2. Zbuntowana

One choice can transform you—or it can destroy you. But every choice has consequences, and as unrest surges in the factions all around her, Tris Prior must continue trying to save those she loves—and herself—while grappling with haunting questions of grief and forgiveness, identity and loyalty, politics and love.

Tris's initiation day should have been marked by celebration and victory with her chosen faction; instead, the day ended with unspeakable horrors. War now looms as conflict between the factions and their ideologies grows. And in times of war, sides must be chosen, secrets will emerge, and choices will become even more irrevocable—and even more powerful. Transformed by her own decisions but also by haunting grief and guilt, radical new discoveries, and shifting relationships, Tris must fully embrace her Divergence, even if she does not know what she may lose by doing so.

New York Times bestselling author Veronica Roth's much-anticipated second book of the dystopian Divergent series is another intoxicating thrill ride of a story, rich with hallmark twists, heartbreaks, romance, and powerful insights about human nature.

525 stron
Premiera 1maj USA

---

Ja już przeczytałam
Książka wiele wyjaśnia, pojawia się kilka postaci z przeszłości, których raczej nie spodziewalibyśmy się zobaczyć.
Kilka niespodziewanych obrotów akcji.
Ogólnie rzecz biorąc ciekawa.
Polecam! tutajpoczkategori

przepiękna, dobru ruch tak jak Igrzyska z takimi okładkami

Ja już przeczytałam


Jak? Skąd? Hę? xD
Też chcę! <3

Ach okładka cudowna, zobaczymy, jak do treści pasuje. ^^ tutajpoczkategori

---

Ja już przeczytałam


Jak? Skąd? Hę? xD
Też chcę! <3
Wydanie tłumaczenia książki "Insurgent" Veronici Roth planowane jest na wrzesień


Jeden wybór może cię zmienić.
Jeden wybór może cię zniszczyć…

Altruizm (bezinteresowność), Nieustraszoność (odwaga), Erudycja (inteligencja), Prawość (uczciwość), Serdeczność (życzliwość) – to pięć frakcji, na które podzielone jest społeczeństwo zbudowane na ruinach Chicago. Każdy szesnastolatek przechodzi test predyspozycji, a potem w krwawej ceremonii musi wybrać frakcję. Ten, kto nie pasuje do żadnej, zostaje uznany za bezfrakcyjnego i wykluczony. Ten, kto łączy cechy charakteru kilku frakcji, jest NIEZGODNY – i musi być wyeliminowany...

Dzień, kiedy szesnastoletnia Tris dokonała wyboru, powinien zostać uczczony świętowaniem przez frakcję, do której przystąpiła – jednej z pięciu, jakie istnieją w zniszczonym katastrofą Chicago. Zamiast tego zakończył się tragedią. Przejście z Altruizmu do Nieustraszoności zburzyło jej świat, pozbawiło rodziny, zmusiło do ucieczki, ale i połączyło z Tobiasem – Nieustraszonym o stalowych oczach.

Od tamtej chwili walka frakcji przerodziła się w otwartą wojnę. A podczas wojny trzeba stanąć po jednej ze stron. Wybory są jeszcze bardziej dramatyczne – i jeszcze bardziej nieodwołalne. Zwłaszcza dla Tris, NIEZGODNEJ, która wciąż zmaga się z natrętnymi pytaniami o konsekwencje swojej decyzji, z żalem i wyrzutami sumienia, swoją tożsamością i lojalnością, polityką i miłością. Lecz wstrząsające nowe odkrycia i zmieniające się sojusze sprawią, że musi ujawnić prawdę o sobie. Nawet jeśli miałaby stracić wszystko. A żeby ocalić tych, których kocha, musi złamać niewzruszone reguły swojego bezwzględnego świata…

W sprzedaży od 27 września
Stron: 384 tutajpoczkategori
hmm jeszcze nie przeczytałam jedynki a tu proszę, Amber potrafi ostatnio zaskoczyć pozytywnie
Szok, że tak szybko. Ale ja wolę "Żelazną królową". To może poczekać. tutajpoczkategori
Nie jest tak, że nie mogę przeżyć bez przeczytania kontynuacji "Niezgodnej". Jestem ciekawa czy jakoś serii się poprawi. Cieszę się jednak z samego faktu, że tak prędko wydają.

