1. Dobrani

Urzekający romans rozgrywający się w świecie, gdzie każdy wybór jest z góry przewidziany, gdzie nawet miłość jest pod kontrolą.

Pierwszy tom nowej serii dla fanów „Zmierzchu” i „Igrzysk śmierci”.

Cassia zawsze była przekonana, że Społeczeństwo wybiera dla niej to, co najlepsze: co powinna czytać, co oglądać, w co wierzyć. Kiedy więc podczas uroczystości Doboru na ekranie pojawia się twarz Xandera, Cassia nie ma żadnych wątpliwości, że to właśnie jest jej idealny partner… do chwili gdy następnego dnia w miejsce Xandera na ekranie wyświetla się przez moment twarz Ky’a Markhama.

Społeczeństwo mówi jej, że to drobna usterka, odosobniony przypadek, i że powinna się skupić na szczęśliwym życiu, które przyjdzie jej wieść z Xanderem. Lecz Cassia nie może przestać myśleć o Ky’u, a gdy oboje powoli zakochują się w sobie, zaczyna powątpiewać w nieomylność Społeczeństwa i staje przed trudną decyzją: musi wybrać pomiędzy Xanderem i Ky’em, pomiędzy życiem, jakie do tej pory znała, a drogą, którą nikt dotąd nie ośmielił się pójść.

W sprzedaży od: 8 marca
Cena: ?
Stron: ?
Wydawnictwo: Prószyński i s-ka

Ja kupuję!

---

Brzmi nieźle i jest to coś nowego xD Także zamierzam kupić tę książkę ! tutajpoczkategori
Z poczatku przeraziło mnie ,ze ksiazka dla fanow Zmierzchu i IŚ ,ale opis mnie zachwycił! Na pewno przeczytam!
Hmm, trochę skojarzyło mi się z Equilibrium, nie wiem czemu, może przez to społeczeństwo. Kupić, nie wiem czy się skuszę, ale może przeczytam. Chciaż fabuła wydaje się pełna schematów - laska i dwóch facetów... Eh. tutajpoczkategori

---

Ja kupuję!

Ja tak samo !
Widziałam wcześniej tą książkę na amazonie i bardzo spodobała mi się także jej okładka - super, że zostawili orginalną XD
Kolejna antyutopia dla młodzieży. Fajnie. Ja też na pewno kupię! Opis wspaniały! tutajpoczkategori
Też kupuję
Zapowiada się bosko I dobrze, że okładka jest oryginalna, bo jest naprawdę dobra
Opis jest świetny! Na pewno przeczytam tutajpoczkategori
Na pewno kupię. Bardzo fajny opis, a okładka również niezła.
Okładka świetna! I opis też mnie zachęcił, coś mi się wydaję, że kupię tutajpoczkategori
Na pewno przeczytam! Zachwyca mnie to, że książka ta została porównana do "Igrzysk śmierci", a przeraża porównanie ze "Zmierzchem", ale mniejsza z tym. Opis jest bardzo ciekawy - chętnie tę książkę kupię.
Podoba mi się i okładka nietypowa, tylko znowu trójkącik? Zobaczymy jak wyjdzie tutajpoczkategori
O nie, obawiam się, że też kupię
A gdzieś ostatnio czytałam, że Disney wykupił prawa do ekranizacji, więc to chyba jakaś większa sprawa
ven, jak Ty nie kupisz to ja to zrobię, bo urzekła mnie ta okładka

zawartość też brzmi obiecująco- takie trochę połączenie Igrzysk Śmierci z Rokiem 1984 tutajpoczkategori
Śliczna okładka
A powoływanie się na Igrzyska to jakaś nowość, pewnie okaże się że za dużo to nie ma wspólnego, ale i tak ciekawie będzie się o tym przekonać.
Mam tylko nadzieję że historia nie skupi się tylko i wyłącznie na romansie, bo tak mi to na razie wygląda z opisu.
Prześliczna okładka, ach ta zieleń ! A premiera w Dzień Kobiet ;P Ach. Muszę ją przeczytać, ale która w kolejce jest, to szkoda gadać Zapowiada się ciekawie.

P.S. @lma, śliczny masz nowy avatar ;D tutajpoczkategori
W ogóle nie rozumiem jednoczesnego porównania "Zmierzchu" i "Igrzysk śmierci". Moim zdaniem w tych obu książkach nie ma praktycznie nic podobnego, chyba, że każda nowo wydana książka musi mieć jakieś powiązanie ze "Zmierzchem", żeby się sprzedała Co jest oczywiście nieprawdą.
Czekam, sam opis jest wystarczająco ciekawy i oryginalny, żadnych reklam z bestsellerami nie muszą mi dawać
Właśnie! Ej, to jest fakt. Jak np. porównali Pragnienie do Zmierzchu, albo umieścili tekst Stephenie na temat Miasta Kości na okładce... Moim zdaniem Zmierzch jest, owszem, kultowy i zapoczątkował nawał tych książek... Ale dużo z nich jest lepszych. Zamiast napisać coś fajnego, rzucić jakieś hasło to ci o Sadze
Sięgnę, bo jestem ciekawa, czy wrzucili tam Edka, że tak porównują Haa. Ale by było, jakiś wampir, no nie Coś nowego xD tutajpoczkategori
Po pierwsze moim zdaniem albo coś porównujemy do Zmierzchu albo do Igrzysk śmierci. tak jak juz napisała zaszumial_wiatr tych książek nie da się umieścić w jednym zdaniu przy porównywaniu ich do siebie.
skojarzyło mi sie to z Cieniem nocy. Tak jakby dziewczynie zostaje przypisany Xander a ona zakochuje sie w tym drugim. Jak znowu bohaterka źle wybierze pomiędzy bohaterami przerzucam sie na inne książki. (choć to niemożliwe)

ven co znowu Disney ? niech na razie zajmie się ekranizacją Upadłych, wtedy ich wszyscy skrytykują i odechce im sie wykupywać już do czegokolwiek praw.
Jeny, opis taki inny, tajemniczy, jestem ciekawa książki. Okładka boska, od razu mnie urzekła. Obiecałam sobie, że do maja nie kupię już żadnej książki, ale ta mnie tak woła *.* tutajpoczkategori
Na pewno przeczytam, bo i mi spodobał się bardzo, ale to bardzo opis tej książki. Jest świetny! A okładka piękna i idealnie z nim(opisem) współgrająca.
Wcześniej książka nie zrobiła na mnie wrażenia a teraz nie mogę przestać o niej myśleć, mam na nią straszną ochotę. Tylko chyba dopiero kupię ją w kwietniu i to tak w połowie :/ Ale już się nie mogę doczekać, zapowiada się świetnie tutajpoczkategori

Wcześniej książka nie zrobiła na mnie wrażenia a teraz nie mogę przestać o niej myśleć, mam na nią straszną ochotę. Tylko chyba dopiero kupię ją w kwietniu i to tak w połowie :/ Ale już się nie mogę doczekać, zapowiada się świetnie

zdecydowanie zgadzam się z Rosemary Mnie też "Dobrani" siedzą w głowie i nie mogę o nich zapomnieć, a w przyszłym tygodniu nie znajdę czasu ani na zakup książki, a tym bardziej na przeczytanie

Wcześniej książka nie zrobiła na mnie wrażenia a teraz nie mogę przestać o niej myśleć, mam na nią straszną ochotę. Tylko chyba dopiero kupię ją w kwietniu i to tak w połowie :/ Ale już się nie mogę doczekać, zapowiada się świetnie

zdecydowanie zgadzam się z Rosemary Mnie też "Dobrani" siedzą w głowie i nie mogę o nich zapomnieć, a w przyszłym tygodniu nie znajdę czasu ani na zakup książki, a tym bardziej na przeczytanie

Podpisuję się pod tymi słowami. Okładka mi się spodobała, opis średnio ale im więcej o tym myślałam, tym bardziej chcę ją przeczytać. Może być naprawdę ciekawie i nie mogę się doczekać, kiedy wpadnie w moje łapki, aczkolwiek będę mogła kupić dopiero w kwietniu tutajpoczkategori

Wcześniej książka nie zrobiła na mnie wrażenia a teraz nie mogę przestać o niej myśleć, mam na nią straszną ochotę. Tylko chyba dopiero kupię ją w kwietniu i to tak w połowie :/ Ale już się nie mogę doczekać, zapowiada się świetnie

zdecydowanie zgadzam się z Rosemary Mnie też "Dobrani" siedzą w głowie i nie mogę o nich zapomnieć, a w przyszłym tygodniu nie znajdę czasu ani na zakup książki, a tym bardziej na przeczytanie

Podpisuję się pod tymi słowami. Okładka mi się spodobała, opis średnio ale im więcej o tym myślałam, tym bardziej chcę ją przeczytać. Może być naprawdę ciekawie i nie mogę się doczekać, kiedy wpadnie w moje łapki, aczkolwiek będę mogła kupić dopiero w kwietniu
Wiecie, że ja mam tak samo? Wcześniej jakoś średnio mi się podobała ta książka, ale teraz cały czas o niej myślę i coraz bardziej mi się podoba Chyba kupię ją, ale nie wiem kiedy.
Fragment:
http://paranormalbooks.pl/2011/03/05/fragment-dobrani/
Jak wam się podoba?
Według mnie super Nie czytałam nigdy przedtem podobnej książki, więc kupię oczywiście. Lubię oryginalne powieści.

Fragment:
http://paranormalbooks.pl/2011/03/05/fragment-dobrani/
Jak wam się podoba?
Według mnie super Nie czytałam nigdy przedtem podobnej książki, więc kupię oczywiście. Lubię oryginalne powieści.

Kurde, ogólnie to tak - strasznie mnie nudził ten opis, jak ona tam jedzie i denerwuje mnie sam pomysł dobierana, ale na końcu tego fragmentu aż mnie wcięło - ciemny ekran i te sprawy. zaczynam się zastanawiać nad kupnem o.O Powrót do góry
Fragment bardzo mi się podobał i jestem bardzo ciekawa co dalej, chociaż z opisu wynika, że raczej ktoś jej się na ekranie pojawi. Napewno kupię
Fragment był świetny Bardzo mi się spodobał, nie mogę się doczekać wydania, jakoś znajdę sposób, żeby ją szybko kupić. Powrót do góry
Fragment bardzo mi się podobał i na pewno kupię tę , ale niestety nie w tym miesiącu. Dopiero początek miesiąca, a ja już jestem praktycznie spłukana, więc raczej nie znajdę już na nią funduszy w marcu.
JA już chcę tą książkę...
Ten fragment tylko dolał oliwy do ognia czy jak to było Powrót do góry
Byłam pewna ,ze kupie ksiazke juz po przeczytaniu opisu ,ale po tym fragmencie chce juz ją miec w swoich rekach teraz!
Ja też niedługo powinnam tę książkę dostać, mam nadzieję, że w najlepszym wypadku w przyszłym tygodniu. Ah, nie mogę się doczekać, aż zacznę ją czytać, bo zapowiada się wyśmienicie. Powrót do góry
Fragment jest po prostu magiczny Pomysł na uroczystość Dobrania bardzo mi się podoba Nie mogę się doczekać, kiedy ją przeczytam W tym czasie będę musiała zadowolić się Waszymi opiniami
Fragment jest świetny. Opisy bardzo mi się podobały - czytałam je z przyjemnością. W ogóle wszystko w tym fragmencie było, jak już napisała Agnesja, magiczne. Powrót do góry
Nie wiem kiedy ją kupię bo muszę skończyć inne serie, ale wmawianie sobie, że "wcale nie musisz jej mieć" nie ma sensu bo przepadłam totalnie
Spełnia wszystkie kryteria:
Okładka- świetna!
Opis- oryginalny i zachęcający
Cena- przystępna
Fragment- magiczny
No i cóż, muszę ją mieć
Czuję się tak jak po przeczytaniu pierwszego rozdziału Igrzysk Śmierci.
Zapowiada się naprawdę bardzo, bardzo ale to bardzo dobrze
Nawet narracja tak samo jak tam jest w czasie teraźniejszym

Z tego opisu wynika, że jej partnerem poprzez to losowanie został Xander, a że poznajemy go w tym fragmencie to wiem, że to nie ktoś obcy tylko jej przyjaciel od czasów dzieciństwa z którym przyjechała na tą ceremonię.
To jeszcze bardziej pogłębia konflikt.

ZNALAZŁAM ZWIASTUN
http://www.youtube.com/watch?v=xaeNWL8rlBI
Enjoy Powrót do góry

Czuję się tak jak po przeczytaniu pierwszego rozdziału Igrzysk Śmierci.
Zapowiada się naprawdę bardzo, bardzo ale to bardzo dobrze
Nawet narracja tak samo jak tam jest w czasie teraźniejszym

ja też, ja też! Nigdy jeszcze nie porównałam żadnej książki do Igrzysk, ale ta przypomina mi je najbardziej, co oznacza, że musi być choć w małym stopniu tak samo świetna.
Książkę mam już zamówioną, trudno, na kilka dni rzucę naukę i poświęcę się Dobranym
Premiera w dzień kobiet i oby tego dnia była ! To byłby świetny prezent
Ja także mam zamówioną Powrót do góry
Fragment jest super. Zwiastun też. Chyba się zdecyduję i kupię ją niedługo, bo nie mogę się doczekać co będzie dalej
Powiem, że okładka oryginalna, ładna i schludna, a opis wyjątkowo mnie zainteresował! Idę we wtorek empik gnębić ;D Powrót do góry
ok, przeczytałam fragment to może być ciekawe ... dopisuję do listy

Premiera w dzień kobiet i oby tego dnia była !

Hmm... moja książka już od wczoraj czeka w Empiku na odbiór. Powrót do góry

Premiera w dzień kobiet i oby tego dnia była !

Hmm... moja książka już od wczoraj czeka w Empiku na odbiór.

OMG. No way! Ja też zamawiałam przez empik i to 2 tygodnie temu !
Jak to możliwe ?! Rozwalę jutro empik !

ZNALAZŁAM ZWIASTUN
http://www.youtube.com/watch?v=xaeNWL8rlBI
Enjoy

Zwiastun jest wspaniały ! krótki ale tak strasznie ciekawy i zachęcający Jeszcze raz powtórzę - ten pomysł z dobieraniem ogooomnie mi się podoba
Ciekawa jestem kto będzie najszybszy i kto pierwszy walnie reckę Powrót do góry
Jestem w połowie książki Dzisiaj odebrałam ją z empiku.
Powiem jedno : czyta się to genialnie.
Nie wiem nawet czy styl pisania nie jest lepszy niż ten w Igrzyskach. Tutaj wszystko wydaje się ciut lepiej przemyślane.

