Seria Dawn i Julien - Lynn Raven

I część - Pocałunek demona


Dawn po tragicznej śmierci rodziców wychowuje się u bogatego wujka. Ma wszystko oprócz miłości. Ta zaś zaczyna kiełkować w jej sercu od pierwszego spojrzenia, jakim obdarzył ją Julien. Młoda dziewczyna nigdy w życiu nie sądziłaby, że jej uczucie mogłoby być odwzajemnione. On jest nowym uczniem w liceum, niesamowicie pięknym ale i niestety nieosiągalnym. W Julienie tkwi mroczna tajemnica, która prowadzi Dawn do świata wampirów, a jej upragniony sen o miłości staje się…

W sprzedaży od: 15 marca
Stron: 335
Cena: 39zł
Wydawnictwo: Foka

---

hmm, z opisu wynika ze seria dla nastolatkow z okladek, ze nie...

to jak to jest z ta seria? tutajpoczkategori
Z niemieckiego amazonu wynika, że jest to seria dla młodzieży...
Ale masz rację, okładki (szczególnie druga) nie pasuje do młodzieżowej książki
Pojawiła się już zapowiedź na PB. Nie wiem, jak Wy, ale mnie zainteresowała, o zgrozo... Może kupię ;D

Co do okładek - pierwsza wyraźnie odstaje od reszty. Jest ciekawsza. Te kolejne - tragiczne.

http://paranormalbooks.pl/2011/03/10/zapowiedz-pocalunek-demona/

EDIT: Była zmiana premiery z marca na 10 kwietnia! :/ tutajpoczkategori

---

Właśnie dostałem Pocałunek demona i jest to książka rewelacyjna, również dla młodzieży. Czyta się płynnie, bo nie ma nudnawych opisów i rozważań jak w Zmierzchu. Polecam.
Nie za tą cenę. Tematyka już przewałkowana. Ciekawiej jakby to był demon (jak z nazwy) a nie znowu wampir.
Podoba mi się fabuła XD Nieosiągalny ale jednak go ma, szczęście chwilowe, ponowna katastrofa + podejrzenia chłopaka, szczęście chwilowe, ponowna katastrofa + złamanie zasad..... i co na końcu ? tutajpoczkategori
Wojtek, już przeczytałeś? To może recenzję dasz, a nie tylko reklamy bezsensowne? Ja też dzisiaj dostałam tę lekturę i dopiero jestem na jakiejś 50tej stronie, więc podziwiam, że tak szybko czytasz i to babskie książki!

No dobra, żarty żartami, ale swoją drogą książka jest ładnie wydana i fajnie napisana. Myślę, że wkrótce będę mogła napisać reckę dla PB. A póki co może warto wykasować z pierwszego postu opisy kolejnych części, albo jakoś je oznaczyć, bo nieszczęśliwie posiadają spoilery, a to trochę psuje czytanie
Taki mój zawód, że dużo czytam. recenzję załączam
W
Dawn po tragicznej śmierci rodziców wychowuje się u bogatego wujka. Ma wszystko oprócz miłości. Ta zaś zaczyna kiełkować w jej sercu od pierwszego spojrzenia, jakim obdarzył ją Julien. Młoda dziewczyna nigdy w życiu nie sądziłaby, że jej uczucie do Julien’a mogłoby być odwzajemnione. On jest nowym uczniem w liceum, niesamowicie pięknym ale i niestety niedostępnym młodzieńcem. W Julien tkwi mroczna tajemnica, która prowadzi Dawn do świata wampirów, a jej upragniony sen o miłości staje się....

No właśnie ? Ileż to dziewczyn, tak jak Dawn, nie ma doświadczenia z chłopakami. Spotykają się z przyjaciółmi, razem chodzą do kina lub spędzają czas na dyskotekach. Jednak zawsze w grupie. Marzą o miłości do tego jednego, wybranego i doskonałego jednocześnie..
Pocałunek demona, to klasyczna historia miłosna dwojga młodych ludzi, mieszająca się z mistyczną historią wampira. I choć dla wielu czytelników powieści Stephenie Meyer, początek powieści może kojarzyć się z trylogią Zmierzch, to Lynn Raven, sięgając do gatunku Fantazy umiejętnie stawia pytania o granice miłości, na które czytelnik sam musi, zagłębiając się w lekturę książki, znaleźć odpowiedź. Obie trylogie ( Pocałunek Demona jest pierwszą częścią trylogii Świata Lamia) poza pomysłem sięgnięcia do świata wampirów, znacząco się różnią. Po prostu autorka opowiada zupełnie inną historię.
Przede wszystkim Lynn Raven skupiła się na uczuciach dwóch bohaterów Dawn i Juliena. Z tym, że Dawn jest pod stałą kontrolą wuja, stwarzającą jej wiele kłopotów w środowisku nastolatków. Sądzę, że i w świecie rzeczywistym wiele dziewcząt, bez problemu, wczułoby się w jej rolę. Natomiast Julien, będąc w pełni samodzielnym a jednocześnie tajemniczym, może odzwierciedlać marzenia chłopców.
Lynn Raven koncentruje się wyłącznie na miłości. Jednak w miarę zagłębiania się w lekturę jej książki, napięcie rośnie. Bez wątpienia jest to zasługą umiejętnego balansowania piórem pomiędzy romansem a thrillerem. Właśnie oparcie romansu i thrillera w świecie fantastyki, powoduje, że książkę czyta się z zapartym tchem do ostatniej strony. Dodatkowym atutem jest znacznie szybsza, jak w przypadku Stephenie Meyer, narracja, pozbawiona nadmiernych opisów i rozważań głównej bohaterki. tutajpoczkategori
To teraz ja się pochwalę swoją Niestety nie mogę jej dać w całości, ale można się zapoznać z moją recką na stronie ParanormalBooks