Też bym wolała "Żelazną królową"
Nie czytałam jeszcze pierwszej części, ale mam w planach.. a tym czasem mam dla was info które podali na PB, piszą że premiera ma być 3 października ponadto ukazali jeszcze trailer (z polskimi napisami):
http://www.youtube.com/watch?v=6DyeOfhTGhM&feature=player_embedded

Wszystko znajduje się pod tym linkiem: http://paranormalbooks.pl/2012/08/03/zapowiedz-zbuntowana/ tutajpoczkategori
O boże... Ja już ją chcę Tak bardzo, że nie wiem co ze sobą zrobić
Nie ma i nie ma - tak jakoś widzę ;D (nie żebym jakoś specjalnie czekała)

Premiera: 16.10.2012
(czyli w myśli zasady = wszystkie premiery na jeden raz 17-18 październik taki naładowany) tutajpoczkategori
Och, przeczytałam. Cudowna, naprawdę cudowna, chciałabym napisać recenzję, ale jeszcze we mnie to wszystko buzuje. Jak się ogarnę to coś naskrobię
Widziałam ją wczoraj w empiku, ale nie kupię - poczekam, aż koleżanka to zrobi, a później od niej pożyczę. tutajpoczkategori
Czaarna - a lepsza jest od części pierwszej ?
Przeczytałam obie części. Nie sądziłam, że "Zbuntowana" okaże się taka świetna! Przeważnie się zawodzę na kontynuacjach, a tu proszę, taka niespodzianka!
Muszę przyznać, że nie ma co porównywać z "Igrzyskami śmierci", bo seria Roth jest o niebo lepsza! (nie przypuszczałam, że to kiedyś powiem )
Polecam gorąco!

Zapomniałam dodać, że nie mogę się doczekać trzeciej części! tutajpoczkategori

Przeczytałam obie części. Nie sądziłam, że "Zbuntowana" okaże się taka świetna! Przeważnie się zawodzę na kontynuacjach, a tu proszę, taka niespodzianka!
Muszę przyznać, że nie ma co porównywać z "Igrzyskami śmierci", bo seria Roth jest o niebo lepsza! (nie przypuszczałam, że to kiedyś powiem )
Polecam gorąco!

Zapomniałam dodać, że nie mogę się doczekać trzeciej części!

O.o przyznam, że jestem zaskoczona... Jak dla mnie nic nie przebije Igrzysk, a pierwszej części było do tego baaardzo daleko, jednak zachęciłaś mnie do zapoznania się szybciej z drugą częścią. Zobaczymy, jak to wyjdzie...
Nerezza, też tak właśnie z pierwszą częścią miałam. "Igrzyska" królowały na mojej liście i nie zapowiadało się na przejęcie tronu przez inny tytuł tutajpoczkategori
Lepsze od "Igrzysk"? Hmm, nie powiedziałabym, no ale druga część jeszcze przede mną Jednakże czuje się porządnie zachęcona i już się pozytywnie nastawiam
Właśnie skończyłam Zbuntowaną i trzeba przyznać, że o wiele lepsza od pierwszej części. Jednak w porównaniu do Igrzysk... Nie, nie ma co porównywać, Igrzyska o niebo lepsze Czytało się szybko i przyjemnie (poza końcówką, która mi się jakoś tak dłużyła). Więcej akcji i nie brak krwi, przy czym główna bohaterka nie staje się pustą maszyną do zabijania. Będąc przy Tris, niestety, ale w dalszym ciągu poza nią nikogo innego specjalnie nie polubiłam. No i dalej nie trawie "Tobiasa". tutajpoczkategori
I ja skończyłam - jestem pozytywnie zaskoczona
Jeszcze zanim recenzje - to taka ciekawa relacja z początków lektur. SPOILER Tris: "O nie! Zabiłam Willa! Jak mogłam jak ja mogłam! O nie, jak to będzie bez Willa!"
Ja: Ale kto to jest ten Will ? Tak długo jak nie jest to Will Herondale nie ma dla mnie to żadnego znaczenie Mam taką amnezję przy drugich tomach - podobne zaćmienie miałam przy pierwszych stronach "Wędrówki przez sen"

Nim ujrzę Cię w tej Przyszłości

Chicago - miasto przyszłości spowite we mgle. Przez opustoszałe dzielnice dawnej metropolii mknie pociąg. Tak jak życie bohaterów tego świata, nigdy nie zwalnia, a dostać się do niego i wydostać można tylko skacząc. Decyzja, o tym czy znaleźć się w centrum wydarzeń, to kwestia wyboru, a każdy wybór Cię zmienia.

Chicago to też miasto społeczeństwa pięciu frakcji, a przynajmniej nim było zanim doszło do buntu, z którego wyłonili się Bezfrakcyjni i Niezgodni, Ci o których nigdy nie mówiono lub ich istnieniu zaprzeczano.

Drzewo Serdeczności rzuca swe liście i poddaje się przemianie,
Waga Prawości niebezpiecznie przechyla swe szale między dobrem a złem,
inaczej już na świat spogląda Oko Eurydycji,
i nie zapłonie już tak samo Ogień Nieustraszonych.
Jak zmieni się oblicze każdej z frakcji ?

Bohaterka (Tris) jest jeszcze bardziej "Niezgodna" niż w poprzednim tomie i nie godzi się już na życie w takim świecie. Musi się śpieszyć by osiągnąć swój cel i przyczynić się do zmiany sił, bo szczególnie Nieustraszeni nie żyją wiecznie.