W świecie Głodowych Igrzysk władza nad Dystryktami opierała się na rządach terroru.
Tutaj widzimy prawie idealne społeczeństwo, a uciski tym bardziej jest wyczuwalny bo pozornie nie istnieje.
Opis działania społeczeństwa i podobnie jak w "IŚ" odwołania do Społeczeństwa i Świata przed nimi (czyli nas ) jest tak dopracowane, tak że można uwierzyć w taką przyszłość - choć oczywiście byłoby to straszne.

Opis Ceremonii Doboru - owszem i zajmujący, ale są też inne podobne np Ostatnia Ceremonia.

Bardzo dobre zarysowanie charakterów postaci, gdzie stopniowo odkrywamy cechy ich osobowości, tajemnice, wydarzenia przeszłości.
Kto się spodziewa modelu Katniss/Peeta/ Gale - to się mile rozczaruje bo go tam nie znajdzie.
To zupełnie nowa fascynująca historia.
Najlepsza premiera tego sezonu wydawniczego.
Książka dla mnie lepsza od GONE (a już z całą pewnością od Twilight - kompletnie nie rozumiem jak można to do Zmierzchu porównać ?!)
Na chwilę obecną jest dla mnie na równi z "IŚ" ale... powiem jak doczytam do końca Jutro recenzja - tylko później bo do 20 mam zajęcia na uczelni.

WARTO KUPIĆ - NIE BĘDZIECIE ROZCZAROWANI
Ooo Czekam, Cassin na recenzję jak skończysz czytać Tak czułam, że spodoba się ta książka Powrót do góry
No ja czekam na tę chwilę, gdy wreszcie będę mogła zabrać się za czytanie Dobranych, bo dzisiaj przyszła mi paczka z właśnie tą książką. Ale po Twoich słowach, Cassin, mam jeszcze większą ochotę na przeczytanie tej książki, o ile to w ogóle możliwe!
Swoją drogą, nie wiem czemu, ale spodziewałam się, że ta książka będzie trochę grubsza. Ale to nie ważne, w końcu to zawartość tak naprawdę się liczy. Mam dobre przeczucia co do niej.
Kurcze, specjalnie zamówiłam paczkę z "Dobranymi" we wtorek rano, a resztę paczek później, żeby ta na pewno przyszła, bo na niej mi najbardziej zależało ;P I oczywiście wyszło jak zawsze - reszta paczek już zrealizowana, mają być wysyłane do Empiku, a ta oczywiście ciągle w realizacji Ale mam nadzieję, że jednak będę mogła ją odebrać w piątek, bo jeśli to w ogóle możliwe, Cassin zachęciła mnie do przeczytania tej książki jeszcze bardziej xD Powrót do góry
Nie ma to jak podnosić napięcie, prawda ?

Fakt, książka wygląda raczej niepozornie ale czcionka jest akurat.
Sporo się mieści na tych stronach i dobrze się czyta takie wydanie.

Planuje już miejsca dla książki gdy skończę ją czytać, zaraz obok "IŚ" Antyutopijne cudna znajdą swoje specjalne miejsca na półce.
Ja też jestem w połowie i utknęłam, kompletnie mi się to nie podoba, aż mi się nie chce czytać tego gówna.

Jeśli spodziewacie się czegoś w stylu Igrzysk, to rozczarujecie się po całości. Dla mnie w Igrzyskach niesamowite było to ciągłe napięcie, niesamowita akcja, niebezpieczeństwo, a tu tego nie ma! Mamy opisane Społeczeństwo i bohaterka sobie w nim siedzi, ciągle opisywane jest tylko jej życie codzienne, kompletnie żadnej akcji. Może się jeszcze pojawi? Nie wiem. Na razie to jest kompletne przeciwieństwo książki ciekawej i pasjonującej.

No i na dodatek całe to Społeczeństwo. Miało być oryginalnie i szokująco?
Nie chcę w żadnym wypadku zgrywać jakiejś wielkiej znawczyni literatury, ale przecież to jest bardzo dokładna kopia "Nowego wspaniałego świata" Huxleya. Wszystko to samo! Tylko w sposób dużo bardziej łagodny. Tutaj mamy hołdowane wartości rodzinne, przyjaźń, prywatność.
A reszta to tylko marna kopia.
Nie znalazłam w tej książce niczego oryginalnego, szokującego, niesamowitego, czyli tego, czego się spodziewałam. A reszta to tylko marna kopia.
Nie znalazłam w tej książce niczego oryginalnego, szokującego, niesamowitego, czyli tego, czego się spodziewałam.
Hm.. Silje, dzięki Tobie trochę się zniechęciłam i poważnie się zastanawiam, czy jest sens kupowania książki.
Ale jeszcze poczekam na więcej recenzji. Czytajcie szybciej ! Powrót do góry
rany, jaki opis! fragmentu przeczytałam tylko.. fragment (), żeby mieć więcej do czytania, jeżeli kiedyś kupię. cieszę się, że Cassin się podoba, natomiast post Silje mnie nie zniechęcił, bo z doświadczenia wiem, że co Silje uzna za słabe, mnie często się podoba. więc nie jest źle.
rzadko kupuje nowości, właściwie nigdy xD, więc czekam na jeszcze jakieś recenzje, policzę kasę, pomyślę trochę i może też zakupię.
aha, komu się nie spodoba, to zachęcam do wystawiania na allegro za niższą cenę! dla każdego zysk.
Silje, może jednak coś się w końcu stanie? ; > Czytaj dalej, czytaj i wstaw porządną reckę
A reszta - czytać szybciej! Powrót do góry
Oj... martwi mnie Twój post Silje, bo w 99% przypadków to, co Tobie się nie podoba, nie podoba się również i mnie. xd
Fragment mnie zachęcił, no ale fragment - to fragment. Niewielka część całości.
Ech, mogłam nic nie pisać, bo naprawdę nie lubię przedstawiać żadnej opinii przed ukończeniem książki. Po prostu moje rozczarowanie sięga zenitu, bo "Dobrani" poza podobną narracją nie mają nic wspólnego z "Igrzyskami śmierci", a na to liczyłam.
Myślę jednak, że jeśli ktoś nie czytał "Nowego wspaniałego świata" Huxleya (i nie kocha tej książki tak bardzo jak ja), to może mu się spodobać opis Społeczeństwa. Mnie po prostu zirytował do tego stopnia, że musiałam sobie zrobić przerwę. Wezmę ją jutro do samochodu, na drogę, może uda mi się skończyć, wtedy napiszę porządną recenzję. Powrót do góry
Skończyła wczoraj czytać
Nadal po przeczytaniu książki - szczególnie po takim zakończeniu nie mogę się doczekać kolejnej części.
- "Dobrani" to pierwsza część trylogii -

Nie czytałam "Nowego wspaniałego świata" Huxleya, a przyznam się nawet że nie wiem o niej za dużo. Raz widziałam odwołanie w jakimś artykule, ale to wszystko. Nie mam więc żadnego odwołania do tamtej książki.

Przedstawiona w książce historia podobała mi się bardzo.
Książkę czyta się szybko, akcja jest ładnie skomponowana. W większości widzimy w tej części zajęcia codzienne głównej bohaterki czyli praca, szkoła i dom oraz godziny rekreacyjne. Jest już jakiś wyczuwalny przedsmak i zapowiedź rebelii ale tam w Mieści widać to tylko ukradkiem, w najbardziej niepozornych czynnościach.
Ja na to patrzę troszkę jak na "IŚ" widziane z samego centrum czyli z punktu widzenia obywateli Kapitolu - może nie tych najbardziej wpływowych, ale jednak takich których spokojne życie jest zapewnione do końca.

Problem pojawia się w tym momencie, że to Społeczeństwo wyznacza koniec twojego życia. Właściwie to Społeczeństwo wyznacza wszystko. Co masz jeść, jak masz się ubrać, gdzie masz pracować i co masz robić w życiu, jak możesz spędzać swój wolny czas. Kontroluje twoje sny i wspomnienia. Decyduje o tym co powinnaś zapomnieć.
Wyznacza ono także kogo masz poślubić, kto z całej puli Społeczeństwa zostanie tobie Dobrany. Zawrzesz Kontrakt z kimś kogo nigdy nie widziałaś na oczy, z innej części kraju, zupełnie obcym.
Zdarzają się jednak niecodzienne wyjątki.
Cassia, główna bohaterka zostaje dobrana podczas Bankietu z osobą, z którą na niego przyjechała - jej przyjacielem od czasów dzieciństwa Xandrem.
Czy przyjaźń może przemienić się w miłość gdy tego chcemy ?
Rodzice obu stron są szczęśliwi - ich dzieci nie muszą wiązać się z zupełnie obcą osobą. Tylko że w świecie Społeczeństwa nie ma czegoś takiego jak "szczęśliwy traf", każdy aspekt życia jest do końca zaplanowany.
To nie dowód szczęścia, to dowód nieomylności Społeczeństwa.

Cassia myśli, że wie wszystko o swoim Wybranku. Postanawia jednak przejrzeć jego mikrokartę jaką każdy z nich otrzymał na Bankiecie (zawiera ona dane o drugiej osobie, co lubi, czym się zajmuje itd ).
Zazwyczaj gdy nie znasz tej osoby i tylko przez chwilę mogłeś zobaczyć jej twarz na Bankiecie ( w przekazie na żywo ), z niecierpliwością oczekujesz momentu odczytania w zaciszu domu jego danych. To powinna być chwila ekscytacji, ale czego Cassia może nie wiedzieć o osobie, która mieszka obok ?
Jest to jednak dla niej chwila zaskoczenia, gdy po chwili zamiast twarzy Xandra system przedstawia jej innego Wybranka, Ky'a.
Czy miłość można narzucić ? Czy system, który wie jak każdy aspekt twojego życia będzie wyglądał, może przewidzieć bieg ludzkich uczuć ?

Społeczeństwo daje wszystko w takiej ilości w jakiej uzna za stosowane.
Nie ma chorób, nie ma raka, bólu, nie ma niespodziewanej śmierci.
Czy przez to nie ma też zła ?
Kiedy dane masz coś tylko w takiej ilości i formie jaką ktoś ustalił, to nie ma tak naprawdę wyboru.
Brak wyboru, to niewola.
Kiedy zaczynasz chcieć dokonywać wyboru, pojawia się bunt a wraz z nim rewolucja. Trzeba zniszczyć system, który dał nam wszytko - rodzinę, bezpieczeństwo, szczęście.
Aby móc wybrać kogo pokochać, trzeba zniszczyć to wszystko.
Czy miłość warta jest zagłady znanego świata ? Świata w którym wszystko zbliżyło się jak nigdy inne społeczeństwo wcześniej do ideału ?

Bardzo chciałaby opisać parę cudownych wątków i scen z tej książki.
Niestety wyjawienie ich - nawet bliższych info o Ky'u zepsuje komuś czytanie.
Każdy szczegół, zdarzenie wykorzystane na początku historii, ma swój cel i przeznaczenie w dalszym w jej biegu.
Nie mogę się doczekać części kolejnej Już się zabieram za przeszukanie neta
Styl ładny i przyjemny - może cytat ?

"Nie przypuszczałam, że pokocham jego słowa, Nie przypuszczałam, że znajdę w nich samą siebie.
Czy jeśli zakochałam się w historii jakiegoś człowieka, to zakochałam się jednocześnie w nim samym ? "

Moja ocena 9/10

Kto poleca książkę ?

Melissa Marr : "Wciąga bez reszty! "Dobrani" to lektura obowiązkowa"

Cassandra Clare : " To futurystyczna baśń o miłości i wolnej woli zadaje pytanie : Czy może istnieć wolność bez wyboru ? Opowieść o drodze Cassii od akceptacji do buntu wciąga i sprawia, że nie możemy doczekać się dalszego ciągu".
Świetna recenzja, sprawia tylko, że jeszcze bardziej nie mogę się doczekać. Nie czytałam tej książki (a nawet o niej nie słyszałam) o której wspominała Silje, więc pewnie będzie mi się dobrze czytało. Ahh już chcę czytać!! Powrót do góry
Świetna okładka I dzięki Cassin mam ogroomną chrapkę na Dobranych ale poczekam jeszcze na jakąś opinię, bo niepokoi mnie ocena Silje.
Chyba się skusze i zawędruje do ksiegarni Powrót do góry
Śliczna okładka! Mam ochotę na całą serię!
Ja jestem już w połowie i muszę powiedzieć, że książka jest naprawdę bardzo dobra. Nie mogę powiedzieć "super", bo jeszcze jej nie skończyłam. Mam nadzieję, że do poniedziałku uda mi się ją skończyć i napisać coś więcej o "Dobranych" I cieszę się, że kolejna część będzie jeszcze w tym roku. Okładka jest piękna, tak jak w pierwszej części Powrót do góry

I cieszę się, że kolejna część będzie jeszcze w tym roku. Okładka jest piękna, tak jak w pierwszej części

Cieszę się, że ktoś jeszcze czyta obecnie i napiszesz nam swoją opinię.
W tym roku będzie w USA, nie wiadomo kiedy u nas

I cieszę się, że kolejna część będzie jeszcze w tym roku. Okładka jest piękna, tak jak w pierwszej części

Cieszę się, że ktoś jeszcze czyta obecnie i napiszesz nam swoją opinię.
W tym roku będzie w USA, nie wiadomo kiedy u nas
Opinię napiszę napewno, ale ostrzegam - recenzji to ja nie umiem pisać
I mam nadzieję, że tłumaczenie książki zajmie im mało czasu i nie będziemy musieli długo czekać na drugą część w Polsce Powrót do góry
Recenzja Cassin, oczywiście jak zwykle mnie zachęciła, na szczęście zaczęłam dziś czytać "Dobranych" i wkrótce będę mogła doświadczyć wszystkiego osobiście Okładka wygląda jeszcze lepiej na żywo, ale ma dosyć dziwny format, nie uważacie? Trochę mniejsza niż zazwyczaj.
okładki cód miód orzeszki
nadzienie też zapowiada się palce lizać
Ten Ky musi to być jakiś tajemniczy jegomość albo coś nie teges skoro Cass przemilczała jego kwestię.
Poczytamy zobaczymy Powrót do góry

okładki cód miód orzeszki
nadzienie też zapowiada się palce lizać
Ten Ky musi to być jakiś tajemniczy jegomość albo coś nie teges skoro Cass przemilczała jego kwestię.
Poczytamy zobaczymy

Ano, tajemniczy, tajemniczy. Ale dla niektórych uchyla rąbka.

