List w butelce- Nicholas Sparks

Wyrzucona za burtę butelka, zdana na kaprys losu, mogła trafić w najodleglejszy zakątek świata. Zamiast tego, po niecałym miesiącu podróży, wypłynęła na plaży nad zatoką Cape Cod, gdzie znalazła ją spędzająca nadmorskie wakacje Theresa Osborne, dziennikarka z Bostonu, samotnie wychowująca dwunastoletniego syna. W środku był list miłosny napisany do zmarłej żony i zaczynający się od słów: "Moja najdroższa Catherine, tęsknię za Tobą, ukochana, tak jak zawsze, ale dzisiaj było mi bardzo ciężko, bo ocean śpiewał o naszym wspólnym życiu." Zaintrygowana i przejęta do głębi historią pary kochanków, Theresa rozpoczyna poszukiwania człowieka, który potrafił tak mocno i wiernie kochać. Kim był mężczyzna? Gdzie się teraz znajduje? Jej spotkanie z tajemniczym Garrettem zaowocuje wielką miłością...

Czytałam książkę dawno temu, znacznie częściej oglądałam adaptację filmową, (choć trochę się różnią) ale muszę przyznać, że obie są magiczne. Kto nie chciałby czegoś takiego przeżyć? Po poznaniu tej historii, dla mnie, stukniętej romantyczki, każda butelka nad brzegiem Wisły jest czymś symbolicznym Zresztą już same słowa "list w butelce" poruszają wyobraźnię.

---

czytałam ....
kurde koleś potrafi pisac o miłości tutajpoczkategori
wzruszająca, fajnie się czyta.
Baardzo romantyczna, według mnie, aż za bardzo. Wyprawa w pogoni za nadawcą listu była ciekawym pomysłem, ale potem można było przewidzieć cały bieg wydarzeń. tutajpoczkategori

---

Ja czytałam trochę okrojoną wersję, wydaną przez Reader's Digest. Myślałam, że to będzie mdłe romansidło, a okazało się, że owszem o miłości, ale wcale nie mdłe.
Przeczytałam. I, szczerze powiedziawszy, nie rozumiem, dlaczego ludzie zachwycają się książkami Sparksa.
Koleś umie pisać o miłości, fakt. Ale jego książki są do bólu przewidywalne, a przez to - nudnawe. Z "Listami w butelce" było tak samo; nie trudno przewidzieć, co się wydarzy.
Nie, to zdecydowanie nie książka dla mnie. Chyba nie lubię romansideł. tutajpoczkategori
Cudo. Nicholas naprawdę zna się na miłości i pisze przepiękne, romantyczne książki. Co prawda mama mi ją poleciła, i z początku wybrzydzałam, bo wolę książki z kapką krwi i zabójstw ale po przeczytaniu zupełnie zmieniłam zdanie. Naprawdę piękna, wzruszająca książka o (bynajmniej tak mi wyobraźnia powiedziała) przepięknej, mądrej dziennikarce i zagubionym po śmierci żony mężczyźnie. Serdecznie polecam.
Ps. Nie płakałam ^^
Świetna książka płakałam jak bóbr. Co do wypowiedzi Breath to chyba ludzie tak zachwycają się książkami Sparksa bo własnie nie są przewidywalne. Może jestem jakaś nie teges, ale ja czytając całą książkę, miałąm nadzieje, że będą razem. Mimo że koleżanka powiedziala mi , że bardzo płakała przy zakończeniu, więc byłąm przygotowana na takie zakończenie. Ale teraz zazwyczaj czytamy romansidła z happyendem, rzadko kiedy jest smutny end. Właśnie dlatego tak uwielbiam Nicholasa Sparksa, bo jego książką są oryginalne i.rzeczywiste ; O Grocholi można powiedzieć, że jej książki sa przewidywalne, zawsze wiemy jaki będzie koniec. Ale Sparks? Nie sądzę.... tutajpoczkategori
Nie pamiętam już szczegółów, ale to była jedna z kilku książek Sparksa, które czytałam i doszłam do wniosku, że to nie dla mnie. Szału nie było, a przwidywalności nie lubię.
Ryczałam przy końcówce, zresztą ja zwykle ryczę gdy czytam dramaty obyczajowe tutajpoczkategori
Czytałam, bardzo miło wspominam. Zakończenie mnie bardzo, ale to bardzo zaskoczyło. Mogłam przypuszczać, że tak się zakończy (po kilkakrotnym spotkaniu z twórczością tego pana). Mimo to, miałam nadzieję, że tym razem będzie inaczej.
Mnie zaskakuje, że książki Sparksa cieszą się tak dużą popularnością w Stanach, że zostają przeniesione na ekran. Przyznaję: średnio lubię romansidła, ale przy każdym filmie opartym na powieści Sparksa ronię łezkę... ; tutajpoczkategori
Niedawno skończyłam czytać tę książkę....
Piękna i taka smutna....
Ciekawa historia, choć mogło by się wydawać, że trochę nierealna...ale takie mogą a nawet powinny być niektóre książki (według mnie:) )
Choć książka jest świetna to jakoś nie polubiłam głównych bohaterów. Nie są źli, ale jakoś tak...choć może źle napisałam, nie nie polubiłam ich a raczej polubiłam, ale nie do końca tak jak w przypadku np Wyboru.
Garret na końcu zginął z własnej głupoty...to było przykre i uroniłam kilka łez, ale to wszystko mogło skończyć się zupełnie inaczej.
Nie mniej jednak to zakończenie czyni tę książkę wyjątkową.
Choć na pewno minie trochę czasu nim znowu ją przeczytam lub pooglądam film którego nigdy nie miałam okazji zobaczyć.