Veronica Roth czuje się o wiele swobodniej w drugim tomie swojej trylogii i można to poczuć w trakcie lektury. Tej serii zdecydowanie warto dać kredyt zaufania. Od lektury "Igrzysk" w podobnym stopniu byłam
pod wrażeniem kreacji antyutopijnej rzeczywistości tylko w trylogii "Brzydcy, Śliczni, Wyjątkowi", teraz po przeczytaniu "Zbuntowanej" do tej grupy ma szansę dołączyć trylogia Veronici Roth.

Co przyniesie przyszłość ? [o czym w tomie drugim]
Warto dopełnić lekturę pierwszego tomu "Zbuntowaną", ponieważ tylko wówczas ujrzeć można zamysł autorki jako całość. Ta część wyjawi nam tajemnice Niezgodności, a ostatnie jej strony przyniosą odpowiedź na temat tego, co znajduje się za ogrodzeniem zdewastowanego Chicago oraz wyjaśni już jednoznacznie cel istnienia systemu frakcyjnego. Z tej perspektywy tom pierwszy wygląda jak dłuższy prolog do rdzenia tej historii.

Nie interesowała mnie aż tak bardzo przyszłość Beatrice i Tobiasa, czy też innymi słowy Tris i Cztery. To koncepcja tego świata mnie w pierwszy tomie zaciekawiła na tyle mocno, abym chciała czytać dalej. Chciałam poznać dalsze losy frakcji, zamysł ich powstania. Dobrze trafiłam, bo dokładnie to otrzymałam w tomie drugim, a do tego jest jeszcze mnóstwo akcji.

Igrzyska i Niezgodna
Wiele fanów "Igrzysk" przekonało się też, a nawet pokochało świat "Niezgodnej". Z perspektywy już drugiego tomu nie uważam tego za tak bardzo nieprawdopodobne. Mało jednak brakowało, a nie zabrałabym się za lekturę "Zbuntowanej" tak prędko.

Seria traci na nietrafnie określanym zestawieniu z "Igrzyskami". Nigdy i nic już nie "zdetronizuje" Igrzysk, gdyż wszystkie te później powstałe serie zostały napisane pod wpływem trylogii Suzanne Collins, a nawet gdyby ukazały się przed - nie wniosłyby takiej zmiany to trendów w literaturze.
Korzystniej jest więc zasugerować coś zbliżonego w koncepcji powstałego świata fanom "Igrzysk", a nie nieustannie z nią konkurować.

"Niezgodna" jak i "Zbuntowana" to nie seria, która "detronizuje" Igrzyska, ale z całą pewnością to ciekawa alternatywa czytelnicza dla ich wielbicieli.
To też obraz futurystycznego Chicago, który wkrótce zasłuży sobie też na ekranizacje.

W oczekiwaniu na wejście na ekrany "W pierścieniu Ognia" można złożyć wizytę w Chicago - innej antyutopijnej powieści o walce dla przyszłości tych pozostałych zgliszczy świata, ale też i dla samego siebie - by udowodnić swoją Niezgodność oraz prawo do jej istnienia.
Wow.
Taka była moja pierwsza myśl, po zakończeniu lektury "Zbuntowanej". Dość powiedzieć, że druga myśl nie nadeszła prędko.
Największy plus "Zbuntowanej" to dla mnie dramaturgia - nie ma ani jednego momentu zastoju, każda strona, każde zdanie niesie ze sobą jakieś emocje. Pięknie pokazane zostały skutki czynów Tris i ewolucja jej sposobu myślenia, radzenia sobie ze stratą i poczuciem winy. Przekonała mnie też do siebie postać Cztery: starcia pomiędzy nim a główną bohaterką nadały mu trójwymiarowość. Najważniejsze jest chyba jednak to, że to historia wojny, a więc nie było słodko: była krew, rozpacz, desperacja, wszystko w idealnie wyważonych proporcjach. Veroniki Roth syndrom drugiej książki absolutnie nie dotyczy.
Jedynym, co czasami grało mi na nerwach, jest język, ale ta drobna wada wręcz tonie w całokształcie wrażeń. tutajpoczkategori
Okej
Skończyłam i muszę przyznać, że ten brak logiki który mnie zirytował po "Niezgodnej" tutaj przez większość lektury nie miał znaczenia, a do tego ostatecznie wiele się wyjaśniło. Szkoda, że dopiero na samym końcu
Lubię zagadki, fajnie jest odkrywać kolejne fakty z bohaterami i to dążenie do wiedzy jest zdecydowanie czymś co przy tej książce trzyma, poza tym wiele się dzieje, bohaterka przechodzi cały czas spore zmiany itp. Tylko, że w trakcie czytania chwilami to męczy, dopiero po ostatnim rozdziale (bynajmniej tak było u mnie) cała ta seria nabrała na znaczeniu. Podział na frakcje z początku dziwny, nawet chwilami śmieszny jest wytłumaczalny - może mogłoby to wyglądać lepiej, ale teraz posiadając wiedzę którą mam jestem w stanie wszystko sobie jakoś poukładać - wszystko to ma drugie dno i chwała za to . Ciężko mi powiedzieć, czy gdybym wiedziała o tym od samego początku to czytałoby sie lepiej, kto wie, może nawet i gorzej - nudniej? sama nie wiem . Fakt wpadło mi to do głowy w trakcie czytania, ale akcja spowodowała , że szybko mi to z głowy wypadło ale na koniec i tak krzyknęłam sobie HA!
Zdecydowanym plusem tej serii jest to że nie jest nudna, ale nadal to kopia "Igrzysk" i nadal jej do nich daleko, zwłaszcza jeśli chodzi o kreację bohaterów. Przeczytał już 2 tomy i gdyby ktoś mnie spytał kto kim jest, z jakiej frakcji itp to mogłabym mieć problemy Nie chodzi o to, że jest ich za dużo, po prostu słabo się od siebie różnią. Tylko nieliczni się wyróżniają i są to głownie ci "źli"
Szkoda, że nie ma jeszcze kolejnego tomu - ostatniego mam nadzieję - bo czuję się zaintrygowana i bardzo bym chciała wiedzieć jak to sie wszystko skończy

