4. Bitwa w Labiryncie

Percy Jackson nie spodziewa się niczego dobrego po kursie przygotowawczym, ale kiedy pojawia się jego tajemnicza śmiertelna znajoma prześladowana przez demoniczne cheerleaderki, sytuacja szybko przestaje być zła... Staje się dramatyczna. Percy nie ma dużo czasu. Zbliża się wojna między bogami a tytanami. Nawet Obóz Herosów nie jest bezpiecznym miejscem, ponieważ armia Kronosa szykuje się do ataku na jego niegdyś nienaruszalne granice. Aby ją powstrzymać, Percy i jego przyjaciele muszą wyruszyć na niebezpieczną wyprawę przez Labirynt - ogromną podziemną krainę, gdzie niespodzianki i zagrożenia czają się na każdym kroku. Po drodze Percy zmierzy się z potężnymi wrogami, dowie się prawdy o zaginionym bogu Panie i stanie twarzą w twarz z najstraszliwszym sekretem króla tytanów Kronosa. Ostateczna wojna zaczyna się... od bitwy w Labiryncie.

---

Bardzo fajna seria. Wczoraj wyszła bitwa w labiryncie, więc od razu pojechałam do empiku i ją kupiłam. Skończyłam dzisiaj rano. Nie zawiodłam się. Ksiązka jest, po prostu genialna. Naprawdę warto przeczytać.
W tej części bohaterowie poszukują Dadala, który stworzył labirynt dla króla Minosa (choc chyba jednak dla Minotaura) i który urodził się tysiące lat temu.
Gorąco polecam tutajpoczkategori
"Bitwa w Labiryncie" to chyba najlepsza część tej serii! Na prawdę, skończyłam wczoraj o 2 w nocy, bo nie mogłam się oderwać od czytania, dopóki nie dotarłam do końca Trochę brakowało mi Thalii, ale za to trochę nadrabiała nowa postać - Rachel. Poza tym, coś się zaczyna dziać między Percym i Annabeth, co baaaardzo mi się podobało No i sam wątek labiryntu i Dedala - genialny!
Faktycznie, książki mają wysoką cenę, ale zdecydowanie nie żałuję, że je kupuje, bo jestem pewna, że jeszcze nie raz wrócę do tej serii
Bardziej niż kiedykolwiek nie mogę się doczekać następnej części xD
No, "Bitwa w labiryncie" była najlepsza, ale w piątce może sie jeszcze wiele zdarzyć, przy tej walce i w innych scenach, nie wiadomo może ,,Ostatni olimpijczyk" będzie jeszcze lepszy tutajpoczkategori

---

Pani O'Leary jest świetna, chciałabym mieć takiego psa ;D
Polubiłam Dedala, chociaż na początku nie przepadałam za nim...
brakowało mi Dionizosa na obozie
ale ten labirynt był świetny! Podziwiam Rachel, ze mogła zobaczyć drogę
Ta seria naprawdę z każdą częścią jest coraz lepsza. Zgadzam się z ven_detta , brakuje Thalii, ale Rachel zła nie jest. tutajpoczkategori
Ta cześć była świetna! Dedal, do końca nie wiedziałam kim on jest... Uwielbiam tą serię, motywy z mitologii super, wspaniale rozwinięte, musze przeczytać jeszcze raz.
Ja już czytałam 2 razy. Ale pamiętam to długie wyczekiwanie na premierę i czytanie do 3 w nocy aż mama zauważyła... ;D Wszystkie książki z serii o Percy miło wspominam, ta jest na moim 2 miejscu ulubiona. :3 Kiedyś na pewno do nich wrócę. ;D tutajpoczkategori
Wczoraj w nocy skończyłam czytać

Chociaż to pozycja dla nieco młodszych, to zaczytuję się w serię z niesłabnącym zapałem. Klimat świata, w którym żyją greccy bogowie idealnie pasuje do moich mitologicznych upodobań.

Akcja biegnie szybko, ale z drugiej strony przy czytaniu ,,Bitwy w labiryncie" nie towarzyszyły mi nagłe, niekontrolowane skoki adrenaliny. Nie zmienia to jednak faktu, że książkę czytało się błyskawicznie, a kolejne elementy fabuły ujawniały się stopniowo przed czytelnikiem.