Wczoraj skończyłam czytać Dobranych, nie mogę powiedzieć, że mój entuzjazm dorównywał entuzjazmowi Cassin, niemniej książka mi się podobała i nie uważam czasu poświęconego na jej przeczytanie za zmarnowany, co jakoś ostatnio często mi się zdarzało. Jest kilka kwestii, do których mam zastrzeżenia (pytanie kiedy ich nie miewam...), ale o tym może napiszę w przypływie weny i wolnej chwili.
A ja jutro odbieram "Deklaracje" z empiku, więc też będę miałam jeszcze innego rodzaju porównanie.
Dodatkowo zdecydowałam się przeczytać także "Nowego wspaniałego świata" Huxleya (muszę poczekać na niego w biblio troszkę) i ponownie ocenić "Dobranych".
Niemniej jednak entuzjastycznie jestem nastawiona na Crossed Powrót do góry


Dodatkowo zdecydowałam się przeczytać także "Nowego wspaniałego świata" Huxleya

O super!
Każdy powinien przeczytać tę książkę zanim przystąpi do "Dobranych".
Zaczęłam już pisać moją mega długą recenzję (końca nie widać!), w której co nieco wspomnę o tej książce, mam nadzieję, że uda mi się ją skończyć przed wyjazdem i ja tu zamieścić.
Też skończyłam już czytać
Mnie się strasznie podobało ! Oczywiście nie dorównuje Igrzyskom, ale mimo wszystko się wciągnęłam w całą historię.
Może napiszę więcej jak będę miała czas i przypływ weny

Jak na razie to przychodzi mi tylko jedna refleksja- nie potrafiłabym żyć w takim społeczeństwie. Być kontrolowanym na każdym kroku ? Nie móc wyrzucić głupiego papierka do spalarki bo ktoś sprawdzi, że to jakiś inny materiał ? Umrzeć wtedy kiedy Ci każą ? Mieć pracę jaką dla Ciebie wybiorą ? Spędzić życie z kimś kogo ktoś Ci wybierze ? Nieeee, zdecydowanie nie dla mnie. Nie mogę sobie wyobrazić jak ludzi mogli się na to zgadzać. No, ale to tylko fikcja, więc nie wczuwam się za bardzo
No i postać Ky`a jest cudowna *-* Powrót do góry
Mam pytanie do osób, które książkę mają już za sobą. Czy "Dobrani" kończą się tak, że kolejny tom jest jednym wielkim znakiem zapytania, bo wszystko zostało wyjaśnione w pierwszej części, czy wręcz przeciwnie ?
elipsa - cieszę się strasznie że choć Tobie się troszkę bardziej spodobało !

Pod koniec pierwszego tomu jest całkowita zmiana miejsca akcji, więc jakby rozpoczyna się zupełnie nowy wątek.

Jest taka część wątków, które na początku są tajemnicą a potem zostały wyjaśnione (np działanie poszczególnych kolorów tabletek), ale część z nich została tylko wyjaśniona po części.
Jaka to by była motywacja do dalszego czytania jakby nie było niewyjaśnionych wątków ?
Jest dużo spekulacji nad losem niektórych bohaterów, ale nic nie jest potwierdzone na 100%

Nie wiem czy pomogłam tą odpowiedzią. Powrót do góry
Ja zaczełam czytac w nocy i chociaż jestem dopiero na początku już się wciągnełam i wszystko mnie intryguje Oby dalej było jeszcze lepiej
Ja dziś skończyłam czytać "Dobranych" i muszę powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek jakie czytałam! Żałuję, że nie miałam czasu pochłonąć jej za jednym razem. Cały czas chciałam wiedzieć co się dalej wydarzy. Spodobał mi się ten świat przedstawiony w książce tak inny od naszego, ale raczej nie dałabym rady żyć w takim Społeczeństwie.
Polubiłam bardzo główną bohaterkę - Cassię. Z facetów to bardziej przypadł mi do gustu Ky niż Xander. Nie mogę się doczekać kolejnej części. Książka tak się zakończyła, że ja po prostu muszę wiedzieć co się dalej dzieje. Nie mam pojęcia jak ja wytrzymam tak długo... Kocham "Dobranych" Powrót do góry


Zgodzę się z MUlką, że "Dobrani" to nie "Igrzyska Śmierci", chociaż jest to chyba jedyna książka, do której można ich porównać. Czy jest lepsza? To trudne pytanie, ponieważ na pewno jest inna.
Społeczeństwo, które rządzi państwem Cassie, głównej bohaterki książki, jest nieomylne - a przynajmniej za takie uchodzi. Każda decyzja i rozwiązanie jest idealne, służy niesieniu szczęścia mieszkańcom wszystkim Gmin i Prowincji. Jednak czy szczęściem można nazwać ustalony schemat dotyczący każdej osoby, której życie można umieścić w jednej miniaturowej karcie? Czy szczęście to brak wyboru, w ogóle brak pragnienia wyboru, gdy przyjmuje się wszystko za doskonałe?
Tak uważa Cassia, gdy w dniu własnego Bankietu Doboru zamiast ujrzeć twarz swojego Wybranka, widzi ciemność. Po chwili Funkcjonariusz informuje ją, że Wybrankiem jest Xander, jej przyjaciel z dzieciństwa, którego zna równie dobrze jak siebie. Jednak następnego dnia na monitorze przez ułamek sekundy widzi inną twarz - ale nie chłopca z innego Miasta czy choćby Gminy. To osoba, którą zna. Jak to możliwe - czy to dowód na to, że jednak Społeczeństwo popełnia błędy i nie wszystkie ich decyzje są słuszne?
Akcja w "Dobranych" rozwija się powoli, delikatnie, podobnie jak Cassia odczuwa coraz więcej wątpliwości względem Społeczeństwa, które ją ukształtowało. Pomimo że jej Wybrankiem jest Xander, z czego powinna się cieszyć, nie może zapomnieć o Ky'u, w których po pewnym czasie się zakochuje. Ky to bardzo ciekawa postać, którą lubiłam coraz bardziej w miarę, jak lepiej poznawała go Cassia. Ky dał Cassi nie tylko miłość i zaufanie, ale także potrzebę wyboru, pragnienie walki i czegoś ponad zasadami Społeczeństwa - pokazał jej prawdę.
Postać Cassi bardzo przypadła mi do gustu, nie potrafię dokładnie wytłumaczyć dlaczego. Zżyłam się z nią i przeżywałam każdą zmianę w jej życiu. Nie nazwałabym "Dobranych" nudną książką. Przede wszystkim styl pani Condie jest śliczny - przemyślenia Cassi są głębokie i ciekawe, opisy plastyczne, książkę warto przeczytać choćby po to, żeby zrozumieć, że wolność to coś bardzo pożądanego, a coś, co mamy na wyciągnięcie ręki.
Trudno znaleźć mi jakiś minus książki, ponieważ polubiłam każdego bohatera. Przede wszystkim Xander, którego jest mi niewysłowienie szkoda, zwłaszcza, ze jest takim dobrym i troskliwym przyjacielem dla Cassi. Również jej rodzina - Bram, rodzice, dziadek - każda z tym osób odegrała ważną rolę w podejmowaniu decyzji przez Cassię, a zarazem była inna i ciekawa.
Najbardziej w "Dobranych" podoba mi się właśnie ta niespieszność akcji - życie Cassi zmienia się powoli, ale znacząco, jej związek z Ky'em wpływa na jej odbieranie rzeczywistości i ogólnie światopogląd, a my wraz z nią obserwujemy jak w białą, czystą codzienność Klonowej Gminy wkracza bunt, gniew i przemoc. Myślę, że mogę powiedzieć, iż powieść pani Condie mnie poruszyła, bo naprawdę tak było - jest w niej coś, czego nie potrafię nazwać słowami, ale budzi we mnie niepokój i zachwyt jednocześnie. Ta książka ma w sobie pewnego rodzaju piękno, które mnie oczarowało.
Zdecydowanie polecam "Dobranych", wręcz uważam, że nie można jej nie przeczytać. Może nie każdemu przypadnie do gustu, jednak jest to jedna z lepszych i głębszych książek dla młodzieży, które ostatnio przeczytałam. W pewnym sensie nawiązuje do "Igrzysk Śmierci", a może po prostu to ja szukam jakiegoś podobieństwa. Obie książki są niesamowite i obie godne przeczytania. Na pewno nie raz wrócę do "Dobranych", aby jeszcze raz uzmysłowić sobie i docenić, że żyję w dobrych czasach, poczuć tę delikatność i wrażliwość, której doświadczyłam, czytając ją po raz pierwszy.
I ja mam książkę za sobą

'Dobrani' porównywani są do 'Zmierzchu' a przede wszystkim do 'Igrzysk śmierci'. Moim zdaniem całkowicie niesłusznie, są to zupełnie różne książki, kompletnie inne historie.
Książka Ally Condie opowiada o świecie zupełnie innym niż nasza rzeczywistość. Świecie ,który z pozoru mógłby wydawać się idealny. Wszystko opiera się tam na prawdopodobieństwie, wyliczonych wartościach, tym co statystycznie jest najlepsze dla człowieka. Dostaje się odpowiednia porcję danego jedzenia, zna się tylko 100 wybranych utworów i dzieł, znany jest doskonale schemat dnia, na wszystko przeznaczony jest odpowiedni czas. Nad funkcjonowaniem tego wszystkiego pieczę sprawują funkcjonariusze, oni sprawdzają ,czy wszyscy sie podporządkowują, czy rzeczy dzieją się tak jak wyliczono. Jedną z bardziej istotnych rzeczy w Społeczeństwie jest Dobór, to podczas niego Ci którzy się zdecydują, poznają swoją drugą połówkę, najbardziej odpowiednią do tego jacy są, gdzie prawdopodobieństwo stworzenia rodziny jest największe. I własnie w dniu takiego bankietu poznajemy Cassie. Z początku Dobór wydaje jej się idealny ,lecz pewne wydarzenie zasiewa ziarnko niepewności w umyśle dziewczyny i niczym domino prowadzi do odkrywania przez nią tego ,że jej świat nie jest wcale taki idealny.
Polubiłam główną bohaterkę, ma w sobie coś sympatycznego. Powoli odkrywamy ,ze nie jest taka jak inni, że niepewność i ciekawość powoli ją zmieniają. Dwoje męskich bohaterów rownież przypadło mi do gustu- każdy ma w sobie coś wartościowego, a przede wszystkim innego niż w większości książek.
Akcja 'Dobranych' rozwija się powoli. Jednak mnie to nie nudziło , wręcz przeciwnie- działanie Społeczeństw intrygowało, chciało się wiedzieć więcej, jak to wszystko działa, co sie za tym kryje, do czego służą dane tabletki? Wraz z bohaterką odkrywamy coraz to nowe tajemnice, coraz bardziej się zastanawiamy. Akcja powoli przyspiesza, dawkowane są emocje ,ale nie ma wielkiego 'BUM!' ,co mnie cieszy. Wszystko jest wyważone. Nie ma przesytu akcji, wydarzeń. Zakończenie pozostawia niedosyt i głód kolejnej części. Książka jest naprawdę warta przeczytania, by zobaczyć ,ze idealny świat wcale taki nie jest i aby wraz z główną bohaterką odkrywać prawdę.
'Dobrani' nie zrobili na mnie ,aż takiego wrażenia ,jak 'Igrzyska śmierci' ,ale zdecydowanie jest to pozycja godna polecenia!

moja ocena ? myślę ,że tak 8/10 Powrót do góry
Wasze obie recenzje sprawiły, że nie mogę usiedzieć i chcę czytać tę książkę. Ale obiecałam sobie, że w marcu jej nie kupię, tylko na dzień Książki. Naprawdę fajne recenzje
Zdecydowanie wasze recenzje jeszcze bardziej mnie do tej książki zachęciły, teraz tylko skończę czytać co czytam , bo Dobrani już na półce czekają ;D Powrót do góry
Łaaaaał Zuu, taka ocena? Kurde, a ja już byłam pewna, że nie sięgnę po książkę, bo słyszałam więcej negatywów niż pozytywów. No ale teraz sama nie wiem...
Mnie pozytywnie zaskoczyła, własnie po tych złych opiniach, spodziewałam się nudy, a naprawdę się wciągnełam. Nie ma tu co prawda szybkiej akcji, wszystko stopniowo sie dzieje ,ale cała ta rzeczywistość tak strasznie mnie intrygowała ,że trudno mi było się oderwać. Ta książka ma dla mnie coś w sobie, coś całkowicie innego. Moze Tirin sprobuj dorwać ebooka ,jak sie wahasz Powrót do góry
Opinie są mieszane, ale książka mnie i tak bardzo kusi. Szczególnie, że nie miała bym jej z czym porównać, bo "Igrzysk smierci" nie znam
No cóż ... nie było fajerwerków, nie było śledzenia akcji z wypiekami na polikach ale na pewno nie zabrakło uczuć. Jest coś takiego w głównej bohaterce, że łatwo sie z nią utożsamić, wczuć się w jej rolę i razem z nią przeżywać, ja w pewnym momencie płakałam (chyba za nią, bo ona akurat wtedy postanowiła tego nie robić hehe ) - a to mi sie na prawdę bardzo, bardzo rzadko zdarza ...

Ta książka po prostu jest inna, z pozoru niewinna -> oho kolejna siedemnastolatka z problemem miłosnym ! Otóż nic bardziej mylnego - miłość to tylko bodziec , który otwiera jej oczy - okazuje się, że cały świat który znała, wszystko co ją otacza nie jest takie jakim się wydaje ...
Na prawdę fajnie się to czytało , chwilami do głównej bohaterki docierają jakieś informacje, które dla niej wydają się nie istotne, ale dla czytelnika daje to poczucie, że w tle coś się dzieje, co zmusza do myślenia, a nie tylko biernego czytania ( bynajmniej tak było ze mną )

Już pisałam , ze jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów, a to chyba dobrze świadczy o książce. Ciężko mi ją ocenić , na pewno wysoko ... ale z racji, że mam dziwne przeczucie ( i wzmianki o kolejnej częsci to potwierdzają), że dalej będzie tylko lepiej to nie chcę korzystać ze skali ... Obym się nie zawiodła :p Powrót do góry
Na początku chciałabym zaznaczyć, że nie wiem kto pisze te `niby` porównania. Nie zauważyłam w niczym ŻADNEGO podobieństwa do `Zmierzchu`. Jeszcze o `Igrzyskach` można dyskutować, ale o `Zmierzchu` nie ma mowy.

