Enklawa - Ann Aguirre

Znam tylko podziemne tunele.
Tak jak Skręt i Kamień, moi przyjaciele, którzy mieli tyle szczęścia, żeby dożyć piętnastu lat i dostać imiona.
Tak jak Cień. Podobno był na Powierzchni, ale ja w to nie wierzę.
Przecież tam na Powierzchni nie ma nic…
Czy dziewczyna urodzona w ciemności przeżyje zesłanie w światło dnia?
W świecie Karo, enklawie głęboko pod ziemią, prawo do imienia zyskujesz, jeśli zdołasz przeżyć piętnaście lat. Od tej pory jesteś Łowcą, Robotnikiem lub Reproduktorem.
Karo zawsze chciała być Łowcą. Teraz wyrusza na pierwsze polowanie – z tajemniczym Cieniem, chłopakiem, którego dotyk jest tak delikatny, jak sztylet jest śmiercionośny. Ale nawet razem mogą paść ofiarą czających się w tunelach potworów. Zwłaszcza gdy odkryją, że te bezmyślne krwiożercze bestie zmieniły się w zorganizowanych, inteligentnych myśliwych.
Lecz starszyzna nie zamierza tego rozgłaszać. Karo i Cień chcą ostrzec mieszkańców enklawy, więc… zostają z niej wygnani. Nie mają dokąd pójść. W tonących w ciemności, spowitych dymem tunelach czeka ich śmierć. Pozostaje tylko droga na Powierzchnię – skąd jeszcze nikt nie wrócił…
Enklawa, postapokaliptyczny thriller dla fanów Metra 2033 i Igrzysk śmierci, rozpalił wyobraźnię czytelników mrożącą krew wizją przyszłości i miłością dwojga młodych bohaterów, którzy w świecie zniszczonym tajemniczą katastrofą mogą liczyć tylko na siebie, na swój instynkt, rodzące się uczucie i mgliste wspomnienia cywilizacji sprzed zagłady…

Premiera: 18 październik 2011

Wydawca: wyd. Amber

---

Ooo, opis mnie bardzo zachęcił No i oczywiście jestem fanką IŚ, a "Metro..." mam zamiar przeczytać w najbliższym czasie, więc pewnie i na to się zdecyduję tutajpoczkategori
Oh jak ja czekałam na tę książkę, trailer jest świetny! Widzieliście?
http://www.youtube.com/watch?v=1mP5uIJ1H08

Na pewno kupię. I wspaniale, że zostawili oryginalna okładkę :
Kurcze, nie wiem dlaczego, ale czekam niecierpliwie na tę książkę. Opis jest świetny, niby może się kojarzyć z wieloma podobnymi historiami, ale coś mnie w nim pociąga. Może fakt, że porównany do Igrzysk i Metra, a nie jak to jest w zwyczaju do Zmierzchu i innych podobnych - mam przez to nadzieję, że będzie tu dużo akcji i zaskakujących wydarzeń.
Ach i jeszcze autorka, nieco zapoznałam się w oryginale z jej twórczością i uważam, że to naprawdę może być dobra książka.
A przynajmniej głęboko w to wierzę i czekam na premierę. tutajpoczkategori

---

Lubię takie książki, chociaż trochę zniechęcają mnie te potwory-myśliwi... Ale i tak bardzo chętnie przeczytam
Dla mnie to nic nowego. Fabuła do złudzenie przypomina mi książką (oraz film) Miasto Cienia. Tak samo osada ukryta głęboko w ziemi, gdzie nikt od wielu lat nie myślał nawet o wyjściu na powierzchnię, do tego potwory czające się w ciemnościach i dwójka bohaterów dla których jedyną drogą ucieczki jest droga na powierzchnię.
http://www.filmweb.pl/film/Miasto+Cienia-2008-432128

Mam nadzieję, że mimo tych podobieństw będzie to jednak coś innego. Bohaterowie tamtej opowieści nie są "łowcami".
I bardzo nie lubię w powieściach takich "uproszczonych" wersji imion, wiem, że to ma być tak jeszcze bardziej klimatycznie, ale mimo wszystko.
Pewnie przeczytam.
Zwiastun fajny, ale chłopaka mogli fajniejszego dobrać ;p tutajpoczkategori
IŚ to absolutny fenomen a Metro kiedyś pożyczyła mi dyrka z gimnazjum (!) właściwie to wcisnęła na siłę jak dowiedziała się, że lubię czytać. Ale książka była tak okropnie dołująca, że stwierdziłam, że dokończę ją jak już trochę dojrzeję. Teraz pewnie lepiej by mi się ją czytało. "Enklawę" kupię bo mam teraz fazę na takie książki. Oczywiście o ile recenzje będą przychylne
oooo, może być ciekawie Mimo wszystko poczekam na Wasze opinie tutajpoczkategori
ja również siedzę jak na szpilkach.