7/10
Jakiś czas temu skończyłam tą część i jednak stwierdzam, że dużo bardziej podobała mi się Niezgodna . Jakoś bohaterowie mnie tak nie denerwowali. A w tej części właściwie każda postać, w mniejszym czy większym stopniu, robiła coś co mnie po prostu wkurzało, a o głównych bohaterach nie wspomnę na początku to Tobias był nie do wytrzymania, jednak z biegiem akcji zaczynałam go rozumieć i Tris stała się dla mnie nie do zniesienia Ostatnie rozdziały przeleciałam wzrokiem żeby tylko jak najszybciej skończyć. Szkoda, bo pierwsza część naprawdę miała potencjał, niestety zawiodłam się i po kolejną część raczej nie sięgnę. tutajpoczkategori
Kilka miesięcy temu przeczytałam i muszę uczciwie powiedzieć, że ,,Niezgodna" podobała mi się jednak bardziej. Tris irytowała mnie tymi swoimi ciągłymi załamaniami; okay rozumiem, że przeszła dużo, że zabiła swojego przyjaciela, ale opisywanie co kilka stron jak się załamuje było... załamujące. Mimo to książka mi się podobała. Serdeczność to jednak fajna frakcja, chociaż nie chciałabym w niej mieszkać. Dobrze, że autorka dodała wątek o tym całym serum serdeczności, bo dzięki temu było bardziej wiarygodnie. Pozwólcie, że przytoczę tu cytat. ,, - Niech boży pokój będzie z tobą (...) nawet w kłopotach.
- Dlaczego miałby być? (...) Po tym wszystkim co zrobiłam?
- nie chodzi o ciebie. To dar. Nie można na niego zasłużyć, bo wtedy przestałby być darem." Straszliwie mi się podoba . Bardzo ciekawy ten cały test (jeśli można to tak nazwać xD) w prawości, chociaż myślę, że to okropieństwo zmuszać ludzi, by mówili o sobie wszystko przy całej frakcji... Zakończanie zaskoczyło mnie pozytywnie, znaczy zdjęć się spodziewałam, ale przemowy nie. Ogólnie książka mi się podobała, chociaż część pierwsza była lepsza
Martwicie mnie dziewczyny. A ja właśnie się wymieniłam za tą książkę, bo ktoś mi powiedział, że lepsze od Igrzysk(w co nie wierzę xd).

Martwicie mnie dziewczyny. A ja właśnie się wymieniłam za tą książkę, bo ktoś mi powiedział, że lepsze od Igrzysk(w co nie wierzę xd).

Zapewniam Cie, że po przeczytaniu pierwszej części, która przypadła mi do gustu, wiedziałam, że to porównanie, które z resztą występuje na okładce książki i to właśnie to jedno zdanie zachęciło mnie do jej kupna, jest mocno przesadzone. A po skończeniu 2 części, wiem, że nie ma tam niczego co można by porównać do Igrzysk. Powrót do góry
„Zbuntowana to bardzo udana kontynuacja „Niezgodnej” i naprawdę warto sięgnąć po tę cześć. Można powiedzieć, że ten tom to istny rollercoaster, wiele wydarzeń następowało jeden za drugim, nie było miejsca na odpoczynek . Przyjaciele zmieniają się w zdrajców, wrogowie w przyjaciół i w tym wszystkim giną kolejne osoby, które zdążymy poznać. Tris i Tobias wciąż razem, ale między nimi nie jest za różowo. Rozumiałam Cztery, który martwił się o nią bo Tris najpierw dziadziała, a potem tak naprawdę myślała a te wszystkie swoje działania mogła przypłacić życiem. Zakończenie jest bardzo zaskakujące i aż jestem ciekawa jak potoczą się wydarzenia w tym ostatnim tomie.
„Poczucie winy nie jest tak ciężkie jak poczucie straty, ale więcej Ci zabiera.”