Jak zawsze w takich sytuacjach dochodzi do niekontrolowanego porównywania powieści, które już zostały wydane z tymi, które dopiero się pojawiają. I tym razem, kiedy sięgnęłam po „Pocałunek Demona”, słyszałam przeróżne opinie. Podobny do Zmierzchu? Nieoryginalny? Irracjonalnie przewidywalny?

Dziś mam zamiar zabrać Was w podróż. Podróż do świata Dawn i Juliena…

Dawn Warden jest sierotą. Jej zmarli tragicznie rodzice pozostawiają ją samą, kiedy była jeszcze niemowlęciem, a zatem opiekę przejmuje wuj, brat przyrodni matki. Dawn wychowuje się w bogactwie i przepychu, ma dla siebie wszystko, czego tylko dusza zapragnie, z wyjątkiem rodzicielskiego uczucia. Te nie są najwyraźniej znane jej wujowi Samuelowi, choć mężczyzna zdaje się przejmować losem Dawn tłumacząc, że nie chciałby stracić jej, tak jak swej zmarłej siostry. Dziewczynie jednak brakuje czegoś do szczęścia, ale nie potrafi określić, czego.

Od kilku tygodni w szkole, do której uczęszcza nasza bohaterka, przebywa tajemniczy chłopak, który wydaje się być nie tylko wrednym dupkiem i zadufanym arogantem, ale także typem, który za główne zajęcie obiera sobie łamanie kobiecych serc. Jego „dziewczyny” są z nim w związku nie dłużej, niż kilka dni, a później, porzucane, muszą ratować swoje zszargane nerwy i złamane serca. Dawn przygląda się temu jakby nieco z boku i ani jej w głowie, żeby spojrzeć na tajemniczego chłopaka o nieciekawej reputacji.

Cała recenzja na:

www.paranormalbooks.pl/2011/04/16/recenzja-pocalunek-demona

No i kilka moich ulubionych spoilerów
1. Ludzie narzekają, że ksiązka jest o wampirach, a w tytule jest demon. Nic batrdziej mylnego - to wynika poniekąd z wierzeń, a poniekąd z tego, że Julien nie był czystym wampirem
2. Podobała mi się akcja w sali Bohemy, jak Julien uratował Dawn, trochę to trąciło Zmierzchem, podobnie jak scena w szpitalu i kilka innych, ale i tak mi się podobało xD
3. Julien jest niesamowity dlatego, bo nie jest mdły, a co za tym idzie, uwielbiam go!!!
No i tyle xD

No i małe spostrzeżenie - trochę kierowane też do wydawnictwa - proponowałabym zmienić te okładki do drugiej i trzeciej części. Po pierwsze za bardzo się różnią od pierwszej, po drugie ta okładka do tomu II jest obrzydliwa! To ma być książka dla młodzieży, czy tani harlekin? Pierwsza okładka wyszła najlepiej, ma magię xD
Wszystko pięknie, fajnie, ale dlaczego ten chłopak jest znowu arogancki i tajemniczy??? Czy on choć trochę przypomina Patcha? tutajpoczkategori
Patcha? Nie, Patch podrywał Norę i dlatego był arogancki, Julien jest wredny z innego powodu
Jakoś tak wyszło, że wzięłam wczoraj w rękę i przeczytałam. Sama nie wiem dlaczego mi tak szybko poszło? Czy dlatego, że mnie tak wciągnęło, czy może dlatego że chciałam mieć to szybko za sobą, a z reguły czytam do końca nawet najgorsze chłamy

Wątek w sumie jest ciekawy, bardzo podobało mi się wprowadzenie punktu widzenia tajemniczej osoby. Choć większość była do przewidzenia, pod koniec okazuje się, że jest to bardziej zagmatwane niż się wydaje.