Mimo, że antyutopia, to chętnie przeczytam.
Wiecie, strasznie fajny opis, ciekawy, do tego trailer interesujący, ale mam wrażenie, że opis zdradza zbyt dużo. Co to ma być? Nienawidzę, jak czytam książkę, a zaskoczeniem jest tylko finał. Wydaje mi się, że w tym przypadku jest opowiedziane wszystko już do połowy książki. Poczekam na opinie, ale pewnie i tak przeczytam. tutajpoczkategori
Bardzo mi się podoba opis. Na pewno przeczytam.
Nie wiem dlaczego , ale po przeczytaniu tego zdania "Pozostaje tylko droga na Powierzchnię – skąd jeszcze nikt nie wrócił…" przyszła mi na myśl Seksmisja

W każdym razie poczytałam trochę o książce i widzę, że nie jest obszerna a do tego to kolejna trylogia i druga część nawet jeszcze nie wydana - i to mnie jedynie odpycha - bo opis jest bardzo zachęcający i choć w sumie to nic nowego, to ja lubię tą tematykę - tylko właśnie, najgorsze jak się spodoba i przyjdzie wyczekiwać kolejnych losów ... tutajpoczkategori

Nie wiem dlaczego , ale po przeczytaniu tego zdania "Pozostaje tylko droga na Powierzchnię – skąd jeszcze nikt nie wrócił…" przyszła mi na myśl Seksmisja


A wiesz, że mi też się skojarzyło? xD
Kurcze, muszę ją mieć! Idealny typ książki jak dla mnie Szczęście, że moja lista zakupów na październik nie jest aż tak długa, więc mogę dopisać do niej Enklawę. tutajpoczkategori
Czekam na tę książkę jak głupia, uwielbiam antyutopie.

Na pewno kupię, jeśli jakoś wytrzymam do 18 października.
Ja mam tylko nadzieję, że ta premiera nie zostanie przeniesiona - za bardzo czekam na tę książkę ;] coś czuję, że to będzie coś super super i aż sama mam ochotę napisać coś w takim stylu tutajpoczkategori

Ja mam tylko nadzieję, że ta premiera nie zostanie przeniesiona - za bardzo czekam na tę książkę ;] coś czuję, że to będzie coś super super i aż sama mam ochotę napisać coś w takim stylu

Wiesz, że za mną też to chodzi? I gdyby nie kompletny leń na zmianę z brakiem czasu zapewne już coś dawno zaczęłabym kleić.
Ooo fajny opis, a zwiastun też zajebisty. Nie wiem czy ją kupię, może jak będą jakieś pozytywne opinie to kupię. Mimo że bardzo mi się podoba opis, to nie wiem mam ograniczone środki i kupuję tylko te książki które są na prawdę tego warte ^^ poczekam na opinie, albo jak wyjdzie to pójdę do empiku i poczytam ją sb, może mi się spodoba tutajpoczkategori
Wydaje sie ciekawe Kojarzy mi sie z moim ulubionym "Dark Universe" Galouye'a... Z checia przeczytam ta ksiazke, mam nadzieje, ze mnie nie zawiedzie

Tylko mogliby ladniejsza okladke wymyslic...
Z jakiego jezyka zostala ta ksiazka przetlumaczona?
Mnie trailer jakoś przyciągnął do tej książki. Okładka taka sobie, ale myślę, że będzie naprawdę dobra ; d tutajpoczkategori
Może ktoś ma ochotę na fragment:
http://www.wydawnictwoamber.home.pl/fragment.php?id=1197

trochę mi sie te imiona nie podobają, ale idzie się przyzwyczaić
Świetne.! I opis i trailer i fragment. Ten fragment pierwszego rozdziału trochę przypomina mi Igrzyska Śmierci Chyba czas zbierać kaske na październik. tutajpoczkategori
Jestem po lekturze, widzę że było wiele chętnych, ale znowu wypadło na mnie pierwszą

Jak widać szybko mi poszło, książkę przeczytałam na dwa podejścia hmm dlaczego tak szybko ?
No cóż zacznę od tego, że jest to pierwsza z książek post apokaliptycznych którą z czystym sumieniem mogę porównać do "Igrzysk Śmierci". Wręcz chwilami miałam wrażenie, że delikatnie z niej czerpała. Ale to co najbardziej przypomina mi Igrzyska to to że tak jak w ich przypadku tutaj też cały czas coś się działo. Nie ma przestojów na jakieś wybujałe opisy, czy usypiające przemyślenia - akcja jest wartka, duże scen walki , czas szybko płynie.

Świat przedstawiony: z początku jest mały, ciemne, śmierdzące tunele a w nich niewielka enklawa która rządzi się własnymi prawami, nie głupimi ale niestety też nie do końca sprawiedliwymi. Świadomość jej mieszkańców jest kontrolowana przez wyższe władze, każdy odgrywa w niej swoją rolę, a odstępowanie od reguł jest karane wygnaniem na powierzchnię gdzie według władz nie ma nic, poza Dzikimi, zarazą i kwaśnymi deszczami.
Oczywiście jak się później okaże świat na zewnątrz jest całkiem inny...
Jaki ? dowiemy się dzięki Karo i jej towarzyszowi. Cień już był kiedyś na powierzchni więc powoli przyswaja dziewczynę do nowego otoczenia, ale i on nie wie niestety wszystkiego ...

Główna bohaterka bardzo przypomina mi Katsę z "Wybrańców" wiem, że niewielu czytało tą książkę ale Ci co znają zrozumieją. Chodzi o to że całe życie Karo szkoliła się na Łowczynię, twardą, silną osobę - nie potrafiła nawiązywać więzi z rówieśnikami i nie do końca pojmuje intencje innych , zwłaszcza mężczyzn. Dlatego kiedy ja jako czytelnik potrafię doskonale wyczytać uczucia z zachowań innych ona biedna często źle je interpretuje, nawet kiedy ciało daje jej podpowiedzi nie potrafi z nich korzystać.
Ale to dobrze, moim zdaniem nadaje jej to wiarygodności - w końcu w miejscu w którym przyszła na świat nie ma rodzin, rodziców - są Reproduktorzy zwani rodzicielami, dziećmi przeważnie zajmują się mężczyźni , nie są oni przyzwyczajeni, nauczeni budować więzi między sobą - przyjaźnie owszem, ale nie rzadko oparte na obopólnej korzyści.

