Anna we Krwi - Kendare Blake

Gdzieś tam czeka zjawa, wystarczająco silna, by zatrzymać oddech w gardłach żyjących.
Ojciec chłopaka został w makabryczny sposób zamordowany przez ducha, którego sam miał uśmiercić. Teraz, uzbrojony w sztylet athame, Cas podróżuje po całym kraju ze swoją matką-czarownicą i potrafiącym wyczuć obecność zjaw kotem. Razem śledzą wątki lokalnych legend, próbując wyplenić co bardziej niebezpieczne upiory ze świata. Gdy przybywają do kolejnego miasta w poszukiwaniu ducha nazywanego przez mieszkańców Anną we Krwi, Cas nie spodziewa się niczego odbiegającego od normy: chce zjawę wyśledzić, zdybać, zabić. Zamiast tego spotyka obłożoną klątwą dziewczynę, istotę z jaką nigdy przedtem się jeszcze nie mierzył.

Niezwykle oryginalna, wspaniale pomysłowa i wyjątkowo zabawna powieść. Najlepszy horror tego roku! Z niecierpliwością czekamy na kolejne części o Annie. - ''Kirkus Reviews''

Fascynujący i bardzo filmowy horror. Idealnie dobrane proporcje romansu i krwawych dodatków… - ''Booklist''

Premiera: Już w sklepach.!
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Książkę chętnie przeczytam. Lubię się bać i mam nadzieję, że ta powieść będzie właśnie straszna, skoro to horror. Przeczytam ją również, dlatego że dziewczyna ma tak samo jak ja na imię A okładka jest prześliczna *o*

---

Moze byc calkiem ciekawie Pewnie przeczytam. tutajpoczkategori
Ja na pewno przeczytam i na pewno zakupię, przeglądałam tę książkę na amazonie już od jakiegoś czasu, a tu proszę - Prószyński ma ją wydać

A teraz Oksa spokojnie, nie napalaj się, nie nastawiaj na Bóg wie co, wdech - wydech...
Poczekam na recenzje, sam opis mnie jeszcze nie przekonał, ale okładka jest świetna tutajpoczkategori

---

Okładka mi się bardzo podoba *_* A i opis jest intrygujący
Często widywałam ją na zagranicznych portalach - przeczytam tutajpoczkategori
Jakoś spodobała mi się ta książka z opisu. Przeczytam z wielką chęcią. Mam nadzieję, że to nie żaden szajs
Za każdym razem, gdy spojrzę na okładkę, to kojarzy mi się ona z filmami Tima Burtona, ma taki specyficzny klimacik Opis ujdzie, ale wróżę jakiś wątek miłosny i to mnie zniechęca, romans z przeklętą zjawą? Ale może przeczytam. tutajpoczkategori
"Idealnie dobrane proporcje romansu i krwawych dodatków" więc wątek miłosny na 100%
Mi podoba się obecność rodzica - jaki by on nie był, to lubię takie wątki.
I mi również okładka bardzo się podoba i jest duże prawdopodobieństwo, że przeczytam.
Też się właśnie obawiam tego wątku miłosnego-oby nie był taki przesłodzony,naiwny.
Okładka ładna-kojarzę ją z Goodreads .Jeśli będę miała okazję to z pewnością sięgnę. tutajpoczkategori
Tak szczerze, już chciałam pominąć tą książkę, ale wtedy przeczytałam opis Ma w sobie coś takiego świeżego, nie wspominając już o tym, że uwielbiam motyw podróży po kraju (z rodziną! ) i polowania na potwory Więc na pewno się skuszę ^^
Romans nieco zaskakujący. Jest też kilka autentycznie strasznych scen. Pisane to wszystko w pierwszej osobie, z perspektywy chłopaka.

Ogólnie całkiem niezła książka, ale niczym się nie wyróżniająca, poza oczywiście okładką tutajpoczkategori
Tak okładka świetna *-* Chociaż prawda jest taka, że nie powinno się książek oceniać po okładkach, to gdy za pierwszym razem zauważyłam "Annę we krwi", wiedziałam, że ją przeczytam, bez orientowania się, co będzie w środku.

Ktoś może wie czy to jest cykl, czy zamknięta powieść w jednym tomie?



Ktoś może wie czy to jest cykl, czy zamknięta powieść w jednym tomie?