Tris wybierając Nieustraszoność wiele straciła i równocześnie zyskała. Na zawsze musiała pożegnać się z rodziną, ale za to w nowej frakcji poznała Cztery, który był jej trenerem, a potem stał się kimś więcej... Życie powinno biec w miarę normalnym torem, jednak rozpoczęła się wojna między Frakcjami, która była do przewidzenia z powodu odwiecznie napiętych stosunków, ale wiele osób próbowało po prostu o tym nie myśleć. Teraz trzeba opowiedzieć się po jednej ze stron, a żadna z nich nie wydaje się być stuprocentowo właściwa. Wybory, jakie podjęła Tris w przeszłości miały niejednokrotnie tragiczne konsekwencje i dlatego dziewczyna walczy teraz z poczuciem winy, straty i pustką. Choć zmaga się z wieloma dylematami, wie dwie rzeczy na pewno: jest Niezgodną i zrobi wszystko, aby ocalić tych, których kocha.

Pierwszy tom serii zatytułowany "Niezgodna" zdecydowanie mi się spodobał i oceniłam go równie wysoko, co "Zbuntowaną". Jednak po tylu miesiącach, gdy trzymałam w ręką tę książkę nie potrafiłam sobie przypomnieć, co mnie tak zachwyciło, miałam tylko mgliste przeczucia, jednak nie brałam tego za złą monetę. Coś musiało w tym być, więc zasiadłam do lektury i bardzo szybko zrozumiałam, czemu "Niezgodna" tak bardzo mnie wciągnęła.

„Odkryłam, że ludzie mają wiele warstw tajemnic. Wydaje ci się, że kogoś znasz, że go rozumiesz, ale jego pobudki zawsze są przed tobą ukryte, schowane w jego sercu. Nigdy ich nie poznasz, ale czasem postanawiasz zaufać.”

Reszta recenzji: http://bucherwelt.blogspot.com/2013/07/zbuntowana-veronica-roth.html Powrót do góry
Co tu się rozpisywać, czekam musowo za 3 tom.
2 poprzednie tomy są naprawdę zacne.
Roth kurde bele daje rade i w 3 tomie zacznie się dopiero dziać, biorąc pod uwagę koniec 2 tomu.
Absolutnie niesamowita: cudowna, twarda główna bohaterka, spójna fabuła, wyjątkowy klimat. Książka która zmienia życie *.* Powrót do góry
Ta część była trochę nudna. Początek książki, czyli mieszkanie u Serdecznych, nie było zbytnio interesujące. Ciekawe momenty pojawiały się potem, więc tragicznie nie było.
Tris troszkę denerwuje mnie swoim charakterem - jak ktoś jej mówi, że jest twarda, inteligentna itepe, to ona myśli sobie: "ale przecież ja taka nie jestem, ple ple..". A jak coś trzeba zrobić to Tris rwie się pierwsza, walczy i wymyśla przeróżne pomysły; sama sobie mówi, że nikt jej nie docenia i wgl
Nie wiem, czy to ja, czy może to autorka, ale bardzo, bardzo rzadko mogłam się wczuć w książkę, wyobrazić sobie wszystko to, co widzi Tris.
No i kłuły w oczy błędy w pisaniu - tu akurat tłumaczka wtopiła z obuwiem, no ale niech jej już będzie.
_

Podsumowując, książkę da się przeczytać, nie jest tak strasznie i źle. "Niezgodna" była o wiele fajniejsza i ciekawsza.
Końcówka nie była według mnie emocjonująca zbytnio, nie przeżywałam smutku, czy czegoś, gdy ktoś umierał. Ostatnie dwie strony.. nie rozumiem tego, co tam napisane jest. "Wierną" przeczytam na pewno, bo muszę się dowiedzieć jak zakończy się ta trylogia. Ocena 8/10.
,,Odkryłam, że ludzie mają wiele warstw tajemnic. Wydaje ci się, że kogoś znasz, że go rozumiesz, ale jego pobudki zawsze są przed tobą ukryte, schowane w jego sercu. Nigdy ich nie poznasz, ale czasem postanawiasz zaufać."