Miałam całkiem dobre przeczucia do tej książki i z niecierpliwością na nią czekałam, no i się nie zwiodłam ! Może nie jest tak dobra jak `Igrzyska..`, które są moim number 1, ale warto ją przeczytać.

Historia opowiada o Cassi żyjącej w świecie doskonale zaplanowanym. O całym jej życiu decyduje Społeczeństwo. Ono wie co jest najlepsze, oczywiście dzięki prowadzeniu bieżących statystyk i liczeniu prawdopodobieństwa. Jedno jest pewne- ja bym tak żyć nie mogła. Cassi to nie przeszkadza. Do czasu oczywiście.

Poznajemy ją w dniu jej Bankietu Doboru, kiedy jedzie na imprezę gdzie zobaczy ( na ekranie) twarz swojego Wybranka. To z nim ma spędzić resztę życia. 100% idealnym kandydatem na męża okazuje się być nie kto inny, jak najlepszy przyjaciel- Xander. Cassia jest zadowolona- podczas gdy inni żyją w niepewności jaki jest ich Wybranek/ Wybranka, ona swojego już bardzo dobrze zna. To jednak nie powstrzymuje jej przed przejrzeniem jego mikrokarty, a tam, przez sekundę jego twarz zastępuje twarz innego chłopca… Następnego dnia Funkcjonariuszka tłumaczy jej wszystko, zamienia karty i każe zapomnieć o tej pomyłce. To jednak nie jest takie proste, gdyż Cassia bardzo często widuje twarz z mikrokarty. Owym chłopcem jest jej tajemniczy znajomy Ky.

Zgadzam się co do tego, że akcja nie jest jakoś szczególnie porywająca. Nie ma zapierających dech w piersiach zawrotów, ani niekończących się pytań. Mimo wszystko strasznie się wciągnęłam. Dla mnie największym wyznacznikiem jak dobra jest książka jest to, czy mając ją obok postępuję rozważnie czy rzucam wszystko byleby czytać dalej. Tutaj rzuciłam wszystko. Powinnam się uczyć, ale po prostu nie mogłam. Kończyłam jeden rozdział, sprawdzałam jak długi jest następny, po czym dochodziłam do wniosku, że jeszcze chwilę mogę poczytać i tak mijały rozdziały za rozdziałami Byłam ciekawa jak zmienia się Cassia, jaki będzie jej następny krok, wyczekiwałam każdego spotkania z Ky`em oraz kolejnych części jego historii. Kawałki z nim były najlepsze. Jego postać zaintrygowała mnie od początku i nie mogłam się doczekać kolejnych fragmentów z jego udziałem.

Postacie są fajne, są normalne. Nie łatwo określić ich jednym zdaniem.
Cassia jest dobrą główną bohaterką. Nie irytuje, ale we mnie nie wzbudziła wielkiego zachwytu. Podobało mi się czytanie o tym jak się zmienia, jej dojrzewanie i przejrzenie na oczy. Postać zupełnie ewoluuje. Na początku jest zwykła dziewczyną, której nie przeszkadza jak żyje, jest do tego przyzwyczajona. Później, kiedy zaczyna się w niej rodzić ziarenko niepewności postać dużo zyskuje. Nie jest to może rebeliantką- Katnnis, ale zmiana i tak jest widoczna.

Na początku napisałam, że porównanie do Igrzysk nie jest takie złe, nie wiem czy to tylko ja, ale w Ky`u po prostu czasami widziałam Peetę. Jeśli ktoś zastanawiał się jaki byłby Peeta gdyby nie miał takich dobrych warunków do życia jakie, w pewnym stopniu, miał, to myślę, że tu jest odpowiedź. W Ky`u widziałam tą delikatność i wrażliwość, tak charakterystyczną dla Peety.
Do tego widział więcej niż inni ludzie, potrafił obserwować i wyciągać wnioski. Wydawał się być strasznie inteligentnym, cierpliwym i spokojnym chłopcem. Nawet czułam bojący od niego spokój i opanowanie. Ale ani trochę nie był dla mnie nudny. Był dojrzały- myślę, że to najlepsze słowo by opisać Ky`a. Dojrzały. Uwielbiam go i w tej serii jestem i na pewno będę w jego teamie ;]]

Może to przesada, ale Xandera znowu mogłabym porównać do Gale`a. Tylko tym razem urodzonego i żyjącego w lepszych warunkach. Mimo że nie podbił moje serca jak Ky, to było mi go szkoda. Widać, że zależało mu na Cassi, ale potrafił pohamować swoje potrzeby dla niej. To, co dla niej zrobił było słodkie i tak powinien postąpić prawdziwy przyjaciel.

Do tego polubiłam rodzinkę Reyes`ów. Najbardziej do gustu przypadł mi ojciec. SPOILERRozumiałam jego wybór i szczerze, to w związku z ojcem postąpiłabym tak samo jak on. Przywracanie do życia ? Podziękuję. A do tego to, że i sam dziadek tego nie chciał. Zaimponował mi, a właściwie oboje mi zaimponowali i dlatego ich szanuję.

A teraz samo Społeczeństwo. Jeeejku, czytać o tym nie mogłam bo mi się ciśnienie podnosiło Wszystko co robili było straszne i chore, a te pseudo wartości ani trochę do mnie nie trafiały, głównie przez te psychiczne działania które były podejmowane. Jasne, wszyscy bądźmy równi, a jeśli nie możemy to trzeba zlikwidować to, co jest przedmiotem sporu, tak żeby nikt tego nie miał, a wtedy będzie sprawiedliwie . Świetne myślenie. Chociaż sama idea, żeby tak zawładnąć ludźmi żeby nie wiedzieli jak funkcjonować bez społeczeństwa jest naprawdę dobra. Grupa ludzi, których nikt nigdy nie widział [ bo Funkcjonariusze to zapewne tylko siła wykonawcza] ma taką władzę nad tysiącami ludzi. Chore. Chociaż nie bardziej niż to, że oni wszyscy się na to zgadzają. Nie widać by ktoś się zastanawiał nad jakimiś zmianami. Oni się po prostu boją. Wy tutaj pisałyście o rebelii, ale jej tak naprawdę nie widać. To jedynie Cassia, która poddaje wątpliwościom idealność tego ustroju. A reszta ? Nic. Coś się dzieje jedynie poza granicami i tak naprawdę nawet nie wiemy co. Jestem pewna, że coś się zacznie dziać w następnych częściach, dlatego czekam z niecierpliwością ! Mam nadzieję, że to będzie naprawdę dobre. Upadek Społeczeństwa to coś, o czym chciałbym przeczytać

Ogólnie powieść jest całkiem niepozorna, ale potrafi po przeczytaniu wzbudzić uczucia i refleksje. Nie należy dać sobą manewrować, zawsze trzeba mieć własne zdanie, podejmować własne wybory. Bardzo mi się podobała i czekam na kolejne części !
Do tego mają wszystkie śliczne okładki ! Format jest chyba troszkę mniejszy niż normalnie, ale wcale mi to nie przeszkadzało. Okładki to świetna robota

Yh, jak zwykle napisałam wszystko chaotycznie, ale mam nadzieję, że w jakimś stopniu klarownie ;P
Elipsa ja się w sumie nie dziwie ,ze ludzie się nie buntowali. My się oburzamy ,ale oni znali takie życie. A co w nim złego- brak przemocy, chorób, wszyscy są sprawni i zdrowi, tam nawet nie ma pieniędzy- każdy otrzymuja to co jest potrzebne. Mało kto nagle ginie- ludzie wiedzą kiedy umrą. Wiadomo byli praktycznie pozbawieni wolnej woli i wyboru, robią co im każą ,ale znając z naszego życia- przemoc, przesyt, choroby...myślę ,że tego nie pragną.
Mnie w Społeczeństwie najbardziej własnie przerażało to ,ze to wlasnie taki wymarzony swiat z pozorów, jaki chciałabym częściowo mieć. A z drugiej strony to taka ogromna obłuda, sztuczność i kłamstwo. I brak samodzielnego myslenia..
Mi Xander niestety nie przypominal w ogole Gale, a szkoda byłoby do kogo wzdychać Ky rzeczywiście ma coś z Peety O dziwo po raz pierwszy nie wzdycham i nie mam faworyta wśród facetów Obu bardzo lubię ,ale tylko tyle Powrót do góry

My się oburzamy ,ale oni znali takie życie.
A z drugiej strony to taka ogromna obłuda, sztuczność i kłamstwo. I brak samodzielnego myslenia..
Dla mnie właśnie to jest definicja tego Społeczeństwa. Może i ma pare plusów, jednak i tak wybieram mój świat
Ja bym się poważnie zastanawiała, szczególnie po obejrzeniu wiadomości. Brak wojen, głodu, chorob, szybkiej śmierci, biedy...kuszące. Ale czy za taką cenę? Ksiązką zdecydowanie zmusza do myślenia Powrót do góry
Dzisiaj dokończyłam "Deklaracje" a zarówno ta książka jak i "Dobrani" należą do listy antyutopijnych historii. I muszę powiedzieć szczerze, że przy "Deklaracji" o wiele bardziej przeżywałam tą historię - zarówno akcja była w większym stopniu nieprzewidywalna jak i bohaterowie lepiej zarysowani. "Deklaracja" nie pobije Igrzysk, ale w moim prywatnym notowaniu jest o jedno miejsce niż "Dobrani", choć to właśnie historia Cassi i Ky'a jest bardziej zbliżona do książki pani Collins.
Oczywiście nie mogę się doczekać "Crossed" równie mocno jak następnej części "Deklaracji" (obie jeszcze nie wydane nawet w USA i UK).
W ostatnim czasie najlepszą antyutopijną nowością będzie jednak "Deklaracja".

A tak przy okazji, wpisałam Matched w wiki i znalazłam listę antyutopijnych książek
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_dystopian_literature
Można sobie zerknąć - ja mam zamiar przeczytać jak najwięcej z tej listy.

Ja bym się poważnie zastanawiała, szczególnie po obejrzeniu wiadomości. Brak wojen, głodu, chorob, szybkiej śmierci, biedy...kuszące. Ale czy za taką cenę? Ksiązką zdecydowanie zmusza do myślenia
Ja chyba zbyt sobie cenię wolność by się zgodzić Być może jestem po prostu egoistyczna bo to co się dzieje na świecie mnie nie dotyczy. Ale gdybym miała podjąć decyzję za cały świat to byłoby ciężko . Za to jeżeli chodzi o moją miejscowość to mowy nie ma ! Powrót do góry
To jest jak z tym ptaszkiem urodzonym w klatce, jeśli nie doznałeś wolności to za nią nie tęsknisz. Cassia nie znała innego świata, wiedziała że kiedyś było inaczej - czytaj gorzej, nawet jeśli czasem instynkt podpowiada jej że coś jest nie tak, ona nie zwraca na to uwagi.
To jest pierwsza i zasadnicza różnica, między Dobranymi i Igrzyskami - Cassia wierzy, że jest idealnie i sobie w tym trwa , natomiast Katniss wie, że to ściema jest z natury buntownicza, niezależna (polowania itp) ... Cassia sama wybiera trudniejszą drogę, bo przecież mogła zignorować całą sprawę z doborem, a Katniss jest poniekąd do niej zmuszona, prawdopodobnie gdyby nie znalazla się na arenie nigdy nie stała by się tym kim się stała

Chyba jedyne co łączy te książki to trójkąt miłosny ale bo to jedna taki ma ?
No i Katnniss żyje w zupełnie innej rzeczywistości- nędzy, biedy, ogromu śmierci, chorób. A Cassie w pokoju, zdrowiu, śmierci w dniu 80-tych urodzin. Skoro ktoś nie wie ,że może być inaczej- samemu decydować ,co jest dla Ciebie dobre- czemu ma się to odrzucać. Sytuacja Kotny wystawionej na śmierć dla rozrywki to zupełnie inna bajka.
Tylko utopijna rzeczywostość to taki główny wspólny punkt tych książek. Powrót do góry
Cassia żyje tak jakby w Kapitolu - tak odbierałam jej całe Miasto - wszyscy byli tam szczęśliwi(bo tak definiowali szczęście) i mieli wszystko, co potrzebne do życia. Nikt stamtąd nie interesował się tym, co się dzieje w Zewnętrznych Prowincjach, podobnie jak w IŚ w Dystryktach - myślę, że większość przeciętnych obywateli Kapitolu na początku nie zdawało sobie sprawy, że ludziom w Dystryktach jest tak ciężko. Obie historie dotyczą buntu pojedynczych osób, które następnie przeradzają się w coś większego(myślę, że w Dobranych też tak się stanie), ale główne bohaterki pochodzą jakby z odwrotnych miejsc. A propos, nie jestem pewna, ale czy miasto Cassi nazywa się Oria? Coś takiego?
Tylko ,że w Kapitolu ludzie byli oswojeni ze śmiercią , brali udział w show, podniecali się walką na arenie. A tam gdzie żyła Cassia dla ludzi śmierć nadchodziła w dniu 80-tych urodzin i trudno im było pojąć ,że można wcześniej zginać.
Oria albo jakoś podobnie , w każdym razie na O Powrót do góry


Ja na to patrzę troszkę jak na "IŚ" widziane z samego centrum czyli z punktu widzenia obywateli Kapitolu - może nie tych najbardziej wpływowych, ale jednak takich których spokojne życie jest zapewnione do końca.