Seria
Seguel nosi tytuł "Girl of Nightmares" wychodzi 7mego sierpnia - ile będzie więcej części ? na razie nie wiadomo tutajpoczkategori
Okładka drugiej części:

Skoro pani Clare napisała, że książka jest porywająca, może warto zaryzykować i kupić 1 tom



Ktoś może wie czy to jest cykl, czy zamknięta powieść w jednym tomie?

Seria
Seguel nosi tytuł "Girl of Nightmares" wychodzi 7mego sierpnia - ile będzie więcej części ? na razie nie wiadomo

Dziękować

Okładka drugiej też jest świetna *-* Prószyński zwykle ma dobre książki, ale nawet jeśli nie wypadnie pozytywnie, to świetnie będzie wyglądać na półce tutajpoczkategori
zdecydowanie przeczytam
Tezeusz Cassio Lowood jest członkiem dość nietypowej rodziny, jego matka jest czarownicą pałającą się białą magią, natomiast ojciec zabija umarłych, w każdym razie robił to do czasu, aż jeden z nich go zamordował . Teraz Cas przejął spuściznę po ojcu, uzbrojony w nóż athame podróżuje po kraju i odsyła duchy z tego świata. Nie wie dlaczego niektórzy martwi nadal trzymają się miejsc w których odeszli, jednak jednego jest pewien, że jeśli są niebezpieczni to jego obowiązkiem jest ich zabić. Pewnego dnia otrzymuje informację o pewnej zjawie Annie we krwi, historia Anny nie odbiega od większości z jakimi się spotkał nie mniej jest dla niego wyzwaniem, a im silniejszy duch - tym lepiej, Cas musi podnosić sobie poprzeczkę, bo któregoś dnia ma zamiar wrócić do miejsca w którym zginął jego ojciec i rozprawić się z jego mordercą ...

Książka zaczyna się super, od samego początku pełna akcja w trakcie której Cas świetnie wprowadza czytelnika w swój świat. Później niestety, wszystko zaczyna się sypać...

Cas jest bardzo specyficznym chłopakiem, przez większość książki go lubiłam, jest inteligentny, ma świetny kontakt z matką, non stop sypie z rękawa dowcipami , ale są takie chwile kiedy mnie strasznie denerwuje. Choć bycie pewnym siebie jest raczej pozytywną cechą tak u niego przejawiało się to czasami tak jakoś brzydko.
Natomiast z dziewczynami zawsze szło mi łatwo. Nie mam pojęcia dlaczego. Może to coś, co zauważam niekiedy w lustrze, co przypomina mi ojca. A może po prostu cholernie przyjemnie im się na mnie patrzy.*
Nie mam też pojęcia kiedy on miał na to czas ale zna wszystkich "łowców duchów" jacy się pojawili w TV łącznie z Buffy i mam wrażenie, że nie lubi Harrego Pottera Poza tym ciągle powtarza jaki to on jest jedyny w swoim rodzaju i tylko on może zabijać duchy (tylko coś mu nie wychodzi ). Spotkałam się z porównaniami jego osoby do Dana Winchestera, że niby jest taką młodszą wersją - przyznaję, że coś w tym jest

Anną jestem rozczarowana, zapowiadała się makabrycznie i przez moment była straszna, rozrywała ludzi na strzępy ... a później stała się hmm współczująca? Duch szesnastoletniej, niewinnej, skrzywdzonej dziewczyny zaczął pojawiać się częściej niż jej oblaną krwią wersja - szkoda ...
Nie rozumiem też więzi między Cassio i Anną. To znaczy, kiedy wychodzi na jaw historia śmierci Anny - która była najbardziej szokującym mnie wątkiem w książce, zrozumiałam część jego uczuć, ale nigdy nie pojęłam dlaczego Anna go oszczędziła - a to co później działo się między nimi było dla mnie całkowicie niezrozumiałe, nie mam zielonego pojęcia kiedy to się urodziło ... ale jak ktoś czyta czasami moje wypociny to wie, że ja mam problemy jeśli chodzi o związki ludzi z duchami
Czy książka jest straszna? Dla mnie wcale, żadne opisy (prócz śmierci Anny) nie zrobiły na mnie wrażenia, nie jestem fanem horrorów, bo nie lubię się bać, a przestraszyć mnie jest strasznie łatwo, a tu nic, ludzie ginęli w koło, a na mnie to nie robiło wrażenia, nikt się tym też praktycznie nie przejmował, więc czemu miałabym robić to ja.
Mama Cassio też była słabym ogniwem. Podobał mi się jedynie Thomas - który tak fajnie podkochiwał się w Carmeli - która, choć była "królową roju" to pokazała , że królową nie jest bez powodu

