NajgroĹşniejsi wrogowie, z ktĂłrymi musimy walczyÄ sÄ w nas...
Która olimpiada była Waszym zdaniem najlepszą w historii? Którą zapamiętaliście szczególnie? Dla mnie chyba najciekawsze były ostatnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie, a to głównie dzięki możliwości śledzenia poszczególnych konkurencji na stronie sport.tvp.pl. Do dziś pamiętam, że śledziłem w późnych godzinach wieczornych jakiś mało znaczący mecz Wielkiej Brytanii w siatkówce, bo zakończyły się już wcześniejsze transmisje. Brak komentarza nadawał temu meczowi szczególnej atmosfery. To właśnie cenię chyba najbardziej w igrzyskach, że obok zmagań wielkich i znanych sportowców, można śledzić też losy dużo mniej znaczących uczestników, często z egzotycznych krajów. Bardzo lubię obserwować takie zmagania. To jest dla mnie całe piękno tej imprezy, duże brawa dla TVP, że umożliwiła śledzenie kilku konkurencji do wyboru.
Mam nadzieję że Ciebie mocno nie zdziwię, dla mnie były to Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się w Moskwie (1980). Z kilku powodów po pierwsze w domu pojawił się kolorowy telewizor
i trudno było mnie wyciągnąć z domu. Powtórki oglądałem jedną za drugą . Bo była szansa na wiele medali, gdyż szereg państw zbojkotowało Olimpiadę w ramach sankcji względem ZSRR za interwencję w Afganistanie. Były akcenty, które podnosiły Ducha Narodu. Chodzi mi o gest Władysława Kozakiewicza, który pokazał go dwukrotnie wygwizdującej radzieckiej publiczności po oddaniu skoku na wysokość 5,78 m gwarantującego złoty medal (wówczas rekord świata)
Zdjęcie Kozakiewicza obiegło prasę na całym świecie (oprócz polskiej i radzieckiej). Ambasador ZSRR w PRL Borys Aristow domagał się odebrania Polakowi medalu, unieważnienia rekordu oraz dożywotniej dyskwalifikacji za obrazę narodu radzieckiego. Polacy ogólnie zdobyli 32 medale (3 złote, 14 srebrnych, 15 brązowych)
Swoją drogą późniejsze tłumaczenie gestu Kozakiewicza przez polskie władze było komiczne. Jak taki gest można uznać za skurcz mięśni?
Czyżby nie było takich Olimpiad, które utkwiły w pamięci? Ja może przywołam tu Letnie Igrzyska Paraolimpijskie, które odbyły się w Londynie co prawda Nasza ekipa zdobyła łącznie 36 medali: 14 złotych, 13 srebrnych i 9 brązowych. Wielu powie niewiele, tylko warto tu zwrócić uwagę jaki nakład finansowy był na przygotowania sprawnych oraz niesprawnych olimpijczyków. Nawet rozpętała się mała burza co zaowocowało rozporządzeniem wydanym przez minister sportu i turystyki Joanne Muchę, która podpisała rozporządzenie zrównujące nagrody dla medalistów igrzysk i paraolimpiad. Nowe przepisy obejmą dopiero uczestników zimowych igrzysk w Soczi w 2014 roku. Jest jeszcze wiele innych wyróżnień pomiędzy sprawnymi a nie sprawnymi, od których tak naprawdę wielu z nas mogłoby się uczyć sprawności, a przede wszystkim zaangażowania ale nie o tym miałem pisać. Zapewne wielu z was tak jak i ja kibicowało paraolimpijczykom słysząc każdego dnia w wiadomościach o kolejnym medalu. Szkoda że sprawni tak nie walczyli, pojawiała się myśl. Kończąc dodam, że nasi paraolimpijczycy w przeszłości zdobywali tych medali znacznie więcej między innymi w Arnhem (Holandia) 1980 plasując się w klasyfikacji medalowej na drugim miejscu zdobywając wtedy 75 złotych, 50 srebrnych oraz 52 brązowe co dało łączną sumę 177 medali. Na pewno te igrzyska paraolimpijczyków przejdą do historii nie dlatego, że zdobyli 36 medali ale ich nagrody mają być takie same jak sprawnych. Ciekawe jak będzie z nakładami na przygotowania ...
Niestety w tym przypadku nie decyduje sukces, a biznes. Igrzyska pełnosprawnych cieszą się większym zainteresowaniem, dlatego też państwo będzie łożyć środki na ten właśnie cel. Dużo łatwiej będzie bowiem powiedzieć: "Popatrzcie, dobrze rządzimy, dobrze rozporządzamy pieniędzmi, polscy olimpijczycy osiągają lepsze wyniki", gdyż każdy będzie widział, że (jeśli tak rzeczywiście się stanie), że ma to jakiś odzwierciedlenie. To ma większy potencjalny kapitał polityczny niż zwiększenie nakładów na niepełnosprawnych, których zmagań nie śledzą tak mocno media, więc i szansa na to, że informacja taka dotrze do dużej liczby osób, jest niewielka. Poza tym paradoksalnie te sukcesy im mogą przeszkodzić, bo władze powiedzą: "Po co im pieniądze, skoro odnoszą sukcesy? Lepiej dofinansować pełnosprawnych, żeby osiągali lepsze rezultaty". Niestety, sport niepełnosprawnych chyba nigdy nie będzie traktowany na równi z tym pełnosprawnych...