Zbuntowana to druga część trylogii "Niezgodnej" . Tak jak w przypadku poprzedniej części, od pierwszych stron dałam się wciągnąć w wir wydarzeń opowiadanych przez Veronice.
W tej części dzieje się naprawdę dużo. Z początku nasi bohaterowie trafiają do Serdeczności, gdzie mamy okazje poznać, jak działa ta frakcja. Muszę przyznać, że moim zdaniem, osoby należące do tej frakcji mają najprostsze życie. Poznaliśmy zasady Nieustraszonych, gdzie jak sama nazwa wskazuje jest niebezpieczne i gdy się osiąga pewien wiek, gdzie człowiek nie jest już tak sprawny fizycznie, staje się bezfrakcyjny lub przypłaca śmiercią, albo Altruizm, gdzie wyrzekasz się wszystkiego, by służyć innym (tak już nawiasem mówiąc, jaki szesnastolatek jest skłonny iść do altruizmu, bo ja rozumiem, że można być dobrym i chcieć pomagać innym, ale żeby tak całkiem się temu oddawać i pozbawiać siebie wszystkich praw, nie wydaje mi się, żeby ktoś tak chciał). Erudycja też wymaga poświęceń, tak więc wracając do Serdeczności, mogę powiedzieć, że mają całkiem przyjemne życie.
Cała opowieść jest przepełniona akcją, jest dużo strzelania do siebie, biegania i robienia tego typu podobnym rzeczy, więc jeżeli to lubicie, to zdecydowanie przypadnie Wam do gustu.
Bardzo podobają mi się w tej części nagłe zwroty akcji. Zdarzało się, że myślałam, że Tris jest już czegoś blisko, a tu na jej drodze staje np. symulacja. Tak jak i w Niezgodnej, było troche tych symulacji, szczególnie jedna bardzo mnie zaskoczyła, gdzie byłam pewna, że to rzeczywistość. Umiera też pewna ilość bohaterów, co mnie trochę zasmuciło, gdyż niektórych, co dopiero zdołałam polubić. Było też trochę zaskakujących rzeczy, gdzie ktoś dobry okazywał się zły, czy na odwrót. Podoba mi się , że bohaterowie nie są czarno-biali. Mają cechy jedne i drugie, nawet zachowanie Jeanine można w pewien sposób wytłumaczyć, chociaż nie do końca, bo jednak zabijanie niewinnych osób jest złe. Bardzo lubię Beatrice i Tobiasa, mają oni indywidualne cechy, chociaż Tobias może denerwować ciągłym krzyczeniem na Tris, jednak ja go rozumiem, bo on ją kocha, a ona wykazuje u siebie cechy samobójcze Cieszę się, że ich miłość nie jest najważniejszym wątkiem w książce, chociaż jest istotna. Tris jest bardzo silna i odważna, czasami aż za odważna, jednak bardzo ją lubię, gdyż udowadnia, że nawet najsilniejsi płaczą i mają gorsze momenty. Tak jak w poprzedniej części, moją sympatię zdobyła Christina, która pokazuje, że można wybaczyć, jest też dosyć zabawną postacią. Na ostatnich stronach dowiadujemy się, co może być za ogrodzeniem oraz cały ten podział na frakcje zaczyna mieć sens.
Jeżeli chodzi o minusy, to na nie zbyt dużej uwagi nie zwracałam. Jeżeli miałabym się już przyczepić, to zachowanie Tris, gdzie jest kreowana na przesadnie odważną postać. Całe to oddanie się w ręce Jeanine wydaje mi się trochę bez sensu, bo mogli to zrobić inaczej i zdobyć te informacje, a nie od razu ruszać na śmierć. Gdyby faktycznie ją zabili, to jaki skutek by to przyniosło, tak właściwie żaden, bo by nie żyła i nie mogła przekazać im tych informacji. Ogólnie chodziło o to, że jak oddadzą kogoś z Niezgodnych, to nie będzie aktywować osób pod jej działaniem i Tris chciała oszczędzić ich życie, jednak i tak wydaje mi się, że podjęła złą decyzję. W sumie tylko to jedno zdarzenie, które zwyczajnie wydaje mi się nie potrzebne, przeszkadzało mi.

,,-Czasem-mówi Tobias, obejmując mnie ramieniem-ludzie po prostu chcą się czuć szczęśliwi, nawet jeśli to złudzenie."

Spędziłam ze Zbuntowaną bardzo przyjemnie czas. Książkę czyta się niezwykle szybko i na prawdę, trudno się oderwać. Tak właściwie, jak już zaczęłam czytać to musiałam, jak najszybciej poznać zakończenie. Nie mogę się doczekać ostatniej części trylogii, która już w sumie niedługo. Polecam każdemu tą serię, kto kocha wartką akcję i tajemnice. Pomimo powagi, zdarzają się też zabawne momenty, tak więc dla mnie lektura idealna. Jeżeli jeszcze nie znacie dalszych losów Tris i Cztery, a jesteście ciekawi, to nawet się nie zastanawiajcie, tylko jak najszybciej sięgnijcie po drugi tom Niezgodnej.!

