać, wciąż szukał nowych wrażeń, nowych przyjaciół, fascynujących ludzi i tematów, raz wpadał w rozpacz, raz w gniew, to znów poddawał się błogiemu szczęściu u boku ukochanej kobiety, ale nie można go było udomowić, zatrzymać w miejscu, on ruszał z duchem czasu, a może i pod prąd, a w otoczeniu szalonych artystów, w wolnym Paryżu, oznaczało to albo wspięcie się na wyżyny, albo cichy upadek w dół.

"Madame Hemingway" to po trosze biografia - ukazanie początków kariery pisarskiej Hemingway'a, wszystkich przeszkód jakie stawały u początków drogi do sukcesu twórczego, a upadku ludzkiego; po trosze, a w sumie to nawet głównie - ukazanie związku Ernesta z Hadley - pierwszą kobietą, którą kochał naprawdę i do końca; po części jest to także przybliżenie rzeczywistości tamtych czasów z punktu widzenia ludzi sztuki - pokazanie moralności jaką się wtedy kierowali - a to wszystko opisane słowami nie do końca odnajdującej się w tym rozgardiaszu kobiety.

Powieść Pauli McLain jest to piękna i smutna historia miłości dwojga ludzi, miłości, którą pokonała chęć wolności. Historia o poświęceniu i sile, ale i o tym jak próbując zyskać coraz więcej równocześnie tracimy dwa razy tyle.
Ale jest w tym także pozytywna nuta. Ernest w jednym z ostatnich w ich małżeństwie listów, pisze do Hadley:

"Zmieniłaś mnie bardziej, niż myślisz, i na zawsze pozostaniesz częścią mnie. Jednego mnie to nauczyło. Nigdy nie traci się naprawdę kogoś, kogo się kocha."

"Madame Hemingway" to książka do której podchodziłam bardzo sceptycznie, różnie to ze mną bywało i nie zawsze odnajdywałam się w tego typu historiach, ale ta powieść naprawdę mnie zachwyciła, niby tak zwyczajna i prosta, ale rzucała na czytelnika pewien czar, autorka napisał ją niezwykle przyjemnym w odbiorze językiem. Wydawać by się mogło, że ta książka powstała sobie ot tak, od niechcenia, czytając powieść nie czuć ile musiała wymagać pracy i wysiłku, ale nie wątpię, że wymagała. Świetnie dopracowana, niezwykle wciągająca, niewyobrażalnie przyjemna, a jednocześnie tak lekka. Nie nudziłam się przy niej ani chwili, od samego początku do ostatniej kartki, dlatego całym sercem polecam!

Moja ocena 7/10, bo nie jest to nic przełomowego i pewnie już do historii nie wrócę, ale z pewnością zostaną przemiłe wspomnienia tutajpoczkategori