Dla mnie to nadal takie Igrzyska Śmierci jakby od drugiej strony, tak jak pisałam już wcześniej.
Zresztą jest też ten podobny podział na Prowincje / Dystrykty - i te bardziej zewnętrzne są bardziej podatne na rewolucje.
Też zrobili na nie nalot i zrzucili bomby (tak jak na 13stkę)
Tylko o ile dobrze pamiętam, tutaj w "Dobranych" była jakaś wzmianka o wojnie z innym państwem jakimś ?
W IŚ chyba podobnych informacji o innych państwach nie było.
zastanawiam się czy po nią sięgnąć, bo coś mi za bardzo przypomina Equilibrium... Powrót do góry






Podsumowując, książkę czytało się bardzo przyjemnie i naprawdę daje do myślenia. Sama mam teraz masę pytań i refleksji, i pewnie będę teraz myślała o tym całą noc xD Chociaż na pewno nie jest tak spektakularna jak "Igrzyska Śmierci", jest na swój sposób niesamowita i z pewnością godna polecenia
Przyszła kolej i na Charlotte xD

„Jaki bowiem sens ma posiadanie czegoś pięknego, jeśli nie można się tym dzielić?”*

To właśnie te słowa (*str.149, „Dobrani”) ciągle powtarzam sobie w myślach, od momentu, w którym skończyłam „Dobranych” autorstwa Ally Condie. Mówi się, że nie należy oceniać lektury po jej okładce, lecz nie sposób tego nie robić, patrząc na olśniewającą aparycję tego dzieła. Jasne kolory szarości i zieleni, biel i magiczna kula oddająca istotę pozycji – o to właśnie chodzi. Czy zawartość „Dobranych” przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania tak, jak zrobiła to ich okładka?

Przyszłość. Odległa, bliska, kto wie? Społeczeństwo. Czy dobre? Nikt się nad tym nie zastanawia. Tak po prostu ma być: idealnie, przewidywalnie i skrajnie sterylnie. Nie ma żadnych wyskoków, niezaplanowanych wypadów na miasto, szalonych przygód, wagarów. Namiętnych miłości młodych, cierpień z powodu złamanych serc, poruszających historii przyjaźni… W ogóle nie ma historii. Jest tylko Społeczeństwo. Co było wcześniej? Chaos. Tyle wiedzą mieszkańcy Wewnętrznych Prowincji. Należy do nich Cassia Maria Reyes, którą poznajemy w najważniejszy dzień jej życia – dzień Doboru. Ma ona poznać swojego wybranka, którym okazuje się być Xander… Ale nie tylko on. Jak na życie dziewczyny, która jak dotąd miała zaplanowane je całe, wpłynie ten błąd, ta pomyłka, szczególnie że może ona bardzo szybko zamienić się w coś tak cennego, iż będzie gotowa oddać za to życie?

Przyznaję, że „Dobrani” nie są wspaniałym przykładem książki, która gotuje się od nadmiaru akcji. Jest ona za to lekturą tak dopracowaną i pełną detali, że zachwyciła mnie od pierwszej strony. Pani Condie stworzyła Społeczeństwo idealne, bez uchybień i wad. Nie znajdziecie tutaj ani jednego wydarzenia, które nie splatałoby się logicznie z całością. Widać, że ta pozycja powstała na perfekcyjnych fundamentach, które pozwoliły wybudować dzieło godne podziwu. Drugą rzeczą przemawiającą do mnie do tej pory jest przeobrażająca się Cassia. Co prawda w trakcie lektury prawie tego nie zauważyłam, ale po przeczytaniu całości porównałam w wyobraźni obraz Cassi Przed Doborem i Cassii Po Doborze. Różnica była oszałamiająca. Wiele drobnych czynników tak dogłębnie wpłynęło na bohaterkę, że jej postawa, zachowanie i myślenie uległo diametralnej zmianie. Jeśli chodzi o jej relacje z Ky’em i Xanderem to mogę powiedzieć tyle: niezwykle subtelne i wyważone, czarujące czułością i nutką tajemnicy.

Na samym początku Cassia jest dość nijaka, za co winą obarczam wpływy Społeczeństwa. Jednak wraz z rozwojem wydarzeń, rozwija się i ona sama. Wciąż pozostaje tą samą brązowowłosą dziewczyną o zielonych oczach, lecz w głębi duszy budzi się w niej chęć walki, opór wobec Funkcjonariuszy. Dużą rolę odgrywa tutaj Ky, który zyskał moją głęboką aprobatę, krok po kroku zyskując zaufanie czytelnika – w tym wypadku mnie – i urzekając swymi zmiennymi oczyma. Niestety, Xander jest przykładem obywatela, który biernie poddaje się poczynaniom Społeczeństwa. Owszem, zdarzają mu się jednorazowe Odnotowania, lecz nie ma w nim tego czegoś, co kazałoby mu się wyrwać, toczyć walkę. Pozostawia to innym. Wie, gdzie jest jego miejsce.

Wyobrażenie Społeczeństwa bardzo podziałało na moje poczucie moralności i nietykalności osobistej, postrzeganie prywatności i spraw codziennych. Spróbujcie udawać, że żyjecie w świecie, w którym w dni powszednie nosicie ubrania brązowe, od święta te zielone, a w pracy – niebieskie. Możecie mieć jedną osobistą rzecz typu pierścionek, puderniczka, zegarek zwane artefaktami, które i tak zostaną wam odebrane. Śniadania, obiady i kolacje są dobierane indywidualnie – nie możecie jeść niczyjego jedzenia, prócz własnego. Ilość wysiłku fizycznego, kalorii i predyspozycji jest określana na podstawie suchych danych. Wasze istnienie jest zaplanowane co do dnia. Gdy macie lat siedemnaście, dowiadujecie się, z kim spędzicie resztę życia. W wieku lat dwudziestu jeden zaczynacie budować swoje życie na spółkę z partnerem. Limit wiekowy posiadania dzieci to trzydzieści jeden wiosen. W dniu waszych osiemdziesiątych urodzin umieracie. Ot, cała historia. Czy chcielibyście, aby wasza egzystencja mogła zawrzeć się w kilku zdaniach, takich samych jak te opisujące życia milionów ludzi? Czy bylibyście gotowi zmierzyć się z rzeczywistością, w której największym komplementem jest przymiotnik „optymalny”? Z pewnością nie. Postacie występujące w „Dobranych” muszą się z tym godzić, aby chronić swoje rodziny. Do czasu…

Z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji „Dobranych”, aby znów móc zatonąć w świecie Cassii, pełnym sprzeczności i kwestii niemożliwych. Po odłożeniu książki na półkę czuję się, jak gdybym wróciła z długiej, ale satysfakcjonującej podróży. Mam jeszcze na tyle sił, póki wyobraźnia nie odpłynie w stronę Ky’a i Cassii, aby podjąć się zadania, które sobie wyznaczyłam. Mianowicie chcę opisać „Dobranych” w dwóch słowach. Po długich rozterkach postanawiam napisać:
Niesamowicie poruszająca.

http://bookcriticaster.blogspot.com/2011/04/dobrani-ally-condie.html
Oto ma recenzja
Co do samej książki, wyciągnę to, co najważniejsze: wciągnęła mnie i poruszyła. Polecam innym wahającym się Powrót do góry
Niesamowita książka. I ja dołączam do jej fanów. Cóż, nie będę się bardzo rozpisywała, chciałabym tylko napisać, że naprawdę WARTO przeczytać "Dobranych" i wszystkich do nich serdecznie zachęcam! Porównanie ich z "Igrzyskami Śmierci" wydaje mi się rzeczywiście trafne, jednak ze "Zmierzchu" nie ma tu nic, tak że nie martwcie się. Baardzo wciąga, jak na tak krótką książkę zwrotów akcji i zaskakujących wydarzeń było M N Ó S T W O. A już pod koniec, o rajciu, co się tam nie działo!
Nie mogę doczekać się kolejnej części.
Zdecydowanie polecam każdemu, kto lubi antyutopijne realia w książkach, a także fanom "Igrzysk Śmierci", bo mimo że świat kompletnie inny, to problemy poruszone tam są podobne. A moja ocena to 9/10 - cóż, po prostu ma w sobie to "coś"!

I mam pytanie do Silje: jak Twoja recenzja? Bo jestem jej bardzo ciekawa i pewnie nie tylko ja.


I mam pytanie do Silje: jak Twoja recenzja? Bo jestem jej bardzo ciekawa i pewnie nie tylko ja.

No muszę ją skończyć. Postaram się jutro napisać. Więc wkleję w czwartek, bo jutro nie będę miała dostępu do neta po południu. Powrót do góry
„Dobrani” to pierwsza cześć trylogii autorstwa amerykańskiej pisarki Ally Condie. Prawdę mówiąc, z początku nie miałam zamiaru sięgać po tę książkę. Skłoniła mnie do tego ciekawa okładka, bowiem w tematyce widziałam odbicie lustrzane „Igrzysk śmierci” Suzanne Collins, z drobnymi zmianami. I przyznam szczerze, że – może dzięki postawionej nisko poprzeczce – przyjemnie się rozczarowałam.

Cassia Reyes właśnie dobiega siedemnastu lat. Zgodnie z prawem Społeczeństwa – po skończeniu odpowiedniego wieku – każdy obywatel, który nie wyraża chęci pozostania Singlem i ma taką możliwość, uczestniczy w Bankiecie Doboru. Bankiet Cassii wypada dokładnie w dzień siedemnastych urodzin. Wybiera na tę okazję piękną zieloną suknię, a jako artefakt – rzecz niezmiernie starą, zachowaną w rodzinie od pokoleń – otrzymuje od dziadka puderniczkę nieżyjącej już babci. Gdy jej nazwisko zostaje wyczytane, a ona z podniecenia traci oddech, ekran, na którym powinno pojawić się zdjęcie Wybranka, pozostaje czarny.

Chwilę później jednak wyświetla się na nim twarz Xandera – wieloletniego przyjaciela Cassii. Dziewczyna jest z tego powodu przeszczęśliwa, bo rzadko zdarza się, by Dobrani pochodzili z tego samego Miasta. Ba! Żeby znali się od czasów dzieciństwa. Cassia otrzymuje od Funkcjonariuszy mikrokartę, na której spisano wszystkie informacje dotyczące Wybranka. Potem są już tylko uściski, gratulacje i uśmiechy przeplatane z ukradkowymi łzami szczęścia.

Lecz następnego dnia dzieje się coś niepokojącego. Gdy Cassia umieszcza mikrokartę w swoim porcie, fotografia Xandera pojawia się, a po chwili znika, ustępując miejsca innemu chłopcu – Ky’owi Markhamowi. Ky przeprowadził się do Gminy Klonowej z Zewnętrznych Prowincji, kiedy byli jeszcze dziećmi. Zaadoptowało ich małżeństwo, które kilka lat wcześniej straciło syna – Aida i Patrick Markhamowie.

Społeczeństwo zapewnia ją, że to błąd, drobna usterka, a może nawet okrutny żart, ponieważ przez to, co zrobił biologiczny ojciec Ky’a, chłopakowi nadano status Aberracji, co równało się wykluczeniem z puli Doboru. Ale Cassia nie zapomina. Bo jak można zapomnieć kogoś, kto pojawił się przed oczami – nawet przez przypadek – jako część twojego przeznaczenia?
Od tego czasu zaczyna po cichu wątpić w słuszność Społeczeństwa. Owszem, nie ma chorób, wojen, a ludzie idealnie Dobrani dożywają szczęśliwie osiemdziesiątych urodzin. Ale gdzieś w głębi duszy rudowłosej dziewczyny zaczynają kiełkować nasiona buntu – niewygodne pytania, na które Funkcjonariusze unikają odpowiedzi.

Społeczeństwo jest idealne. Nie ma nowotworów, nieuleczalnych chorób genetycznych czy sporów zbrojnych, przez które wiele ludzi w przeszłości straciło życie. Czy aby na pewno? Czy nie ma nic dziwnego w tym, że każdy człowiek umiera dokładnie w dzień Ostatniego Bankietu – osiemdziesiątych urodzin? Do czego służy czerwona tabletka? Czy w pokazach dotyczących ostrzeliwania bezbronnej ludności grają aktorzy? Czy to możliwe, by dotyczyły czasów obecnych, nie przeszłości? Co zrobił ojciec Ky’a, że jego synowi nadano status Aberracji? I wreszcie: Czy twarz chłopca o niebieskich oczach pojawiła się na mikrokarcie Cassii przypadkiem?
Istnieje wiele pytao. Cassia Reyes wierzyła w system. Wierzyła, że Społeczeństwo pragnie ich dobra. Ale pierwszy raz spojrzała na to z drugiej strony – nigdy nie podejmowali decyzji samodzielnie.
Zawsze wybierali za nich wysoko postawieniu Funkcjonariusze – co zjedzą, wypiją, gdzie będą się kształcić, dokąd pójdą do pracy, co będą czytać, o czym dyskutować, z kim przeżyją resztę życia. I nie podoba jej się to. Zwłaszcza, że zakochuje się w Ky’u, a ta miłość łamie wszelkie zasady.

Muszę przyznać, że pani Condie całkiem dobrze poradziła sobie z wykreowaniem części bohaterów. Mam tu na myśli głównie Cassię, Ky’a i dziadka Reyesa. Młoda panna Reyes z początku przedstawiona jest jako ślepo zapatrzona w ideały cząstka olbrzymiego systemu. Z czasem kiełkuje w niej poczucie jakichś głębszych wartości, chęć podejmowania decyzji, którą Społeczeństwo im odbiera.

Autorka zaprezentowała nam Ky’a w postaci zagubionego chłopca, oderwanego od rzeczywistości, w której żyje. Po mistrzowsku wpasowuje się w schemat mieszkańca Gminy Klonowej, nigdy nie jest w niczym najlepszy, ani najgorszy – zachowuje przeciętność, byleby pozostać w cieniu.

Dziadka Cassii poznajemy w dzień przed jego Ostatnim Bankietem. Wnuczka przychodzi do niego by zwierzyć się z wątpliwości dotyczących swojego przeznaczenia. Nie mówi jej wprost, że ten „błąd” Społeczeństwa niekonieczne musiał być pomyłką. Przekazuje to w zaszyfrowanej wiadomości dwadzieścia cztery godziny później. W postaci wiersza, którego nikt nie ma prawa czytać, ponieważ nie znalazł się wśród Stu Wierszy dostępnych dla wszystkich obywateli. Dziadek Reyes zachował pewną świadomość. Świadomość, że Społeczeństwo nie jest idealne.