Oczywiście nie wszystko było takie złe Pomysł jest bardzo ciekawy - tylko niedopracowany. Podobało mi się wprowadzenie wątków mistycznych. Magia, voo-doo, te wszystkie ziółka i inne bajery - lubią takie rzeczy. Cas jest zdecydowanym plusem. Zakończenie mi się również podobało Na koniec dochodzi do dośc nieoczekiwanego zwrotu akcji, którego absolutnie się nie spodziewałam.

Prawda jest jednak taka, że książka jest ledwo śmieszna, mało straszna, często ją odkładałam bo narracja mnie męczyła. No i ten romans - gdyby ktoś () mnie zapytał do jakiego działu książkę zaliczyć jednak skłaniałabym się ku paranormal romance - zwłaszcza patrząc na kontynuację. Lecz przyznać muszę, że wątek ten jest strasznie słaby - mam nadzieję, że wiec osób po książkę sięgnie i powie mi jak to się stało, że ta dwójka się w sobie zakochała.
I mimo tego, że mnie książka nie porwała to polecam, zawsze to coś innego. Poza tym ja już jestem dość mocna przeładowana tematyką i ciężko jest mnie zachwycić. Może odnajdziecie w książce coś więcej niż ja

*cytat z książki strona 42 tutajpoczkategori
O, czekałam na jakąś opinię o tej książki, bo myślałam, czy jej nie zamówić w promocji... i teraz teraz już wiem po przeczytaniu Twojej recenzji, Mulka, wiem, że sobie podaruję Przeczytać, przeczytam - zaciekawiła mnie zwłaszcza "młodsza wersja Deana Winchestera" (chociaż po tym cytacie już czuje, że będzie mnie irytował!) i w sumie ten cały wątek z duchem, ale to poczekam aż będzie w bibliotece
No wreszcie recenzja! Też czekałam I też właśnie wywalam z koszyka. Już mam w zanadrzu setki książek "przyzwoitych". Może kiedyś. tutajpoczkategori
Ven wcześniej wspomniałaś, że lubisz motyw podróży po kraju - tutaj tego nie ma ... Cas jeździł a owszem, ale tylko o tym wspomina. Jest dużo krwawych, czy niezbyt przyjemnych opisów - ale jakoś nie robią one wrażenia. Tak w ogóle to nic na nikim nie robi w tej książce wrażenia,a policja daje się strasznie łatwo urobić. Duchy są bardzo podobne do tych z "Supernatural" - najczęściej są to ofiary, nawiedzające miejsca swej śmierci - często odgrywają je na nowo i są nieświadome tego co robią. Napadają na żywych i , szczerze, nie mam pojęcia dlaczego ich mordują - ale czy od ducha powinnam wymagać logiki?
Być może ktoś młodszy, kto rzadko czyta takie książki się zachwyci, ale ja czytałam strasznie biernie. Nawet matka Cassio była nie do końca przekonywująca, jej mąż zginął "z rąk" ducha a ona mimo to wspiera syna w takiej samej walce - w życiu bym nie pozwoliła swojemu dziecku na takie rzeczy będąc na jej miejscu, a nóż po ojcu zakopałabym gdzieś bardzo głęboko ... no ale cóż - to ja - ona może uważa, że to mu służy :/
Poza tym autorka do samego końca nie wyjaśniła co tak wyjątkowego jest w rodzinie Cassio, że tylko on może zabić duchy - bo on w kółko to powtarzał ale nie podał żadnych dowodów czy rzeczywiście tak jest.