,,Już myślałem, że nigdy nie przestanie działać i będę musiał cię zostawić, żebyś... wąchała kwiatki czy co tam chciałaś robić na haju." Powrót do góry

Ta część była trochę nudna. Początek książki, czyli mieszkanie u Serdecznych, nie było zbytnio interesujące.

Tris troszkę denerwuje mnie swoim charakterem - jak ktoś jej mówi, że jest twarda, inteligentna itepe, to ona myśli sobie: "ale przecież ja taka nie jestem, ple ple..". A jak coś trzeba zrobić to Tris rwie się pierwsza, walczy i wymyśla przeróżne pomysły; sama sobie mówi, że nikt jej nie docenia i wgl
"Niezgodna" była o wiele fajniejsza i ciekawsza.
Końcówka nie była według mnie emocjonująca zbytnio, nie przeżywałam smutku, czy czegoś, gdy ktoś umierał. Ostatnie dwie strony.. nie rozumiem tego, co tam napisane jest. "Wierną" przeczytam na pewno, bo muszę się dowiedzieć jak zakończy się ta trylogia. Ocena 8/10.

Zgadzam się z Tobą w stu procentach, też jakoś ta końcówka taka dziwna i niezrozumiała jest dla mnie, no i uważam, że "Niezgodna" była ciekawsza, choć i tej niczego nie brakuje.

Ta część była trochę nudna. Początek książki, czyli mieszkanie u Serdecznych, nie było zbytnio interesujące.


Fakt. Początek taki sobie. Jedynie uśmiałam się wtedy gdy Tris zostało podane to Serum i tak chodziła jak napruta.
Tris troszkę denerwuje mnie swoim charakterem - jak ktoś jej mówi, że jest twarda, inteligentna itepe, to ona myśli sobie: "ale przecież ja taka nie jestem, ple ple..". A jak coś trzeba zrobić to Tris rwie się pierwsza, walczy i wymyśla przeróżne pomysły; sama sobie mówi, że nikt jej nie docenia i wgl

Szczerze, to Tris w tej części była nie raz nie dwa irytująca. Ale jakoś najbardziej nie pasowało mi to jej częste płakanie. W sumie dobrze, ze płakała bo widać, że ma jakieś uczucia nie jest skałą, ale jednak odrobię za często jak dla mnie.
A mnie też dobijało to, że w kółko chciało się Tris krzyczeć. Cały czas było: Miałam ochotę wrzeszczeć. Jezu, bo to niech sobie pokrzyczy, też robi problem Powrót do góry

Ta część była trochę nudna. Początek książki, czyli mieszkanie u Serdecznych, nie było zbytnio interesujące.


Fakt. Początek taki sobie. Jedynie uśmiałam się wtedy gdy Tris zostało podane to Serum i tak chodziła jak napruta.
Tris troszkę denerwuje mnie swoim charakterem - jak ktoś jej mówi, że jest twarda, inteligentna itepe, to ona myśli sobie: "ale przecież ja taka nie jestem, ple ple..". A jak coś trzeba zrobić to Tris rwie się pierwsza, walczy i wymyśla przeróżne pomysły; sama sobie mówi, że nikt jej nie docenia i wgl

Szczerze, to Tris w tej części była nie raz nie dwa irytująca. Ale jakoś najbardziej nie pasowało mi to jej częste płakanie. W sumie dobrze, ze płakała bo widać, że ma jakieś uczucia nie jest skałą, ale jednak odrobię za często jak dla mnie.
A mnie też dobijało to, że w kółko chciało się Tris krzyczeć. Cały czas było: Miałam ochotę wrzeszczeć. Jezu, bo to niech sobie pokrzyczy, też robi problem

Jej rodzice zostali zamordowani, sama musiała zabić przyjaciela patrząc mu prosto w twarz, a cały świat legł w chaosie...rzeczywiście dziwne, że chciała krzyczeć i chciało jej się płakać Powinna chodzić jak po serum serdeczności .
Mnie też czasem irytwała w tej cześci, swoimi zachowaniam autodestrukcyjnymi, ale poczucie winy i bół wreszcie zostały pokazane w książce jak należy, a nie że po chwili większość osob zapomina, że ktoś umarł albo stało się coś strasznego. Ból, płacz, gniew to nieodłączny element życia, a czasami autorzy o tym zapominają.