Przyjemnie się czyta narrację Karo, to mądra i silna dziewczyna, jeśli będzie się tak dalej rozwijać to kolejne części dobrze się zapowiadają. Cień też nie jest prostą postacią - wydaje się, że wiadomo czego można się po nim spodziewać, ale czasami pewna cecha popycha go do dziwnych decyzji
O reszcie bohaterów nie wspominam bo nie chcę podpowiadać kto do nich dołączy
Myślę, że jeśli w kontynuacji autorka nie pójdzie za bardzo w romans to będzie ok. Już teraz jest delikatny trójkącik a nawet kwadracik ale skromny, nic co kładzie cień na fabułę. W ogóle związek bohaterów przypomina mi delikatnie ten z igrzysk - im bardziej muszą na sobie polegać tym są ze sobą bliżej, tylko się robi bezpieczniej to się od siebie oddalają.

W książce niestety nie brakuje literówek - nie ma tragedii ale jednak denerwuje, że sprzedają nam niedopracowane rzeczy :/
Innych zastrzeżeń nie mam
Podoba mi się świat jaki wykreowała autorka, wydaje się być bardzo ale to bardzo prawdopodobny ... nie jest niczym odkrywczym, odnajdziemy w nim nawiązania do wielu pozycji ... zaraza; małe zamknięte enklawy ukrywające się przed Dzikimi vel Pożeraczami vel Mutantami; zbuntowani mieszkańcy którzy nie wierzą we wszystko co jest im wmawiane; no i bohaterka która miota się między bezpieczeństwem które zna a wewnętrznym głosem, który każe się jej buntować... prawda, że wszystko to już znamy ? ale mimo to zachęcam do akurat tej pozycji bo uważam, że jest dobra ... może bohaterka nie ratuje całego świata, ale uczestniczenie w rozbudowywaniu jej własnego jest bardzo wciągające ... kiedy po ostatniej stronie dociera do ciebie, że wyszła spod ziemi, że ludzie nadal tam siedzą, bez świadomości tego co tracą jest uczuciem nie do wyobrażenia

moja ocena 9/10 - no nie lubię porównywać książek, ale napis na okładce sam do tego zmusza Igrzyska będą dla mnie zawsze wyznacznikiem post apokaliptycznej literatury, może gdyby Enklawa była pierwsza ... ale jak napisałam w pierwszym zdaniu, jest to pierwsza książka która jest rzeczywiście do nich podobna i tylko tyle , choć aż tyle
Ho ho MUlka!!! A ja się tak zestresowałam, bo Fenrir (z bloga Zaginiony Almanach) strasznie tę książkę zjechał i się przeraziłam o.O Ale dałaś mi nadzieję, że jednak nie zanudzę się przy lekturze Enklawy. Ahh ma się tego nosa ^^ tutajpoczkategori
Ja się nie nudziłam, jak widać dwa wieczory i po książce ... nie jest to literatura wysokich lotów, niewiele daje do myślenia taka typowa młodzieżówka do tego dużo czerpie z innych książek , ale mi się podobała. Nie bardzo interesowało mnie jak doszło do tego że świat jest taki jaki jest, poza tym bohaterami są głównie nastolatki - nie spotkamy tu politycznych intryg itp tylko kilka miesięcy z życia dziewczyny która nagle wyszła spod ziemi. Jeśli ktoś się spodziewa nie wiadomo jakiej rozwiniętej historii no to rzeczywiście może się zawieść, wątek romantyczny jest praktycznie żaden i moim zdaniem nie potrzebny - ale wiadomo niektórzy czytelnicy to lubią więc czemu nie
Podobało mi się, że cały czas coś się dzieje, a nie bohaterowie siedzą w dziurze i myślą o tym jak to im źle - to nie jest antyutopia i walka bohatera z niesprawiedliwością - raczej taka luźna przygodówka z dużą ilością walk, ran, krwi - powiedziałabym jeden długi pościg
Nie radzę nastawiać się na odkrycie roku poza tym nie do końca wiem co autorka wymyśliła na ciąg dalszy ... no zobaczymy tzn ja chętnie

Rozumiem, że komuś się mogło nie spodobać, zwłaszcza chłopakowi
Widocznie jestem mało wymagająca
Dobrze, że mam ją już w domu Zaczęłam, lecz przegrała z lekturą "Światła pochylenie" ale teraz do niej pewnie wrócę (jak znajdę trochę wolnego)

Główna bohaterka bardzo przypomina mi Katsę z "Wybrańców" wiem, że niewielu czytało tą książkę ale Ci co znają zrozumieją.


Chociaż nie było tak całkiem do bani – podobały mi się reakcje Karo na nowe wrażenia, znalazła się zupełnie w nowych warunkach, bezbronna – a do tego nie była przyzwyczajona. I, kurczę, mimo że wątek miłosny nie był jakiś znaczący, właściwie był całkiem przewidywalny i schematyczny – to bardzo mi się podobał A kiedy autorka dodała na koniec jego nieduże zawirowanie... mmm

Ogólnie książka nie jest zła, pewnie jakby to była pierwsza antyutopia, po jaką bym sięgnęła, to bardzo by mi się spodobała Niestety, "Igrzyska" miały więcej szczęścia i muszę przyznać, że i tak biją "Enklawę" na głowę Chociaż zauważyłam kilka podobieństw, to zupełnie inna kategoria. "Enklawa" jest po prostu przyjemną lekturą – jedna wielka przygodą, wędrówką i walką o przetrwanie w całkiem ciekawej wizji przyszłości

Ale mimo że ta część zostawiła po sobie lekki niedosyt, z pewnością sięgnę po kolejne części, bo widzę, że autorka ma kilka interesujących pomysłów i bardzo mnie ciekawi jak zamierza je rozwinąć. Ogólnie polecam, ale nie radzę nastawiać się na nic przełomowego