Nie mam pojęcia co tak porwało panią Clare w tej książce ...jest strasznie przeciętna.
No i ładnie, trzeba było się nie obijać, tylko szybciej MUlka czytać tę książkę i nieść nowinę bo ja ją dzisiaj zakupiłam w promocji dobrze chociaż, że dałam za nią tylko 23 złocisze... ale mogłam znowu w to miejsce zakupić takie "Legendy Kella" tutajpoczkategori
Oksa gdyby mi się podobała to pewnie przeczytałabym szybciej , niestety nie potrafiła mnie do siebie przykuć niczym, ani bohaterami, ani akcją, ani tajemniczością ... ale ludziom na świecie się podoba - więc kto wie, może będziesz akurat w tej części zachwyconych, zwłaszcza jeśli podejdziesz do lektury na luzie - bo ja przyznam byłam troche napalona, więc pewnie rozczarowanie proporcjonalnie większe
Trudno, stało się, zniechęcona skutecznie nadludzkim, sprytnym i szybkim mykiem zmieniłam pozycję na "Legendę Kella"
A książkę pożyczę od kogoś do poczytania, o!

tutajpoczkategori
No właśnie też widziałam, że Clare poleca, to myślałam, że może jakaś porządna lektura, ale jak tak to wolę zachować kasę na coś innego

Ech, szkoda, że nie ma tych podróży, bo bardzo na to liczyłam - strasznie skojarzyło mi się z motywem Supernatural, pewnie dlatego A tak to pewnie wygląda jak w "Innych aniołach", gdzie Dru tylko wspomina czego to ona z ojcem nie robiła, gdzie nie była, a kiedy przychodzi co do czego, zupełnie nie umie sobie poradzić :/

Haha, czyli to będzie kolejna z serii książek, które może gdybym przeczytała jako jedne z pierwszych, to pewnie by mnie oczarowała Ostatnio to prawie, że norma, niestety

Tak w ogóle to nic na nikim nie robi w tej książce wrażenia,a policja daje się strasznie łatwo urobić.
O jak ja tego nie lubię.
Też mnie Mulka zniechęciłaś Ostatnio mam ochotę przeczytać coś beznadziejnego żeby się z tego ponabijać, ale takie ni złe ni dobre to nie dla mnie.
A ja Wam powiem, że jestem w połowie i nie jest aż tak źle. Fakt policję łatwo zmylili i w ogóle, są pewnie jakieś niedociągnięcia i ułatwienia, ale ogólnie czyta mi się miło. Powrót do góry
Przepraszam, że post pod postem, ale tutaj dodam reckę

Macie może kota? Tak? No dobra. A zdarzyła się może kiedyś taka sytuacja, że kot zachowywał się dziwnie? Biegał za czymś jak opętany, patrzał w jedno miejsce, budził się nagle i zrywał z kanapy albo polował na coś, czego nie widać? Zapewne tak. I teraz pomyślmy logicznie.. czy to dlatego, że koty już tak mają, czy to może dlatego, że koty wyczuwają obecność duchów?

Cas Lowood zabija umarłych. Nie zombie, lecz duchy. To taki rodzinny biznes, jego przodkowie też to robili. Cas chce pomścić śmierć swojego ojca, który zginął z rąk pewnej potężnej zjawy. Podróżuje wraz ze swoją matką, która jest czarownicą, i zabija każdego ducha, którego spotka na swoje drodze. Do czasu. Bo gdy trafia do miasta Thunder Bay, którego największą legendą jest Anna Korlov, lepiej znana jako Anna we Krwi, Cas nie zabija jej. Co więcej ona nie zabija jego, mimo że w piwnicy w jej domu jest dość pokaźna kolekcja trupów…

Do sięgnięcia po „Annę we Krwi” z całą pewnością zachęciła mnie okładka oraz sam tytuł. Nie da się przejść obok tych dwóch rzeczy obojętnie. Okładka jest piękna, mroczna i tajemnicza. Tytuł przyprawia o ciarki na plecach i intryguje. Potem natrafiłam na trailer książki i już wiedziałam, że nic nie powstrzyma mnie przed przeczytaniem jej!
W sumie w wielu pozycjach mieliśmy już do czynienia ze zjawami i łowcami. Tutaj jest dokładnie ta sama zasada i ten sam motyw. Akcja toczy się dość szybkim tempem, jednakże czytelnik ma czas na własne przemyślenia oraz refleksje no i na pewno nie zagubi się w tym, co się aktualnie dzieje. Nie ma tutaj szybkich przeskoków z miejsca na miejsce, ani ciągłych zmian tematu. Język jest bardzo prosty i miły w odbiorze, czasem trochę ostrzejszy, występują przekleństwa, które mimo wszystko nie rażą jakoś wybitnie w oczy. Może nawet były tutaj potrzebne, żeby dodać dramaturgii. Narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia głównego bohatera, czyli Cas’a Lowooda, dodatkowo w czasie teraźniejszym. Trochę dziwnie mi się czyta ten rodzaj narracji, ale nie narzekam. Książka jest napisana w taki sposób, że czyta się ją bardzo szybko. Zakończenia niektórych rozdziałów sprawiały, że przeszywały mnie ciarki i zdecydowanie wzrastało napięcie.