Dawn jest typową przedstawicielka romansu paranormalnego dla młodzieży inaczej nie potrafię jej opisać
Julien już taki typowy nie jest - choć na początku taki się wydaje.

Co mnie denerwowało: trochę dialogi ... czasem niepotrzebne tłumaczenie zaistniałych sytuacji no i chwilami RAŻĄCO podobne okoliczności do tych zaistniałych w Zmierzchu.

Ja oczywiście prędzej czy później kolejne części przeczytam.
Tą oceniam na 7/10 ...

ps: jeszcze coś mnie denerwowało, książka była ciężka, wydrukowana na grubym papierze przez co źle się czytało ale to juz mniej istotna sprawa tutajpoczkategori
Dawn jest sierotą, jej rodzice zostali zamordowani, obecnie dziewczyną zajmuje się jej zamożny wuj. Co prawda wuja więcej nie ma jak jest, ale dziewczynie się powodzi. Ma wszystko o czym inni mogą tylko pomarzyć. Mimo że ma wszystko, niczego jej nie brak, ma wypasione auto, wspaniały dom, ciuchy, to czegoś w jej sercu brak...

W szkole, do której uczęszcza nasza bohaterka, pojawił się tajemniczy i nieziemsko przystojny chłopak o dziwnych, ale i pociągających oczach. Julien, bo tak się nazywa owy chłopak, jest aroganckim i pewnym siebie typem. Oczywistym jest, że wszystkie uczennice wzdychają do niego, a sam zainteresowany łamie im po kolei serca. Dawn, początkowo niezbyt zwraca uwagę na Juliena, jednak pewnego dnia...

Pewnego dnia chłopak podwozi motorem Beth, przyjaciółkę Dawn, na spotkanie przyjacielskie. Julien proponuje ku zaskoczeniu Dawn, przejażdżkę motorem. Zaskoczona dziewczyna zgadza się. Jednak szybko pożałuje podjęcia tak nierozważnej i głupiej decyzji. Otóż, chłopak ni stąd ni zowąd, chamsko wręcz zarzuca, że jest taka sama jak inne dziewuchy i na pewno też chce go poderwać. Po czym... wsiada na motor i zostawia ją samą. Co za dupek!

Od tego czasu Dawn i Julien żyją z sobą jak na ścieżce wojennej. Jednak do czasu. Chłopak ratuje Dawn przed pewną śmiercią. Dziewczyna jednak cały czas zastanawia się jak tego dokonał, bo była zbyt duża odległość, by Julien zdołał do niej dobiec i ją uratować. „Kim on jest?”, zastanawia się dziewczyna. Ku jej przerażeniu, odkrywa, że jej serce bije coraz szybciej na myśl o tym tajemniczym, acz aroganckim chłopaku. Julien, jak się później okazuje, również coś do niej czuje, jednak ten stara się trzymać ją na dystans. Z jakiego powodu? Mało tego, wszyscy jakby byli przeciwni ich związkowi, nawet wuj dziewczyny...

Oczywiście, nie będę tutaj pisać, że książka jest inna od reszty. Sama fabuła przecież w niczym nie wyróżnia się od innych. Jednak moim zdaniem warto sięgnąć po tę powieść.
Przyznam, miałam pewne obiekcje do tej książki. Myślałam, że historia będzie taka słodka i mdła jak znany już wszystkim „Zmierzch”. Na szczęście tak nie jest, mimo tego, że autorka w głównej mierze skupiła się właśnie na miłości. Autorka dodała też szczyptę erotyki co też niezmiernie mnie ucieszyło.

Bohaterowie absolutnie do polubienia. Z początku nie przepadałam za Julienem, jego zagrywki mnie irytowały, jednak z czasem naprawdę go polubiłam. Świat nadprzyrodzony również ciekawi. Nieco inne spojrzenie na wampiry, choć o lamiach już była mowa, sama uznałam to za świeżość, której ostatnio brak w paranormalach.

Książkę czyta się szybciutko, płynnie i bez zgrzytów. Styl autorki bardzo mi się podoba. Co podobało mi się najbardziej to poprowadzona narracja. Raz narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia Dawn, a raz trzecioosobowa, która „śledzi” poczynania tajemniczej postaci. To nadało pewnej dynamiki książce i sprawia, że podsyca ciekawość.

Książka została wydana w 2008 roku, przez niemiecką pisarkę, niezbyt znaną jeszcze póki co u nas w Polsce. Wielka szkoda, że polskie wydawnictwa skupiają się na wydawaniu „bestsellerów”, które niekoniecznie są warte przeczytania, a nie zwracają uwagi na takie perełki, jak właśnie (oczywiście moim zdaniem) „Pocałunek demona”. W tym roku jeszcze ma ukazać się druga część trylogii, natomiast trzecia część w przyszłym roku (czemu tak późno?). Również w przyszłym roku Oficyna Wydawnicza Foka planuje wydać inną książkę tej pisarki – „Pocałunek Kier”.