Poza tym reszta bohaterów niezbyt zasługuje na moją uwagę. Rodzice Cassii są w gruncie rzeczy podobni – wypełniają polecenia Społeczeństwa, ale dla rodziny są w stanie złamać pewne reguły. Podobnie Bram – młodszy syn Reyesów, o którym nie można powiedzieć wiele, bo przewija się przez fabułę zaledwie kilka razy, w mało istotnych sytuacjach. Jest jeszcze Xander, może i dobrze wykreowany, ale jednak pozbawiony „tego czegoś”, zbyt fabularny i za mało ludzki.

Z początku książka wydawała się nudna. Może nie tyle nudna, co strasznie „grzeczna”. Bez jakichś nieprzewidzianych zwrotów akcji, taka nijaka, poukładana. Dopiero później nabiera tempa i można faktycznie przyssać się do niej tak, że nie zauważamy nawet, jak kończymy ostatnią stronę. A kończymy w bardzo interesujący sposób, który zachęca do przeczytania kolejnych części.

Podsumowując w kilku słowach: antyutopijna powieść Allyson Condie naprawdę uczy. Pokazuje, jakie wartości są w życiu ważne. Czytając zastanawiałam się, czy rzeczywiście byłabym w stanie poświęcić wolną wolę i możliwość wyboru w zamian za długie, spokojne życie pozbawione trosk. W moim przypadku odpowiedź brzmi: nie. Prawdopodobnie główną rolę odegrał tu charakter, ponieważ cechuję się niespotykanym uporem i twardo trzymam się swoich ideałów. Podejrzewam, że w każdym z czytelników wzbudzi to pewne pytania. I że każdy z nich uczciwie sobie na nie odpowie.
Pozostaje mi tylko pogratulować autorce tak udanego początku trylogii i życzyć powodzenia w dalszej pracy. W mojej sześciostopniowej skali z pewnością zdobyłaby mocną piątkę.
No dobra. Z lekką obsuwą, ale jest! Oczywiście nie dokończyłam rozpoczętej recenzji, chociaż w mojej głowie miała ona zamysł idealny. Niestety, jej pisanie zajęłoby mi jakieś 10 godzin. Dlatego napisałam nową recenzję, trochę gorszą, ale za to dużo krótszą.

„Dobrani” to nie jest zła książka. Napisana jest pięknym językiem, świat stworzony przez autorkę skonstruowany jest poprawnie, sylwetki psychologiczne bohaterów są interesujące.

Ale chciałabym, żeby wszystkie osoby, które poznały już historię opowiedzianą w „Dobranych” posłuchały tego:
Jest taka książka „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxley’a. Opisane w niej Społeczeństwo to społeczeństwo idealne, które osiągnęło najwyższy z możliwych etap rozwoju.
W Społeczeństwie tym wszystko jest z góry zaplanowane, nie ma tam miejsca na wolny wybór, nie ma miejsca na postępowanie inne niż to, które zostało już ustalone. Ludzie się nie rodzą – tworzeni są w butlach, a każdy embrion, od pierwszych chwil swojego istnienia poddawany jest warunkowaniu – to właśnie wtedy ważą się jego losy i cała przyszłość. Przede wszystkim trzeba ustalić do jakiej kasty będzie należało dziecko. Kast jest pięć – alfy, bety, gammy, delty i epsilony, a każda kolejna jest głupsza od poprzedniej. Dlaczego? Bo zadbano o to już w ich życiu embrionalnym – deltom do surogatu krwi dodawano alkohol, epsilony poddawane zostawały elektrowstrząsom, za każdym razem kiedy już po narodzinach zainteresowały się książką – dzięki temu nigdy nie nauczyły się czytać. Każdy embrion już w swojej butli warunkowany jest do pracy, którą będzie wykonywał w przyszłości. Embriony niektórych szczepione są na choroby tropikalne – ci będą pracować w ciepłym klimacie, inne poddawane są ruchowi obrotowemu – to przyszli pracownicy techniczni na wysokościach – potrzebują zmysłu równowagi.
Kiedy dzieci są już „narodzone” i śpią w swoich łóżeczkach, każdej nocy słyszą głos, który setki tysięcy razy powtarza im życiowe prawdy, informacje, które zakorzenią się w ich głowach na tyle mocno, że już do końca życia uważać je będą za własne. Bety na przykład słyszą: „Dzieci alfy noszą odzież szarą. Pracują ciężej niż my, bo są tak strasznie, strasznie mądre. Naprawdę ogromnie się cieszę, że jestem betą, bo nie musze tak ciężko pracować. A poza tym jesteśmy o wiele lepsze niż gammy i delty. Gammy są głupie. One wszystkie noszą odzież zieloną, dzieci delty zaś noszą odzież khaki. Och nie, z dziećmi deltami nie chciałbym się bawić. A epsilony są jeszcze głupsze. Są tak głupie, że nawet nie umieją czytać ani pisać. Ponadto ubierają się na czarno, a to taki wstrętny kolor. Ach, jak się cieszę, że jestem betą!”.
Dzieci, a potem dorośli ludzie są szczęśliwi. Nie znają innego życia, poprzez warunkowanie klasowe cieszą się tym kim są. Nawet epsilony. „Każdy jest obecnie szczęśliwy”.
Społeczeństwo poskromiło kulturę, która jest niepotrzebna. Wybrany został zbiór dzieł fachowych, który każdy zna, pozostała reszta została zniszczona – nikt nie wie kim był Szekspir.
W Społeczeństwie czas każdego jest w pełni zagospodarowany, każdy ma swoje wyznaczone zajęcia, jednak nie samą pracą człowiek żyje. W harmonogramie dnia przewidziane są rekreacje, a mieszkańcy mogą wybierać co akurat chcą robić – uczestniczyć w grach, obejrzeć czuciofilm, czy posłuchać muzyki.
Mimo, że każdy jest szczęśliwy, to zupełnie normalne mieć gorszy dzień. Ale to również zostało przewidziane i jest na to rada. Każdy nosi ze sobą pudełeczko z tabletkami somy, czyli specyfiku, który poprawia nastrój, który sprawia, że wszystkie ponure myśli znikają. „Gram o właściwej porze najlepiej dopomoże”, „Jeden sześcienny centymetr i znika ponury sentyment” albo „Lepsza mikstura niż awantura” – słyszą kilkaset razy dziennie niemowlęta.
W Społeczeństwie nie ma miejsca na przypadek, wszystko jest zaplanowane, nawet śmierć człowieka. Ludzie tutaj nie chorują, a po osiągnięciu pewnego wieku po prostu umierają. „Każde dziecko spędza dwa poranki tygodniowo w szpitalu umierających. Są tam najlepsze zabawki, a w dniach zejścia podaje się dzieciom krem czekoladowy. Uczą się uznawać śmierć za rzecz zwykłą.”
Nawet po śmierci ciała się nie marnują – odzyskiwany jest fosfor, który wytwarza się podczas kremacji.
Znamienna jest także postać głównego bohatera, która w trakcie powieści zyskuje świadomość świata, w którym żyje.

***

Chyba już teraz wiecie co nie spodobało mi się w „Dobranych”. Ogromna część konstrukcji Społeczeństwa skopiowana jest z dzieła Huxley’a. Wszystko z góry zaplanowane, pewność jak postąpi dana jednostka, sposób umierania, brak wolności wyboru w stosunku do wykonywanej pracy, tabletki noszone przy sobie, rekreacje, różne kolory strojów w zależności od pozycji społecznej, niszczenie dzieł kultury; wreszcie – brak możliwości wyboru i zdobywanie samoświadomości przez głównego bohatera. Można by tak wymieniać długo.
Jest jedna, ale zasadnicza różnica: w „Nowym wspaniałym świecie” słowa takie jak „matka”, czy „ojciec” budzą zgorszenie, zażenowanie, wywołują rumieniec na twarzy. Tutaj „każdy jest dla każdego”. Za niestosowne uważa się, jeśli ktoś zbyt często nie zmienia swoich partnerów seksualnych, do seksu zachęca się już dzieci. W „Dobranych” jest inaczej. Wartości rodzinne są w nich wyeksponowane do granic możliwości. To rodzina jest tą jednostką, na której zawsze można polegać.
Czy działa to na korzyść powieści? Zdecydowanie nie.

„Dobrani” to taka ugrzeczniona, wyblakła kopia Huxley’a. Dostosowana do wieku potencjalnych odbiorców. „Nowy wspaniały świat” jest poruszający, szokujący, okrutny. A „Dobrani”? Ot miłosna historyjka aspirująca do bycia antyutopią.

Ponad wszystko w książkach cenię sobie oryginalność, a odkrywanie kolejnych zakamarków świata „Dobranych” było dla mnie jak walenie obuchem w łeb. Każdy z wymienionych przeze mnie wyżej elementów przypominał mi rzeczy znane z wcześniejszej lektury.

Na zakończenie wypadałoby napisać kilka słów o samych „Dobranych”, bo – jeżeli ktoś zapomniał – to do tej książki odnosi się moja recenzja.
Zacznijmy od tego, że zrobiłam sobie rzecz, której nie znoszę – nastawiłam się na coś kompletnie innego. Na co? Na to, co zostało zapowiedziane na okładce – drugich „Igrzysk śmierci”. Liczyłam na te same emocje, na akcję pędzącą tak szybko, że nie zdążę nawet złapać tchu między odwracaniem kartek. Tego nie ma, akcja dzieje się bardzo niespiesznie.
Muszę jednak przyznać, że pomimo tego – nie nudzi. Podobała mi się przemiana głównej bohaterki z grzecznej, przykładnej obywatelki w świadomą buntowniczkę. Polubiłam także pozostałych bohaterów, czyli Xandera i Ky’a i naprawdę trudno mi powiedzieć którego z nich bym wybrała. Ky jest postacią smutną, tajemniczą i melancholijną, takim trochę romantycznym kochankiem. Jego listy poruszyły mnie do głębi. Xander natomiast to typ zdecydowanie bardziej zbliżony do mojego ideału. Poza tym jego poświęcenie dla Cassii było naprawdę imponujące – myślę, że ja nigdy nie zdobyłabym się na taki gest.
Wzruszyło mnie również zakończenie, które wróży wspaniałą drugą część, mam nadzieję, że lepszą niż pierwsza.

Zastanawiam się jaki byłby mój odbiór „Dobranych”, gdybym nie znała „Nowego wspaniałego świata” i myślę, że mógłby się on równać z entuzjazmem. Dla mnie była to po prostu ciekawa historia, opowieść o przełamywaniu nie tylko narzuconych, ale także własnych granic.
Ciężko mi też jednoznacznie powiedzieć, czy polecam tę powieść. Jest ciekawa i jest dobra, ale… jako materiał porównawczy. Szkoda by było, żeby nawet najlepsza współczesna powieść młodzieżowa miała nam zastąpić genialne, klasyczne dzieła.

Z całego serca polecam "Nowy wspaniały świat" - w Empiku za jedyne 19zł!!!


Silje, ciekawa recenzja Przede wszystkim, zachęciłaś mnie do przeczytania "Nowego wspaniałego świata", bo mam nadzieję, że właśnie w nim znajdę to, czego spodziewałam się znaleźć w "Dobranych", a dostałam właśnie tego ugrzecznioną wersję dla nastolatek Powrót do góry
Swietna recenzja, Silje
I mnie też zachęciłaś do sięgnięcia po 'Nowy wspaniały świat' 'Dobrani' bardzo mi się podobali ,więc to na pewno też mi się spodoba
Nadal bardzo chętnie przeczytam Dobranych Ale zachęciłaś mnie do przekonania "Nowego Wspaniałego świata". A tak poza tym super recenzja. Powrót do góry
Po kilku, dobrych i pozytywnych recenzjach postanowiłam przeczytać tą książkę w najbliższym czasie. Niestety na razie nie mogę, ale postaram się niedługo
Bardzo dobra recenzja, Silje.
Od dawna mam ochotę na "Dobranych", jednak teraz, po Twojej recenzji, zastanawiam się, czy nie warto najpierw sięgnąć po "Nowy wspaniały świat". Powrót do góry
'Nowy Wspaniały Świat'... Nie słyszałam o tej książce, ale teraz jestem pewna, że po nią sięgnę. Kojarzy mi się z 'Rokiem 1984' Orwella, podobna tematyka, świat kontrolowany przez władze, ale jednak jest kompletnie inny. Mam nadzieję, że najpierw przeczytam Huxleya, a potem 'Dobranych'.
Poza tym świetna recenzja, Silje! Bardzo się cieszę, że ją przeczytałam
Oj dzięki.

Ciesze się, że Wam się podobała. Wczoraj, jak ją pisałam i szukałam cytatów itd, to czytałam sobie swoje ulubione fragmenty.
Ogólnie więcej w tej recenzji "nowego wspaniałego świata" niż "Dobranych". Powrót do góry
No, ale skoro są bardzo podobne, więc czytając recenzję 'Nowego wspaniałego świata' dowiadujemy się wiele o 'Dobranych'
Ja najpierw przeczytam Dobranych, a potem Nowy wspaniały świat.
Wolę nie psuć sobie zabawy... Powrót do góry

Ja najpierw przeczytam Dobranych, a potem Nowy wspaniały świat.
Wolę nie psuć sobie zabawy...
Robię dokładnie tak samo.
Jeśli "Nowy..." jest lepszy od "Dobranych", to wolę zacząć od gorszej pozycji, żeby nie ustawić sobie od razu za wysoko poprzeczki i tym samym, popsuć całą zabawę.

Ja najpierw przeczytam Dobranych, a potem Nowy wspaniały świat.
Wolę nie psuć sobie zabawy...
Robię dokładnie tak samo.
Jeśli "Nowy..." jest lepszy od "Dobranych", to wolę zacząć od gorszej pozycji, żeby nie ustawić sobie od razu za wysoko poprzeczki i tym samym, popsuć całą zabawę.