Percy jest bohaterem, przy którym nie sposób się nudzić. Jest zabawny, ale nie na głupkowaty sposób. Jest silny, ale nie wszechmocny. Jestem przekonana, że będę za nim tęsknić po zakończeniu serii.

W tomie czwartym delikatnym rumieńców nabiera wątek Percy'eo i Annabeth. Już zacieram ręce na to, co będzie się działo w niestety ostatnim już tomie serii. Nie mogę uwierzyć, że ta przygoda skończy się tak szybko! Z przyjemnością poznałabym jeszcze dalsze losy ulubionych herosów.

Niestety, pozostaje mi tylko szybki spacer do biblioteki, by odkryć co też pan Riordan przyszykował dla nas w ,,Ostatnim Olimpijczyku".


W tomie czwartym delikatnym rumieńców nabiera wątek Percy'eo i Annabeth. Już zacieram ręce na to, co będzie się działo w niestety ostatnim już tomie serii. Nie mogę uwierzyć, że ta przygoda skończy się tak szybko! Z przyjemnością poznałabym jeszcze dalsze losy ulubionych herosów.

Niestety, pozostaje mi tylko szybki spacer do biblioteki, by odkryć co też pan Riordan przyszykował dla nas w ,,Ostatnim Olimpijczyku". Przecież jeszcze jest seria "Olimpijscy herosi"! też i Percy'm, Annabeth, Thalii z dodatkiem wielu nowych bohaterów boooskie tutajpoczkategori

Przecież jeszcze jest seria "Olimpijscy herosi"! też i Percy'm, Annabeth, Thalii z dodatkiem wielu nowych bohaterów boooskie

Weeee! ;D Byłam przekonana, że Olimpijscy herosi to zupełnie inna historia, a tu taka niespodzianka! Dziękuję za doinformowanie mnie


Nowa okładka, według mnie najładniejsza z tych dotychczas pokazanych. tutajpoczkategori
Żywe więzienie

Czy znajdzie się tu ktoś, kto nie zna mitu o Dedalu i Ikarze? Myślę, że każdy choć o niej słyszał i wie mniej więcej, o co w niej chodzi. Niedawno miałam okazje czytać książkę Ricka Riordana zatytułowaną „Bitwa w labiryncie”, czwartą część z serii Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy. Jak pewnie się domyślacie krótki wstęp nie był bezpodstawny, bo opowieść nawiązuję do postaci Dedala, do jego dział i oczywiście wspomnianego wyżej mitu. Jeśli w mojej ulubionej serii, a pisze tu, właśnie o Percym miałabym wybierać ulubiony tom to zdecydowanie postawiłabym właśnie na ten!

„Z ludźmi trudniej się pracuje niż z maszynami.
A kiedy człowiek się zepsuje, nie da się go naprawić.”

Dzień otwarty w nowej szkole, tym razem Percy miał nic nie zniszczyć, miał nie sprawiać kłopotów. Jak pewnie wiecie jednak nie udało mu się to. Kłopoty to jego specjalność. Percy nieoczekiwanie spotyka Rachel, śmiertelniczkę, którą prawie przeciął mieczem, a właściwie zrobiłby to, gdyby nie działał on jedynie na potwory. Tamtym razem dziewczyna uratowała go z opresji i tym razem jest podobnie. Rachel ostrzega go przed niebezpiecznymi empuzami, którą wysysają krew z młodych herosków. Razem z dziewczyną jednak udaję mu się uciec.
Percy przedwcześnie udaje się do obozu herosów, a tam czeka go nowa misja. Razem z Annabeth, Groverem i Tysonem wyruszają, by powstrzymać Luke’a przed znalezieniem i wykorzystaniem Dedala ukrywającego się w labiryncie. Podróż przysporzy im wielu niebezpieczeństw. Czy uda im się wykonać plan? Czy znajdą wyjście z labiryntu?