Opisy są wystarczające, jednak myślę, że mogłyby być nieco bardziej dokładne. Oczywiście w miarę dało się sobie wyobrazić świat powieści, a także poszczególnych bohaterów, ale zdecydowanie można było to dopracować jeszcze bardziej. Uważam także, że wątek romantyczny powinien być tutaj lepiej zrealizowany, a także różne sytuacje przyczynowo-skutkowe. Emocje pewne były, jednak zdecydowanie za mało. Mimo to, książka ma spory potencjał, który został w dużej mierze wykorzystany. Znajdziemy tutaj pewne niedociągnięcia, czasami wszystko jest zbyt proste i oczywiste, czasami niektóre rzeczy mogą nam się wydawać płytkie i denne. Jednak całość jest całkiem przyjemna. Dużym plusem jest według mnie także to, że autorka nie boi się uśmiercać bohaterów. Zazwyczaj unika się czegoś takiego w książkach, a tutaj jest to trochę na porządku dziennym. I to jest całkiem nieźle opisane, ja do tej pory mam kilka trupów przed oczami.

Bohaterowie są przedstawieni dość wyraźnie, by zauważyć pewne ich cechy oraz poglądy czy też nawyki. Wszyscy są teoretycznie zwykłymi nastolatkami, jednak każdy ma w sobie coś innego. Cas jest bardzo miłym chłopakiem, który ma jasno określony w życiu cel. Z pewnością można go polubić. Spodobało mi się przedstawienie Anny, było widać, że jako zjawa jest nieco zagubiona i zawieszona między dwoma światami, a także rozdarta wewnętrznie. I muszę pochwalić tutaj złamanie stereotypu najpopularniejsze dziewczyny w szkole. Carmel wcale nie była pustą lalą, której w głowie tylko wywyższanie się i uprzykrzanie innym życia.

„Anna we Krwi” jest lekką, przyjemną książeczką do przeczytania na jeden wieczór. Można się oderwać od rzeczywistości i na chwilę zostać łowcą duchów. Nie jest to pozycja wybitna, ale zła także nie. Zaliczyłabym ją do książek dobrych, po prostu dobrych. Ma swoje plusy i minusy, ale przeczytać można. Nie zajmuje to dużo czasu, jednak nie uważam tych kilku godzin za czas stracony.
Młody chłopak imieniem Cas jest łowcą duchów i upiorów. Pewnego dnia dostaje informację o duchu, który zabija raz za razem. Chłopak, jako wyćwiczony łowca, nigdy nie odrzuca propozycji zabicia upiora, który maltretuje ludzi. Postanawia wyruszyć do miasta, w którym dzieje się takie zło. Razem ze swoją matką oraz kotem przeprowadzają się do Thunder Bay.

"Chyba nie miałam charakteru. Teraz wydaje mi się, że każda chwila życia, wszystkie oddechy były czarowne i świeże."

A zjawą, która od pięćdziesięciu lat zabiją, jest piękna dziewczyna imieniem Anna. Choć wszyscy mówią na nią Anna we krwi. I idealnie to do niej pasuje. Gdyż, gdy dziewczyna została zabita, jej krew oblała całą jej białą suknię. I tak zostało.

"Jesteś moim zbawieniem. Sposobem na pokutę. Dzięki tobie będę mogła odkupić wszystkie moje winy.

Gdy Cas przybywa do miasta poznaje młodych ludzi. Jednak nie wszyscy są wobec niego mili i uczciwi. Pewnej nocy Cas ze znajomymi wybiera się do domu, w którym straszy Anna. I wtedy dochodzi do tragedii. Anna zabija. Lecz oszczędza Casa. Dlaczego? Tego się dowiecie czytając książkę.

"Miej nadzieję na najlepsze, przygotuj się na najgorsze."