P.S. Przez historię przewija się motyw innej książki - "Chłopiec dnia i nocna dziewczyna". Bardzo ciekawi mnie ta historia i tak myślę, że ją obczaję
P.S.2. Ups, to się rozpisałam Powrót do góry
Bardzo przyjemnie czytało mi się Twoją recenzję, Ven Z resztą jak zwykle. Z jednej strony mnie przekonałaś, chętnie przeczytałabym o silnej bohaterce i całych tych enklawach, ale z drugiej nie żałuję, że jej nie kupiłam. Jakoś od "Lasu Zębów i Rąk" wolę omijać powieści, w których występują zombie czy inne mutanty zjadające ludzi. Brr, jakoś wpływa to na mnie bardzo przygnębiająco
Dzięki, zaszumiał_wiatr No właśnie mam podobne odczucia po lekturze: fajnie było przeczytać, ale jestem pewna, że już nie wrócę do tej historii A co do tych Dzikich, to zombie chyba nie byli, ale faktycznie byli dość wstrętni. Na szczęście nie było o nich znowu tak dużo Powrót do góry
Rozczarowałam się! Tyle Wam powiem. Naprawdę myślałam, że to będzie coś. Że mnie zachwyci podobnie jak Igrzyska.. że naprawdę warto ją będzie kupić, ale dobrze, że nie kupiłam. Weszłam do biblioteki i stała na półce. Wzięłam pełna entuzjazmu, który jakże szybko mnie opuścił...

Świat po apokalipsie. Większość ludzi żyje pod ziemią. Boją się powierzchni, o której krążą różne dziwne historie. Świat podzielił się na enklawy - małe zbiorowiska ludzi, młodych ludzi, gdzie raczej nikt nie dożywa więcej niż 25 lat. Dodatkowo społeczeństwo dzieli się na 3 klasy - Łowców, Reproduktorów i Robotników. Wszystko niby ładnie funkcjonuje, ale nie każdemu taki stan rzeczy odpowiada. A tacy ludzie nie dożyją nawet następnego dnia. Chyba, że są naprawdę silni.
Karo jest Łowczynią. Wraz z Cieniem, który nigdy do końca nie przynależał do Enklawy chodzi na zwiady, poluje, chroni innych. Walczą z Dzikimi - dziwnymi zmutowanymi istotami, które żyją w tunelach. Jednak pewien wyczyn Karo sprawia, że pewnego dnia lądują na powierzchni. Jak sobie poradzi Karo w nowej sytuacji?

Powiem tak - pomysł naprawdę świetny. Potencjał był. Jednak jeśli chodzi o wykonanie.. to z tym już gorzej. Oczekiwałam od tej książki emocji, konkretnych opisów.. chciałam móc sobie lepiej to wyobrazić, lepiej to przeżyć, a niestety nie dało się. Bohaterowie są tacy bezpłciowi... Żadnych wyraźnych cech charakteru - a przynajmniej ja ich nie zauważyłam. Zero ciekawych opisów miejsca, sytuacji... Zero emocji, chyba, że za emocje uznamy coś w stylu "To jedyna rzecz jaką miałam od mamy, ale trudno muszę się jej pozbyć" i koniec tematu. W ogóle autorka chyba chciała na siłę wszystko streścić... denerwowało mnie to wszystko: "Minęło tak parę tygodni" itd. itp. Sceny walk też mogłyby być lepiej dopracowane. Ogólnie myślę, że to wszystko można było lepiej dopracować i faktycznie wyszłaby dobra książka. Jednak jak dla mnie to do dobrej książki wiele tutaj brakuje.

Biorąc pod uwagę, że czytałam kilka książek, gdzie były różnego rodzaju Łowczynie, miałam nadzieję, że Karo będzie do nich podobna. A ja nie zauważyłam żadnych wyraźnych jej cech. Zresztą jeśli chodzi o resztę bohaterów też. Po prostu byli i tyle.
Akcja się niby nie wlecze - to fakt, ale po prostu brakuje mi tutaj czegoś. Może byłoby lepiej, gdyby ta akcja była trochę bardziej "rozwleczona", że tak powiem.

Eh, wielka szkoda naprawdę. Świat stworzony przez autorkę jest naprawdę ciekawy, ale brakuje mu lepszego przedstawienia. Może w drugiej części autorka się zrehabilituje? Oby, bo szkoda by było, gdyby ten pomysł legł w gruzach.

Może trochę przegięłam z tą opinią, bo zdarzały się momenty, w których książka mi się całkiem podobała, jednak całość nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jakiego oczekiwałam. Jak widzę, niektórzy widzieli wyraźniej cechy bohaterów i za plus uważają to, że akcja się nie ciągnie. Nie wiem, do mnie tym razem to nie przemówiło. I faktycznie nie wiem po co autorka zaczynała niektóre motywy skoro potem już o nich w ogóle nie wspominała. Albo czemu niektórych bardziej nie rozwinęła.. mnie np. ciekawiło skąd się wzięli Dzicy, a nie do końca się dowiedziałam. Ciekawiło mnie bardziej jak ludzie doprowadzili do zagłady świata.. też się mało dowiedziałam.

Przeczytać można, bo może komuś się spodoba, ale podobnie jak vendetta - raczej nie wrócę do tej historii.
Co za opinie!!! Nie wiem co myślec o tej książce. Jedni wychwalają ją pod niebiosa inni wręcz odwrotnie, twierdzą że nic szczególnego. Jestem napradwę w szoku, że tylu osobom nie spodobała się ta historia. Może kiedyś po nią sięgnę, ale nie będę próbowała za wszelką cenę zdobyc "Enklawę". Powrót do góry
Tego się obawiałam już po tym, jak jeden koleś na swoim blogu zjechał tę książkę doszczętnie. Teraz wiem, że będę do niej podchodziła bardzo ostrożnie, zwłaszcza, ze znam Metro 2033 i wiem, z jakim dziełem Enklawa jest porównywana. No ale zobaczymy... może nie będzie tak tragicznie. W końcu książkę napisała baba, może więc chociaż troszkę romantyzmu w niej odnajdę
"Jeśli starczy nam odwagi."