W tym co piszesz jest dużo racji, ale wydaje mi się, że to powoli wszystko się zmienia. Sponsorzy lubią dawać kasę tam gdzie są sukcesy, a jak są sukcesy to i widać sponsora, przynajmniej się go wymienia. Mam nadzieję, że się nie mylę pożyjemy zobaczymy
Oby, oby, ale budująca jest postawa sportowców, którzy nawet mimo nie zawsze sprzyjających okoliczności potrafią skutecznie walczyć i zdobywać medale.
Mam nadzieję że Ciebie mocno nie zdziwię, dla mnie były to Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się w Moskwie (1980). Z kilku powodów po pierwsze w domu pojawił się kolorowy telewizor
i trudno było mnie wyciągnąć z domu. Powtórki oglądałem jedną za drugą . Bo była szansa na wiele medali, gdyż szereg państw zbojkotowało Olimpiadę w ramach sankcji względem ZSRR za interwencję w Afganistanie. Były akcenty, które podnosiły Ducha Narodu. Chodzi mi o gest Władysława Kozakiewicza, który pokazał go dwukrotnie wygwizdującej radzieckiej publiczności po oddaniu skoku na wysokość 5,78 m gwarantującego złoty medal (wówczas rekord świata)Zdjęcie Kozakiewicza obiegło prasę na całym świecie (oprócz polskiej i radzieckiej). Ambasador ZSRR w PRL Borys Aristow domagał się odebrania Polakowi medalu, unieważnienia rekordu oraz dożywotniej dyskwalifikacji za obrazę narodu radzieckiego. Polacy ogólnie zdobyli 32 medale (3 złote, 14 srebrnych, 15 brązowych)
Swoją drogą późniejsze tłumaczenie gestu Kozakiewicza przez polskie władze było komiczne. Jak taki gest można uznać za skurcz mięśni?
Czyżby nie było takich Olimpiad, które utkwiły w pamięci? Ja może przywołam tu Letnie Igrzyska Paraolimpijskie, które odbyły się w Londynie co prawda Nasza ekipa zdobyła łącznie 36 medali: 14 złotych, 13 srebrnych i 9 brązowych. Wielu powie niewiele, tylko warto tu zwrócić uwagę jaki nakład finansowy był na przygotowania sprawnych oraz niesprawnych olimpijczyków. Nawet rozpętała się mała burza co zaowocowało rozporządzeniem wydanym przez minister sportu i turystyki Joanne Muchę, która podpisała rozporządzenie zrównujące nagrody dla medalistów igrzysk i paraolimpiad. Nowe przepisy obejmą dopiero uczestników zimowych igrzysk w Soczi w 2014 roku. Jest jeszcze wiele innych wyróżnień pomiędzy sprawnymi a nie sprawnymi, od których tak naprawdę wielu z nas mogłoby się uczyć sprawności, a przede wszystkim zaangażowania ale nie o tym miałem pisać
. Zapewne wielu z was tak jak i ja kibicowało paraolimpijczykom słysząc każdego dnia w wiadomościach o kolejnym medalu. Szkoda że sprawni tak nie walczyli, pojawiała się myśl. Kończąc dodam, że nasi paraolimpijczycy w przeszłości zdobywali tych medali znacznie więcej między innymi w Arnhem (Holandia) 1980 plasując się w klasyfikacji medalowej na drugim miejscu zdobywając wtedy 75 złotych, 50 srebrnych oraz 52 brązowe co dało łączną sumę 177 medali. Na pewno te igrzyska paraolimpijczyków przejdą do historii nie dlatego, że zdobyli 36 medali ale ich nagrody mają być takie same jak sprawnych. Ciekawe jak będzie z nakładami na przygotowania ...Niestety w tym przypadku nie decyduje sukces, a biznes. Igrzyska pełnosprawnych cieszą się większym zainteresowaniem, dlatego też państwo będzie łożyć środki na ten właśnie cel. Dużo łatwiej będzie bowiem powiedzieć: "Popatrzcie, dobrze rządzimy, dobrze rozporządzamy pieniędzmi, polscy olimpijczycy osiągają lepsze wyniki", gdyż każdy będzie widział, że (jeśli tak rzeczywiście się stanie), że ma to jakiś odzwierciedlenie. To ma większy potencjalny kapitał polityczny niż zwiększenie nakładów na niepełnosprawnych, których zmagań nie śledzą tak mocno media, więc i szansa na to, że informacja taka dotrze do dużej liczby osób, jest niewielka. Poza tym paradoksalnie te sukcesy im mogą przeszkodzić, bo władze powiedzą: "Po co im pieniądze, skoro odnoszą sukcesy? Lepiej dofinansować pełnosprawnych, żeby osiągali lepsze rezultaty". Niestety, sport niepełnosprawnych chyba nigdy nie będzie traktowany na równi z tym pełnosprawnych...
W tym co piszesz jest dużo racji, ale wydaje mi się, że to powoli wszystko się zmienia. Sponsorzy lubią dawać kasę tam gdzie są sukcesy, a jak są sukcesy to i widać sponsora, przynajmniej się go wymienia. Mam nadzieję, że się nie mylę pożyjemy zobaczymy
Oby, oby, ale budująca jest postawa sportowców, którzy nawet mimo nie zawsze sprzyjających okoliczności potrafią skutecznie walczyć i zdobywać medale.
