2. U martwych w Dallas

Pewnego dnia Sookie znajduje na parkingu ciało zamordowanego kucharza z baru, w którym pracuje. Jakby tego było mało, zostaje śmiertelnie poraniona i otruta przez tajemnicza postać z mitów greckich. Na szczęście, pewne przyjacielsko usposobione wampiry wysysają jej zatrutą krew. Kiedy proszą ja o przysługę, Sookie wdzięczna za uratowanie życia nie odmawia. Wkrótce wykorzystuje swoje telepatyczne zdolności aby znaleźć wskazówkę co do zaginięcia pewnego wampira. Wkrótce, jednak Sookie zaczyna żałować swej decyzji…

---

skromnie wtrącę, że kolejna część kręci się w kółko do jednego motywu. niekoniecznie seksu. tutajpoczkategori



To w sumie wszystko co pamiętam z tej części xD Ogólnie mi się podobała, bo od razu po jej przeczytaniu kupiłam kolejne części. Nie jest to najlepsza seria pod słońcem, ale ma coś w sobie - szybko się ją czyta, nie dłuży się. W sam raz na nudny wieczór, kiedy nie ma się nic innego do roboty
No to tak... jak w pierwszej cześci czułam jakąś akcję, napięcie a Sookie działała mi na nerwy tak teraz było na odwórt. Nie czułam większej akcji i napięcia, ale Sookie mnie już tak nie denerwowała. Natomiast polubiłam Erica. W pierwszej części nie przypadł mi do gustu, a teraz owszem. Chyba nawet lubię go bardziej niż Billa. I w sumie najbardziej podobały mi się sceny, gdzie był Eric. Poza tym to ta seria jednak się niczym szczególnym nie wyróżnia, a szkoda, bo wyczuwam potencjał. Myślę, że to mogło być naprawdę coś, a czegoś mi po prostu brakuje. To nie jest jeszcze to, czego szukałam i czego oczekiwałam. Sama nie wiem czy sięgać po kolejne części, w sumie nie jest źle, bo miło się czyta, mimo że niektóre zdania tylko przelatuje oczami... No ale może jak się gdzieś nawiną kolejne części i nie będę miała nic lepszego do czytania to przeczytam dalsze losy Sookie. tutajpoczkategori

---

Książka fajna, lepsza od poprzedniej. chociaż... No dobra powiedzmy że lepsza nic mnie w niej nie denerwowało, była szybka, wartka akcja, chociaż rzeczywiście rozwiązanie zagadki śmierci Laffayeta odbyło się trochę po macoszemu. Po przeczytaniu jestem jednak zadowolona i już zabrałam się za kolejną część
Na pewno ta część jest lepsza od poprzedniej (dzięki Ericowi i jego dialogom z Sookie) Fajnie,że ciągle się coś dzieje,mimo że sam początek mocno mnie zaskoczył. Niestety nie pozytywnie. Liczyłam na rozwinięcie postaci kucharza. No,ale cóż-nie będę z tego powodu groziła śmiercią autorce W każdym razie książka mi się podobała i nie mogę się doczekać przeczytania następnej części tutajpoczkategori