"Od tego, na co spłynie krew, miałam wziąć imię. [...]
- Otwórz oczy i powitaj świat, Łowczyni. Od dziś już zawsze będziesz nosiła imię Karo.
Wtedy zobaczyłam, że trzyma w ręce kartę do gry. Podartą, poplamioną i pożółkłą ze starości. Z tyłu miała ładny czerwony wzór, a na przodzie czerwony czworoboczny kształt. Karta nosiła ślady mojej krwi, co oznaczało, że będę musiała zawsze nosić ją przy sobie..."

Karo zna tylko podziemną enklawę College. Urodziła się tutaj i tu prawdopodobnie przyszłoby jej także pożegać się ze światem, gdyby wszystko potoczyło się według zwykłego sceniariusza. Dziewczyna, jak każdy obywatel College, mogła wybrać jedną z trzech życiowych ról : robotnicy, reproduktorki lub łowczyni. Choć profesja łowcy może zapewnić naszybszą i najboleśniejszą śmierć, żadnej innej by nie chciała. Pod okiem szefowej Łowców Jedwabnej została wyszkolona na perfekcyjnego żołnierza, który podąży wkrótce w mrok korytarzy poza enklawą, aby bronić dostępu do niej zabijając Dzikich. Przydzielenie Karo jednego z najpszych łowców Cienia wcale nie pomaga, a przysparza problemów. Kiedy sytuacja się pogarsza, droga prowadzi już tylko na powierzchnię, gdzie nie ma prawa być życia.

"CHŁOPIEC DNIA I NOCNA DZIEWCZYNA"**
Powieść podzielona jest na dwie części : "Pod ziemnią" i "Powierzchnia". Już po samych tych nazwach można łatwo zgadnąć, gdzie będzie się toczyć akcja. Część pierwsza jest zdecydowanie lepsza od dalszej części książki. Akcji nie brakuje w żadnym momencie, jednak najlepsze wrażenia z tej lektury to właśnie te, których doświadczyliśmy na początku. Dla mnie Enklawa mogłaby się śmiało zakończyć po pierwszym tomie.
Poza Karo i Cieniem poznajemy także całkiem sporo innych bohaterów zarówno pod powierzchnią jak i w ponad nią. Narrację prowadzi tylko Karo. Oglądając zwiastun do tej książki muszę szczerze przyznać, że liczyłam na coś więcej. Sam pomysł organizacji enklawy jest bardzo ciekawy, a prawa i zasady nią rządzące czasem kierowane są mrożącą krew w żyłach logiką antyutopijnych światów. Sposób w jaki zostało to wszystko opisane nie jest jednak specjalnie wyróżniającym się. Pod względem stylu pisania "Enklawa" przypomina ten znany z powieści z akcenatami historii antyutopijnej jaką jest "Feral" Kate Wild.

ENKLAWA I MIASTO CIENIA
Co wyróżnia powieść Ann Aguirre spośród innych powieści antyutopijnych / postapokaliptycznych ? Na samym początku (jeszcze przed przeczytaniem) sądziłam, że książka będzie przypominać film (nakręcony też na podstwie książki) "Miasto Cienia" [City of Ember] z 2008 roku. Tam także mamy do czynienia z podziemną enklawą i choć nie ma zombie, to w korytarzach czają się inne stworzenia nocy. Powierzchnia jest zbyt skażona by na niej przetrwać. Jak na tamtą produkcję struktura społeczeństwa i tak była dość uproszczona. Enklawa pod tym względem wiele się od niej nie różni. W obu przypadkach to starszczyzna decyduje o przyszłej profesji obywateli. "Miasto Cienia" kończyło się jednak w momencie wyjścia na powierzchnię, a Karo i Cień mają szansę spróbować odkryć na nowo ten zamieszchły świat, po którym pozostały już tylko same ruiny. O ile Miasto Cienia jest pogrzebane w głębi ziemi, o tyle enklawa jest o wiele bliżej niż myślisz.

ENKLAWA, IGRZYSKA, LAS ZĘBÓW I RĄK, FERAL
Nie wiem w którym momencie książka ma przypominać "Igrzyska". Jedyne co je łączy to gatunek powieści antyutopijnej, choć "Enklawa" jest tutaj jednak bardziej postapokaliptyczna, przez co także przywodzi na myśl o wiele mocniej "Las Zębów i Rąk" . Dzieje się tak poprzez występowanie zarazy po postacią Dzikich, którzy są niczym innym jak tylko zombie. Sam fakt, iż nie są tak nazywani wprost, jest już bardzo znaczący. Mniej zniecjęcają nas nazwy takie jak "dzicy" czy "pożeracze" niż potrafi to zrobić słowo "zombie". Samo istnienie enklaw od siebie odseparowanych to punkty wspólne także dla powieści Carrie Ryan.
Inną powieść, którą "Enklawa" do złudzenia pod pewnymi względami przypomina, to wspomniana wcześniej "Feral". Obie bohaterki, Feral i Karo, mają w sobie dużo z żołnierza. Dla obu to wymarzona profesja i czują się dumne mogąc ją wykonywać, dlatego tłumią wszelkie uczucia, które są sprzeczne z kodeksem łowcy. Na nowo odkrywają otaczający ich świat, po szoku jaki wywołało odrzucenie nieomylności poprzedniego systemu wartości i stylu życia. Nadal jednak walczą aby przeżyć, co więcej nie mają oporu aby zabijać w imię tej zasady. Zarówno Cień jak i Stalker znajdą swoich odpowiedników w powieści Kate Wild. Bez wątpnienia Jedwaban przywodzi na myśl tylko postać Generał.