A tutaj taka ogólna opinia:
Na początku miałam problem z tą książką, po rewelacyjnej jedynce jakoś nie mogłam się wkręcić. I nie pomagał tutaj deadline od promotor, żeby oddać teorie przed świętami . Film podsycił moją chęć czytania dalej, i wolne z okazji świąt dało mi wreszcie na to szanse .
Dzieje się dużo, bardzo dużo, czasami aż można było się pogubić. Zwrotów akcji jest nie mało, i kilka razy byłam zszokowana, a kilku rzeczy się spodziewałam. U pani Roth podoba mi się to, że nie boi się krzywdzić, czy nawet zabijać swoich bohaterów. Bywa to bolesne, ale jednocześnie powoduje to ogromne emocje i niepewność- co dalej z tymi, których lubię?
Tris pod koniec 1 części przeszła wiele i teraz ból, wyrzuty sumienia, pytania...wszystko bardzo mocno na nią oddziaływuje. Podobnie na jej relacje z innymi, Tobiasem, przyjaciółmi. Mimo, że symulacja została powstrzymana to dopiero początek wojny i walki o przetrwanie. W tej cześci dowiadujemy się nieco więcej o frakcjach i o świecie, w którym żyją bohaterowie, co mnie bardzo zaciekawiło. Poruszony jest również wątek bezfrakcyjnych.
Ta część było może nieco słabsza od 1 części, ale i tak uważam ją za bardzo dobą i trzymającą wysoki poziom. Brakowało mi takich książek i strasznie się cieszę, że w końcu trafiłam na książki pani Roth!



Pomijam już fakt, że takie lakoniczne (jedna strona!) przedstawienie co się niby wydarzyło, to po prostu kpina z czytelnika.
Może też za bardzo nastawiłam się na coś niesamowitego. Przez całą powieść dostawaliśmy strzępki informacji, miało być groźnie i niesamowicie, a wyszło marnie. I stąd pewnie to rozczarowanie.

Seria Roth wkurza mnie coraz bardziej. Ciągle czytało się to dobrze (o zgrozo! aż mi wstyd!), ale „Zbuntowaną” oceniam znacznie gorzej niż „Niezgodną”.

Zaczęłam czytać tom trzeci. Nie mam na niego ochoty, ale jak nie przeczytam teraz, to już do niego nie wrócę nigdy, więc cisnę.

Tak teraz czytam MUlka Twoją recenzję i widzę, że kompletnie inaczej odebrałyśmy ten drugi tom. A po pierwszym miałyśmy podobne odczucia. Powrót do góry
Tu mi się zdublowało, a nie mogę usunąć...
No cóż Silje, przeczytałam to co napisałam po przeczytaniu i w ogóle nie kojarzę nawet kiedy to pisałam :/
Mało pamiętam z tej książki, więcej przebłysków mam z jedynki, ale ... być może to kwestia traileru filmu, który mi to lepiej zobrazował.
Ostatnią część mam od jakiegoś czasu, ale coś czuję, że jej nie przeczytam - raz zostałam uderzona mega spoilerem zakończenia, a dwa absolutnie nie mam na nią ochoty, dlatego własnie że niewiele pamiętam :/
A jeszcze jak teraz czytam Twoją wypowiedz, zwłaszcza tę o głupocie świata przedstawionego, to już całkiem mi szkoda zaprzątać sobie nią głowę. Wolę byle komedię czy romans przeczytać, przynajmniej się pośmieję albo powzruszam, a przy tej będę się tylko irytować ... ja już mam po dziurki tych ratujących czy rozwalających systemy nastolatek.
Czekam na ostatnią część Veronicii Rossi (ktore jest przynajmniej fajnie przygodowa i ma kolorowe postacie) i pierdzielę, więcej już żadnych tego typu serii nie ruszam. Czekam tylko co teraz będzie modne - i już się boje Powrót do góry
Widzę, że nie tylko ja się męczę z tą trylogią. Nastawiłam na coś naprawdę dobrego, a zaserwowano mi ozłocone gówno. Strasznie ciężko idzie mi czytanie tego tomu. Zmuszam się do przeczytania każdego kolejnego zdania. Zostało mi zaledwie kilka ostatnich rozdziałów, a nie mam za cholerę ochoty tego czytać. Nie wiem, jak zmuszę się, żeby zabrać się za "Wierną". Nie wiem czy mi się to uda. Wątpię.
Ja o wiele lepiej odebrałam tom pierwszy, bo miał coś czego nie mamy tutaj - specyfikę życia Nieustraszonych. Mimo żałosnego pomysłu autorki na serię, który się kupy nie trzyma, Nieustraszeni naprawdę mi się spodobali. Ta ich dzikość mnie strasznie kręciła. W "Zbuntowanej" są głównie jęki Tris, które mnie dobijają. Nie dostrzegam w niej wszystkich tych wielkich i wspaniałych cech, o których ktoś ciągle w książce wspomina.
Podobno ostatni tom jest najgorszy. Osobiście nie potrafię sobie wyobrazić, że może być jeszcze gorzej.
Jestem właśnie w połowie 3 części. 1 podobała mi się bardzo, druga trochę mniej ale nadal czytało się bardzo przyjemnie. Także wszystkim zainteresowanym nie słuchać opinii w internecie tylko samemu przeczytać bo jak widać odczucia bywają różne. Powrót do góry
będę musiała przeczytać książkę jeszcze raz zanim pójdę do kina bo już poza ogólnym zarysem nic nie pamiętam.