Kompletnie nie wiem, co mam napisać, bo ten tom jest po prostu bezapelacyjnie najlepszy i dla mnie po prostu jest to oczywiste. Przygody, masa akcji, niesamowite historie i wiele nowych postaci oraz wątków. Rick Riordan w tak małej ilości stron(nie oszukujmy się książka jest dość cienka) zawarł niezwykle wiele treści, która jak zawsze została okraszona niemałą dawką humoru. Jednak, co w niej mnie tak urzeka? Nie mogę Wam jedynie powiedzieć, że całokształt, bo to byłby raczej mało dokładny opis, więc spróbuję zagłębić się w szczegóły.

„-Tędy – oznajmiła.
- Skąd wiesz? – zapytałem.
- Z dedukcji.
- To znaczy... że zgadujesz.
- Chodźmy – powiedziała.”

Zdecydowanie najlepsze w książce było to, że każda strona dawała kolejną masę przygód, nie było chwili wytchnienia. Akcja toczyła się wielotorowo, bo Grover szukał Pana, Percy i Annabeth próbowali przechytrzyć Luke, a do tego wciąż trafiali na nowe przeszkody i przerywniki podróży. Najprzyjemniejszym miejscem była dla mnie wyspa Ogigi, którą zawsze wspominam miło, gdy tylko patrzę na ten tytuł. Tamta historia niezwykle mi się spodobała, a do tego wprowadza lekkie zawirowania miłosne w życiu Percy’ego. Ale przejdźmy dalej. Sam labirynt skrywa niesamowicie wiele niespodzianek i pokazuję nam niesamowite i tajemnicze miejsca. Pamiętna walka Percy’ego z gigantem, spotkanie sturakiego(naprawdę było mi go żal) to wszystko i jeszcze więcej zostało zawarte w tej krótkiej, ale treściwej opowieści.

Jednak ta historia to nie tylko przygody, szybka akcja, ale również niesamowici i nietuzinkowi bohaterowie. Często mam tak, że potrafię zżyć się z bohaterami i szczerze ich pokochać, ale rzadko mam takie uczucie, że chciałabym ich wszystkich przytulić i dokładniej poznać. Uwielbiam ich. Nie będę ukrywać, że kiedy czytałam ja w gimnazjum byłam zakochana w Percym, Nico’u w sumie to większości męskich postaci, ale jak tu ich nie uwielbiać?
Podczas tej historii pojawia się również wiele nowych postaci, zdecydowanie na plus oceniłabym tajemniczą postać Dedala, naturalną i lekko oderwaną od rzeczywistości Rachel oraz oczywiście boską Kalipso. Gdybym listy tej nie skończyła w tym momencie mogłaby ona się ciągnąć naprawdę długo. Czytając często czuję jakby to byli moi starzy przyjaciele z tą serią nie da się nie zżyć.

„Ale pamiętaj, chłopcze, że każdy uczynek bywa równie potężny jak miecz. Jako śmiertelnik nie byłam nigdy wielkim wojownikiem, sportowcem ani poetą. Tylko wytwarzałem wino. Ludzie w mojej miejscowości śmiali się ze mnie. Mówili, że nigdy niczego nie osiągnę. A spójrz na mnie teraz. Czasami małe rzeczy mogą stać się prawdziwie wielkie. ”

Muszę również wspomnieć o nawiązaniach do mitologii, wcześniej nie zważałam na nie czytając, traktowałam je jako tło. Jednak tym razem ponownie czytając książkę zaczęłam wypisywać sobie bogów, istoty, których wcześniej nie znałam, robiąc sobie takie notatki, myślę, ze można się wiele nauczyć. Podczas następnego czytania serii(bo wiem, ze na tym nie koniec) spróbuję znaleźć ich jeszcze więcej.

Jak zawsze na koniec sprawa okładki. Oczywiście, po pierwsze doskonale zgrywa się ona z resztą oprawy graficznej serii, a po drugie jest doskonale dopasowana do historii i ukazuję naprawdę istotną scenę. Myślę, że tak jak ten tom i ją mogę wyróżnić jako moją ulubioną.

Podsumowując, kolejne spotkanie z twórczością Pana Ricka było dla mnie tak samo przyjemne jak każde poprzednie. Ta historia rośnie wraz ze mną i myślę, że zawsze będzie mi bliska. Wędrówka po labiryncie wciąż mnie zaskakiwała i ogromnie cieszyła, mam nadzieję, że przeżyję ją jeszcze nie raz.
Ocena: świetna(bezapelacyjnie!)[/b