Myślę, że nie o zabawę tu chodzi. "Dobrani" są książką dużo bardziej rozrywkową. Jest w niej wątek miłosny, to typowa książka dla młodzieży. "Nowy wspaniały świat" jest lepszy pod innymi względami. Jest przede wszystkim poważny, prawdziwy, nieuproszczony, w zasadzie nawet dość trudny.
Nie chcę być źle zrozumiana: te książki są zupełnie różne. Identyczna jest tylko konstrukcja antyutopijnego świata, która w "Dobranych" jest po prostu zerżnięta i zupełnie nieoryginalna. No i po przeczytaniu Huxleya zupełnie nieszokująca. I tyle. Powrót do góry
Przeczytałam ponad pół książki "Dobrani", i mówie "NIE".
Byłam ciekawa i się zawiodłam.
Nie podobał się mi świat stworzony przez autorke. I na dodatek kolejny trójkącik.
Mówi się trudno : (
No, a ja trochę czytałam w empiku i mi się podobała. Zresztą ja nawet IŚ nie czytałam. Może kiedyś po nie sięgnę jak będą w biblio. Powrót do góry
Ally Condie ukończyła Uniwersytet Birgham Young, gdzie specjalizowała się w nauczaniu języka angielskiego. Pracowała w szkole średniej w stanie Nowy Jork i Utah. Mieszka z mężem i trzema synami.

Cassia nigdy nie kwestionowała systemu Społeczeństwa, żyła z myślą że tak po prostu jest i będzie. Teraz jednak jest inaczej, zbliża się dzień jej Doboru, a gdy na ekranie pojawia się twarz jej najlepszego przyjaciela Xandera, jest naprawdę szczęśliwa, jednak nie na długo. Następnego dnia zamiast twarzy Xandera pojawia się na ekranie twarz innej osoby, osoby którą także zna – Ky’a Markhama. Pojawia się ona tylko przez chwilę, jednak na tyle długo by Cassia ogarnęły wątpliwości i by pociągnęło to za sobą ciąg kolejnych wydarzeń…

Społeczeństwo, które oczywiście dowiaduje się o „usterce” mówi jej żeby się nie przejmowała i żyła szczęśliwie ze swoim Wybrankiem. Jednak Cassia nie może się na to zdobyć. Przed jej oczami pojawia się twarz Ky’a. Powinna myśleć o Xanderze, z którym została dobrana, jednak w jej myślach zagości ktoś inny.

Autorka przedstawia nam nietypowy świat, który jest wręcz absurdalny. Sto obrazów, sto piosenek, sto wierszy, sto filmów… Właśnie po tyle różnego rodzaju dzieł jest w społeczeństwie, reszta została zniszczona, by pamięć o nich zaginęła i by ludzie nie byli przytłoczeni ilością tego wszystkiego. W Społeczeństwie niczego się nie tworzy, wszystko jest badane sortowane i nadzorowane.

Ludzie nie mają tam prawdziwego życia, żyją tylko jego namiastką. Funkcjonariusze wszystko nadzorują, mówią ludziom co mają jeść i w jakich ilościach. Młodzież dobierana jest w pary w wieku siedemnastu lat, a biorą ślub w wieku lat dwudziestu jeden. Tylko do pewnego momentu w życiu można rodzić. Ponad to ludzie umierają w wieku osiemdziesięciu lat. Dlaczego? Ponieważ Funkcjonariusze uznali, że jest to najlepszy do tego wiek. W Społeczeństwie choć nie ma prawie w ogóle chorób, nie ma także prawdziwego życia. A co się dzieje, gdy ktoś zrobi coś niezgodnego z regułami? Wtedy ma miejsce Naruszenie, które może zniszczyć resztę tego życia.

Tak działa Społeczeństwo, jednak nie ono zaskoczyło mnie najbardziej, jeszcze dziwniejsze jest to co dzieje się z ludźmi. Są wśród nich tacy, którzy chcą coś zdziałać, jednak nie mają odwagi, a i tak grupa ta jest nieliczna. Reszta żyje sobie, myśląc, że są strasznie szczęśliwi, choć tak naprawdę nie podejmują oni żadnych decyzji. Wolą cieszyć się tym co mają, co tak naprawdę nie jest złe… Jednak powinni coś zdziałać, a oni co? Nic. Nic nie robią tylko żyją jak pod kloszem, a ich życie jest grą. Oni są pionkami, a Funkcjonariusze graczami, którzy mają nad wszystkim kontrolę. Jednak nawet najwyśmienitszy gracz nie jest dokonały…

I właśnie dzięki tej niedoskonałości Cassia ma szansę na zmienienie czegoś, przynajmniej siebie. Nie chce być już więcej pod kloszem, lecz wydostanie się niego w pojedynkę, bądź w parze wcale nie jest takie łatwe. Dziewczyna będzie musiała wiele stracić, jednakże osiągnie coś więcej. Cassia nie żałuje , mimo że odczuwa żal i ból po stracie wie, że tu gra toczy się o coś więcej.

W fabule, wychwyciłam ponadto pewien często stosowany schemat związany z dziewczyną i dwoma chłopcami, których kocha, tzw. trójkącik miłosny. Pojawia się on ostatnio w wielu książkach, co zaczyna być denerwujące, niektórzy się tego po prostu uczepili. Jednak autorka choć przedstawiła to bardzo podobnie, dodała także swoje elementy, które pozwoliły nie spojrzeć na to za bardzo złym okiem.

Autorka pisze bardzo przystępnym językiem, a jej książka pochłania czytelnika, mimo jej niedoskonałości. Przypomina mi się w tym momencie pewien cytat (nie z tej książki): „Są książki, które się czyta. Są książki, które się pochłania. Są książki, które pochłaniają”. Ta pozycja należy właśnie do tej trzeciej grupy, zatracamy się w książce, a ona nas do siebie przyciąga.

Narracja jest prowadzona pierwszoosobowo, co było dla mnie także dużym plusem. Zawsze pozwala mi to się jeszcze lepiej wczuć w powieść przy takiej narracji. Autorka wprowadza nas w świat Cassi, a czytelnik odbiera otoczenie tak jak ona. Pani Condie dużo skupia się na emocjach targających Cassi, co także pozwala nam ją lepiej poznać.

Nie spotkałam się jeszcze z podobną książką do tej. Mamy przed sobą zupełnie nowy świat i inne życie, na pewno nie lepsze od naszego. Bohaterowie są ciekawi, jednak większość z ich nie ma własnego zdania. Fabuła także toczy się innym rytmem, a autorka wystrzega się schematyczności, jednak u niej także można wychwycić kilka popularnych wątków, których można się spodziewać.

Ally Condie tworzy obraz tak inny i niesamowity, że wręcz absurdalny i nie do pomyślenia. Jej bohaterowie zaś, także potrafią czasami zaskoczyć. Niektórym czytelnikom może się do wydać zbyt naiwne i dziwne, przez co książka nie przypadnie im do gustu, jednak niektórzy będą mogli docenić niesamowitą, choć trochę dziwną, wyobraźnię autorki.

Ksiązka ta bardzo przypadła mi do gustu, wciągnęła mnie w swoją opowieść. Byłam w niej zaczytana i mile spędziłam z nią czas. Lektura jest oderwaniem od otaczającej rzeczywistości, a odrywając się od niej potrafimy docenić nasze doczesne życie. Widziałam w Cassie odwagę i cechy, które pozwolą jej zapewne osiągnąć coś wielkiego, niektóre z nich każdy z nas chciałby je posiadać. Jak pisałam wcześniej książka może odrzucić niedorzecznym przedstawieniem świata, jednak mnie to nie przeszkadzało, poza momentami, które szczególnie rzucały mi się w oczy i aż krzyczały, że to jest kompletnie bez sensu. Historia jest przedstawiona ciekawie, wciąga, a ja byłam zatopiona w świecie, gdzie władzę mieli wysoko postawieni Funkcjonariusze. Polecam tę książkę, wielu osobom, jednak wszystko zależy od tego czy czytelnik polubi tamtą rzeczywistość, czy się z nią oswoi czy wręcz przeciwnie, odrzuci ją. Jednak i tak sądzę, że jest to książka godna przeczytania i polecenia.

Moja ocena 8,5/10
Do przeczytania "Dobranych" Ally Condie zachęciła mnie przede wszystkim okładka, która jest po prostu śliczna. Nie sposób przejść koło niej obojętnie w księgarni. I jak tu nie oceniać książki po okładce? Ale czy na pięknej oprawie plusy powieści się końcą? Jak najbardziej nie!

Akcja "Dobranych" toczy się, jak przypuszczam, w przyszłości, jak dalekiej nie wiadomo, w Społeczeństwie, miejscu, gdzie każda chwila twojego życia została już dokładnie zaplanowana tak, by zdaniem Społeczeństwa, przeżyć szczęśliwe i bezpieczne życie. Ale czy można mówić o szczęściu, kiedy nie wiemy czym jest własna wola? Czym jest szczęście, kiedy to Społeczeństwo decyduje o tym, kiedy trzeba iść spać, co i ile jeść, jaki mieć zawód, kogo kochać, z kim zakładać rodziny, czy nawet kiedy umierać? W takim świecie żyje szesnastoletnia Cassia wraz z wybraną przez Społeczeństwo rodziną i przyjaciół. Cass poznajemy w dniu, w którym ta ma dowiedzieć się, kogo ma kochać i z kim ma założyć rodzinę, w dniu Doboru. Zdaniem Społeczeństwa, tą osobą ma być Xander, najlepszy przyjaciel Cassii. Dziewczyna ślepo wierzy w decyzję Społeczeństwa i ufa, że to właśnie Xander jest osobą, którą kocha... do czasu. Do czasu, kiedy Cassia przez chwilę zamiast twarzy Xandera widzi Ky'a, młodzieńca z przerażającą przeszłością.
Nastolatka, wciąż wierząca w świetność Społeczeństwa, spotyka się z Funkcjonariuszką, która wyjaśnia jej, że to tylko pomyła i nie ma czym się martwić. Mimo to, Cassia wciąż ma wątpiwości i nie może przestać myśleć o twarzy Ky'a.
W końcu poznaje mężczyznę, którego, jak jej tłumaczono, przez pomyłkę zobaczyła w dzień Doboru. Jak nietrudno się domyśleć, między dwojgiem rodzi się uczucie, którego ani Ky, ani Cass, nie są w stanie przezwyciężyć. Właśnie wtedy dziewczyna zaczyna wątpić w doskonałość Społeczeństwa. Czy Społeczeństwo na pewno pragie jej szczęścia? Czy jest jakaś szansa, by od Niego uciec?

Przez pierwszą część książki było mi bardzo ciężko przebrnąć. Akcja rozwija się dość topornie, dlatego tak długo z nią walczyłam. Jednak było watro, bo jak przez pierwsze 150 stron, wolałam oglądać telewizję niż czytać, jak wtedy mi się wydawało, tego "gniota", tak później nie mogłam się oderwać!

Nietrafne, jak dla mnie, było porówanie "Dobranych" do fantastycznej serii "Igrzysk Śmierci", która kojarzy mi się przede wszystkim z rwącej, wbijającej w fotel akcji i okrucieństwa , a tego w powieści Ally Condie tego nie znalazłam.

Bardzo podobało mi się wyorażenie Społeczeństwa, które mogłoby się wydawać świeżynką na książkowym rynku. Jednakże czytając książkę Huxley'a "Nowy wspaniały świat", napisaną jakiś już czas przed "Dobranymi", możemy przenieść się w niebezpiecznie podobny świat do tego, który został wykreowany przez Condie. Osobiście nie miałam jeszcze okazji bliżej poznać powieść Huxley'a i może dlatego tak pozytywnie oceniam "Dobranych".

Z czystym sumieniem mogę polecić "Dobranych" jako jedną z lepszych nowości wydawniczych tego roku.

Moja ocena - 8/10. Powrót do góry
To i ja pochwalę się moją skromną recenzją .

„Dobrani” to powieść autorstwa Ally Condie. Ostatnio książka zyskała na popularności, być może jest to skutek dosyć dużej reklamy, albo po prostu jej „fenomen”. Podczas czytania ciągle miałam wrażenie, że „Dobrani” są niesamowicie podobni do Igrzysk Śmierci, których jestem ogromną fanką. Czy dobrze to wpłynęło na moją ocenę?

Na samym początku chciałabym zwrócić uwagę na fabułę. Wyobraźcie sobie, że żyjecie w świecie w którym macie wyznaczoną długość życia. System Doboru za pomocą podobieństw wybiera Wam wybranka/wybrankę. Pracę również dobiera Wam System, dostajecie wyznaczone porcje żywieniowe, musicie robić WSZYSTKO zgodnie z zasadami. Oprócz tego zgodnie z obliczonym prawdopodobieństwem System wybiera Wam książki, muzykę oraz ubrania. Ale przecież System jest doskonały. Nie może się mylić, tak jest lepiej, świat stał się lepszy, prawda?

Główna bohaterka Cassia podekscytowana wybiera się na bal Doboru. Czekała na niego od zawsze, marzyła o chwili, kiedy System przedstawi jej idealnego dopasowanego do niej mężczyznę. Jej przyjaciel Xander również uczestniczy tego dnia w uroczystości. Kiedy na ekranie pokazuje się wybranek Cassiel, dziewczyna doznaje szoku, jest nim Xander. Każde z nich dostaje kartę z informacjami o wybranku, ponieważ rzadko zdarza się, aby para się znała. Cassia po balu, postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o Xandrze. Nagle ku jej zaskoczeniu, na ekranie pojawia się twarz Xandra, ale zaraz potem inny chłopiec- Ky. Dziewczyna jest przestraszona, ale jedna z Funkcjonariuszek przekonują ją, że to tylko pomyłka. Tymczasem Cassia zaczyna poznawać Ky’a. Tworzy się między nimi więź, razem starają się dokonywać własnych decyzji, lecz jest to wbrew prawu. W końcu zakochują się, ale dla Cassiel to źródłu ogromnych komplikacji. Czy będzie wystarczająco silna, aby sprzeciwić się woli Społeczeństwa?

Fabuła jest interesująca, a sama książka wyjątkowo wciąga. Nie można się od niej oderwać, z bólem przewracałam kartki, chciałam więcej! Dynamiczna akcja, świetni bohaterowie-doskonałe połączenie.

Bohaterowie to jeden z lepszych elementów „Dobranych”. Główna bohaterka z początku irytuje, lecz po pewnym czasie zachodzi w niej przemiana. Pragnie więcej niż daje je społeczeństwo. Czemu musi czytać to co jej każą? Czemu musi kochać tego kogo wyznaczą? Czemu ma umierać w określonym terminie? Cassia chce więcej, chce sama podejmować decyzje. Dziewczyna staje się odważna oraz silna, gotowa walczyć o swoje marzenia.