TŁUMACZENIE
Troszkę zastanawiała mnie mała niekonsekwencja w tłumaczeniu. Skoro bowiem "Deuce" tłumaczyny jako "Karo", podobnie jak "Fade" - "Cień" i aż roi się od innych przetłumaczy imion (Kamień, Chorągiewka, Skręt, Naparstek) to imię Stalker zostawiamy nieprzetłumaczone. Prawdą jest, że zdanie "Prześladowca podążał za nami" będzie wprowadzało trochę zamieszania, ale tak samo było z innymi imionami : "O świcie Cień znalazł schronienie". Lubię konsekwencje w metodzie. Wolę gdy mamy Deuce, Fade i Stalker'a niż pół na pół.

REKOMENDACJE
Komu polecić podróż do Enklawy ? Z całą pewnościa fanom powieści antyutopijnych, a w szczególności postapokaliptycznych. Jeśli lubicie wędrówki wgłąb ciemnych korytarzy, a także poszukiwanie prawdy o tym, co spowodowało upadek tego znanego nam świata, to książka zdecydowanie dla was. Silna bohaterka o psychice żołnierza to ciekawa postać. Odkrywanie rzeczy tak dobrze nam znanych jak słońce, księżyc czy deszcze jej oczami może być bardzo interesującym przeżyciem.

Zamierzam zapoznać się z tekstem baśni, której egzemplarz bohaterowie znajdują w bibliotece przeszłości
"Chłopiec Dnia i Nocna Dziewczyna. Baśnie George'a MacDonalda". Autorka przytoczyła tylko początek i sam koniec w tak zawiły sposób, że poza tym, że wszystko dobrze się skończyło, trudno z tego dowiedzieć się czegoś więcej. Taki był chyba jednak zamysł, bo miały dać on Karo siłę w zapewnieniu, że los może być dla nich łaskawy. Fragmenty tej baśni zaczynają także każdą z dwóch części powieści. Tym chętniej kiedyś ją przeczytam.

Cennym dodatkiem jest też posłowie od samej autorki, gdzie tłumaczy ona sama wiele wątków, których nie objaśniono dokładnie w książce. Wiedzieliście na przykład, że pod obecnym Nowym Jorkiem jest prawdziwa enklawa ?

MOJA OCENA : 7,5 / 10

Jeśli nie chce się komuś czytać całości, to mogę w jednym zdaniu : Mam bardzo wybujałą wyobraźnie, dlatego po samych zwiastunach (trailerowych i takich słownych) wyobrażam sobie jedno wielkie nie-wiadomo-co. Całą otoczkę tworzę, oglądam po kilkanaście razy. Potem mam książkę, przychodzi co do czego i rozczarowanie.
Jeśli macie chęci i czas to książkę polecam. Nie jest to jakaś pozycja obowiązkowa. Powrót do góry
I ja dodam swoją opinię:

Powieści postapokaliptyczne przeżywają ostatnio oblężenie, ale nie można ich nazwać nowością na rynku wydawniczym – dzieła traktujące o "nowym" świecie powstawały już w połowie XX wieku – chociażby Kantyczka dla Leibowitza - W. M. Millera, czy Świt 2250 - A. Norton. Jednak do największych hitów tego gatunku niewątpliwie zalicza się Metro 2033 Glukhovskiego, do którego porównuje się teraz wiele nowości. Co jednak sprawia, że historie opowiadające o świecie po zagładzie są takie interesujące i przyciągają uwagę czytelników? Czy istnieje jakaś recepta na udaną książkę o tematyce postapokaliptycznej?

Karo, główna bohaterka Enklawy, żyje w ciemnościach podziemnych labiryntów. Świat na powierzchni nie istnieje – tak jej powiedziano. Tam, ludzi czeka tylko śmierć. Więc jedyne, co ocaleni mogli zrobić, to ukryć się głęboko pod ziemią i stworzyć nowy świat. Teraz żyją podzieleni na enklawy, w których panuje hierarchia i każdy ma swoje zadanie. Karo chce być Łowczynią – pragnie bronić enklawy i swoich przyjaciół, chce być silna i niezależna. I tak się staje – dziewczyna zostaje przydzielona do tajemniczego Cienia, z którym od tej pory musi współpracować, choć chłopak napawa ją niepokojem. Wkrótce jednak Cień stanie się dla niej jedynym sojusznikiem, gdy ukochana enklawa odwróci się od Łowczyni i wygna ją na pewną śmierć. Na powierzchnię...

O Enklawie usłyszałam jeszcze zanim w Polsce pojawiły się zapowiedzi – przyciągnął mnie wówczas trailer do książki przez przypadek znaleziony w sieci. Trzeba przyznać – sam pomysł był intrygujący i tajemniczy. Dlatego pełna nadziei sięgnęłam po książkę, gdy pojawiła się na polskim rynku wydawniczym. I niestety bardzo się zawiodłam...

Narracja została przedstawiona z punktu widzenia głównej bohaterki – Karo – która w zasadzie niewiele wie o sytuacji, o powodach, dla których świat przestał istnieć, o mechanizmach działania tuneli, nawet o tym, gdzie tak naprawdę żyje – poza nazwą enklawy i okolicznych grup. Niewiedza dziewczyny jest więc irytująca, gdyż każdy widz pragnie wyobrazić sobie wszystko jak najpełniej – skąd i w jaki sposób pojawia się woda w rurach, gdzie znajdują się tunele, aż wreszcie – czym są potwory, które żyją w ciemnościach. Niestety pytania trafiają w próżnię.