Powieść ta intryguje, wciąga i zaciekawia. Tak właśnie, zaciekawia – jak autorka poprowadziła dalsze przygody tej dwójki. Ja z pewnością sięgnę po kontynuację, a wszystkich czytelników również zachęcam do poznania tajemnicy świata lamii.

Ogółem, bardzo fajna pozycja
Bardzo mnie cieszy ta ocena. Książka jest dobra, a Julien... *_* I tyle w temacie tutajpoczkategori
Ah, jestem świeżo po przeczytaniu, nie mogłam się oderwać! Julien nie podbił mojego serca jakoś szczególnie, ale jednak mrrr ; d Nie pogardziłabym jakby mi go tutaj dali ; d
Książka jest naprawdę dobra, dziwię się, że jest tu tak mało wypowiedzi. Cieszę się, że ją kupiłam, nie żałuję.
Nie jest do końca przewidywalna, chociaż fakt iż SPOILERDawn jest lamią był do przewidzenia od samego początkuKONIEC SPOILERA
Trochę denerwowała mnie jedna rzecz, a mianowicie: SPOILERpodobieństwa do Zmierzchu.. końcówka jak Dawn leżała w szpitalu, a Julien siedział przy niej oraz początek, jak uratował ją w Bohemie, że tak nagle szybko znalazł się obok niej. Czasem miałam wrażenie, że niektóre wypowiedzi są idealnie wzięte ze Zmierzchu.KONIEC SPOILERA
Co do bohaterów.. O Julienie już się wypowiedziałam, krótko, ale co tu więcej mówić. Zawsze kochamy tych złych, mrocznych i tajemniczych ; )
Dawn.. kurde polubiłam dziewczynę. Umie postawić na swoim, co jest jej dużym plusem.
Reszta była taka sobie, w sumie mało ich tam było, nie zwracałam na nich większej uwagi.
Zaskoczeniem jednak był dla mnieSPOILERwuj Samuel. Nie sądziłabym, że bohater, którego praktycznie w książce nie było odegra taką rolę. No ale jednak. Ciekawa tylko jestem czy faktycznie zginął.. bo coś mi się to wydaje za proste.KONIEC SPOILERA
Ogólnie jestem zadowolona z książki i na pewno sięgnę po kolejne części. ; )
Moja opinia zgadza się w większości z powyższymi, dodam tylko jeszcze, że strasznie przeszkadzała mi przewidywalność w działaniach bohaterów i fabuły. Narracja na szczęście była ładnie poprowadzona, więc poszło gładko. Jedna rzecz mnie jednak zirytowała SPOILERbohaterowie wkraczają na ścieżkę wojenną bla bla bla, później sobie parę rzeczy wyjaśniają i pada zdania ze strony Juliena, że marzy o pocałunku z nią odkąd ją zobaczył... Serio? Znowu? Kiedy się tak zadurzył? Nic o tym nie ma. Spojrzał i się zakochał. Paf. Dawn wykazała się przynajmniej jakimś okresem przejściowym od spojrzenia do faktycznego pociągu.KONIEC SPOILERA tutajpoczkategori
Jest to pierwsza książka o wampirach itp. jaką przeczytałam. Wiadomo ( jak każdy ) byłam zafascynowana. W miarę jednak jak zaczęłam czytać inne książki i zaczęło się to bezlitosne "porównywanie" dostrzegłam wiele rzeczy, które mi się nie spodobały. Jedną z nich jest "przewidywalność" książki. Co nie zmienia faktu, że oczywiście polecam, ponieważ wątek miłosny jest wyjątkowy i cóż, w niczym nie przypomina Zmierzchu a to jest moim zdaniem fantastyczny komplement : D
wampiry..................................... nie przeczytam tutajpoczkategori
Książka ta długie miesiące czekała na półce. Po jej przeczytaniu muszę powiedzieć, że Pocałunek demona w ogóle mnie nie wciągnął... Przez połowę książki nic się nie działo, żadnego napięcia, większych emocji. Nie polubiłam ani Dawn, która strasznie mnie denerwowała ani Juliena. Zazwyczaj staram się nie szukać na siłę podobieństw do innych książek, ale tutaj podobieństwo do Zmierzchu po prostu momentami aż rzucało się w oczy. I nie mówię tego dlatego, że nie lubię Zmierzchu, bo lubię
Podsumowując, książka mi się nie podobała, miałam trudności z jej dokończeniem, nudziła mnie i na pewno nie przeczytam kolejnych części.