Ky to jedna z najbardziej tajemniczych postaci. Jego historię poznajemy razem z Cassią, powoli. Chłopiec, który stracił wszystko. Wojna zabrała mu rodziców w dodatku na jego oczach. Otrzymuje status „aberacji”, osoby, która nie dostanie dobrej pracy, nie może mieć dzieci, nie może mieć wybranki. Związek aberacji i osoby o normalnym statusie jest niemożliwy, niedopuszalny i surowo karany. Ky jest buntownikiem, gotowym zrobić wszystko dla ukochanej, dlatego ignoruje te zakazy.

Warto wspomnieć o oprawie graficznej. Okładka przyciąga wzrok, a co najważniejsze dotyczy treści powieści. Na obrazku widzimy dziewczynę(Cassia)w zielonej sukni zamkniętą w bańce.

Nie wiem czemu, ale podczas czytania „Dobranych” miałam wrażenie, że trzymam w rękach zmodernizowaną kopię Igrzysk Śmierci. Fabuła była dosyć zbliżona: trudna miłość oraz świat w którym zdanie jednostki się nie liczy. Oczywiście moim zdaniem nie jest to wada, w końcu uwielbiam Igrzyska, ale dla innych może być to sporym problemem.

Podsumowując, „Dobrani” to interesujący tytuł. Spodoba się fanom Igrzysk Śmierci oraz osobom lubiącym tego typu literaturę. Książka bardzo mi się podobała, nie mogę doczekać się następnego tomu. Idealny świat wcale nie musi być doskonały. Polecam!
Hmm... Super recenzje

Ja również przeczytałam Dobranych. Recenzję wstawię później, bo nie mam weny xD.

Ogólnie bardzo fajna książka, jak najbardziej polecam. Piękny język autorki, wzruszająca opowieść, ciekawa fabuła i bohaterowie . Powrót do góry
„Każda minuta, którą spędzasz z kimś innym, daje mu cząstkę twojego życia i odbiera cząstkę jego.”

Cassie Reyes poznajemy w dniu jej siedemnastych urodzin, gdy napowietrzną kolejką jedzie razem ze swoją rodziną i najlepszym przyjacielem, Xanderem, na swój Dobór. Jest zdenerwowana, ale przede wszystkim szczęśliwa. Na Bankiet Doboru w końcu Cassia czekała całe swoje życie. Dziewczyna chce poznać swojego Wybranka. Zobaczyć go na ekranie, usłyszeć jego imię. Czy ona mu się spodoba? Czy on spodoba się jej...?

,,Dobór służy przede wszystkim dwóm celom: zapewnia zdrowych i sprawnych obywateli naszemu Społeczeństwu oraz pozwala zainteresowanym obywatelom doświadczyć udanego życia rodzinnego. Optymalny Dobór jest dla Społeczeństwa sprawą najwyższej wagi.”

Gdy Cassia słyszy swoje imię wstaje, aby ujrzeć na ekranie twarz swego Wybranka. To ten moment. Teraz dowie się, kto został do niej Dobrany. Ekran jednak pozostaje ciemny. Oczekiwanie wydłuża się, a wokół Cassie narastają szepty. Nagle prowadząca oznajmia dziewczynie, że jej Wybranek jest tutaj razem z nią...
Xander Thomas Carrow. Czy to możliwe? Czy jej Wybrankiem może być najlepszy przyjaciel? Cassia nigdy wcześniej nie czuła się taka szczęśliwa...

„Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy.”

Główna bohaterka nigdy nie wątpiła w Społeczeństwo. Uważała je za idealne. W końcu to Społeczeństwo idealnie ją Dobrało. Idealnie Dobrało jej rodziców. Dzięki systemowi ludzie nie chorują, nie głodują, a umierają dopiero w dniu swoich osiemdziesiątych urodzin. Jednak wszystko się zmienia, gdy na mikrokarcie, na której powinny być informacje o Xanderze pojawia się twarz nie Wybranka Cassie, a kogoś innego...
Czyżby w idealnym świecie zdarzały się pomyłki?

„Czy jeśli zakochałam się w historii jakiegoś człowieka, to zakochałam się jednocześnie w nim samym ?”

Pierwsza część trylogii autorstwa Ally Condie to powieść napisana pięknym językiem, która daje do myślenia. Świat, jaki wykreowała autorka zapada w pamięć, a dzięki pierwszoosobowej narracji widzimy jak zmienia się on w oczach Cassie.
Człowiek czytając „Dobranych” zastanawia się nad tym, czy chciałby żyć w idealnym świecie. I czy tak właściwie świat Cassie można nazwać idealnym...?

Zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, bo warto.
Dzisiaj skończyłam ją czytać i powiem wam, że ta opowieść jest naprawdę niesamowita. Na początku(jak u większości książek)mnie nudziła. Zaczęłam nawet czytać na zmianę ją i Wiecznych Wygnańców, ale jednak przerzuciłam się znowu na Dobranych i mnie wciągnęło :]. Książka jest tajemnicza, zaskakująca, romantyczna i smutna. Opowiada o odwadze, ryzyku, miłości i silnej woli. Przez władzę, okrucieństwo i przewidywanie Funkcjonariuszy razem z Cassie i jej przyjaciółmi stajesz się zniewolona. Oceniam książkę: 9/10. Według mnie warto przeczytać.. : Powrót do góry
Oczywiście w zupełności zgadzam się z tombraiderką!!!
Ta książka jest niesamowita, wciąga no może nie od początku ale jak się rozkręci to jest super. Jeśli chodzi o bohaterów żaden (o dziwo) mnie nie wkurzał. Najbardziej polubiłam Ky`a. A w niektórych momentach chciało mi się płakać, raz ze szczęścia raz wręcz odwrotnie. POLECAM,POLECAM i jeszcze raz POLECAM!
Zgadzam się z moimi przedmówczyniami. Na początku nie mogłam się wciągnąć, ale później ciężko było odłożyć książkę na półkę. Bardzo polubiłam Ky'a. To bystry ,tajemniczy chłopak o bardzo ciekawej historii. Lekki język, którym posługuje się autorka utwierdza mnie w przekonaniu, że książka jest godna polecenia Powrót do góry
Książka była inna. Wyjątkowa wręcz. Autorka pokazała nam, że warto się buntować, mieć własne zdanie. Mamy prawo do wyborów, miłości i przyjaźni. Nikt nie może nam wybrać przyjaciela, czy chłopaka. Należy zawsze pozostać sobą nawet jeśli wyższe siły nam tego zabraniają. Książka ma przesłanie. Nie jest nudnym, słodkim romansidłem. POLECAM!!!

Wie ktoś może czy będzie druga część?
http://www.ksiazkimlodziezowe.fora.pl/dobrani,333/2-crossed,5669.html

Osobiście już nie mogę się doczekać Powrót do góry
Nowa moda. Po istotach nocy, czarodziejach - czas na antyutopie, które ostatnio również zalewają nasz rynek, z czego nie ukrywam, ale bardzo się cieszę.

Czy chcielibyście żyć w świecie, gdzie każdy ruch, każde działanie, przyszłość a nawet miłość nie byłaby do końca Twoim wyborem? To nie ty decydowałbyś o tym kim zostaniesz w przyszłości, co będzie Twoją pasją i kogo będziesz kochać. Chciałbyś taki świat? Wiem, że nie. Nikt by nie chciał...

Społeczeństwo wyznacza to, jacy mamy być. I tak w w wieku 17 lat każdy obywatel zostaje dopasowany do drugiej osoby, która ma podobne cechy. Społeczeństwo wmawia ludziom, że to najlepsze dla nich, bo przecież to Społeczeństwo dba o swoich obywateli...

Cassia zostaje dobrana do Xandera, swojego najlepszego przyjaciela. Początkowo wszyscy, rodzina Cassie i Xandera, jak i sami zainteresowani, są uradowani takim zbiegiem okoliczności, jednak do czasu. W domu, już na spokojnie, Cassia odtwarza informacje o swoim Dobranym. Jednak zamiast twarzy Xandera na moment wyświetla się inna twarz, równie dobrze jej znana... To wydarzenie wpłynie na Cassię. Bo to, co widziała, to na pewno była tylko pomyłka?

Miałam spore wątpliwości co do tej książki podczas czytania pierwszych rozdziałów. Ba! nawet do połowy wciąż się wahałam, czy dokończyć czytanie, jednak coś drgnęło i akcja wskoczyła na tor, jaki mi najbardziej odpowiadał. Nim się zorientowałam a znalazłam się na ostatniej kartce. Akcja bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Porównanie książki do "Igrzysk Śmierci" uznałabym za nadużycie. Podobna narracja i świat niepodobny do naszego to za mało, by ot tak sobie porównać te książki do siebie. "Igrzyska Śmierci" to pełna pasji książka, "Dobrani" to w głównej mierze romantyczna historia z "nienormalnym" światem w tle.

Co najbardziej mi się podobało, to przemiana głównej bohaterki z postawy uległej, grzecznej dziewczynki w odważną, buntownicza młoda kobietę. W przedstawionym świecie Cassia powinna być cicha, niezbyt się wyróżniająca, a na przekór Społeczeństwu Cassia jest gotowa walczyć o życie jakiego chce. Oczywiście to było do przewidzenia, mimo wszystko jej postawa szalenie mi się podoba i zapewne gwarantuje to dobrą rozrywkę przy czytaniu drugiej części, która pewnie przeczytam.

Raczej nie będę wypatrywać książki z wypiekami na twarzy, ale myślę, że warto poznać świat wykreowany przez autorkę. A emocje, które będą nam towarzyszyć przy lekturze, niech obudzą w nas bunt o walkę o życie.... jakim chcemy żyć.

Ocena ogólna: 7/10
Dobrani jest to pierwsza część trylogii o przygodach Cassie autorstwa Ally Condie. W tej powieści Społeczeństwo kieruje ludźmi, są ich władcami, a oni posłusznie wykonują ich rozkazy. Nic więc dziwnego, że siedemnastoletnia Cassia się zaczyna nie zgadzać ze Społeczeństwem. Gdy po swojej uroczystości Dobory na jej czytniku zamiast twarzy jej Wybranka Xandera ukazuje się twarz jej dawnego przyjaciela. Oczywiście Funkcjonariuszka zapewnia Cassie, że to był tylko błąd techniczny, ale nie zmienia to jednak faktu, ze Cassia zaczyna się zakochiwać w nie tym chłopaku co trzeba.

Na początku książki nie bardzo wiedziałam o co chodzi, gdyż autorka nie wprowadza czytelnika łagodnie do swojego świata, na początku nie opisuje, dlaczego Cassie jedzie pojazdem, w jakim świecie się znajdujemy i kiedy, po prostu opisuje to co się dzieje. W miarę czytania zaczęłam rozumieć o co chodzi w książce i co ona opisuje. Przyznam, ze miałam takie momenty, w których nie mogłam uwierzyć, że ludzie dali sobie wmówić rzeczy, które są tak nieprawdopodobne. Kibicowałam głównej bohaterce w tym, aby dążyła do tego co ona chcę, do tego na czym jej zależy i co jest dla niej ważne.

Książka jest jedyna w swoim rodzaju, dawno nie czytałam tak ciekawej pozycji. Autorka ładnie opisywała krajobraz, aby czytelnik mógł się wtopić w książkę i być z nią jednością, aby widział to co główna bohaterka i aby czuł to samo, temu wrażeniu pomaga jeszcze narracja pierwszoosobowa. Jest to zupełnie inny świat od tego w którym żyjemy i różni się również od światów w innych książkach. Autorka ma wielką wyobraźnie, ale też starała się pokazać w książce, że warto walczyć o swoje, mieć zawsze otwarte oczy i nie ufać ślepo, bo może nas to doprowadzić do złej sytuacji.

Sądzę, że tę pozycję powinien przeczytać każdy, kto lubi silnych bohaterów, którzy mają własne osobowości, niesamowite światy oraz walkę z reżimem, ale jest to również książka dla tych, którzy chcą spojrzeć na nasz świat świeżym okiem, bo czasami nie doceniamy tego co jest obok nas, a właśnie ta książka to pokazuje. Doceniamy dopiero to co stracimy. Szczerze polecam książkę, sama zapewne nie raz jeszcze do niej wrócę, a i czekam z niemałą cierpliwością na kolejną część.
Tak jak wiele innych osób, do przeczytania książki zachęciła mnie urocza okładka. Dodatkowo szukałam jakiejś dystopii, więc jak zobaczyłam dziewczynę w bańce to zaczęłam podejrzewać, że to będzie taka fajna metafora fabuły.
Wiele się nie pomyliłam. Nie będę powielać recenzji, które się tutaj znalazły, a jedynie dodam od siebie, że "Dobrani" to książka inna.
Sporo osób twierdzi, że wieje nudą, że autorka nie potrafi opowiadać historii w porywający sposób, że książka jest po prostu nudna. Jeżeli ktoś sięga po "Dobranych" oczekując wartkiej akcji, to rzeczywiście, ta książka nie jest najlepszym wyborem. Fabuła nie skupia się ani na futurystycznym świecie, ani sprawach politycznych, ale na uczuciach. Dlatego bawi mnie czytanie komentarzy osób obruszających się na to, jak to "Dobrani" nie mają w ogóle akcji i jaka to beznadziejna książka. Według mnie ona nie jest beznadziejna, tylko inna.
Co do zamieszczonych tutaj recenzji, nie wiem czy mówienie, że struktura świata jest skopiowana z "Nowego wspaniałego świata" jest poprawne politycznie. Wstawię się trochę za panią Ally Condie. Nie oszukujmy się, żyjemy w epoce postmodenistycznej - nic nowego/zaskakującego już się nie wymyśli; żadnych motywów, żadnych konwencji. A wyobrażenie świata w całości sterowanego przez 'wyższe urzędy' wcale nie jest takie trudne do wyobrażenia. Więc siłą rzeczy, autorzy będą się powielać w swoich pomysłach i nie zawsze jest to umyślnie robione.
Także podsumowując, ludziom którzy oczekują epickich przygód na miarę "Igrzysk Śmierci" zdecydowanie odradzam. To jest słodka historia o przebudzeniu wobec otaczającej rzeczywistości i podejmowaniu dorosłych decyzji, bardziej dla romantyków, niż 'awanturników' Powrót do góry
Opis mnie nie zachęcił. Zapowiadało się kolejne, beznadziejne romansidło. Co z tego, że było w "innym" świecie? Pożyczyłam książkę od koleżanki i zastałam to, czego się spodziewałam. A szkoda.
Już pominę fakt, że miałam wrażenie deja vu...