Język powieści jest prosty tak, jak i narratorka, brakuje opisów, które poszerzyłyby horyzonty i pozwoliły na odnalezienie się w akcji. Fabuła ma własne tempo – momentami mknie, by po chwili się zatrzymać i pozwolić odetchnąć – w zasadzie bardziej postaciom wykreowanym w powieści, niż czytelnikowi. Brak odpowiedniego klimatu i głębi sprawia, że tak naprawdę akcja dzieje się gdzieś obok, a widz nie ma z nią zbyt wiele wspólnego. Obserwowałam zmagania młodych ludzi, którzy próbują przetrwać w niebezpiecznym, pełnym zagrożeń świecie, lecz nie poruszyło to we mnie większych emocji, nie wzdychałam z przejęcia, nie drżałam z przerażenia. Z lekkim znużeniem pozwoliłam, by historia po prostu toczyła się dalej.

Co sprawia, że powieść postapokaliptyczna porusza widza i zmusza do refleksji? Oczywiście poza pełnokrwistymi bohaterami i doskonale opracowanym pomysłem na kreację świata, jest to także atmosfera i poczucie grozy. Tu, w Enklawie, nie ma żadnej z tych rzeczy. Momentami miałam wrażenie, że czytam babską wersję Metra 2033 – a to, niestety, nie podnosi w żaden sposób oceny książki. Powiem więcej – porównywanie Enklawy do Metra czy Igrzysk to jak porównanie słonia do baletnicy – nie ma żadnego punktu zaczepienia poza faktem, że wszystkie te dzieła traktują o postapokaliptycznym świecie, w którym ludzkość musi walczyć o przetrwanie i własną tożsamość. Dlatego podobne odniesienia stanowczo działają na niekorzyść dzieła, mocniej im szkodzą, niż je promują. Cóż nam da fraza: "Znajdziecie tu wszystko, co najlepsze w bestsellerach Metro 2033 i Igrzyska Śmierci", skoro czytelnik, zachwycony tą informacją, po lekturze krzywi się z niesmakiem?

Enklawa miała potencjał i gdyby Ann Aguirre pozwoliła sobie na odrobinę wyobraźni, mogłaby stworzyć całkiem dobrą, młodzieżową historię z morałem. Ale w tym wypadku nie mogę mówić o dziele, które by mnie zachwyciło, wciągnęło, czy tym bardziej wywołało emocje. Tu nawet romans był mdły i nudny. Daję naciągane 2/6. Czy polecam? No cóż, od czegoś trzeba zacząć, a czytanie samych wspaniałych książek byłoby... niemoralne? Dlatego owszem, młodemu czytelnikowi polecam, bo tylko przy takich lekturach możemy – choć nie musimy – wyrobić sobie gust czytelniczy i jednocześnie w miarę rzetelnie oceniać wartość lektury, nad którą się właśnie pochylamy.
Okładka drugiej części:

Premiera w Ameryce 4 wrzesień. Powrót do góry
Coś nie przepadam za tymi "lekkimi" antyutopiami. Dwójkę przeczytam tylko jeśli trafi się kiedyś w biblio lub nadarzy się inna okazja, że wpadnie mi w ręce. Inaczej raczej nie ma szans.
Okładka fajna Ja 2 część pewnie przeczytam z samej ciekawości jak to sobie dalej obmyśliła autorka, no i dalej ciekawi mnie postać Stalkera ... Powrót do góry
Ja sobie raczej daruję, chyba że znajdę gdzieś w bibliotece.. ale jeżeli to będzie takie dziadostwo jak pierwsza część to dziękuję bardzo.
Enklawa Karo rządzi się swoimi prawami. Godziny pracy są wyznaczone i nikt nie może się sprzeciwić lub spóźnić, bo zostanie ukarany. Z początku wydaje się, że dom Karo to miejsce bezpieczne z punktu widzenia obserwatora i samych mieszkańców, którzy karmieni są opowieściami o świecie na ziemi, jako o miejscu, gdzie nikt nie ma prawa przeżyć. Karo wierzy we wszystko co usłyszy. Ale do czasu. Po 15 roku życia zostaje naznaczona na Łowcę i wyrusza na pierwsze polowanie. Jej partnerem zostaje Cień, który przybył do Enklawy z powierzchni ziemi. Wkrótce Karo dowiaduje się prawdy. O wszystkim. O enklawie, o Cieniu, o ziemi, o swoim życiu.

Od tej pory musi walczyć o swoje życie z potworami z pod powierzchni ziemi i tych z powierzchni ziemi. Wszystko co poznaje jest dla niej nowe i trudne do zrozumienia, a tym bardziej do nauczenia. Wszystko co nowe zawsze przeraża, a jeśli przez całe życie karmionym się było kłamstwami, to przerażenie sięga zenitu. Dobrze, że Karo ma przy sobie przyjaciela, bo bez niego nie przeżyłaby nawet godziny.

Enklawa to książka postapokaliptyczna i antyutopijna, która pokazuje nam świat, w którym żyje tylko garstka ludzi i która za wszelką cenę chcę przeżyć, nawet za cenę cudzego życia. Świat z Enklawy jest przerażający i pełen kłamstw i tajemnic. Świat, w którym za nic nie chciałabym się znaleźć, ale który pociąga i zachwyca.