Zanim chwyciłam za Anne we krwi, przeczytałam wiele komentarzy na jej temat. i przyznam szczerze, że większość komentarzy była negatywna lub neutralna. Mało było osób, którym książka bardzo przypadłaby do gustu. I z tej racji miałam wiele wątpliwości, ale zaryzykowałam. I mile się zaskoczyłam. Nie żałuję, że ją przeczytałam, gdyż czytało mi się ja wyjątkowo dobrze. Może momentami brakło ciekawej akcji lub coś się przedłużało, ale ogólnie, jak dla mnie, jest dobra. Nie mam do niej większych zastrzeżeń. Może nie jest to jakieś wybitne arcydzieło, które można wysławiać pod niebiosa, ale na pewno jest to książka, z którą można miło spędzić czas. Styl pisania pani Blake, też nie odbiega od pozytywnej normy. Miło, szybko i przyjemnie. A co najważniejsze bez nudy. Czasem zdarzały się sceny, które wzmogły bicie serca, co oceniam na plus.

"Nie jesteśmy dziećmi [...] Nie wierzymy w bajki. A gdyby nawet, to kim byśmy byli? Przecież nie księciem i śpiącą królewną. Ja swoim ofiarom odcinam głowy nożem, a Anna rozrywa im ciała i łamie kości jak suche gałązki. Bylibyśmy smokiem i złą czarownicą. To jasne."

A bohaterowie ciekawi. Wykreowani w idealny sposób, bez wyolbrzymiania i podkoloryzowania. Miło spędziłam z nimi czas. Naprawdę polecam. Szczególnie osobom, które lubią czytać o duchach. A ja do takich należę, więc nie mogłam odpuścić sobie tej książki.

"Tylko zwykli ludzie sądzą, że nie można zabić kogoś, kto nie żyje" Powrót do góry
Strasznie chciałam to przeczytać. Ale zawsze jak szłam do empika to nie było albo ja nie miałam środków...
Jeeej... ostatnio przeczytałam i powiem, że może nie jest najciekawsza, ale zdecydowanie bardzo smutna i trafiła mnie historia Anny. Bardzo mi się właśnie dzięki temu spodobało, ale wątpię, że przeczytam resztę części bo już poznałam to co chciałam. ;p Powrót do góry
Moja opinia może jest nie na czasie, ale dopiero teraz się wzięłam i przeczytałam

Po przeczytaniu dobrych kilkudziesięciu stron pomyślałam sobie, że ta pozycja jednak nie jest dla mnie albo za bardzo marudzę. Sceny, w zamiarze mające być przerażające, były trochę nieudacznie napisane. Bardzo łatwo mnie przestraszyć, serio, ale autorce akurat nie udało się wytworzyć tej specyficznej atmosfery cechującej powieści grozy, dzięki której nawet najbardziej oszczędne opisy potrafią przestraszyć. Obrzydliwości i potworności było trochę, owszem, ale nie robiły jakiegoś przesadnego wrażenia. Był tylko jeden moment, w którym poczułam przyjemny niepokój i lekkie uniesienie włosków na karku SPOILER a było to w domu Casa, gdy razem z matką mieli się zetknąć po raz pierwszy z zabójcą członka ich rodziny. Nie było wiadomo, z czym mamy do czynienia i kim właściwie jest ta istota, a ta niewiedza i moment oczekiwania na zobrazowanie naszych strachów była właśnie tym, czego brakowało w innych scenach z duchami, nawet z Anną.

Gdzieś tak do połowy książki byłam też dość średnio zainteresowania fabułą. No nie urzekła mnie, muszę przyznać. W pewnym stopniu obwiniam za to głównego bohatera, bo przez 3/4 powieści zachowywał się jak przemądrzały mały fiutek. Kiedy zaczęło się okazywać, że inni ludzie też - o dziwo - mają swój rozum i potrafią podejmować rozsądne decyzje, a nawet - no niemożliwe! - mogą się do czegoś przydać, Cas nieco spuścił z tonu i zaczął mi się jawić jako osoba trochę bardziej przystępna. Ale za wszystkie te uwagi o nic nie znaczących problemach "żywych", które go nie interesują i właściwie to mało o nich wie, bo są takie "żywe" i w ogóle, sami rozumiecie, to miałam ochotę zdrowo przekopać mu tę żywą dupę.

