6. Definitywnie martwy

Sookie nie posiada zbyt dużej rodziny, ze smutkiem więc przyjęła wiadomość o śmierci jednej z najbliższych krewnych. Dodatkowo, zaskoczyła ją nowina, że kuzynka Hadley, bliska faworyta wampirzej królowej z Nowego Orleanu, również stała się wampirzycą, toteż właściwie... już wcześniej w zasadzie nie żyła. Teraz jednak Hadley umarła śmiercią ostateczną i nieodwracalną, pozostawiwszy w spadku wszystkie swoje dobra właśnie Sookie. Sookie jedzie do wampirzej stolicy odebrać dziedzictwo i natychmiast naraża się na niebezpieczeństwo. Ktoś najwyraźniej nie chce, by zbyt dokładnie drążyła przeszłość kuzynki, a wśród otrzymanych rzeczy najprawdopodobniej znajduje się coś, czego wszyscy szukają. Sookie zatem znów jest w niebezpieczeństwie - tym razem zagrażają jej nie tylko wampiry, lecz także wilkołaki, które widocznie zapomniały, że dziewczynę mianowano przyjaciółką stada. Sookie musi walczyć o życie...

Powieści o kelnerce-telepatce Sookie Stackhouse to wspaniałe historie z amerykańskiego Południa zaludnionego barwnymi postaciami: ludźmi, czarownicami, wróżkami, wampirami, wilkołakami i zmiennokształtnymi. Niektóre z nich to istoty dobre, wiele jednak nastaje na życie innych, zarówno w nocy, jak i w dzień.

W sprzedaży od: 26 stycznia
Stron: 400
Cena: 35 zł

---

Boże, te okładki coraz to lepsze. tutajpoczkategori
ostatnia jest super. trochę podobna do Błękitnokrwistych- objawienie
A mi się tam najbardziej podoba ta okładka z dłonią! tutajpoczkategori

---

Może zalała ich fala krytyki ,bo faktycznie okładki są lepsze .
tą część przeczytałam już jakiś czas temu, bo od czwartej przerzuciłam się na ebooki i cóż mogę powiedzieć...

kolejna część, kolejny adorator Sookie- pani Harrison już trochę przesadza... rozumiem dwóch mężczyzn poważnie zainteresowanych Sookie, ale 5 to lekka przesada tutajpoczkategori
Książka okazała się lepsza od poprzedniczki,a to za sprawą wyjaśnienia różnych nieszczęść,które spotkały Sookie.Oczywiście nie chce zdradzać co się działo w trakcie książki. Jedyne co mnie zaczęło irytować (dopiero teraz ) to fakt,że nasza kelnereczka co książka ma innego faceta. Zaczynam o niej myśleć jako o pani lekkich obyczajów,pisząc kulturalnie Co do okładki,to od poprzedniej części są coraz lepsze Mam nadzieję,że z treścią będzie tak samo