Bohaterowie książki są wyrazistymi postaciami, w których możemy odnaleźć cząstkę siebie. I których albo lubimy albo nienawidzimy. Ale i to też może się zmienić w trakcie czytania. Czasem wszystko staje na głowie i zmienia się nasz punkt widzenia, ale najważniejsze to żyć zgodnie ze swoim sumieniem.

Enklawa mnie zachwyciła. Dosłownie. Czyta się szybko i bez problemów, a na dodatek ma się przy tym nie złą zabawę, pomieszaną ekscytacją i strachem. Warto przeczytać. Naprawdę. Nie sądziłam, że książka jest tak świetna. Polecam każdemu, kto nie boi się strachu. Powrót do góry
Może przeczytam, ale bez większego szału. Znowu coś podobnego do IŚ albo lepszego. To jest wkurzające, bo potem okazuje się, że obie książki są zupełnie inne i mają tylko kilka cech wspólnych. Tak jakby nie można było wymyślić nieczego swojego, nowego, świeżego... A nie ciągle się na kimś wzorować.



Uwazam, ze sa ciekawsze ksiazki, niz "Enklawa". Ale mimo wszystko mozna przy tej ksiazce spedzic milo czas - pod warunkiem, ze nie oczekuje sie niczego ambitnego To taka zwykla malo oryginalna przygodowka. Powrót do góry
Okej, książka kupiona, czeka grzecznie na półeczce (jak mnie tu dawno nie było na forum.. .___.). Kupiłam ją tylko dlatego że była na przecenie w matrasie, no 15 zł to się chyba opłaca, nie? ;D
Ann Aguirre to bestsellerowa autorka, mieszkająca obecnie w Meksyku, jako pisarka zasłynęła powieściami science-fiction i romansami, zdobyła również nagrodę PEARL dla najlepszej nowej autorki. Czy nowa autorka oznacza nowy pomysł?

Karo żyje głęboko w tunelach, w enklawie. Imię można otrzymać, gdy przeżyje się piętnaście lat. Gdy już przejdzie się odpowiednią ceremonię zostaje przydzielony zawód. Karo jest Łowcą.Dziewczyna musi współpracować z Cieniem, którego nikt nie zna. Ponoć był na Powierzchni, lecz Karo mu nie wierzy. W całej enklawie panuje nieufność, a to może doprowadzić do zguby. Podczas swego zadania współpracownicy odkrywają, że krwiożercze potwory zmieniają się, zaczynają lepiej polować. Niestety nikt ze społeczności nie chce słuchać tego, co mówi dwójka Łowców. Karo i Cień zostają wygnani z enklawy. Tunele to pewna śmierć, więc jedyną drogą ucieczki jest Powierzchnia.

Opis aż krzyczy: „Jestem kopią!”. Mimo tego ostrzeżenia, książkę kupiłam, ale nie spodziewałam się czegoś odkrywczego. I miałam rację. Niestety „Enklawa” podczas czytania przypominała mi wiele innych książek z tego gatunku.

Karo to piękna, odważna,waleczna, itd., itp. dziewczyna. Cień, wybranek Karo, to (dla mnie) cień człowieka. Społeczność enklawy jest strasznie bezbarwna, a podejmowane przez nią decyzje są po prostu głupie. W całej książce nie było osoby, która mnie zaskoczyła. Nie mówię, że żaden bohater mi się nie podobał, ale mało było momentów, które wywołały u mnie szok.

Niby jest wiele akcji, ale co z tego? Jak ona wyglądała? Pięć Mutantów załatwiamy sztyletami, trzy kroki otaczają nas kolejne Mutanty i znów radzimy sobie (pięknie, ładnie) sztyletami.Potem kolejne trzy kroki, pojawia się dwudziestu zombiaków i (niespodzianka) każdego kasujemy sztyletami. Błagam. Ilu Mutantów można zabić w czasie pięciu minut?

Fabuła nie jest aż taka zła, ale autorka wiele podstawowych wątków nie chce wyjawić (trylogia musi być, prawda?) i sama plącze się we własnej książce. Jest wiele niedomówień, czy banalnych błędów,które bardzo kłują w oczy, np. wyjścia na Powierzchnię. Szczegółów nie będę wyjawiać, ale kto czytał na pewno zrozumie. Sprawa tajemniczych potworów również jest nie wyjaśniona, o katastrofie nie wspominając.

Teraz kluczowa sprawa. Dlaczego w każdej książce młodzieżowy musi być wątek miłosny? Rozumiem miłość w paranormal romance, ale po co w science-fiction? Gdyby jeszcze wątek miłosny był dobrze opisany… Nie ma (na szczęście) ckliwych, przesłodzonych wyznań, ale uczucia głównych bohaterów są bez wyrazu i to dobija. Uważam, że książka byłaby lepsza,gdyby autorka pominęła ten wątek całkowicie.

Wady już wymieniłam, ale wbrew pozorom są też zalety. Powieść jest napisana lekkim piórem, opisy nie są nużące, oprócz ataków potworów są również i ciekawsze wydarzenia. Nie jest tak źle, jak może się wydawać, ale tylko wtedy, gdy nie spodziewasz się wiele. Fani Stephena Kinga raczej nie znajdą tu czegoś dla siebie, gdyż „Enklawa” to lekka młodzieżówka, jakich wiele na rynku wydawniczym.

Co do „Enklawy” mam bardzo mieszane uczucia, mimo swojej krytyki nie skreśliłam tej książki. Może sięgnę po drugą część, by zobaczyć, co pani Aguirre wykombinuje? Choć bardziej skłaniam się ku ocenie 3/10, wystawiam słabiutkie 4/10. Powrót do góry
Nie mam pojęcia czy po nią sięgnąć. Opinie są tak bardzo różne że sam nie wiem. Chyba jej nie przeczytam