Trochę rozczarowała mnie matka Casa, mimo wszystko nie miała prawie żadnego wpływu na syna ani siły oddziaływania na jego działania, jak na właściwego rodzica przystało. Już jako 14-to latek robił co chciał, wiedział jakie jest jego przeznaczenie, koniec kropka, rodzicielka nie ma nic do gadania. Może jedynie pomóc mu wynająć nowy dom, zapisać do szkoły i nasmarować czoło olejkiem dla ochrony.

Brakowało mi nieco więcej gruntu, opisów, czystej wiedzy na temat świata duchów. Było także coś o jakichś zaklęciach, ochronnych, przyzywających, wiążących i innych, trochę o voodoo, trochę o wiccanach, ale żebym poczuła się jakoś bardziej wyedukowana w te klocki, to niestety nie. I znowu obwiniam za to Casa no ale co? Gówniarz sam przecież marudził, kiedy musiał trochę pogłówkować i zamiast użyć samej siły mięśni, wysilić też zwoje mózgowe i przyjrzeć się wiedzy teoretycznej. Jaka wiedza bohatera-narratora, taka i czytelnika o świecie przedstawionym, niestety.

A jednak dokończyłam i nie powiem, oceniam tę książkę jako przyjemną lekturę, która jest jednocześnie straszliwie zmarnowanym pomysłem. Nie idę tu w kierunku jakiś górnolotnych dzieł, poziomu Kinga czy Barkera, faktem pozostaje jednak, że potencjał na niezły horror młodzieżowy był i się zmył.

A!
SPOILER Czemu Tybalt musiał zostać zjedzony?
coś dla fanów Supernatural *,* Powrót do góry
Chciałam coś przeciętnego i niewciągającego do czytania w trakcie świąt. Żebym mogła na chwilkę tam zajrzeć, nie odrywając się od świątecznego nastroju. Nie mogłam gorzej wybrać. To zdecydowanie nie jest nic płytkiego i niewciągającego. Przeczytałam trzy rozdziały i musiałam odłożyć, gdyż już robiło się niesamowicie i moje myśli zaczęły krążyć wokół książki. Już w trakcie tych trzech rozdziałów zauważyłam, jak świetny jest styl pisarski autorki. A to wg mnie jest ważniejsze od tego co zawiera sam tekst. Teraz po świętach wracam do tego z niecierpliwością. Jestem blisko końca i bardzo mi się podoba. Nie wiem, co sprawia, że tak dobrze mi się to czyta. Luzacki styl w jakim jest napisana? Tak. To, że chłopak jest tu bohaterem zamiast dziewczyny, i że on jest narratorem? Tak. Ale to nie wszystko. Jest cos czego nie umiem określić, to coś jest dużym plusem tej książki.

coś dla fanów Supernatural *,*
A ja właśnie skończyłam dziś czytać i szczerze mówiąc mam wrażenie, że to była taka trochę gorsza wersja Supernatural... dużo motywów było dość podobnych, jak już wcześniej pisała MUlka, ale tak po łebkach potraktowane, że w sumie nie wiadomo co, jak i dlaczego. Zdaję sobie sprawę z tego, że książka objętościowo nie jest duża, więc i może poniekąd nie było na to miejsca (szczególnie, że mają być kontynuacje - są już? nie orientuję się) i będzie to wyjaśnione w dalszych częściach. Niemniej jednak mnie jakoś wybitnie nie ciągnie do sięgnięcia po drugą część, zakończenie było niby trochę zaskakujące ale jakoś nie zwaliło mnie z nóg i myślę, że dość szybko zapomnę o co dokładnie chodziło w tej książce. I tak jak poprzednio pisano, wątek miłosny urodził się kompletnie znikąd - byłam przekonana, że wszystko jest jeszcze w fazie "rozwoju", a tu główny bohater mówi o swoich uczuciach jakby były wynikiem wieloletniej znajomości Ale oczywiście każdy może mieć inne odczucia Powrót do góry



Też się nad tym zastanawiam...
Już od dawna zabieram się za tą książkę, wątek upiora i łowcy wydawał mi się intrygujący, ale chyba zrezygnuję z lektury. Po przeczytaniu waszych opinii i recenzji dochodzę do wniosku, że ta książka jest taka sobie, a ja preferuję tylko lekturę ambitną i wybitną. Powrót do góry